The Ocean, Intronaut, Red Fang @ AN Club, 04/06/11

Από τους Βαγγέλη Ευαγγελάτο, Γιάννη Χυτήρογλου, 07/06/2011 @ 12:16
Το καλοκαίρι στο ΑN είναι μια ιστορία δύσκολη και ικανή να σε προβληματίσει. Η δωρεάν σάουνα που κάνεις είναι αντάξια τρίμηνης συνδρομής σε γυμναστήριο και το εξαιρετικό πακέτο με The Ocean, Intronaut και Red Fang που υποσχόταν να σπείρει ανέμους και να θερίσει θύελλες (ή κάπως έτσι τέλος πάντων) προμήνυε μια σαρδελοποίηση άνευ προηγουμένου, αλλά φευ.

Κατά τις 20:45 ελάχιστοι ήταν οι πιστοί που έσπευσαν να γνωρίσουν το νέο πουλέν της Relapse (εταρείας που έβγαλε και τους Mastodon, μεταξύ άλλων), τους Red Fang. Τρεις γενειαφόροι εν χορδαίς και ένας μυστακοφόρος ντράμερ αποτελούν τη μπάντα από το Portland, με τις συγκρίσεις με τους Mastodon να γίνονται και λόγω των εναλλασσόμενων φωνητικών μεταξύ του μπασίστα και του ενός κιθαρίστα.



Στη συνταγή των Red Fang υπάρχει βέβαια και μια γερή πρέζα Queens Of The Stone Age, που κάνει το όλο μίγμα λίγο πιο εύπεπτο, χωρίς όμως να χάνει σε δύναμη.

Για τα επόμενα 45 λεπτά (λίγα δυστυχώς, αλλά ας όψονται οι Ωκεανοί κλπ.) οι κυνόδοντες μας πήγαν από το rock των '70s στο sludge των '00s. Το μενού είχε για τους λίγους πιστούς και τους κάπως περισσότερους προσύλητους τα πάντα. Hard rock δισολιές (παρεμπιπτόντως, τι καταπληκτικές βίντατζ κιθάρες ήταν αυτές!), doom περάσματα που τσάκιζαν και μαστόδοντα και hardcore ορμή με σημαία τους black flag. Η αλήθεια είναι ότι δεν τους πήρε και πολύ να μας κερδίσουν. Μετά από ένα μενού θαλασσινών ("a song about seafood") νομίζω πως προλόγισαν το "Sharks", είδαμε και pit και (restricted) crowd surfing.



Μας τελείωσαν, δε, με τρεις απανωτές δαγκωματιές από το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Το ασήκωτο "Humans Remain Human Remains" διαδέχτηκε το στακάτο χτύπημα του "Good To Die", για να δώσει και αυτό τη σειρά του στο κιθαριστικό όργιο του προϊστορικού σκύλου. Σε κάποια φάση του live, ο μπασίστας και τραγουδιστής του σχήματος λέει «could I have a little bit more of everything», αυτό ακριβώς θα θέλαμε και εμείς για όλη τη μπάντα. Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν...

Red Fang setlist (με κάποια επιφύλαξη):

Reverse Thunder
Sharks
Malverde
Wires
Humans Remain Human Remains
Good To Die
Prehistoric Dog

Γιάννης Χυτήρογλου

Μετά από μια μικρή διακοπή υποδεχτήκαμε στη σκηνή τους μοναδικούς Intronaut. Η δεύτερη εμφάνιση των Αμερικανών στη χώρα μας γινόταν στα πλαίσια της προώθησης του εκπληκτικού περσινού τους δίσκου, "Valley Of Smoke", ο οποίος κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελεί και τον πιο ολοκληρωμένο της μέχρι τώρα πορείας τους.



Η τετράδα από το Los Angeles έλαβε θέση στη σκηνή με τους κιθαρίστες / τραγουδιστές Sacha Dunable και Dave Timnick στα πλάγια και τον παιχταρά μπασίστα Joe Lester ακριβώς μπροστά από το kit του Danny Walker. Η έναρξη έγινε με το "Elegy" και με το συγκρότημα να παίζει «παπάδες», καθηλώνοντας τους λιγοστούς θεατές. Στο διάστημα που είχε στη διάθεσή της, η μπάντα στήριξε το set της κατά κύριο λόγο στο τελευταίο της άλμπουμ, αφού μέσα απ' αυτό ακούστηκαν τέσσερα κομμάτια, συμπεριλαμβανομένου του bonus track της ευρωπαϊκής έκδοσης, "Vernon".



Το έντονα αντισυναυλιακό τους ύφος δεν άφησε περιθώρια για ένθερμες εκδηλώσεις από πλευράς κόσμου, καθώς η πλειονότητα έμενε να παρακολουθεί αποσβολωμένη τον εκτελεστικό τους οίστρο. Όντας ίσως οι πιο ευνοημένοι της βραδιάς από άποψη ήχου, οι Intronaut δεν παρέλειψαν να επισκεφθούν προγενέστερες δουλειές τους, με τα "The Literal Black Cloud" / "Australopithecus" και "Sores Will Weep" να εκπροσωπούν τα "Prehistoricisms" και "Null" EP, αντίστοιχα.

Ανάμεσα στο κοινό βρέθηκε και ο κιθαρίστας των Red Fang, David Sullivan, που ευχαριστήθηκε το live σαν οπαδός, ενώ έγινε και αποδέκτης διαφόρων «κερασμάτων». 40 λεπτά αργότερα η εμφάνιση των Αμερικανών έλαβε τέλος σεμνά και τυπικά, με το κουαρτέτο να αρχίζει το μάζεμα του εξοπλισμού του ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά από τις τελευταίες νότες.

Intronaut setlist:

Elegy
Above
Sunderance
The Literal Black Cloud
Vernon
Sores Will Weep
Australopithecus

Έπρεπε να ακολουθήσει ένα κενό που ξεπέρασε τη μισή ώρα, προκειμένου οι The Ocean να καταλήξουν στις απαραίτητες ενέργειες που θα τους επέτρεπαν να παρουσιάσουν σωστά την πολυδιάστατη μουσική τους. Το τσέλο και τα πλήκτρα στο πλάι της σκηνής παίζουν μεγάλο ρόλο σ' αυτή την καθυστέρηση, ώσπου έρχεται η στιγμή που η εισαγωγή "Shamayim" από το "Heliocentric" ακούγεται από τα ηχεία και η εμφάνιση των Γερμανο-Ελβετών δρομολογείται. Το βασικό riff του εναρκτήριου "Firmament", βέβαια, χάθηκε κάπου μέσα στο AN, με την απορία να είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του κιθαρίστα Jona Nido, ο οποίος προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβαινε.



Κάτι αντίστοιχο έγινε και με τα φωνητικά του Loïc Rossetti, αν και -όπως ενημερωθήκαμε αργότερα από τον Robin Staps- ο τραγουδιστής επέστρεψε στα καθήκοντά του μετά από πρόβλημα υγείας μόλις δύο μέρες νωρίτερα. Ο ήχος μπορεί να έστρωσε λίγο αργότερα, όμως και πάλι ήταν ο χειρότερος μεταξύ των τριών συγκροτημάτων, κάτι που αρχικά φάνηκε να δυσαρεστεί τον κόσμο. Ωστόσο, οι The Ocean αντιστάθμισαν τις εντυπώσεις με την εξωφρενική σκηνική τους παρουσία, που άφησε άπαντες να χαζεύουν με το στόμα ανοιχτό. Τα μέλη της μπάντας (πλην του ντράμερ, βεβαίως) ανεβοκατέβαιναν κυριολεκτικά τη σκηνή, σκαρφάλωναν σε ενισχυτές, χοροπήδαγαν και γενικότερα χτυπιούνταν σαν αφιονισμένοι σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας, κοντράροντας σε επίπεδα ενέργειας ακόμη και τους The Dillinger Escape Plan, ενώ το θέαμα εμπλουτιζόταν από το video art που προβαλλόταν στο πίσω μέρος της σκηνής.



Το πρώτο μισάωρο περιλάμβανε κομμάτια από τα δύο περσινά άλμπουμ τους, με το "Heliocentric" να ξεπερνά το "Anthropocentric" όσον αφορά στη συμμετοχή του κόσμου. Μετά από ένα μικρό πέρασμα από το μακρινό παρελθόν του "fluXion", είχε έρθει η ώρα για το magnum opus της μπάντας, το αξεπέραστο "Precambrian", από το οποίο ακούστηκαν τέσσερα κομμάτια και μάλιστα σε συνεχή ροή. Στο "Hadean" ο Rossetti έδειξε ότι δεν έχει ξεπεράσει ακόμα πλήρως το πρόβλημά του, αφού απουσίαζε απ' τη σκηνή, αφήνοντας τους υπόλοιπους να επιδοθούν σε μία instrumental εκτέλεση του κομματιού.



Το τελείωμα έγινε με τα "The Origin Of Species" / "The Origin Of God", με το οπτικό μέρος της συναυλίας να υπερκαλύπτει ποιοτικά το αντίστοιχο ηχητικό, συμπαρασύροντας το κοινό σε παρατεταμένες επιδοκιμασίες. Το encore με το "The City In The Sea", ως το μοναδικό δείγμα από το "Aeolian", έδωσε το τελικό χτύπημα σε μία άψογη εμφάνιση, που άφησε τους πάντες άκρως ικανοποιημένους, παρά τα πολλά τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν.



Συμπερασματικά, οι περίπου 150 νοματαίοι που παρευρέθηκαν είχαν την τύχη να απολαύσουν τρία σπουδαία συγκροτήματα σε μία απ' τις ελάχιστες περιπτώσεις που ένα συναυλιακό πακέτο έρχεται στα μέρη μας χωρίς «περικοπές». Οι Red Fang ως νέοι και ανερχόμενοι κέρδισαν τις εντυπώσεις, οι Intronaut έδωσαν σεμινάρια τεχνικότητας και προοδευτικής διάθεσης, όντας η ήρεμη δύναμη, και οι The Ocean ήρθαν και τα ισοπέδωσαν όλα, σε μια εμφάνιση που θα μνημονεύεται για πολύ καιρό από όσους την έζησαν. Πάντα τέτοια!

The Ocean setlist:

Shamayim / Firmament
The First Commandment Of The Luminaries
Anthropocentric
The Grand Inquisitor I: Karamazov Baseness
Swallowed By The Earth
Comfort Zones
Ecstasian: De Profundis
Stenian: Mount Sorrow
Orosirian: For The Great Blue Cold Now Reigns
Hadean: The Long March Of The Yes-Men
The Origin Of Species
The Origin Of God
------------------------
The City In The Sea

Βαγγέλης Ευαγγελάτος
  • SHARE
  • TWEET