Vassilikos: «Αν δε ρισκάρεις, τότε μόνο τέχνη δεν είναι αυτό που κάνεις»
Ο Vassilikos, μετά την κυκλοφορία του "Amazing Grey", μας εξηγεί από πού αντλεί έμπνευση και μας δίνει πληροφορίες για το επόμενο μουσικό του βήμα
Το "Amazing Grey" είναι ένας δίσκος αντιθέσεων όπου η εσωτερική τάξη αναμετριέται με το χάος, ο φυσικός κόσμος με τον τεχνητό και η ζωή με τη μουσική, αναζητώντας αυτό το μέρος όπου όλοι είμαστε όμορφοι και έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε. Στην παρούσα συνέντευξη ο Vassilikos μοιράζεται μαζί μας σκέψεις πάνω στο νέο μουσικό του δημιούργημα.
Μετά από αρκετό καιρό αποχής, εξερεύνησης και αναζήτησης όπως έχετε δηλώσει κυκλοφορείτε τον δίσκο "Amazing Grey". Ήταν μια παρόρμηση της στιγμής ή ένα καλά μελετημένο σχέδιο για να εμφανιστείτε ξανά στη μουσική σκηνή;
Κάθε τι ξεκινάει δεν μια παρόρμηση. Αλλά η διαδικασία της δημιουργίας ενός δίσκου παίρνει πάρα πολύ χρόνο, οπότε είναι προϊόν μελέτης σε απόλυτο βαθμό. Ένιωσα ότι έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος αποχής από το δημόσιο μάτι και έτσι αποφάσισα να γράψω τον επόμενο δίσκο.
Με κάθε κυκλοφορία σας γνωρίζουμε πως κάθε φορά έχετε κάτι να πείτε, να μεταδώσετε στο κοινό μέσα από μελωδίες τον τρόπο που σκέφτεστε εκείνη την περίοδο. Αυτήν τη φορά τι έχετε έρθει να δηλώσετε μέσα από τη μουσική και τους στίχους σας;
Αν υπάρχει μια δήλωση κάποιου είδους, είναι ότι έχω πάλι κάτι να πω. Κι ότι πιστεύω πως πρέπει να μιλάμε μόνο όταν υπάρχει λόγος. Οι άνθρωποι κάνουν πολλή φασαρία για το τίποτα. Και οι καλλιτέχνες κάνουν δίσκους επειδή ήρθε η ώρα. Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Χρειάζεται χρόνος για να ζυμωθούν τα πράγματα όπως πρέπει.
Το εξώφυλλο του δίσκου είναι μια φωτογραφία ενός παιδιού, ποιος είναι ο δημιουργός του;
Το παιδί είμαι εγώ, άρα δημιουργοί είναι οι γονείς μου :)
Στο τραγούδι "Anybody Lost?" έχετε ηχογραφήσει έναν περαστικό να φωνάζει φαντάζομαι σε κάποιο δρόμο του Λονδίνου. Βρίσκετε ενδιαφέρον στους ήχους των μεγάλων αστικών κέντρων;
Βρίσκω ενδιαφέρον στους ήχους όλων των ειδών. Πάντα αφουγκράζομαι και όταν κάνει μου κινήσει το ενδιαφέρον, το ηχογραφώ. Όχι απαραίτητα με κάποιο σκοπό. Απλά μου αρέσει να κρατάω ήχους από το περιβάλλον, φυσικό ή μη.
Γενικότερα, από πού αντλείτε έμπνευση;
Νομίζω μπορεί να είναι από οπουδήποτε. Γράφω με έναν τρόπο μάλλον κάπως ιδιαίτερο. Ακούω ολόκληρα κομμάτια μέσα στο κεφάλι μου και στη συνέχεια κάνω κάτι σαν download. Κατά μία έννοια, δεν μου ανήκουν οι συνθέσεις.
"Vintage", "Sunday Cloudy Sunday", "Amazing Grey". Υπάρχει κάτι που να συνδέει αυτούς τους τρεις δίσκους;
Φαινομενικά, όχι. Τη σύνδεση τη βλέπω μάλλον μόνο εγώ. Είναι πολύ προσωπικά αυτά τα πράγματα, όσο κι αν τα δίνουμε σε δημόσια χρήση. Είναι η δική μου πορεία, η δική μου εξέλιξη σαν μουσικός και σαν άνθρωπος.
Αν δεν ρισκάρεις κάνοντας τέχνη, τότε μόνο τέχνη δεν είναι αυτό που κάνεις
Κεφάλαιο διασκευές, μια τέχνη που στη χώρα μας έχει υποτιμηθεί αρκετά. Έχετε ένα ιδιαίτερο ταλέντο να ξεγυμνώνεται τα κομμάτια, να κρατάτε τον πυρήνα τους και αργότερα να τους δίνετε μια καινούργια υπόσταση. Αυτό δεν αποτελεί ρίσκο για τον καλλιτέχνη, δηλαδή να πειράξει μια μελωδία που έχει αποτυπωθεί στο κοινό με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο;
Αν δεν ρισκάρεις κάνοντας τέχνη, τότε μόνο τέχνη δεν είναι αυτό που κάνεις. Πρέπει να προκαλούμε, πρώτα πρώτα τον εαυτό μας. Καμία διαίσθηση και καμία διόραση δεν λειτουργεί σε ασφαλές περιβάλλον.
