Actors, Sacred Skin @ Gazarte, 01/02/25
Μια νύχτα γεμάτη χορό και synthesizers, για να ξορκίσουμε το δαιμόνιο του Γενάρη
Κι ενώ το συναυλιακό ημερολόγιο έχει γοργά αρχίσει να ασφυκτιά, δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωση να χάσουμε μια άκρως χορευτική συναυλία με ένα ιδανικό line-up. Μιλάμε φυσικά για την εμφάνιση των Καναδών Actors, που η post-punk / new-wave αισθητική τους μας κέρδισε ανεπιστρεπτί με τις εξαιρετικές τους κυκλοφορίες "It Will Come To You" και "Acts Of Worship". Σαν να μην έφταναν αυτά τα δύο, η υπερβατική τους εμφάνιση κάτω από τον καυτό αθηναϊκό ήλιο το καλοκαίρι του 2023 στο ανοικτό φεστιβάλ του Death Disco, φώναζε για μια επανάληψη σε κλειστό χώρο. Ο συνδυασμός λοιπόν αυτής της εμφάνισης από την παρθενική εμφάνιση των Αμερικάνων Sacred Skin που αποτελούν το πλέον ανερχόμενο όνομα στον ήχο τους, έθεσε τη συναυλία στο επίκεντρο κι έτσι, τη μεταφορά της από το χώρο του Death Disco στο αρκετά μεγαλύτερο ground stage του Gazarte.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα βέβαια να κάνει το χώρο του Gazarte να μοιάζει λίγο πιο άδειος από ότι σίγουρα θα φαινόταν το Death Disco με την ίδια ποσότητα κόσμου, έδωσε όμως το περιθώριο για πολύ χορό. Με κάποια μικρή καθυστέρηση, οι Sacred Skin ανεβαίνουν στη σκηνή για ένα άκρως χορταστικό set που θα πλησίαζε την ώρα. Με τις συνθήκες ιδανικές, μιας που το Gazarte πάντα εντυπωσιάζει με την ποιότητα του ήχου και του φωτισμού του, οι Sacred Skin καταλαβαίνουν πως στην πρώτη τους περιοδεία επί ευρωπαϊκού εδάφους αλλά και ακόμη πιο συγκεκριμένα στην Αθήνα, είναι η ευκαιρία τους να κάνουν κοινό. Με μία πολύ περισσότερο rock διάθεση από αυτήν που αποπνέουν οι heavy synth-based κυκλοφορίες τους, "Born In Fire" και "The Decline Of Pleasure", οι Sacred Skin μονοπώλησαν άμεσα το ενδιαφέρον του κοινού παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία είχε βρεθεί εκεί για τους Actors.
Με εξαιρετικές ενδυμασίες, το σχήμα που ξεκίνησε ως ντουέτο από τους Briand DaMert και Brian Tarney και γρήγορα μετεξελίχθηκε σε ζωντανή τετράδα, έδειξε αστείρευτη ενέργεια και επικοινωνία επί σκηνής. Μάλιστα, το γεγονός ότι σχεδόν όλοι τους μεταπηδούσαν ανάμεσα σε πλήκτρα, μπάσο, κιθάρες και φωνητικά, κέρδισε δικαίως σχόλια εντυπωσιασμού. Κυριευμένοι από ήχους που με βάση τους το new-wave αντλούν στοιχεία τόσο από το post-punk, όσο και από την 80s disco αλλά και τη 90s synth-pop, ίσως το μόνο «ψεγάδι» για το οποίο θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς τους Sacred Skin, που όμως δεν εκδηλώθηκε στη ζωντανή τους εμφάνιση, είναι πως οι κυκλοφορίες τους θα μπορούσαν κάθε φορά να προσανατολίζονται σε κάποια πιο συγκεκριμένη απόχρωση από τις επιρροές τους και να μην βρίσκεις τα πάντα, παντού. Μικρή λεπτομέρεια όμως, αν αναλογιστούμε πως οι Sacred Skin κέρδισαν τους πάντες, με τις χιτάρες τους "Waiting", "Call It Off", "Too Hard To Find", "Eyes Closed" και "Static Blue" να αποκτούν πολλά παραπάνω κιλά ροκιάς και ζωής επί σκηνής, ενώ το "Show Your Love" μάλλον έγινε το νέο προσωπικό μου αγαπημένο τους. Μεγάλο bonus γι’ αυτούς, το γεγονός πως παρακολούθησαν όλη την εμφάνιση των Actors σαν πραγματικοί οπαδοί, όντας όλοι τους πρόσχαροι και φιλικοί να μιλήσουν σε όποιον τους πλησίαζε. (Ε.Τ.)
Γύρω στις 11, στη σκηνή του Gazarte Ground Stage ανεβαίνει η τετράδα των Actors, μέσα σε χειροκροτήματα. Όπως αποδείχθηκε και στην πρώτη τους εμφάνιση στο Death Disco Open Air και επιβεβαιώθηκε περίτρανα και το βράδυ του Σαββάτου, οι Καναδοί είναι τεράστιο συγκρότημα, για να το θέσουμε απλά. Με σύμμαχο έναν εξαιρετικό ήχο, με μόνο αστερίσκο τα ανά σημεία χαμηλά δεύτερα φωνητικά της Shannon Hemmett (synths, επίσης τσεκάρετε το σχήμα της Leathers), η σκοτεινή ενέργεια των Actors ήταν εθιστική. Το σκοτάδι του Gazarte και η θετική ενέργεια και προδιάθεση του κοινού να συμμετάσχει στο πάρτυ συνέβαλαν καθοριστικά, ώστε για περίπου 70 λεπτά κάθε κομμάτι που έπαιξε η μπάντα να δονεί το venue σε πλήρη αποθέωση.
Αναμενόμενα, το σετ των Actors επικεντρώθηκε στα δύο προαναφερθέντα full length τους, καθώς και στα αρκετά, εξαιρετικά standalone singles τους. Η ικανότητα της τετράδας να συνθέτει εθιστικά κομμάτια που όχι μόνο τιμούν τις επιρροές τους αλλά συμπυκνώνουν στο έπακρο όλα τα στοιχεία που καθιστούν αυτές τις μουσικές ζωτικές και επίκαιρες. Το "Slaves" ήταν η πρώτη μεγάλη στιγμή, με τα "Dead Inside" και "Object Of Desire" να εκμεταλλεύονται την ατμοσφαιρική διαμάχη ανάμεσα σε μπασογραμμές, κιθαριστικά αρπίσματα και ενός τρομερού ρυθμού που οικοδομούσαν τα σύνθια και τα ντράμς. Τα φωνητικά του Jason άψογα, βελούδινα όσο και δυναμικά, με τον ίδιο, χορευτικό και επικοινωνιακό να δίνει διαρκώς το στίγμα, έκαναν πολλά σώματα να λικνιστούν και ποτήρια να σηκωθούν.
Κάπου εκεί, το σετ των Actors έπιασε μια μεθυστική κορύφωση. Με το κοινό να έχει ζεσταθεί και την μπάντα να έχει εγκληματιστεί, ήρθε η ώρα του "Acts Of Worship". Το δεύτερο άλμπουμ των Actors, είναι σεμιναριακού επιπέδου, με κάθε τραγούδι να ηχεί βγαλμένο από το κρυφό best-of των ‘80s ενός παράλληλου σύμπαντος. Αλλά, μην τα ξαναλέμε. Αυτό, αποδείχθηκε περίτρανα στο ακατέβατο σερί επτά κομματιών που έπαιξε η μπάντα και για περίπου 30 λεπτά μας απογείωσε σε μια έναστρη παγωμένη και αισθαντική νύκτα. Το συνταρακτικό σερί "Love U More" – "Like Suicide" – "Only Lonely" είναι σερί μεγάλης μπάντας, το "Killing Time (Is Over)" έβγαλε γκάζια και γούστα, ενώ το "Cold Eyes" με τα συλλογικά φωνητικά ήταν απειλητικό. Για το "Strangers", δεν υπάρχουν λόγια. Είναι τέτοια κομμάτια που καθιστούν νεότερα σχήματα ως ηγέτες underground μουσικών ρευμάτων, που μπορούν να αγγίξουν ακόμη και περαστικούς, γητεύοντας τις ευαίσθητες χορδές τους.
Με την αγάπη ανάμεσα σε σχήμα και κοινό να είναι ξέχειλη και διαρκώς στο επίκεντρο, οι Actors μας ευχαρίστησαν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους, αστειεύθηκαν, αυτοσαρκάστηκαν, και φυσικά, έπαιξαν και ανκόρ. Επιστροφή στο παρελθόν με "Post Traumatic Love" και αυλαία με το "Face Meets Glass" για να βγούν κάθε λογής γούστα. Ο εξωστρεφής, αν και μινιμαλιστικός ήχος των Actors, οι εντυπωσιακοί ρυθμοί και φωνητικές γραμμές, που φαντάζουν ως τέκνα αστείρευτης δημιουργικής έμπνευσης, η μετριοφροσύνη αλλά και η πίστη στις δυνατότητές τους, η ενέργεια που μοίραζαν απλόχερα και κυρίως η σχεδόν άψογη εμφάνισή τους, δικαίωσαν την αναμονή μας, δικαιώνοντας τον ντόρο γύρω από το όνομά τους.
Το βράδυ Σαββάτου ανανέωσε την αγάπη μας στα σκοτεινά αυτά ηχοχρώματα, μας σύστησε νέα αξιόλογα σχήματα και ενδυνάμωσε μια σχέση λατρείας με τους Actors η οποία εικάζουμε πως θα έχει συνέχεια και σύντομα. Στην επόμενη αντάμωση σε συναυλία λοιπόν, και, μήπως ήρθε η ώρα για το τρίτο full-length να στανιάρουμε; Ερώτημα. Σε κάθε περίπτωση, οι εμφανίσεις των Sacred Skin και Actors μας προσέφεραν μια σπουδαία και απολαυστική συναυλία, σε ιδανικές περιστάσεις και δηλώνουμε ευγνωμοσύνη. [Α.Ζ.]
L'appel du vide
Slaves
Dead Inside
In Real Life
Object of Desire
Love U More
Like Suicide
Only Lonely
Killing Time (Is Over)
Cold Eyes
Obsession
Strangers
Crystal
Bury Me
We Don't Have to Dance
Encore:
PTL (Post Traumatic Love)
How Deep is the Hole
Face Meets Glass