Allochiria, Mass Culture, Their Methlab @ Gagarin 205, 26/05/23

Ένα από τα περισσότερο αναμενόμενα συναυλιακά βράδια για την εγχώρια σκηνή πραγματοποιήθηκε στο Gagarin 205 την Παρασκευή που μας πέρασε. Σε ένα διπλό release show, οι Allochiria και Mass Culture με τη συμμετοχή των Their Methlab μας περίμεναν για post (metal) ιστορίες γραμμένες σίγουρα με αγάπη και σκούρα χρώματα. Από νωρίς, το πλήθος άρχισε να σωρεύεται στη Λιοσίων για να δώσει το παρόν σε αυτή την αρκετά σημαντική συναυλία. Οι απαιτήσεις όλων μας επίσης, ήταν σίγουρα πολύ ψηλά, καθώς πέραν όλων, η αποψινή συναυλία θα έκλεινε και την ευρωπαϊκή περιοδεία των Allochiria και Their Methlab, με την ελπίδα πως θα δούμε κάτι φαντασμαγορικό.

Δεν πέρασε πολύς καιρός που οι Their Methlab βρέθηκαν και πάλι στο σανίδι του Gagarin 205, μιας που λιγότερο από ένα μήνα πριν αποτέλεσαν την ιδανική εισαγωγή για την εκθαμβωτική εμφάνιση των Brutus. Αυτό που το συγκεκριμένο σχήμα έχει κατακτήσει ανεπιστρεπτί, είναι η εμπιστοσύνη. Δεν υπάρχει καμία απολύτως φορά που βρέθηκα σε ζωντανή τους εμφάνιση και δεν ήξερα απλά ότι θα περάσω καλα, αλλά επιβεβαιώθηκα και στο μέγιστο. Η Παρασκευή δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Οι Their Methlab φανερά μεταμόρφωσαν την κούραση της περιοδείας σε αστείρευτη ενέργεια.

Η αισθητή διαφορά δεν ήταν τόσο στη δική τους απόδοση, αλλά στο κοινό που τους παρακολουθούσε που σε αντίθεση με την εμφάνιση μαζί με τους Brutus, ήξερε που ήρθε και γιατί, όντας έτοιμο να εισπνεύσει κάθε νότα. Το δυναμικό, ψυχεδελικό post rock των Their Methlab, πιστό στην ποιότητά του και αυτή τη φορά και με ένα σχετικά παγιωμένο πια setlist, γέμισε τις καρδούλες μας. Ειδικά όταν σε κάνει να χάνεσαι στα πολυαγαπημένα "A Call To Arms", "Muktuk" και "Venice". Ακόμη περισσότερο, κάθε φορά που σχολίασαν τον ιδιαίτερο δεσμό που αποκτούν ανά τα χρόνια με τους Allochiria. Πραγματικά ανυπομονώ για την επόμενη ολοκληρωμένη τους δουλειά.

Η γιορτή όμως για τις νέες κυκλοφορίες ξεκινάει εδώ, μιας που το ολόφρεσκο "Barren Point" των Mass Culture ως ένας από τους δύο πρωταγωνιστές της βραδιάς, θα έβλεπε για πρώτη φορά τα φώτα της ζωντανής σκηνής. Η ευχάριστη έκπληξη ωστόσο ήταν ότι το ακούσαμε στην ολότητά του. Με τα συγκλονιστικά φωνητικά (επηρεασμένα ολοφάνερα από Fall Of Efrafa) που ανοίγουν το "Point Of Liminality" κερδίζουν όλα τα βλέμματα πάλι στη σκηνή μετά το διάλειμμα. Αν και κάποια λάθη έγιναν αρκετά αντιληπτά στο "Mist & Tar" που ακολούθησε και διατάραξαν το κλίμα που πήγε εξ αρχής να δημιουργηθεί, η επιστροφή σε παλαιότερες συνθέσεις όπως τα "Του Φόβου η Φωνή" και "Sleeping Electric Sheep" -που ήταν και η μόνη απόκλιση από την εκτέλεση του "Barren Point" - έφεραν το set των Mass Culture πάλι σε ισορροπία. Η συνέχεια μας άφηνε να απορροφηθούμε πλήρως στο εκρηκτικό post-metal που το σχήμα επιμελώς αγκαλιάζει όλα τα χρόνια της ύπαρξης του. Μπορεί η εμφάνιση των Mass Culture να μην κατάφερε να συνοδευτεί από την κυκλοφορία των βινυλίων τους που δεν ήταν ακόμη έτοιμα, αλλά ελπίζω να καταφέρουν να λύσουν το πρόβλημα και στην επόμενη εμφάνισή τους να είναι διαθέσιμα.

