Wayfarer: «Είναι αδύνατο να αγνοήσουμε το σκοτάδι της ταλαίπωρης ιστορίας μας»

O Shane McCarthy, frontman των σπουδαίων Αμερικανών western black metallers σε μια συζήτηση λίγο πριν την πρώτη εμφάνισή τους στα μέρη μας

Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 02/06/2024 @ 17:50

Αν παρακολουθείς τη σύγχρονη extreme metal σκηνή, το όνομα των Wayfarer λογικά θα σου είναι οικείο. Στον πολύπαθο χώρο του ευρύτερου black metal, ελάχιστα συγκροτήματα έχουν αναδυθεί την τελευταία δεκαετία με τόσο ισχυρή προσωπική ταυτότητα και άποψη. Οι Αμερικανοί western black metallers, όπως αυτοπροσδιορίζονται, με κάθε τους κυκλοφορία μεγαλώνουν, διευρύνουν το ακροατήριό τους, κερδίζουν τις εντυπώσεις, χάρη στην εκλεπτυσμένη και ιδιαίτερη αισθητική τους πρόταση. Μην τα ξαναλέμε όμως.

Το American Gothic” του 2023, ο πιο πρόσφατος δίσκος τους, αποτελεί την κορυφαία τους στιγμή μέχρι σήμερα, καθιστώντας τους ωρα κραταιά δύναμη στην εμπροσθοφυλακή του ήχου. Συνεπώς, η ανακοίνωση της παρθενικής τους εμφάνισης στη χώρα μας, την προσεχή Τρίτη στο An Club, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Δεν είναι συχνό το φαινόμενο να βλέπουμε underground σχήματα στην ακμή τους ως μέρος του συναυλιακού μας προγράμματος. Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να μην εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και να συνομιλήσουμε με τον Shane McCarthy, frontman, κιθαρίστα και τραγουδιστή του σχήματος. Ο μουσικός, στην κάτωθι συνέντευξη, μας εισήγαγε στον θαυμαστό και καυτό κόσμο των Wayfarer, αποκαλύπτοντας τα μυστικά της μοναδικής τους άποψης. Οι Wayfarer μας αποκαλύπτονται και εμείς ετοιμαζόμαστε για μια ξεχωριστή και πολυαναμενόμενη συναυλία.

Χαίρεται, είμαι ο Αποστόλης και σας καλωσορίζω στο Rocking! Εάν δεν απατώμαι, είναι μια πολυάσχολη περίοδος για εσάς, ανάμεσα σε περιοδείες. Που σας βρίσκει η συνέντευξη αυτή;

Γεια σου και ευχαριστούμε! Μόλις επιστρέψαμε από μια περιοδεία στις Δυτικές Η.Π.Α. και με χαρά βρισκόμαστε στα σπίτια μας πλέον. Την επόμενη εβδομάδα ερχόμαστε στην Ελλάδα και είμαστε εξίσου ενθουσιασμένοι!

Πρόκειται να μας επισκεφθείτε σε λίγες ημέρες για πρώτη φορά και είμαστε ενθουσιασμένοι. Φανταζόσασταν ποτέ όταν ξεκινούσατε πως θα παρουσιάζατε τη μουσική σας σε χώρες όπως η Ελλάδα;

Ειλικρινά όχι ιδιαίτερα, αν και ανέκαθεν ελπίζαμε να περιοδεύσουμε στον κόσμο. Βέβαια, ξέρω πως αρκετοί από εμάς θέλαμε να έρθουμε στην Ελλάδα για πολύ καιρό στις ζωές μας (μόνο ο μπασίστας μας ο James έχει βρεθεί εκεί), οπότε είναι πολύ ευχάριστη συγκυρία που ερχόμαστε να παίξουμε μουσική!

Το "American Gothic" είναι ένας σημαντικός δίσκος για εμάς, και λειτουργεί και ως κάποιου είδους δήλωση

Ο τελευταίος σας δίσκος, το American Gothic, έλαβε παγκόσμιας αποδοχής. Εμείς για παράδειγμα, το συμπεριλάβαμε στα 30 καλύτερα άλμπουμ του 2023. Ήσασταν με κανένα τρόπο προετοιμασμένοι για τέτοιου είδους ανταπόκριση; Τι σημαίνει ο δίσκος για εσάς;

Σε ευχαριστούμε για την τιμή. Ήμασταν περήφανοι για αυτό που είχαμε παράξει, νιώθαμε πως ήταν η πιο στοχευμένη και επεξεργασμένη εκδοχή της μπάντας που μπορούσαμε να είμαστε εκείνη την εποχή. Είμαστε όμως ακόμη χαρούμενοι που το βλέπουμε να φτάνει σε τόσα αυτιά. Είναι ένας σημαντικός δίσκος για εμάς, και λειτουργεί και ως κάποιου είδους δήλωση.

Νωρίτερα μες την χρονιά, περιοδεύσατε με τους Enslaved και τους Svalbard, ένα εντυπωσιακό lineup, οφείλω να ομολογήσω. Φαντάζομαι τα κοινά στις συναυλίες πρέπει να ήταν αρκετά διαφοροποιημένα, δεδομένων των μουσικών προτιμήσεων, οπότε ποια ήταν η ανταπόκριση στη μουσική σας;

Ήταν μια φανταστική εμπειρία, σίγουρα. Είμαστε όλοι τεράστιοι οπαδοί των Enslaved, οπότε ήταν κάτι σαν περιοδεία – όνειρο για εμάς, και οι Svalbard αποδείχθηκαν τρομερά άτομα επίσης. Η ανταπόκριση ήταν καλή! Ο κόσμος στις συναυλίες φαινόταν πως παρευρισκόταν για ολόκληρο το πακέτο και δεν διώξαμε μακριά τους οπαδούς των Enslaved, χα χα. Νομίζω πως τους άρεσαν όσα είδαν συνολικά, κάτι που ήταν υπέροχο να το διαπιστώνεις.

Το "World's Blood" ήταν σημείο καμπής, και το "A Romance With Violence" εξωθούσε την ιδέα και το όραμά μας σε νέα μέρη

Με δίσκους όπως το “World’s Blood” και το “A Romance With Violence”, καθιερώσατε εαυτούς ως μια διακριτή καλλιτεχνική δύναμη στο black metal underground. Πόσο σημαντικοί είναι για εσάς αυτοί οι δίσκοι σήμερα; Υπάρχουν ιστορίες από τις ηχογραφήσεις τους που θα θέλατε να μοιραστείτε;

Αυτά τα άλμπουμ είναι πολύ σημαντικά, μιας και είναι η εποχή που ξεκινήσαμε ολόκαρδα το μονοπάτι το οποίο προεκτείνουμε ακόμη περισσότερο σήμερα. Το “World’s Blood” ήταν σημείο καμπής, και το “A Romance With Violence” εξωθούσε την ιδέα και το όραμά μας σε νέα μέρη. Και τα δύο είναι πάρα πολύ σημαντικά για την πορεία μας, και οδήγησαν στο “American Gothic” με τους δικούς τους τρόπους.

Νιώθετε μέρος της τρέχουσας black metal σκηνής; Επιπρόσθετα, πιστεύετε πως το extreme metal ακροατήριο σήμερα είναι περισσότερο δεκτικό προς καλλιτέχνες που αποκλείουν από τον ηχητικό πυρήνα του ιδιώματος;

Δεν είμαι βέβαιος του τι να θεωρήσω ως «black metal σκηνή», και κατά πόσο θα μπορούσαμε να θεωρούμαστε μέλη της, αλλά σίγουρα αντλούμε έντονα από αυτά τα πηγάδια. Νομίζω πως ο κόσμος έχει ενδιαφέρουσες ορέξεις, μερικές φορές τους αρέσει να παίζουν εκ του ασφαλούς ό,τι ήδη ξέρουν, αλλά άλλες φορές είναι ανοικτοί προς μια μπάντα σαν εμάς που δουλεύουν και καλλιεργούν κάτι διαφορετικό.

Περιγράφετε τον ήχο σας ως “western black metal”. Πώς ξεκινήσατε να πειραματίζεστε με την συγκεκριμένη ιστορική και μουσική κληρονομιά και πόσο μεγάλη πρόκληση ήταν η διαδικασία ανάμειξής της με το black metal;

Είναι μια αντανάκλαση του από πού προερχόμαστε, στα αλήθεια. Ενώ ανέκαθεν ήμασταν μια metal μπάντα, και ξεκινήσαμε κυρίως με μια εντονότερη αφοσίωση στα metal στοιχεία, ακούμε επίσης πολλή μουσική, συμπεριλαμβανομένων πραγμάτων όπως αμερικανική folk, ή μπάντες όπως οι 16 Horsepower που κινούνται στο ύφος του Denver Sound (σ.σ. ή αλλιώς Gothic Country) και όλες τις Munly μπάντες. Εξαιτίας αυτών θεωρώ πως αυτά τα στοιχεία παραμόνευαν φυσικά ανά τα χρόνια, και ήταν κάπου πριν το “World’s Blood” που αποφασίσαμε να τα αγκαλιάσουμε πλήρως μουσικά και θεματικά, ως το επίκεντρο της μπάντας. Από τότε, έβγαινε πολύ φυσικά να να φέρνουμε αυτό κομμάτι των ριζών μας εν ζωή.

Απέχουμε αρκετά από το να είμαστε μια «ατμοσφαιρική black metal μπάντα»

Η αμερικανική σκηνή έχει πλούσια παράδοση στον πειραματικό / ατμοσφαιρικό black metal ήχο. Είστε επηρεασμένοι από την τοπική black metal σκηνή; Υπάρχουν καλλιτέχνες που επηρέασαν τη συνθετική σας προσέγγιση;

Δεν θα έλεγα πως έχουμε επηρεαστεί τόσο από αμερικανικές μπάντες. Απέχουμε αρκετά από το να είμαστε μια «ατμοσφαιρική black metal μπάντα» σε αυτό το σημείο, και έχουμε δουλέψει ώστε να αποστασιοποιήσουμε τους εαυτούς μας από αυτό, μιας και μεγάλο μέρος αυτής της μουσικής γερνά στα αυτιά μας. Με βεβαιότητα υπάρχουν μερικές μοναδικές εξαιρέσεις στις Η.Π.Α. που συνθέτουν στοχευμένη μουσική, αλλά κυρίως αντλούμε από παλαιότερες επιρροές διεθνώς, και όσον αφορά την αμερικάνικη μουσική, εκτός του metal.

Αντλούμε πολλά από ταινίες και μουσική, καθώς και ιστορία και λίγη λαογραφία

Πόσο δύσκολο είναι για μια black metal μπάντα σήμερα, να αλληλεπιδρά με την ιστορία και την παράδοση, ενώ διατηρεί μια κριτική στάση απέναντί τους Πόσο εμβαθύνετε στην παράδοση πρωτού φέρετε στοιχεία της στην αισθητική σας;

Για εμάς είναι πολύ φυσικό. Οι Η.Π.Α., όπως τα περισσότερα μέρη, έχει μια πολύ ταλαίπωρη ιστορία. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουμε ενδιαφέρον σεβασμό για αυτή, αλλά είναι αδύνατο να μην δούμε το σκοτάδι. Συνεπώς, η μουσική μας επιχειρεί να ζωγραφίσει όλη την εικόνα, να τα λάβει όλα υπόψη. Αντλούμε πολλά από ταινίες και μουσική, καθώς και ιστορία και λίγη λαογραφία – όλα όμως έχουν να κάνουν με την αποτύπωση ενός αισθήματος, της ψυχής ενός μέρους.

Θεωρείτε με οποιοδήποτε τρόπο την τέχνη και την προσέγγισή σας πολιτικές;

Όχι ιδιαίτερα – δεν μπορείς πραγματικά να συζητήσεις για την ιστορία και την ανθρωπότητα χωρίς την πολιτική να παίζει κάποιο παράγοντα, αλλά δεν στοχεύουμε συγκεκριμένα στο να είμαστε μια πολιτική μπάντα. Θέλουμε να ζωγραφίσουμε μια εικόνα ανοιχτή προς ερμηνεία από το ακροατήριο.

Την περασμένη χρονιά, είχα το προνόμιο να παρακολουθήσω το αποκλειστικό σας σετ ονόματι “A High Plains Eulogy” στο Roadburn Festival, και ήταν μια πραγματικά εμβυθιστική εμπειρία. Πώς προέκυψε αυτή η εμφάνιση και τι σημαίνει για εσάς ένα φεστιβάλ όπως το Roadburn;

Α, ουαου! Πολύ κουλ που το είδες αυτό, ήταν η πρώτη φορά που παίξαμε ζωντανά πολλά από τα κομμάτια του “American Gothic”, στα μέσα των ηχογραφήσεων του δίσκου. Ήταν υπέροχο να κάνουμε κάτι που κοιτούσε και στο παρελθόν και στο μέλλον μας, παίζοντας κομμάτια από τον πρώτο δίσκο μέχρι τα καινούρια για πρώτη φορά. Ήταν μια φανταστική εμπειρία και μια που θυμόμαστε έντονα, μιας και το Roadburn είναι μια ειδική εκδήλωση για να συμβούν τέτοιου είδους σκηνικά.

Εάν μπορούσατε να συνεργαστείτε με κάποιο καλλιτέχνη για ένα μοναδικό πρότζεκτ, ποιος θα ήταν;

Λοιπόν, μπορεί να δουλεύουμε πάνω σε κάτι τέτοιο, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε 

Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε μια μπάντα είτε στην περιοδεία είτε κατά τη διάρκεια των συναυλιών

Η πανδημία και η παγκόσμια γεωπολιτική κατάσταση είχαν επιπτώσεις στη μουσική και συναυλιακή βιομηχανία. Για εσάς, ως μια underground extreme metal μπάντα, πόσο δύσκολο ήταν να περιοδεύσετε και να αναπαράγετε την αίσθηση των δίσκων σας ζωντανά; Τι συμβουλή θα δίνατε σε νεότερους καλλιτέχνες;

Θεωρούμε τους εαυτούς μας πρώτα και κύρια ως μια live μπάντα, οπότε αυτή είναι η στιγμή που οι δίσκοι μπορούν να ζήσουν στη σκηνή. Οι περιοδείες έχουν πολλές διαφορετικές οπτικές, σίγουρα, και αλλάζουν διαρκώς. Αλλά το να παίζεις ζωντανά είναι σημαντικό, και φυσικά κάτι που παίρνουμε πολύ σοβαρά.

Η συμβουλή που θα έδινα, θα ήταν να προετοιμαστείτε για παν ενδεχόμενο. Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε μια μπάντα είτε στην περιοδεία είτε κατά τη διάρκεια των συναυλιών, οπότε αυτό δεν έχει να κάνει με το να εμποδίσεις μερικά πράγματα από το να συμβούν, όσο το τι θα κάνεις όταν έρθει αυτή η ώρα.

Εάν μπορούσες να μου ονομάσεις πέντε επιρροές στον ήχο σας εκτός του black metal, και όχι καθαρά μουσικές, ποιες θα ήταν και γιατί;

Α, ναι, μια καλή ερώτηση. Θα έλεγα πρώτον, τις μπάντες του Denver Sound που ανέφερα πιο πάνω, δεύτερον ταινίες όπως για παράδειγμα τα “Heaven’s Gate”, “McCabe and Mrs. Miller”, “The Hired Hand”, “The Revenant”, τα γραπτά του Cormac McCarthy τρίτον, στιγμές της ιστορίας όπως η επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου ή η κατάρρευση της πετρελαϊκής βιομηχανίας στο τέσσερα, και τέλος, τα τοπία του Colorado – από βουνά έως πεδιάδες.

Σε δέκα χρόνια, ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι τότε να έχουμε συντονιστεί με την μοντέρνα εποχή

Τελευταίες ερωτήσεις, και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου! Πως φαντάζεστε την μπάντα σε 10 χρόνια και τι να περιμένουμε ως κοινό από τις συναυλίες σας; Ο επίλογος δικός σου!

Σε ευχαριστούμε για το χώρο! Ανυπομονούμε για τη συναυλία, και το κοινό μπορεί να περιμένει από εμάς να ανέβουμε στη σκηνή με μια φλόγα, φέρνοντας δυναμικά ζωντανά υλικό από το “American Gothic”, καθώς και κανά δυο παλιά αγαπημένα. Όσον αφορά του που θα βρίσκεται η μπάντα σε δέκα χρόνια, ποιος ξέρει, αλλά διαρκώς προχωράμε μπροστά. Θα πάει εκεί που χρειάζεται να πάει. Μπορεί μέχρι τότε να έχουμε συντονιστεί με την μοντέρνα εποχή, ποιος ξέρει.

  • SHARE
  • TWEET