Blonde Redhead, My Drunken Haze @ Κύτταρο, 05/03/15
Ψυχεδέλεια και πειραματισμός σε μια βραδιά γεμάτη ατμόσφαιρα
Από τον Γιώργο Μαθιό, 09/03/2015 @ 10:17
Ύστερα από το καλοκαίρι που μας πέρασε, κάτι δείχνει να αλλάζει στο συναυλιακό τοπίο για τους λάτρεις της indie / alternative σκηνής. Το καλοκαιρινό Plisskën με πληθώρα καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, με underground και μη ονόματα, ήταν μόνο η αρχή. Τον Δεκέμβρη σειρά είχαν οι Swans και το βράδυ της Πέμπτης, σε ένα από τα πολυαναμενόμενα live της χρονιάς, τη σκυτάλη παρέλαβαν οι Blonde Redhead.
Βρεθήκαμε από νωρίς στο Κύτταρο, λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες, όπου περίμεναν υπομονετικά γύρω στα δέκα άτομα. Χωρίς ταλαιπωρία και καθυστερήσεις μπήκαμε μέσα στον χώρο όπου ύστερα από την κλασική βόλτα στο merch με τη συνοδεία μπύρας, περιμέναμε εναγωνίως τους My Drunken Haze. Μέχρι και τις 21:30 που ήταν προγραμματισμένη η εμφάνισή τους είχε ελάχιστο κόσμο, όμως μέσα σε δέκα λεπτά ο χώρος γέμισε.
Οι εξαμελείς πλέον My Drunken Haze, ύστερα από την προσθήκη πλήκτρων επί σκηνής, ξεκίνησαν το set τους με το "Pleasing Illusions", ένα από τα καλύτερα κομμάτια του ντεμπούτου τους. Ο ήχος ήταν πολύ καλός καθ' όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους και το κοινό έδειχνε να τους απολαμβάνει. Στιγμές που ξεχώρισαν ήταν το αισθησιακό "Paper Planes", με τα αιθέρια φωνητικά της Matina Sous Peau να εντυπωσιάζουν για ακόμα μια φορά, και το εξαιρετικό "Yellow Balloon" με το refrain που σου κολλάει στο μυαλό. Είχα την τύχη να τους παρακολουθήσω ζωντανά και στις δύο συναυλίες όπου έπαιξαν support στους Allah-Las και αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι αυτή η μπάντα εξελίσσεται συνεχώς προς το καλύτερο.
Ύστερα από την ικανοποίηση που μας προσέφεραν οι My Drunken Haze, σειρά είχαν οι αγαπημένοι στο ελληνικό κοινό Blonde Redhead. Με μια μικρή καθυστέρηση, ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις 23:00 και χωρίς συστάσεις ξεκίνησαν παίζοντας τα δύο πρώτα κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο, "Barragán" και "Lady M".

Το setlist, όπως ήταν φυσικό, επικεντρώθηκε κυρίως στην τελευταία τους κυκλοφορία. Οι εκτελέσεις των "Dripping" και "Mind To Be Had" ήταν καταπληκτικές και ο ρυθμός σε συνέπαιρνε. Ακόμα, τίμησαν έναν από τους καλύτερους δίσκους τους, το "Misery Is A Butterfly", παίζοντας τα "Falling Man", "Doll Is Mine" και "Melody". Στο τελευταίο, με την ολοκλήρωση της εισαγωγής η μπάντα σταμάτησε να παίζει, καθώς η Kazu Makino μπλόκαρε και δεν τραγούδησε στο σημείο που έπρεπε να μπει. Ζήτησε συγγνώμη και αστειεύτηκε κιόλας αφού, όπως είπε, πρόκειται για ένα κομμάτι το οποίο το έχει παίξει 10.000 φορές και ένιωσε λες και ήταν η πρώτη.