Αν και πολλά πράγματα με δυσκολεύουν στο να απολαύσω πραγματικά τη μουσική των Mass Culture παρότι τα είδη που ασχολούνται είναι κομμένα και ραμμένα στα γούστα μου, δε μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι οι συνθέσεις τους ξεκίνησαν και παραμένουν αρτιότατες. Από τη μία βέβαια πολλές φορές όπώς το βράδυ της Παρασκευής αναρωτιέμαι αν ο όγκος τους δικαιολογεί την πενταμελή τους εδώ και κάποιο καιρό, σύνθεση και από την άλλη θα επιθυμούσα να επιδεικνύουν λίγο περισσότερο το πολιτικό τους υπόβαθρο δεδομένου του από που προέρχονται και της απήχησης που πλέον έχουν αποκτήσει και κατά συνέπεια, έχουν τη δυναμική να ακουστούν και να επηρεάσουν ένα κλικ παραπάνω. Μέχρι να λύσω προσωπικά αυτές τις απορίες και προβληματισμούς θα τους παρακολουθώ με αγωνία για τις απαντήσεις.

Μερικές φορές στερούμαι από λόγια για να περιγράψω πόσο συγκινημένη και χαρούμενη είμαι που αυτοί οι συνομήλικοί μου τύποι που έγραψαν τότε εκείνο το "Omonoia" που μου είχε πάρει τα μυαλά, έχουν μεγαλώσει πλέον σε ένα σχήμα που χαίρει ευρείας αποδοχής εντός κι εκτός συνόρων. Οι Allochiria είναι ένα συγκρότημα που δούλεψε πολύ, με πολλή αγάπη για αυτό που κάνει κι έτσι έφτασε στο σημείο σε λιγότερο από δέκα χρόνια να κυκλοφορεί αισίως τον τρίτο του δίσκο, "Commotion". Οι πρώτες νότες του "9" κατοχύρωσαν ότι οι Allochiria με τα πολύτιμα χέρια του Δημήτρη των Their Methlab που είναι και υπεύθυνος του ήχου τους, είναι αδύνατον από εδώ και στο εξής να έχουν κάτι λιγότερο από συγκλονιστική ηχητική απόδοση ζωντανά ακόμη και πάνω σε κατάστρωμα καραβιού.

Με ένα εξαιρετικά διαλεγμένο setlist, οι Allochiria οριακά βουρκωμένοι από την ένταση πίσω στη χώρα τους ήρθαν να ευχαριστήσουν τον κόσμο που τόσο τους στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Αν και ίσως το Gagarin να αποδείχτηκε κάπως μεγάλο σε χωρητικότητα για το συγκεκριμένο εγχείρημα, το πλήθος επιδοκίμαζε διαρκώς μετά από κάθε συγκλονιστική ερμηνεία τους Allochiria. Οι ίδιοι σε τρομερή φόρμα, δεν άφησαν περιθώριο αμφισβήτησης. Είναι μια από τις πιο ταλαντούχες μπάντες της γενιάς μας και το αποδεικνύουν / επιδεικνύουν χωρίς να γίνονται ποτέ απόμακρες ντίβες. Τα εγκάρδια ευχαριστώ της "ανθρώπινης" φωνής της Ειρήνης προς όσους έχουν βοηθήσει να φτάσουν σε αυτό το σημείο μεταξύ των κομματιών το τόνιζαν άλλωστε, αλλά μας το θύμισαν και στην πρόσφατη κουβέντα μας. Και επειδή δε θέλω να επαναλαμβάνομαι αλλά είναι και ανεπίτρεπτο να μην το επιβραβεύω κάθε φορά, τα άλματα που έχει κάνει στην άλλοτε ντροπαλή σκηνική της παρουσία σε σχέση με το φωνητική θηρίο που είναι τώρα, συγκλονίζουν στην ιδέα της συνεχούς εξέλιξης και στο που μπορεί να φτάσει.

Πίσω στη ροή της συναυλίας, θεώρησα όπως προείπα ιδανική την επιλογή να μην εκτελεστεί το "Commotion" στην ολότητα του αλλά να υπάρξει και μια ισχυρή παρουσία των "Omonoia" και "Throes". Τα πρόσφατα "We Have Nothing" "Still Life" και "Casualties" έδωσαν τον παλμό της τελευταίας κυκλοφορίας, ενώ τακτικά ανάμεσά τους, τα "K", "Cracking Fractals" και "We Crave What We Lack" σε άφηναν ανίκανο να ξεχάσεις πόσο γεμάτη και αξιομνημόνευτη είναι η δισκογραφία των Allochiria. Με ένα "Ocean" να μας θυμίζει γλυκόπικρα ότι οι πιο ήπιες συνθέσεις των Allochiria ίσως και να είναι το πιο κοντινό πράγμα που θα ζήσουμε στο να δούμε ζωντανά τους Suffocate For Fuck Sake, η συναυλία τυπικά κλείνει με το συγκλονιστικό "Darklight" που ολοκληρώνει το "Commotion", και άτυπα με το "Archetypal Attraction To Circular Things", δηλαδή το καλύτερο post-metal κομμάτι με το πιο αξιομνημόνευτο riff που έχει βγάλει η εγχώρια σκηνή που καταπιάνεται με το είδος. Οι Allochiria κατάφεραν με κάθε τους κυκλοφορία και εμφάνιση να προχωράνε από λίγο έως μακριά και να επιβεβαιώνουν την πίστη μας σε αυτούς. Εύχομαι να μείνει για πάντα έτσι.

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής