Iron Butterfly, Cube, Birthmark, Semen Of The Sun, Low Gravity @ Κύτταρο, 24-25/05/08

Από τον Κώστα Σακκαλή, 28/05/2008 @ 04:44
Όταν μπαίνεις στο Κύτταρο και βλέπεις πως είναι γεμάτος ο εξώστης με τα τραπεζάκια και μισογεμάτος ο κεντρικός του χώρος μπροστά στην σκηνή, ξέρεις ήδη τι είδους live θα παρακολουθήσεις. Εν προκειμένω, οι Iron Butterfly δε θα έβγαιναν στη σκηνή μέχρι τα μεσάνυχτα και είναι άξιο απορίας το τι άποψη είχαν οι αρκετοί εκπρόσωποι της γενιάς του '60 για τα ελληνικά σχήματα που άνοιγαν τις δύο βραδιές.

Cube, Birthmark, Σάββατο 24/05/08

Τη Σαββατιάτικη βραδιά άνοιξαν οι Cube, οι οποίοι σε όλες τις αφίσες και τα προγράμματα της συναυλίας τονιζόταν ότι θα παίξουν ακουστικά. Τελικά μάλλον σαν ειρωνεία μπορεί να εκληφθεί αυτό, αφού πιο ηλεκτρικοί δε θα μπορούσαν να εμφανιστούν. Δε γνωρίζω ποιοι λόγοι τους οδήγησαν στη μεταστροφή αυτή, αλλά προσωπικά καθόλου δε με πείραξε, αφού το δυναμικό μίγμα alternative rock με Soundgarden στοιχεία και Φλοϋδικούς ηχητικούς δαιδάλους που παρέδωσαν απνευστί με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Αν και στο βιογραφικό τους καταγράφονται ως κουαρτέτο, σημειώνεται η απουσία της δεύτερης κιθάρας στην προκείμενη εμφάνιση, κάτι που αυξάνει την περιέργειά μου για το πώς η προσθήκη της επηρεάζει το αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση θα περιμένω με ευχαρίστηση την επόμενη συνάντησή μας.

Η συνέχεια δόθηκε με το σεξτέτο των Birthmark, οι οποίοι κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού πολύ γρήγορα και συγκεκριμένα όταν εμφανίστηκε η γλυκύτατη Αδαμαντίνη στη σκηνή, η οποία, με τη σπουδαία φωνή της και τη σκηνική της παρουσία, μας κράτησε παρέα την επόμενη μισή ώρα. Η πραγματική αξία του συγκροτήματος πάντως βρίσκεται στην προσθήκη βιολιού (προσωπική αδυναμία ο ήχος του, το ομολογώ), στο οποίο καλό θα ήταν να επενδύσει λίγο παραπάνω το συγκρότημα. Αν και φαίνονται πολύ δεμένοι και ικανοί για εξαιρετικά πράγματα, δε μπορώ να μη σημειώσω μία συνθετική αδυναμία που περιόρισε τις θετικές εντυπώσεις που άφησαν. Ίσως αν μπορούσαν να δαμάσουν και να ενσωματώσουν τις επιρροές τους λίγο καλύτερα να αποκτούσαν και τα τραγούδια τους τη δυναμική και την ταυτότητα που θα τα κάνουν να ξεχωρίσουν. Πάντως η διασκευή στο "Late November" των Pavlov's Dog άξιζε και με το παραπάνω τον ενθουσιασμό και το χειροκρότημα που εισέπραξε.

Semen Of The Sun, Low Gravity, Κυριακή 25/05/08

Οι Low Gravity ανέβηκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 10 για να μας παρουσιάσουν τη δική τους εκδοχή για τον αυτοσχεδιασμό που εκτείνεται πέρα από τα όρια της πόλης. Πρόσφατα η μπάντα κυκλοφόρησε την live εμφάνιση της στην Τεχνόπολη και όσοι το έχετε ακούσει ξέρετε ήδη πως μιλάμε για υψηλό επίπεδο. Βέβαια δεν ήξερα πως άλλαξαν (πάλι) drummer και μπασίστα, αλλά έτσι και αλλιώς τα κεντρικά πρόσωπα στη μουσική της μπάντας είναι ο κιθαρίστας και ο πληκτράς (που παίζει και στους Misuse εκτός των άλλων). Η κιθαριστική δουλειά, με αφετηρία τα '70s, μπλέκεται όμορφα με τους πειραματισμούς στα πλήκτρα που οδηγούν τη μπάντα πότε σε αγνά rock 'n' roll ξεσπάσματα και πότε σε fusion παροξυσμούς. Στην αρχή βέβαια ήταν λίγο «μαζεμένη» η μπάντα, αλλά όσο περνούσε η ώρα τα παιδιά ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους και χειροκροτήθηκαν από όσους δεν έπιναν καμιά μπύρα έξω από το μαγαζί. Αξίζει να τους πετύχετε live γιατί το οργανικό τους ροκ είναι κάτι το πραγματικά ξεχωριστό.



Επόμενοι οι Semen Of The Sun, οι οποίοι και αυτοί πρόσφατα κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους. Αν και ο ήχος δεν τους βοηθούσε σε καμία περίπτωση, το τρίο έδωσε τον καλύτερο του εαυτό . Οι Semen είναι η μπάντα που θα ανέβει στη σκηνή και θα κάνει ξεκάθαρο από την αρχή πως «ελέγχει» το παιχνίδι. Όσο περνάει ο καιρός, η μπάντα εξελίσσεται μουσικά, εντάσσοντας στα κομμάτια της καινούργιους ήχους, χροιές και διαφορετικές επιρροές . Από Τρύπες και Kyuss μέχρι Pearl Jam και AC/DC, όλα «παίζουν» στα ηχοστρώματα των Semen που σε βομβαρδίζουν με ένταση και τσαμπουκά. Τα δεύτερα φωνητικά ταιριάζουν πολύ στα κομμάτια τους και τους δίνουν ένα μεγαλύτερο βάθος, μια μεγαλύτερη ακόμα «αρχοντιά» αν θέλετε. Εάν είχαν το 70% της έντασης του ήχου των Iron Butterfly, θα μιλάγαμε σε άλλη βάση. Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και «ψάξτε» τους.



Iron Butterfly, Σάββατο, 24/05/08

Η αποχώρηση των Birthmark σήμανε την αντίστροφη μέτρηση για την εμφάνιση των Iron Butterfly, η οποία όμως θα έφτανε στο ...-100 προκειμένου να σταματήσει.



Αιτία κάποια μικροπροβλήματα στον ήχο που μέχρι να λυθούν ανάγκασαν αρκετή ώρα το συγκρότημα να παραμένει άπραγο στη σκηνή, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο κοινό να αναπτύξει την αγένειά του επιδιδόμενο σε σφυρίγματα, ειρωνείες, «χειροκροτήματα» και ...παραγγελιές (πριν καν ξεκινήσει η συναυλία!). Ευτυχώς ο ίδιος χαρακτήρας που μας ωθεί στην ασέβεια είναι τελικά και αυτός που μας κάνει υπερενθουσιώδεις, αποζημιώνοντας με τον τρόπο αυτό τους μουσικούς για το πρότερο ατόπημά μας.



Έτσι όταν τελικά οι πρώτες νότες ακούστηκαν από το μπάσο του, καθήμενου καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας, Lee Dorman για το εναρκτήριο ορχηστρικό "Iron Butterfly Theme" ακολούθησαν και οι ζητωκραυγές του κοινού. Όντως άψογα εκτελεσμένο μας προδιέθεσε για μία συναυλία που όμως δε φάνηκε ποτέ.



Από το επόμενο κιόλας κομμάτι, "Unconscious Power", φάνηκαν οι πρώτες αδυναμίες. Κατ' αρχάς δε μπορούσε κανείς εκ των εκ περιτροπής τραγουδιστών (Dorman, Marinkovich - κιθάρα, Gerschwitz - πλήκτρα) να αντικαταστήσει επάξια τον Doug Ingle, με τον τελευταίο εκ των τριών να αναλαμβάνει κατά κύριο λόγο τα φωνητικά που ερμήνευε ο παλαιός ηγέτης τους και να αποτυγχάνει.

Υποθέτω ότι αυτός ήταν ο λόγος που τους οδήγησε και στο περίεργο και μάλλον μη ικανοποιητικό setlist που περιελάμβανε τα "Stone Believer" και "Easy Rider (Let The Wind Pay The Way)", από το "Metamorphosis", όπου τα φωνητικά του Ingle ήταν περιορισμένα, καθώς και τo σχεδόν ορχηστρικό jam "Butterfly Bleu" από τον ίδιο δίσκο. Μαζί με τα standards "Iron Butterfly Theme" που προαναφέρθηκε και φυσικά το "In-A-Gadda-Da-Vida" μοιάζει να υπάρχει μία συνειδητή προσπάθεια να περιοριστούν οι συγκρίσεις στη φωνή όσο γίνεται περισσότερο.

Επιπλέον οι συνεχείς πρόλογοι του Dorman, αν και επιφύλαξαν κάποιες καλές ατάκες, διέκοπταν συνεχώς τη ροή και χαλούσαν το κλίμα της συναυλίας. Τέλος και σημαντικότερο όλων, ο ήχος τους, με προεξέχοντα πλήκτρα και κιθάρα, θύμιζε περισσότερο το hard rock των '70s, παρά την ψυχεδέλεια των '60s, γεγονός που στερούσε από τα τραγούδια την πραγματική διάστασή τους.

Υπήρξαν βεβαίως και καλές στιγμές με πρώτη και σημαντικότερη το solo drums του Ron Bushy στην 22λεπτη εκδοχή του "In-A-Gadda-Da-Vida" ή την κάθοδο του Marinkovich στο κοινό για το σόλο του στο ίδιο κομμάτι, το τελευταίο ως show περισσότερο, παρά για τη μουσική του υπόσταση.

Το κοινό των 150-200 ατόμων που παρευρέθηκε δεν έμοιαζε πάντως να πτοείται ιδιαίτερα και με τις επευφημίες του κράτησε το κέφι σε υψηλά επίπεδα. Δε μπορώ να μην συμπεράνω πάντως ότι η όποια δύναμη της συγκεκριμένης συναυλίας έγκειται στο γεγονός ότι ακούστηκαν ορισμένα σπουδαία τραγούδια που γράφτηκαν στο παρελθόν και που δεν είχαμε/έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε σε τούτη τη γωνιά της Γης. Η σπουδαιότητά τους όμως μάλλον εξαργυρώνεται, παρά εμπλουτίζεται από την παρούσα μορφή των Iron Butterfly.

Tracklist:

1. Iron Butterfly Theme
2. Unconscious Power
3. In The Time Of Our Lives
4. Stone Believer
5. Flowers And Beads
6. Easy Rider (Let The Wind Pay The Way)
7. Butterfly Bleu
8. In-A-Gadda-Da-Vida
9. Are You Happy

  • SHARE
  • TWEET