Cathedral, Violet Vortex, Infidel @ Gagarin 205, 01/10/11

Η ανακοίνωση της διάλυσης συγκροτημάτων των οποίων η μουσική τους σε συνοδεύει από παιδί αφήνει πάντα γλυκόπικρη γεύση, ειδικά όταν μιλάμε για μπάντες τόσο ποιοτικές όπως οι Cathedral. Με εικοσαετή καριέρα στην πλάτη τους και έναν κατάλογο γεμάτο δίσκους-μνημεία, οι Βρετανοί επιλέγουν να αποχωρήσουν διακριτικά, όπως διακριτική ήταν και η παρουσία τους τόσα χρόνια, παρά το γεγονός ότι μόλις πέρσι κυκλοφόρησαν το "The Guessing Game", ακόμα ένα δίσκο-αριστούργημα.

Στην αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους μάς έκαναν την τιμή να μας συμπεριλάβουν, παρότι το αθηναϊκό κοινό δεν έχει δείξει να εκτιμά την παρουσία τους, αφήνοντας για άλλη μια φορά το Gagarin μισογεμάτο και δικαιολογίες τύπου «οικονομική κρίση, πολλά τα live, λεφτά -δεν- υπάρχουν, κλπ» δεν άπτονται της περίστασης, καθώς και μερικά χρόνια πριν (το 2007) πάλι μπάλα παίζαμε στο Gagarin.



Αφήνοντας κατά μέρους την γκρίνια, γύρω στις εννιάμιση άνοιξαν τη βραδιά οι πολύ γνωστοί πλέον στο συναυλιακό κοινό Infidel, όπως είχαν κάνει και στην προηγούμενη εμφάνιση των Cathedral στην Αθήνα. Για αυτούς που δεν τους έχουν ακούσει καθόλου ως τώρα, μιλάμε για βαρύ, αργόσυρτο doom και με τη νέα τους δουλειά, "King Of Cynical Control", γέμισαν για κανα μισάωρο το χώρο, ζεσταίνοντας το κοινό και εισπράττοντας θερμό χειροκρότημα.



Σειρά πήραν οι «παλιοσειρές» τις ελληνικής doom metal σκηνής Violet Vortex, οι οποίοι φάνηκαν ιδιαίτερα κεφάτοι και ορεξάτοι, δονώντας και αυτοί με τη σειρά τους τους τοίχους του Gagarin. Καλή εμφάνιση και αυτοί στο μισάωρο που τους αναλογούσε, προετοιμάζοντας μας για το κυρίως πιάτο που ακολουθούσε, με τον frontman να ευχαριστεί τους Cathedral και όπως πολύ σωστά είπε «we miss you already», εκφράζοντας φαντάζομαι την ισχυρή πλειονότητα των παρευρισκομένων.



Έχοντας δει τη μπάντα τέσσερις φορές, μπορώ με ασφάλεια να πω ότι η τελευταία τους συναυλία στη χώρα μας έμελλε να είναι και η κορυφαία τους. Το σύντομο intro μάς έβαλε γρήγορα στο τριπάκι τους και το κουαρτέτο εμφανίστηκε κάτω από επευφημίες και χειροκρότημα. Με τον για χρόνια μπασίστα τους Leo Smee να έχει πρόσφατα αποχωρήσει, τη θέση του στο μπάσο πήρε ο παλιός τους γνωστός και τεράστια μορφή Scott Carlson, σταθερή αξία ο Gary Jennings στην κιθάρα, ενώ τελευταίος εμφανίστηκε φυσικά ο Lee Dorrian και μετά από ένα σύντομο καλωσόρισμα βουτήξαμε στα groovy νερά του "Vampire Sun".



Με το "Carnival Bizarre" να έχει την τιμητική του και τη μπάντα να είναι σε εξαιρετική φόρμα και να αποδίδει ύμνους όπως τα "Utopian Blaster" και "Enter Τhe Worms" άψογα, μάς έκαναν να ξεχάσουμε πώς περνάει η ώρα και δύσκολα θα άφησαν κάποιον δυσαρεστημένο. Από το πένθιμο "Ebony Tears" μέχρι το πιο uplifting "Midnight Mountain" οι Βρετανοί είτε μας έριχναν στον doom βούρκο τους, είτε ανέβαζαν τις ταχύτητες σε ένα set list γεμάτο classics, ξεσηκώνοντας τον κόσμο. Μπορεί κάποιοι δίσκοι να έμειναν χωρίς εκπροσώπηση, αλλά μπροστά σε μία τέτοια επιβλητική εμφάνιση τα όποια παράπονα και ελλείψεις εκμηδενίζονται.



Πρωταγωνιστής όπως πάντα στα live των Cathedral o Lee Dorian, έδωσε και πάλι τον καλύτερο του εαυτό, προλογίζοντας τα κομμάτια και με την τόσο ιδιαίτερη σκηνική του παρουσία ξεσήκωνε ενθουσιασμό στον κόσμου που τον παρακολουθούσε, είτε κάνοντας το ζόμπι με το μικρόφωνο στο στόμα για το "Night Οf Τhe Seagulls", είτε απαγχονίζοντας τον εαυτό του με το καλώδιο στο κλείσιμο της συναυλίας με το αιώνιο hit της μπάντας, "Hopkins", και το κοινό να κραυγάζει με μία φωνή «burn... burn... burn...».



To τελευταίο τους τραγούδι ever στη χώρα μας, όπως είπε και ο ίδιος ο Dorian, και ένα μεγάλο αντίο στην κορυφαία doom μπάντα των '90s από τους Έλληνες οπαδούς της, μέσα από ένα φανταστικό live που δύσκολα θα σβηστεί από τη μνήμη των παρευρισκομένων. Farewell...

Setilist:

Vampire Sun
Enter The Worms
Soul Sacrifice
Midnight Mountain
Funeral Of Dreams
Cosmic Funeral
Carnival Bizarre  
Night Of The Seagulls
Ebony Tears
Upon Azrael's Wings
Corpsecycle
---------------------------
Ride
Utopian Blaster
---------------------------
Hopkins (Witchfinder General)

Φίλιππος Αλέκου
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν, Νίκος Παλαιολόγος