Universe217, Afformance, Atomic Love @ Κύτταρο, 15/03/18

Το underground που δε χωράει σε υπόγεια

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 19/03/2018 @ 11:43

Πολλές φορές στον ευρύτερο χώρο της σκληρής μουσικής οι ταμπέλες και οι κατηγοριοποιήσεις σε είδη και υποείδη μοιάζουν με αναγκαίο κακό. Ή καλό, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς. Την περασμένη Πέμπτη, ωστόσο, όλα αυτά δεν είχαν καμία σημασία. Ήταν μια βραδιά καλής μουσικής, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Το γεγονός ότι ο χώρος της Ηπείρου γέμισε μεσοβδόμαδα από μόνο του έχει αρκετά πράγματα να πει για το τρέχον στάτους της αθηναϊκής σκηνής, αλλά αν ρωτάτε εμένα ακόμα περισσότερη σημασία είχε το γενικότερο κλίμα, που έμοιαζε με οικογενειακή εορταστική συγκέντρωση. Προφανώς δεν εννοείται κάποια αμήχανη μάζωξη· το ακριβώς αντίθετο.

Βέβαια ακόμα και στις γιορτές, η αρχή είναι ένα επίφοβο κομμάτι. Έτσι, όταν λίγα λεπτά μετά τις 20:30 οι Atomic Love ανέβηκαν στη σκηνή, ακολουθώντας με μικρή καθυστέρηση το πρόγραμμα, το κοινό ακόμα μαζευόταν κι έδειχνε να βρίσκεται σε ένα μεταβατικό, προ-συναυλιακό στάδιο. Ωστόσο, η τριάδα με το γουστόζικο στήσιμο, τους χαμηλούς φωτισμούς και κυρίως το υλικό της, έπραξε τα δέοντα για να ξεκινήσει σωστά η διαδικασία κι έβαλε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις βάσεις για το τι θα ακολουθούσε.

Atomic Love

Η αλήθεια είναι πως αρχικά είχα κάποιους ενδοιασμούς για το πλήρως ηλεκτρονικό δέσιμο του ήχου του σχήματος, όμως δεν χρειάστηκαν περισσότερο από κάποια μέτρα για να αλλάξει αυτή η εντύπωση. Οι, βασισμένες σε beat και λούπες, ατμόσφαιρες έχτιζαν σταθερά τα θεμέλια των κομματιών, τα ηλεκτρονικά στοιχεία γέμιζαν το χώρο, ενώ τα κιθαριστικά περάσματα έδιναν μια εναλλακτική αίσθηση. Κι όταν σε αυτά έρχονταν να προστεθούν τα απολύτως ταιριαστά φωνητικά, το σύνολο έμοιαζε υπερβολικά καλό για να μη χαθείς.

Η σκηνή δεν πρόλαβε να αδειάσει (έστω και λίγο) για περισσότερα από δέκα λεπτά και οι Afformance την ξαναγέμισαν, παίρνοντας χωρίς καθυστερήσεις τις θέσεις τους. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ή σε ποιο βαθμό αυτό μπορεί να σχετίζεται με ορισμένα ζητήματα που υπήρξαν αρχικά στον ήχο, όμως ήδη πριν την ολοκλήρωση του εισαγωγικού "Cordysteps" το μπάσο είχε δυναμώσει αρκετά για να ακούγεται καθαρά και η ισορροπία ανάμεσα στις τρεις κιθάρες είχε έρθει σε τουλάχιστον ικανοποιητικά επίπεδα.

Afformance

Αναμενόμενα, η μπάντα στηρίχθηκε κυρίως στο πρόσφατο υλικό της, με μια μικρή κλίση στο αγαπημένο του γράφοντος "Pop Nihilism". Το σερί των κομματιών του εν λόγω δίσκου στο πρώτο μισό του σετ λειτούργησε ιδανικά, με τις μελωδίες να ξεχωρίζουν, τα groove να κερδίζουν από το ζωντανό πλαίσιο και τα γεμίσματα των ντραμς να δίνουν επιπλέον πόντους στο σύνολο. Μοναδικό μικρό παράπονο ήταν ότι τα φωνητικά του "Here, Now, A Million Years" δεν ακούστηκαν όσο δυνατά έπρεπε, αλλά αυτό περισσότερο λεπτομέρεια ήταν.

