Spinalonga Festival στο Μικρό Μουσικό Θέατρο, 8-9/02/07

Misuse, Red Light, Absent Without Leave, 08/02/07

Είναι αληθές το γεγονός ότι εναλλακτικά events όπως το διήμερο post rock festival της Spinalonga δε γίνονται κάθε μέρα. Οι headliners των δύο ημερών έχουν αποσπάσει μέχρι στιγμής πολύ καλά σχόλια και αυτό ήταν ένας λόγος παραπάνω για να τσεκάρω το πως ακούγονται μερικές ελληνικές post rock / ambient μπάντες...

Έτσι, λοιπόν, την πρώτη μέρα του φεστιβάλ πήγα στο Μικρό Μουσικό Θέατρο την προγραμματισμένη ώρα έναρξης (21:00). Παρ' όλα αυτά, η συναυλία άργησε να ξεκινήσει κατά 40 λεπτά και γι' αυτό δεν ευθύνονταν ούτε τα συγκροτήματα, ούτε οι διοργανωτές. Ενώ όταν έφτασα ήμασταν κυριολεκτικά 'τρεις κι ο κούκος', κατά την ώρα που άρχισε τελικά η συναυλία αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι έφτασαν αργοπορημένοι. Από τη μία το καταλαβαίνω, επειδή κάποιοι μπορεί να ήταν σε εορτασμούς της "Tσικνοπέμπτης"και ίσως προσπάθησαν να τα συνδυάσουν όλα...

Ο χώρος που στέγαζε το φεστιβάλ ήταν τελικά ασφυκτικά γεμάτος και σε αυτό συντέλεσε και η ανταπόκριση του κόσμου, αλλά και η εξαιρετικά μικρή για συναυλίες χωρητικότητα του μαγαζιού. Προσωπικά ασφυκτιούσα, καθώς έπρεπε να φοράω κοντομάνικο, και ο εξαερισμός του μαγαζιού δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός. Μετά από λίγη ώρα πάντως συνήθισα κάπως και έδωσα προσοχή στη συναυλία...

Οι πρώτοι που βγήκαν ήταν οι Absent Without Leave. Δύο κιθάρες με τη βοήθεια πεταλιών ήταν τα όργανα που απάρτιζαν τη μουσική τους. Το είδος του post rock που έπαιζαν πάντως ήταν κάπως 'γυμνό', καθώς γινόταν αισθητή η απουσία των υπόλοιπων οργάνων. Ταξιδιάρικο και ευχάριστο μεν, αλλά μέχρι εκεί. Η εμφάνιση τους ήταν μία ευχάριστη νότα την οποία φάνηκε να απολαμβάνει μεγάλη μερίδα του κοινού. Πολύ καλή εμπειρία για live, αλλά εμένα προσωπικά δεν ήταν το στυλ μου. Ήταν πάντως ένας καλός τρόπος να αρχίσει η βραδιά...



Οι επόμενοι πρέπει να ήταν οι μόνοι που δε κολλούσαν ιδιαίτερα με τον χαρακτήρα της διοργάνωσης. Οι Red Light μπορούν να χαρακτηριστούν πιο πολύ ως alternative rock παρά ως post. Το υλικό τους πάντως μου άρεσε αρκετά περισσότερο από των προηγουμένων, καθώς με δυνατούς ρυθμούς και κάποιες μικρές post πινελιές (που όμως δεν ήταν ιδιαίτερα εμφανείς) έδωσαν μια δυναμική εμφάνιση. Ενώ στην αρχή με χάλασαν τα φωνητικά, μετά από λίγο μπήκα στο κλίμα των κομματιών και τα συνήθισα. Φάνηκαν δεμένοι στη σκηνή (respect το παλικάρι με τη ζώνη Einsturzende Neubauten) και ήταν ο καλύτερος τρόπος να συνεχιστεί η βραδιά. Απ' ότι κατάλαβα έπαιξαν λιγότερο από όσο προγραμμάτιζαν και έτσι ετοιμάστηκαν οι headliners για να κλείσουν το event...



