Andy Timmons Band @ Αθηνά Live, 07/12/12

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν, 14/12/2012 @ 15:26
Τον ερχόμενο Μάρτιο συμπληρώνονται αισίως δέκα ολάκερα χρόνια από τότε που ο Γιώργος Φακανάς άνοιξε τα σύνορα όχι μόνο του Αθηνά Live ως συναυλιακού χώρου, μα και εν γένει της χώρας μας για την Δημιουργική Αυτοσχεδιαστική Μουσική (βλέπε fusion), με μετακλήσεις διεθνών καλλιτεχνών και σχημάτων. Πρώτος ήταν ο Mike Stern με τη μπάντα του και από τότε ακολούθησαν δεκάδες τεράστιοι συνάδελφοί του. Και ναι, το δηλώνω δημόσια, νιώθω ευγνώμων που χάρη σε αυτή του την στάση, βίωσα εμπειρίες που μόνο στα πιο τρελά μου όνειρα θα μπορούσα να φανταστώ στη χώρα που βασιλεύει το ντέφι...

Όμως ο πρόλογος αυτός δεν είχε σκοπό μονάχα να τιμήσει την τόλμη του ιδρυτή του Ωδείου αυτού. Ένας λόγος βασικός που εισήγαγα τοιουτοτρόπως τούτη την ανταπόκριση είναι η ενημέρωση σου ως αναγνώστη για το γεγονός του ότι από το Μάρτη του 2003, αν έχω χάσει τρεις-τέσσερεις συναυλίες εκεί (πρόσεξε, όχι ονόματα, συναυλίες) είναι ζήτημα. Άρα η παρακάτω δήλωση μου αποκτά αυτομάτως πολλαπλάσιο απόβαρο- νομίζω θα συμφωνήσεις: «Αυτό που συνέβηκε την Παρασκευή 7 Δεκέμβρη από σκηνής όπου ο Andy Timmons και η μπάντα του έλαμψαν δια της παρουσίας τους, ΔΕΝ έχει όμοιό του!».

Andy Timmons Band

Βαριές κουβέντες, θα σκεφτούν αρκετοί. Και τούτο διότι από το πάλκο αυτό έχουν παρελάσει ανυπέρβλητες μορφές, κολοσσοί της jazz/fusion. Επιγραμματικά και μόνο, ονόματα όπως οι Joe Zawinul, John Scofield, Pat Martino, Billy Cobham, Alan Holdsworth συνυπογράφουν την όποια διάθεση «αμφισβήτησης» από μέρους σας.

Κι όμως, θα επιμείνω έστω και υποκειμενικά, όχι μόνο ως αμετανόητος οπαδός και συλλέκτης του εν λόγο ιδιώματος από το 1979, μα πάνω από όλα, ως ένθερμος υποστηρικτής μιας στάσης που θέλει τον Καλλιτέχνη επί σκηνής «να παίζει και να ερμηνεύει κάθε στιγμή του προγράμματός του λες και θα είναι η τελευταία του»! Ε λοιπόν ως προς αυτό, ο Andy άφησε πίσω του ακόμη και τους μέντορές του κείνη τη βραδιά, αφήνοντας αντίστοιχα κι εμάς αποσβολωμένους... Ένα θα σας πω, ως εικόνα: στην τελευταία νότα της ανυπέρβλητης διασκευής του "Little Wing" (Jimi Hendrix) που έκλεισε το show ως encore, δεν υπήρξε ένας μας που δεν πετάχτηκε όρθιος κραυγάζοντας και συνάμα χειροκροτώντας!

Andy Timmons Band

Ένα show πολυποίκιλο, τόσο, που επέτρεψε στον Αμερικάνο κιθαρίστα να αποδείξει σε εκατόν είκοσι λεπτά την απίστευτη ικανότητα του να αποδίδει τα μέγιστα σε μια κυριολεκτικά ολιστική γκάμα τεχνοτροπιών που ξεκινούσε από το ευθυτενές κιθαριστικό rock και άγγιζε τα όρια της ηλεκτρικής jazz. Η άνεση του δε σε τούτο το slalom, έως και «εκνευριστική» για κάθε συνάδελφό του.

Και θα ήταν κρίμα κι άδικο να μην αναφερθώ καθόλου στους δυο «εργάτες» δίπλα του! Η αντίστοιχη παροιμιώδης ικανότητα τους να μεταλλάσσονται ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες των κομματιών και να κρατούν τον πήχη εκεί ψηλά, σπανίζει. Το τετράχορδο Jazz Bass του Mike Daane γέμισε «αποπνικτικά» το background της βραδιάς με πελώριες βάσεις χαμηλών συχνοτήτων και μια σοφή οικονομία που άφηνε χώρο έκφρασης στον ηγέτη του σχήματος. Όσο για τον αφανή (πίσω από το set, στα σκοτάδια) Rob Avsharian (πατρίδα!) στα τύμπανα, όπως πολύ ορθά δήλωσε την επομένη ο ίδιος ο Andy στην κατ’ ιδίαν συνέντευξή μας, «τόσα χρόνια έχω παίξει με επώνυμους & εξαίρετους drummers, όμως την ικανότητα του Rob να μπορεί να αποδώσει άρτια τα όσα ο άκρως υποτιμημένος Ringo Starr σκάρωνε στα μετόπισθεν των Σκαθαριών, δεν την έχω συναντήσει ποτέ!».

Andy Timmons Band

Έτσι λοιπόν πέρα από τις αναμενόμενες αναφορές του trio στο πιο πρόσφατο "Andy Timmons Band Plays Sgt. Pepper" που κυκλοφόρησε πέρυσι και τιμά εξολοκλήρου το μνημειώδες album των The Beatles, η μπάντα απέδωσε ψυχωμένα και αρκετά κομμάτια από την προσωπική δισκογραφία του. Οι εναλλαγές των στυλ μάλιστα μας ξεκούρασαν αισθητά, αφού από τη λυρική, νοσταλγική τριλογία των "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band", "With A Little Help From My Friends" & "Lucy In The Sky With Diamonds", πριν και μετά, τα "Helopad", "Pink Champagne Sparkle", "Ghost Of You" & "Falling Down" μας ταξίδεψαν στη χώρα της ηλεκτροδοτούμενης jazz/rock fusion με σεβασμό και πάθος.

Andy Timmons Band

Ιδιαίτερη μνεία απαιτεί η καθηλωτική εκτέλεση τέλος του «αθόρυβα» εκρηκτικού "Cry For You" που όλοι μας περιμέναμε εναγωνίως, με την οποία ο Andy ουσιαστικά μας «ανάγκασε» να ...υποκλιθούμε. Να υποκλιθούμε στον Μουσικό (συνθέσεις & αυτοσχεδιασμοί με νόημα περίσσιο), στον Κιθαρίστα (ανυπέρβλητος ήχος & κορυφαία τεχνική), μα πάνω από όλα στον Καλλιτέχνη (η αφοσίωσή του σε κάθε νότα) και τον Άνθρωπο (ταπεινός γίγας, γελαστός ήρωας). Εμπειρία ζωής, παράδειγμα προς μίμηση.

Υ.Γ.: (To setlist γράφτηκε σε χαρτοπετσέτες μιας χρήσης κάθε βράδυ και οι ίδιοι οι μουσικοί, αφού τις έχασαν, δεν ήταν διόλου σίγουροι για το τι έπαιξαν την Παρασκευή.)

Κείμενο / φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com

  • SHARE
  • TWEET