Uli Jon Roth, Leaving Tomorrow @ Ζυγός, 01/12/10

Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 06/12/2010 @ 14:24
Γητευτής της εξάχορδης θεάς, ασυμβίβαστος οραματιστής, πραγματικός καλλιτέχνης. Ακολουθήθηκε από πολλούς, λατρεύτηκε από περισσότερους. Ό,τι και να πει κανείς για τον Uli Jon Roth δε θα είναι αρκετό για να τον περιγράψει κατάλληλα. Ακριβώς δύο χρόνια μετά από την τελευταία του φορά στη χώρα μας, ο Γερμανός κιθαρίστας βρέθηκε ξανά επί ελληνικού εδάφους για τη διπλή του εμφάνιση σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Έναν από τους μεγαλύτερους μουσικούς του rock, λοιπόν, είχαν την τύχη να απολαύσουν όσοι παρευρέθηκαν στον Ζυγό το βράδυ της περασμένης Τετάρτης.



Η συναυλία ξεκίνησε στην προγραμματισμένη της ώρα, με τους Αθηναίους Leaving Tomorrow να παίρνουν τη θέση τους στη σκηνή. Το μουσικό τους υπόβαθρο συντίθεται από το progressive rock της δεκαετίας του '70 και, ειδικότερα, συγκροτήματα όπως οι Cream, Yes, αλλά και οι Scorpions της πρώτης περιόδου. Δεδομένης της τριαδικής φύσης τους, είχαν δυνατό, καθαρό και άψογα δεμένο ήχο, που τους βοήθησε καθ' όλη τη διάρκεια του live. Η ρευστότητα των συνθέσεων τους έδινε την εντύπωση ότι πρόκειται για προϊόντα τζαμαρίσματος και με την καλή τους απόδοση «υποχρέωσαν» τον κόσμο να παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Ως μοναδικό αδύναμο σημείο θα διέκρινα τα φωνητικά της μπάντας, που ήταν υπέρ του δέοντος σεμνά και άχρωμα, αν και είχαν αμελητέες επιπτώσεις στη συνολική θετικότατη εικόνα της. 35 λεπτά αργότερα, στη διάρκεια των οποίων παρουσιάστηκαν πέντε κομμάτια από το περσινό, ομότιτλο ντεμπούτο τους, οι Leaving Tomorrow έκλεισαν την πολύ αξιόλογη εμφάνισή τους κάτω από τα χειροκροτήματα του κοινού.

Setlist: Ahead Of Time / The Dying Sun / Swimming Home / Navigator / Tomorrow

Λίγο μετά τις 22:30 η σκηνή γέμισε κυριολεκτικά από τον Γερμανό βιρτουόζο και τους -παλιούς και νέους, όπως χαρακτηριστικά είπε- φίλους του. Έξι άτομα συνολικά συνόδευσαν τον Roth, οι περισσότεροι αυξομειώνοντας τους ρόλους τους ανάλογα με το κάθε κομμάτι. Αναλυτικά, η μπάντα του αποτελούταν από τους Piero Leporale στα φωνητικά, Ule Ritgen (Fair Warning, Electric Sun) στο μπάσο, Michael Ehré (Metalium) στα τύμπανα, Luca Poma στην κιθάρα και Corvin Bahn στα πλήκτρα. Ανάμεσά τους βρέθηκε και ο Θεσσαλονικιός κιθαρίστας Κώστας Βρετός (Horizon's End, ex-Vavel), ο οποίος μάλιστα έπαιξε και στη συναυλία της προηγούμενης μέρας στη Θεσσαλονίκη.



Το set ξεκίνησε ονειρικά, με τα "Pictured Life", "Catch Your Train" και "The Sails Of Charon" να προκαλούν τις φρενήρεις αντιδράσεις του κόσμου, αφού ήταν φανερό πως όλοι περίμεναν μία βραδιά πλημμυρισμένη από τραγούδια της χρυσής εποχής των Scorpions και των Electric Sun. Η συνέχεια ήρθε μέσα από το "Fire Wind" των τελευταίων και το ομώνυμο τραγούδι να τυγχάνει της εξίσου ένθερμης ανταπόκρισης του κοινού. Ο φόρος τιμής του Roth στο δικό του ήρωα κατατέθηκε μέσω των "All Along The Watchtower", "If 6 Was 9" και "Little Wing" του Hendrix και οι θεατές παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι την υπέρμετρη μουσικότητα του Γερμανού, ο οποίος έβγαζε μουσική ακόμα με ένα απλό κούρδισμα της κιθάρας του.