Οι Misuse είχαν επιλεχθεί από τους ίδιους τους Mogwai για να ανοίξουν την πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα. Όταν το είχα ακούσει αυτό κατάλαβα ότι είναι καλοί, αλλά δε φανταζόμουν μία τέτοια εμφάνιση. Στον τοίχο προβαλλόταν το Metropolis του Fritz Lang, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1927, και με τους Misuse να παίζουν είχες την εντύπωση ότι άκουγες το τέλειο soundtrack. Αν πρόσεχες τα πλάνα της ταινίας, πραγματικά σε απορροφούσε η όλη ατμόσφαιρα της μουσικής. Σε στυλ μου θύμισαν κυρίως νέα γκρουπ του post rock ήχου, και ιδίως αυτά με μεταλλικές ρίζες (Isis, Pelican), και αυτό φάνηκε στα 'ξεσπάσματα' των κομματιών. Από το πρώτο κιόλας λεπτό της εμφάνισης τους κέρδισαν την εκτίμηση όλων και αυτό φάνηκε από το χειροκρότημα. Η μπάντα έπαιξε 70 λεπτά και ο κόσμος ζητούσε να συνεχίσουν. Τελικά, μετά από παράκληση όλων των παρευρισκομένων, άρχισαν να ετοιμάζονται για να παίξουν ένα τελευταίο κομμάτι, αλλά τελικά κάποιος τους ενημέρωσε ότι έπρεπε να κλείσουν λόγω του χώρου (υποθέτω). Μια μικρή απογοήτευση φάνηκε στα πρόσωπα όλων, αλλά δε μας ένοιαζε πολύ επειδή ζήσαμε μία καταπληκτική συναυλιακή εμπειρία και, πιστέψτε με, σπάνια ελληνικές μπάντες κάνουν live τέτοιου υψηλού επιπέδου.



Καθώς βγαίναμε από το μαγαζί, λέω στους φίλους μου: «έπαιξαν 70 λεπτά». Από τις απαντήσεις όμως του στυλ «σοβαρά μιλάς;» φάνηκε ότι όλοι από την παρέα νόμιζαν πως έπαιξαν κανένα μισάωρο. Φανταστείτε να μην έλειπε ο δεύτερος κιθαρίστας τους, ο οποίος δε μπόρεσε να έρθει λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων. Η πλάκα ήταν όταν τους ρωτούσαν από το κοινό που μπορούν να αγοράσουν τον δίσκο τους. Και λέω πλάκα επειδή... δεν έχουν βγάλει δίσκο ακόμα! Κατά τη γνώμη μου πρέπει να το κυνηγήσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται (αν και θα το 'χουν καταλάβει και δε νομίζω να χρειάζονται τη γνώμη μου). Το live ήταν άνετα επιπέδου εξωτερικού. Έτσι απλά...

Afformance, Hues And Separation, Spyweirdos, 09/02/07

Μετά την τρομερή εμφάνιση των Misuse το περασμένο βράδυ, έφτασα στο χώρο του Μικρού Μουσικού Θεάτρου και πάλι κατά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης. Αυτή τη φορά, αν και είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος απ' έξω, οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει λόγω καθυστέρησης. Η συναυλία άρχισε αρκετά αργότερα από την προηγούμενη μέρα (22:00) και ανησυχούσα για το αν αυτό θα επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τις διάρκειες των set. Όσον αφορά τις συνθήκες στο χώρο, απ' ότι αποδείχθηκε ο κόσμος ήταν πάλι αρκετός και, έχοντας πάρει το μάθημα μου, είχα προνοήσει και φορούσα κοντομάνικο αυτή τη φορά...



