Wovenhand, Minor Mine, Electro Vampires @ Block33, 02/03/13

Πρώτη συναυλία της χρονιάς για τον γράφοντα τον Μάρτιο. Δεν έχω συνηθίσει έτσι και για να είμαι ειλικρινής μου κακοφαίνεται. Σημεία των καιρών. Το γεγονός αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να αυξήσει την ανυπομονησία μου. Έτσι και αλλιώς οι Wovenhand μάς είχαν λείψει στη Θεσσαλονίκη. Την περσινή χρονιά μας έκαναν να σκάσουμε από την ζήλια μας με την εμφάνισή τους στο Gagarin205, αλλά τώρα είχε έρθει η ανταμοιβή μας με την μία και μοναδική ελληνική συναυλία τους στην πόλη μας. Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό και τη βραδινή βροχή να δημιουργεί ιδανική ατμόσφαιρα, κατευθυνθήκαμε προς το Block33 όπου πλήθος κόσμου είχε ήδη εισχωρήσει στον χώρο.

Τη βραδιά άνοιξαν λίγο μετά τις 21:30 οι Electro Vampires, ένα πολύ αξιόλογο ντόπιο post punk σχήμα.



Παθιασμένη και δυναμική σκηνική παρουσία, ιδιαίτερα από τον τραγουδιστή που δείχνει να «ζει» τον κάθε στίχο που εκστομίζει, δεμένη μουσική που θυμίζει μια πιο rock έκδοση των Joy Division και γενικά μια πολύ ενδιαφέρουσα, σκοτεινή και θεατρική εμφάνιση ικανή να πείσει του λάτρεις του είδους. Οι ενδιαφερόμενοι έχουν την ευκαιρία να τους τσεκάρουν στο ντεμπούτο τους, "Behind The Eyes Of The Shadow".

Συνέχεια με τους, επίσης Θεσσαλονικείς, Minor Mine τους οποίους είχα να παρακολουθήσω από την εμφάνιση τους με τους Murder By Death πριν αρκετά χρόνια στον ίδιο χώρο.



Βελτιωμένοι και με περισσότερες εμπειρίες πάνω στην σκηνή παρουσίασαν ένα αρκετά μικρό set με ενδιαφέρουσες όμως folk συνθέσεις. Ένα συγκρότημα απόλυτα ταιριαστό στο κλίμα της βραδιάς.

Είχε φτάσει όμως επιτέλους η ώρα για τον David Eugene Edwards και τους συνοδοιπόρους του να ανέβουν στο σανίδι του κατάμεστου πλέον Block33. Ο εγκέφαλος των Wovenhand, και κάποτε των 16 Horsepower, αν και λιγομίλητος όπως πάντα, εμφανίστηκε πολύ ορεξάτος και κινητικός πάνω στην σκηνή σε αντίθεση με την προηγούμενη εμφάνισή του στην πόλη μας όπου σε όλο το set παρέμεινε καθιστός στο σκαμπό του.



Για άλλη μια φορά ο θεοσεβούμενος frontman κέρδισε με ευκολία τα βλέματα όλων με την απλή αλλά τόσο θεατρική και επιβλητική παρουσία του. Φορώντας πάντα το καπέλο του με το φτερό και με τον σταυρό να διακοσμεί το πουκάμισό του δείχνει το πάθος του για τον χριστιανισμό αλλά και την παράδοση των γηγενών Αμερικανών.



Το μεγαλύτερο μέρος του σύντομου set τους βασίστηκε στο περσινό "The Laughing Stalk", το οποίο ακούστηκε σχεδόν ολόκληρο. Λογικό αφού ο Edwards κατάφερε για άλλη μια φορά να κρατήσει ψηλά το ποιοτικό επίπεδο των συνθέσεων του και να μας προσφέρει έναν πολύ δυνατό δίσκο. Από την άλλη πλευρά, μερικά κομμάτια από παλιότερους δίσκους θα μας χαροποιούσαν ιδιαιτέρως. Σε σχέση με τις studio κυκλοφορίες τους, πάνω στην σκηνή οι Wovenhand εμφανίστηκαν με έναν αρκετά βαρύ και βαβουριάρικο ήχο με αποκορύφωμα το, σχεδόν punk, "As Wool". Φυσικά  από την άλλη πλευρά υπήρχαν και οι πιο ήρεμες στιγμές όπου ο frontman έδειχνε το μεγαλείο της φωνής τους με συνοδεία διάφορων εγχόρδων.



Το "King O King", μια από τις καλύτερες συνθέσεις του "The Laughing Stalk", έκλεισε με ιδανικό τρόπο την κανονική διάρκεια πριν οι Wovenhand επιστρέψουν στην σκηνή για δύο ακόμα κομμάτια. Ο David Eugene Edwards, σε αντίθεση με τον Mark Lanegan, έναν άλλο μελαγχολικό και λιγομίλητο frontman, δείχνει ότι βρίσκει την λύτρωσή του κατά τις ζωντανές εμφανίσεις του. Μαζί του και εμείς αν και πάντα θα ζητάμε κάτι παραπάνω.  Αυτό όμως από ότι φαίνεται θα είναι και το μοναδικό παράπονο που μπορεί κάποιος να έχει μετά από μια συναυλία των Wovenhand.

Κείμενο / φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας