David Byrne @ Θέατρο Badminton, 06/07/09

Από τον Κώστα Σακκαλή, 07/07/2009 @ 10:07
Η μουντή, σχεδόν φθινοπωρινή βραδιά βοήθησε για να μη μας ξενίσει ο χώρος του κλειστού θεάτρου του Badminton και η ικανοποιητική προσέλευση θεατών που, αραιά μεν, το γέμισε δε, έκανε ακόμα πιο ευχάριστες τις συνθήκες σε μία ημέρα όπου, όπως και να το κάνουμε, η μουσική κυριαρχούσε στην πόλη. Και αν οι θορυβώδεις κιθάρες των Σκορπιών ή η soul/jazz των απογόνων της Nina Simone ούτε ως απόηχος δεν έφταναν στην περιοχή του Ζωγράφου, το αρτίστικο new wave rock των Talking Heads περιέλουζε το χώρο και μόνο τα κάτασπρα μαλλιά του David Byrne μας απομάκρυναν από την εικόνα εκείνης της νευρόσπαστης, ψηλόλιγνης φιγούρας της παράστασης "Stop Making Sense".

Τα χρόνια όμως έχουν όντως περάσει, η προσωπική σταδιοδρομία του πάλαι ποτέ ηγέτη των «Ομιλούντων Κεφαλών» κλείνει σύντομα την τρίτη δεκαετία της και, με νέο άλμπουμ στα ράφια, ήταν φυσιολογική μία ανισορροπία στην επιλογή των τραγουδιών, τουλάχιστον στο πρώτο μισό της συναυλίας, γεγονός πάντως που ουδόλως μετρίασε τα χειροκροτήματα και την ευδαιμονία των θεατών. Σε μεγάλα κέφια, δε, και ο πρωταγωνιστής της βραδιάς, δε δίστασε να δείξει εξαρχής τη διάθεσή του, είτε όταν ξεκινώντας την παράσταση μας «ενημέρωσε» ότι η φωνή που προειδοποιούσε να μην τραβάμε φωτογραφίες δεν ανήκει σε άνθρωπο αλλά σε μηχάνημα και ότι δε χρειάζεται να υπακούσουμε ή όταν από το δεύτερο κιόλας τραγούδι κάποιος του ζήτησε το "Psycho Killer" και αστειεύτηκε ότι υπάρχει μενού και το συγκεκριμένο κομμάτι δεν περιλαμβάνεται σε αυτό.



Αυτό που περιλαμβανόταν όμως, και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα, είναι ένα ατελείωτο πανηγύρι ρυθμών και μελωδιών, συνδυασμένο με την πηγαία καλλιτεχνική ιδιοφυία του Byrne. Από τα αφρικάνικα κρουστά στα funk ξεσπάσματα και από τη folk μπαλάντα μέχρι τους ηλεκτρονισμούς (sic) -κατάλοιπο της χρόνιας συνεργασίας με τον Eno-, όλα μας παρουσιάστηκαν μέσα από ανάλαφρες αλλά και γοητευτικές χορογραφίες τριών χορευτών και της μπάντας αλλά και την εξαιρετική απόδοση όλων των μουσικών. Μέχρι τα μέσα του προγράμματος τα παραπάνω ήταν αρκετά για να προκαλούν θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα από το ακροατήριο, χρειάστηκε όμως το "Cross Eyed And Painless" και στη συνέχεια τα "Born Under Punches" και το αγαπημένο "Once In A Lifetime" για να σηκωθεί και να μην ξανακαθίσει στις θέσεις του για το υπόλοιπο της βραδιάς. Ας τονισθεί κάπου εδώ ότι τεράστια ώθηση προς την επιτυχία της συναυλίας έδωσε ο εξαιρετικός ήχος του θεάτρου που ανέδειξε ως όφειλε τη μουσική και που, δυστυχώς, μόνο δεδομένος δε μπορεί να θεωρείται στην Ελλάδα.

Το κλείσιμο του κανονικού set με διαδοχικά τραγούδια των Talking Heads κατέληξε σε μία εκπληκτική εκτέλεση του πολυεπίπεδου "I Feel My Stuff", που μέσα σε πλήρη θεατρικότητα από όλη τη μπάντα και τις νευρόσπαστες κινήσεις του David Byrne έκλεισε ιδανικά το πρώτο κομμάτι της συναυλίας. Το πρώτο encore ήρθε με μία διασκευή στο "Take Me To The River" του Al Green και το "The Great Curve" από το παρελθόν, με αποτέλεσμα πλέον το θέατρο να χωρίζεται σε καθήμενους και ορθίους, με εμφανή την ροή από τους πρώτους στους δεύτερους μέχρι και την πλήρη εξαφάνισή τους. Το δεύτερο encore ήταν αυτό που μάλλον καθένας ονειρευόταν όταν έπαιρνε το δρόμο προς το Badminton, αφού ακούστηκαν δύο από τα σπουδαιότερα τραγούδια των Talking Heads, "Road To Nowhere" και "Burning Down The House" (το τελευταίο με όλους επί σκηνής να φοράνε χαριτωμένες φουστίτσες!).



Και ενώ η μπάντα αποσύρθηκε και η φωνή κάποιου παρευρισκόμενου για να ακούσει το "Lady Don't Mind" ήρθε να συνταχθεί με μία αντίστοιχη που τριγυρνούσε ώρα στο μυαλό μου, οι μουσικοί βγήκαν για τρίτη φορά, για να ερμηνεύσουν το ομότιτλο κομμάτι του πρόσφατου δίσκου "Everything That Happens Will Happen Today". Εδώ για πρώτη φορά φάνηκε το μέταλλο στη φωνή του Byrne να τον αποχωρίζεται για λίγο, αλλά μετά από τέτοια παράσταση ποιος μπορεί να έχει παράπονο;

David has Byrned down the house και είμαστε ευτυχείς που ήμασταν μέσα όταν αυτό συνέβη.

Setlist:
01. Strange Overtones
02. I Zimbra
03. One Fine Day
04. Help Me Somebody
05. Houses In Motion
06. My Big Nurse
07. My Big Hands
08. Heaven
09. Air
10. Never Thought
11. Life Is Long
12. Cross Eyed And Painless
13. Born Under Punches
14. Once In A Lifetime
15. Life During Wartime
16. I Feel My Stuff
------------------------
17. Take Me To The River
18. The Great Curve
------------------------
19. Road To Nowhere
20. Burning Down The House
------------------------
21. Everything That Happens

Κώστας Σακκαλής
  • SHARE
  • TWEET