Τη συναυλία άνοιξαν οι (ή μάλλον ο) Spyweirdos. Στην ουσία ήταν ένα άτομο με laptop το οποίο έπαιζε ambient μουσική, με τη βοήθεια της προβολής βίντεο. Αρκετά ταξιδιάρικη η διάθεση, με samples από πλήκτρα να παρεμβαίνουν πολλές φορές στον ατμοσφαιρικό χαρακτήρα του set. Τα τοπία που προβάλλονταν σε βίντεο ήταν ο καλύτερος τρόπος που μπορούσε να συνοδέψει τη μουσική. Οι εντυπώσεις μου για το πως άρχισε η συναυλία ήταν καλύτερες από χθες και γενικά και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι φάνηκε να το απολαμβάνουν. Με το τέλος της εμφάνισης αυτής άρχισε και ο καθαρά post χαρακτήρας του event, καθώς...



...οι επόμενοι, που λέγονται Hues And Separation, έπαιζαν σε κλασικές post φόρμες και ρυθμούς. Αν εξαιρέσουμε τους δύο headliners, ήταν η καλύτερη μπάντα του event, με τις tripping διαθέσεις να έχουν ενθουσιάσει τη μεγαλύτερη μερίδα του κοινού. Και αυτοί είχαν προβολή βίντεο ως βοήθεια στη δημιουργία συναισθημάτων, καθώς το στυλ γενικά του είδους είναι έτσι δομημένο ώστε οι εντυπώσεις να γίνονται πιο ισχυρές αν το ακουστικό μέρος συνοδεύεται από οπτικό υλικό. Μία έκπληξη κατά τη διάρκεια του set τους ήταν όταν όλοι άλλαξαν όργανα μεταξύ τους και συνέχισαν για ένα ή δύο τραγούδια έτσι. Έκλεισαν τη συναυλία χειροκροτούμενοι, δίνοντας τη σκυτάλη στους headliners, ενώ απόσπασαν πολύ καλά σχόλια από το κοινό.

Επόμενοι ήταν οι Afformance, οι οποίοι, αν και είναι μικρό το διάστημα που έχουν μπει στα συναυλιακά δρώμενα, έχουν καταφέρει να παίζουν όλο και πιο ψηλά στη σειρά των γκρουπ σε κάθε τους εμφάνιση. Όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν, έχουν τρεις κιθάρες στη σύνθεση τους και η κάθε μία συμβάλει τα μέγιστα στο συνολικό αποτέλεσμα. Και αυτοί είχαν προβολή βίντεο κατά τη διάρκεια του live (λογικό ήταν) και έδωσαν δυναμικό 'παρών', παρ' όλα τα μικρά προβλήματα στον ήχο (πολλές φορές π.χ. η μία κιθάρα ακουγόταν χαμηλά κατά τα 'ξεσπάσματα' και αυτό έγινε κάπως αισθητό, τουλάχιστον σε μένα). Μια μερίδα του κοινού δυστυχώς είχε αποχωρήσει, καθώς όταν ξεκίνησαν η ώρα ήταν ήδη μεσάνυχτα. Οι υπόλοιποι όμως που μείναμε το απολαύσαμε και με το παραπάνω, ενώ δεν έλειψαν και τα αστεία (ο ένας κιθαρίστας φορούσε μπλούζα Neurosis και κάποιος από το κοινό φωνάζει «αυτά είναι! Μπλούζες απ' το μοναστηράκι! Πάω αύριο να αγοράσω κι εγώ»). Τις post διαθέσεις εμπλούτιζαν doom αναφορές καθώς και ξεσπάσματα στα οποία εναλλάσσονταν διάφορα ανάμεικτα συναισθήματα. Το γκρουπ φάνηκε να το απολαμβάνει, αλλά το ίδιο και εμείς. Έπαιξαν περίπου 50 λεπτά, αφήνοντας θετικότατες εντυπώσεις και πολλά σχόλια (όταν τελείωσε το live κάποιοι φώναζαν "Coprovomit". Φαίνεται τους άρεσε πολύ, τι να πω).

Γενικά έμεινα αρκετά ευχαριστημένος από την όλη διοργάνωση και το event. Δε βλέπουμε συχνά τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες και το χαμηλό εισιτήριο (6 ευρώ) είναι ακόμα ένας λόγος για συγχαρητήρια. Ελπίζω να δούμε κι άλλες παρόμοιες προσπάθειες στο μέλλον. Μέχρι τότε, εις το επανιδείν...