Όσον αφορά στον ήχο, ήταν επίσης πολύ καλός με τη διαφορά ότι υπήρξαν κάποια τεχνικά προβλήματα κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Το περίεργο είναι ότι αυτό συνέβη στα δύο κομμάτια που επιλέχτηκαν από το "Penny Sparkle". Έτσι, προς το τέλος του "Love Or Prison" κάτι φάνηκε να μην πηγαίνει καλά αλλά το έσωσαν χωρίς να καταλάβει κανείς σχεδόν τίποτα, ενώ το "Here Sometimes" δεν το έπαιξαν στη συνολική του μορφή, ήταν μια πιο ακουστική εκτέλεση και κόπηκε κάπως απότομα. Οι επιλογές από το "23" ξεσήκωσαν το κοινό με το υπέροχο "Spring And By Summer Fall" να ανεβάζει τόσο τον κόσμο, που να ζητά άμεσα την επιστροφή της μπάντας στη σκηνή.

Το "23", το κομμάτι που περίμεναν οι περισσότεροι, έκλεισε με εκρηκτικό τρόπο το live και ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Η Kazu Makino είχε μείνει μόνη της στη σκηνή, χαιρετούσε από όλες τις πλευρές και φαινόταν σαν να μην πίστευε αυτό που συνέβαινε. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε ήταν τα φώτα. Ο ελάχιστος φωτισμός δημιουργούσε μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Βλέποντας την τριμελή μπάντα μέσα από τις σκιές δεν υπήρχαν περισπασμοί και αυτό που σε γέμιζε ήταν αποκλειστικά η μουσική.

Ήταν μια υπέροχη συναυλιακή εμπειρία. Αφενός λόγω της παρουσίας των My Drunken Haze, οι οποίοι έπαιξαν καταπληκτικά και προετοίμασαν κατάλληλα το έδαφος για την εμφάνιση των Blonde Redhead και αφετέρου για το γεγονός ότι παρακολουθήσαμε ζωντανά ένα από τα κορυφαία alternative συγκροτήματα ακούγοντας τόσο τα παλιά αγαπημένα τραγούδια τους, όσο και αρκετά από τον πολύ καλό τελευταίο τους δίσκο.
Barragán
Lady M
Falling Man
Hated Because Of Great Qualities
Love Or Prison
Mind To Be Had
No More Honey
Doll Is Mine
Melody
Dripping
Bipolar
Spring And By Summer Fall
Encore:
Here Sometimes
Violent Life
Defeatist Anthem (Harry And I)
23
Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com
Βρεθήκαμε από νωρίς στο Κύτταρο, λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες, όπου περίμεναν υπομονετικά γύρω στα δέκα άτομα. Χωρίς ταλαιπωρία και καθυστερήσεις μπήκαμε μέσα στον χώρο όπου ύστερα από την κλασική βόλτα στο merch με τη συνοδεία μπύρας, περιμέναμε εναγωνίως τους My Drunken Haze. Μέχρι και τις 21:30 που ήταν προγραμματισμένη η εμφάνισή τους είχε ελάχιστο κόσμο, όμως μέσα σε δέκα λεπτά ο χώρος γέμισε.
Οι εξαμελείς πλέον My Drunken Haze, ύστερα από την προσθήκη πλήκτρων επί σκηνής, ξεκίνησαν το set τους με το "Pleasing Illusions", ένα από τα καλύτερα κομμάτια του ντεμπούτου τους. Ο ήχος ήταν πολύ καλός καθ' όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους και το κοινό έδειχνε να τους απολαμβάνει. Στιγμές που ξεχώρισαν ήταν το αισθησιακό "Paper Planes", με τα αιθέρια φωνητικά της Matina Sous Peau να εντυπωσιάζουν για ακόμα μια φορά, και το εξαιρετικό "Yellow Balloon" με το refrain που σου κολλάει στο μυαλό. Είχα την τύχη να τους παρακολουθήσω ζωντανά και στις δύο συναυλίες όπου έπαιξαν support στους Allah-Las και αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι αυτή η μπάντα εξελίσσεται συνεχώς προς το καλύτερο.
Ύστερα από την ικανοποίηση που μας προσέφεραν οι My Drunken Haze, σειρά είχαν οι αγαπημένοι στο ελληνικό κοινό Blonde Redhead. Με μια μικρή καθυστέρηση, ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις 23:00 και χωρίς συστάσεις ξεκίνησαν παίζοντας τα δύο πρώτα κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο, "Barragán" και "Lady M".