Afformance

Στο δεύτερο μισό, όταν πλέον ο χώρος κάτω από τη σκηνή είχε γεμίσει για τα καλά, οι ξεκάθαρα οργανικές post διαθέσεις κυριάρχησαν. Οι παύσεις διατηρήθηκαν στο ελάχιστο, το distortion και οι εντάσεις ανέβηκαν, οι ρυθμοί και τα ξεσπάσματα αυξήθηκαν, τα ηλεκτρονικά στοιχεία περιορίστηκαν και οι κιθάρες επανήλθαν σε πρώτο πλάνο. Τα "Sol In The Woods" και "Aftermath" υπενθύμισαν πόσο δυνατό είναι το "Music For Imaginary Film #1", ενώ το Mogwai-ικό break του "Covered In Scales" κούνησε αρκετό κόσμο.

Setlist: Cordyceps / Perspectivism / Youth Corrupter / Here, Now, A Million Years / Past Forward / Sol In The Woods / Aftermath / Covered In Scales / Christmas Truce

Στο κενό που ακολούθησε, τα πετάλια και οι ενισχυτές των Universe217 τοποθετήθηκαν επί σκηνής και σύντομα όλα ήταν έτοιμα για τους headliners. Τα πρώτα μέτρα του "Rest Here" δεν άφησαν περιθώρια για αμφιβολίες σχετικά με την όρεξη της μπάντας και τον ήχο, που παρότι σχετικά δυνατότερος από το ιδανικό, ήταν πραγματικά καθαρός. Κι αν αυτά έμοιαζαν λίγο-πολύ αναμενόμενα, δε μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κοινού που αντικατοπτρίστηκαν για το υπόλοιπο της βραδιάς στα πρόσωπα της τετράδας.

Universe217

Όπως ήταν γνωστό, το σχήμα παρουσίασε αρκετά νέα κομμάτια, διατηρώντας την ισορροπία με τα παλιότερα σχεδόν σε απόλυτο βαθμό και φέρνοντας έναν διαφορετικό αέρα από τις πρόσφατες εμφανίσεις του. Βέβαια, ακριβώς επειδή μιλάμε για τους Universe, υπάρχει πάντοτε ένα ενδεχόμενο τα όσα ακούσαμε να έχουν μικρές ή μεγαλύτερες διαφορές από αυτό που θα ηχογραφηθεί στο στούντιο· σε κάθε περίπτωση, πάντως, το νέο υλικό μοιάζει να συνεχίζει στο ύφος της μπάντας, τόσο στις πιο ευθείς στιγμές όσο και στις πιο πειραματικές (βλ. "Intentions" και "Bleeding", αντίστοιχα).

Universe217

Από το ήδη γνωστό υλικό, το βάρος έπεσε κατά βάση στους δύο τελευταίους δίσκους, με τις φωνές στο "Undone" να αφήνουν την αίσθηση ότι, καθόλου παράλογα, το "Change" έχει καθιερωθεί πλήρως στη συνείδηση των φίλων του σχήματος. Αντίστοιχα, η a cappella εισαγωγή του "Mouth" μοίρασε απλόχερα ρίγη, όπως και το "Counting Hours". Συνολικά η μπάντα κινήθηκε σε, δεδομένα για κείνους, υψηλά επίπεδα, με τα ρυθμικά να στέκονται δίπλα στα κιθαριστικά θέματα, τις παραμορφώσεις να ακούγονται πεντακάθαρα και τις, χωρίς καμία υπερβολή, καθηλωτικές ερμηνείες της Τάνιας να κυριαρχούν.

Universe217

Κοιτώντας όσο γίνεται αντικειμενικά, το σετ της τετράδας ήταν αψεγάδιαστο. Υποκειμενικά, δεν μπορώ να κρύψω είναι ότι έμεινα με το παράπονο της διάρκειας. Μετά το ανατριχιαστικό, παρά τα ζητήματα του μικροφώνου, κλείσιμο της μπασταρδεμένης με το "Swallow" εκδοχής του "Change", θα μπορούσε να τραβήξει άλλη μισή ώρα και δε θα έλεγα όχι. Θα μπορούσα εύκολα να σκεφτώ και μπόλικα υποψήφια κομμάτια. Παραβλέποντας τα όποια προσωπικά/οπαδικά ζητήματα, η οριστική καληνύχτα ήρθε με το τεράστιο ομώνυμο του "Never" και ήταν το ιδανικό κλείσιμο για μια βραδιά γεμάτη με όμορφες μελωδίες, δυνατές ατμόσφαιρες και ειλικρινές attitude.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

Rest Here
Intentions
Undone
Soul
Mouth
Counting Hours
Bleeding
Furious
Better You
Change / Swallow

Encore:

Never

  • SHARE
  • TWEET