Το τζαμάρισμα και το εκτεταμένο solo στο "I've Got To Be Free" μας πήγαν πολλές δεκαετίες πίσω, οι αυτοσχεδιασμοί έδιναν και έπαιρναν, ενώ οι τρισολίες άγγιξαν υπερφυσικά μεγάλα ύψη. «Ωραία αυτά, ας παίξουμε όμως και κάτι πιο σοβαρό», είπε ο Roth προλογίζοντας το ασύλληπτο "Enola Gay - Hiroshima Today?". Η διαστημική εκτέλεση του τραγουδιού απλά κατέδειξε το πλήθος των συγκροτημάτων ή ακόμα και των υποειδών του rock που επηρέασαν οι δίσκοι των Electric Sun.



Το απαραίτητο διάλειμμα στο μέσο της συναυλίας γέμισε όμορφα με το solo στα πλήκτρα του ανθρώπου-ορχήστρα Corvin Bahn. Επιστροφή για τη μπάντα με "We'll Burn The Sky" και "In Trance" και τη συμμετοχή του κόσμου να φτάνει στο ζενίθ της. Μαγικές στιγμές στο πελώριο "Fly To The Rainbow" και τον Μέγα Uli να αποδεικνύει ότι όσο κι αν γερνάει, τα δάχτυλά του παραμένουν νέα. Το κανονικό set θα κλείσει με τις παρατεταμένες εκτελέσεις των "Polar Nights" και "Dark Lady", η συνολική διάρκεια των οποίων ξεπέρασε τα είκοσι λεπτά.



Ο απόηχος ήδη αρχίζει και γίνεται αισθητός κατά τη διάρκεια της παύσης πριν το encore. Η ένταση του ήχου, από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, είναι δύο-τρεις φορές πάνω από το φυσιολογικό, με αποτέλεσμα να ψαλιδίζει συνεχώς και σε σημεία να γίνεται χαώδης και ανυπόφορος. Δυστυχώς, ούτε οι παρατηρήσεις του ίδιου του Roth («We have a strange feedback here, and it's not even at the right key») δε στάθηκαν αρκετές να επηρεάσουν την κατάσταση και αυτό εξηγεί τη σχετικά μεγάλη απόσταση που κράταγαν οι περισσότεροι από τη σκηνή.

Στο encore ο Uli έκανε τη χάρη στο κοινό, μετά τις προτροπές του οποίου έπαιξε το λησμονημένο "Kojo No Tsuki" εκ του "Tokyo Tapes", με την Sky guitar του να τραγουδάει σε άπταιστη ιαπωνική. "Catch Your Train" και ένα μικρό ακόμα τζαμάρισμα για το φινάλε, που ήρθε δύο γεμάτες ώρες αργότερα, αφήνοντας τους πάντες ευχαριστημένους στο έπακρο.

Όντας αφοπλιστικά απλός, ειλικρινής και προσιτός, ο κύριος Roth διέπρεψε για ακόμη μια φορά, παραδίδοντας μαθήματα τεχνικής, πάθους αλλά και γνήσιας καλλιτεχνικής σεμνότητας. Δίπλα του, ο Piero Leporale ξεδίπλωσε τις αρετές του, ερμηνεύοντας ικανοποιητικά τα απαιτητικά κομμάτια των Scorpions, μην επιδιώκοντας να μιμηθεί τον Meine, ωστόσο υπήρξε κι αυτός θύμα του κάκιστου ήχου, που προς το τέλος κατέστησε την όλη παρακολούθηση δύσκολη. Εν τέλει, οι περίπου 300 φίλοι του θρυλικού κιθαρίστα είχαν την ευκαιρία να γίνουν μάρτυρες μιας εξαιρετικής και πληρέστατης εμφάνισης, τηρουμένων των αναλογιών της άστοχης επιλογής χώρου και της κακής διαχείρισης αυτού.

Setlist:

Pictured Life
Catch Your Train
The Sails Of Charon
Fire Wind
All Along The Watchtower
If 6 Was 9 / Little Wing
I've Got To Be Free
Enola Gay – Hiroshima Today?
Keyboard Solo
We'll Burn The Sky
In Trance
Fly To The Rainbow
Polar Nights
Dark Lady
-----------
Kojo No Tsuki
Catch Your Train

Βαγγέλης Ευαγγελάτος

Περισσότερες φωτογραφίες:

Uli Jon Roth:










Leaving Tomorrow:


  • SHARE
  • TWEET