Το setlist, όπως ήταν φυσικό, επικεντρώθηκε κυρίως στην τελευταία τους κυκλοφορία. Οι εκτελέσεις των "Dripping" και "Mind To Be Had" ήταν καταπληκτικές και ο ρυθμός σε συνέπαιρνε. Ακόμα, τίμησαν έναν από τους καλύτερους δίσκους τους, το "Misery Is A Butterfly", παίζοντας τα "Falling Man", "Doll Is Mine" και "Melody". Στο τελευταίο, με την ολοκλήρωση της εισαγωγής η μπάντα σταμάτησε να παίζει, καθώς η Kazu Makino μπλόκαρε και δεν τραγούδησε στο σημείο που έπρεπε να μπει. Ζήτησε συγγνώμη και αστειεύτηκε κιόλας αφού, όπως είπε, πρόκειται για ένα κομμάτι το οποίο το έχει παίξει 10.000 φορές και ένιωσε λες και ήταν η πρώτη.

Όσον αφορά στον ήχο, ήταν επίσης πολύ καλός με τη διαφορά ότι υπήρξαν κάποια τεχνικά προβλήματα κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Το περίεργο είναι ότι αυτό συνέβη στα δύο κομμάτια που επιλέχτηκαν από το "Penny Sparkle". Έτσι, προς το τέλος του "Love Or Prison" κάτι φάνηκε να μην πηγαίνει καλά αλλά το έσωσαν χωρίς να καταλάβει κανείς σχεδόν τίποτα, ενώ το "Here Sometimes" δεν το έπαιξαν στη συνολική του μορφή, ήταν μια πιο ακουστική εκτέλεση και κόπηκε κάπως απότομα. Οι επιλογές από το "23" ξεσήκωσαν το κοινό με το υπέροχο "Spring And By Summer Fall" να ανεβάζει τόσο τον κόσμο, που να ζητά άμεσα την επιστροφή της μπάντας στη σκηνή.

Το "23", το κομμάτι που περίμεναν οι περισσότεροι, έκλεισε με εκρηκτικό τρόπο το live και ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Η Kazu Makino είχε μείνει μόνη της στη σκηνή, χαιρετούσε από όλες τις πλευρές και φαινόταν σαν να μην πίστευε αυτό που συνέβαινε. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε ήταν τα φώτα. Ο ελάχιστος φωτισμός δημιουργούσε μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Βλέποντας την τριμελή μπάντα μέσα από τις σκιές δεν υπήρχαν περισπασμοί και αυτό που σε γέμιζε ήταν αποκλειστικά η μουσική.

Ήταν μια υπέροχη συναυλιακή εμπειρία. Αφενός λόγω της παρουσίας των My Drunken Haze, οι οποίοι έπαιξαν καταπληκτικά και προετοίμασαν κατάλληλα το έδαφος για την εμφάνιση των Blonde Redhead και αφετέρου για το γεγονός ότι παρακολουθήσαμε ζωντανά ένα από τα κορυφαία alternative συγκροτήματα ακούγοντας τόσο τα παλιά αγαπημένα τραγούδια τους, όσο και αρκετά από τον πολύ καλό τελευταίο τους δίσκο.
SETLIST
Barragán
Lady M
Falling Man
Hated Because Of Great Qualities
Love Or Prison
Mind To Be Had
No More Honey
Doll Is Mine
Melody
Dripping
Bipolar
Spring And By Summer Fall
Encore:
Here Sometimes
Violent Life
Defeatist Anthem (Harry And I)
23
Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com