Ζώντας αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, αν είχατε την ευκαιρία να αλλάξετε κάτι στην ελληνική κουλτούρα, όχι μόνο σε επίπεδο μουσικών επιλογών, τι θα ήταν αυτό;
Δεν θα άλλαζα τίποτα απολύτως. Τα πράγματα είναι στη θέση που είναι από δυνάμεις πολύ πέραν της μέσης αντίληψης. Η ζωή κινείται με έναν τρόπο αφοπλιστικά έξυπνο. Πρέπει να μάθουμε να παρατηρούμε χωρίς αυτή τη μανία για επεμβάσεις. Και αυτό απαιτεί ησυχία. Μέσα και έξω.
Υπάρχουν συγκροτήματα της εγχώριας σκηνής που βρίσκετε ενδιαφέροντα; Αν ναι ποια είναι αυτά;
Όλος ο κατάλογος της Inner Ear :)
Θέλω οι μουσικές να έρχονται να με βρίσκουν. Όχι το αντίθετο
Ενημερώνεστε μέσα από μουσικά site για τις νέες κυκλοφορίες; Αν ναι, τι απαιτήσεις έχετε από ένα μουσικό site για να βρείτε ενδιαφέρον σε αυτό και να το ξεχωρίσετε από το πλήθος μουσικών site που υπάρχουν;
Δεν μπαίνω πολύ στα μουσικά πράγματα. Έχω που έχω σαν μουσικός τη δυστυχία να μη μπορώ να είμαι ακροατής λόγω της γνώσης της τέχνης, δεν θέλω να δεσμεύσω τον παράγοντα «τύχη». Θέλω η μουσικές να έρχονται να με βρίσκουν. Όχι το αντίθετο. Τα πιο αγαπημένα μου ακούσματα ήρθαν την ώρα που δεν τα έψαχνα.
Είμαι ήδη στην προετοιμασία του επόμενου άλμπουμ, το οποίο είναι σε άμεση σχέση με το "Amazing Grey"
Έχετε δοκιμαστεί σ’ ένα αρκετά μεγάλο εύρος ήχων με το πέρασμα των χρόνων και των συνεργασιών που έχετε κάνει. Μετά το ηλεκτρονικό στοιχείο του Amazing Grey, ποιους ήχους θα περιλαμβάνει η αναζήτησή σας;
Είμαι ήδη στην προετοιμασία του επόμενου άλμπουμ, το οποίο είναι σε άμεση σχέση με το Amazing Grey. Θα μπορούσε να έχει κυκλοφορήσει σαν ένας διπλός δίσκος, αλλά πάντα ένιωθα ότι είναι καλύτερο να κάνουμε τα πράγματα σε ποσότητες όχι χορταστικές.
Η ενασχόληση και οι σπουδές στην κινέζικη ιατρική πως προέκυψε; Τι ήταν που σας γοήτευσε σε αυτόν τον τομέα και παραμερίσατε κατά κάποιον τρόπο τη μουσική;
Η μουσική είχε ήδη πάρει άλλο ρόλο όταν αποφάσισα να σπουδάσω. Είχα πάντα ένα πολύ ισχυρό ενδιαφέρον για το κόνσεπτ υγεία-αρρώστια και το είχα ήδη κυνηγήσει με διάφορους τρόπους πριν ακόμα από το πανεπιστήμιο. Νομίζω πως, απλά, είναι η άλλη μου πλευρά. Αυτή που δεν είναι εκεί για να δημοσιοποιηθεί.
Οι άνθρωποι νομίζω ότι αρεσκόμαστε να σκεφτόμαστε τι θα είχε συμβεί αν.. Τί μουσική θα έπαιζαν λοιπόν αν ξαναβρίσκονταν τώρα στην Πάτρα οι Raining Pleasure;
Αν βρίσκονταν τώρα, δεν θα παίζανε πολύ καλή μουσική. Γι’ αυτό δεν βρίσκονται. Είμαστε κάπως ξεκούρδιστοι ο ένας με τον άλλον, άλλες επιλογές, άλλοι τρόποι προσέγγισης. Θα πρέπει κάπως να συντονιστούμε ξανά για να κάνουμε κάτι ενδιαφέρον μαζί. Πράγμα που μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Οι Raining Pleasure υπήρξαν μια live rock και όχι μια studio pop μπάντα. Ποια στοιχεία κρατάτε από το παρελθόν και ποιες αλλαγές παρατηρείτε στον εαυτό σας και στο κοινό με το πέρασμα του χρόνου στα live σας;
Ο χρόνος βοηθάει στο να μαθαίνεις να κάνεις καλύτερα αυτό που κάνεις, ό,τι κι αν είναι αυτό. Με τους RP μάθαμε να παίζουμε λάιβ. Αυτό είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο από όσο ίσως νομίζει κάποιος που δεν ασχολείται. Είμαι ευγνώμων για ότι έζησα με τα παιδιά και με τον κόσμο μας, γιατί ήταν ένα τεράστιο κομμάτι αυτού που είμαι τώρα.
Όταν όλο το focus των ανθρώπων είναι στραμμένο κάπου, κάποιος πρέπει να φυλάει τσίλιες ;)
Διανύουμε την εποχή που η μουσική κλείνει έναν κύκλο και επιστρέφει στα live και όχι πια στους δίσκους με το κοινό να αναζητά εκτόνωση και διασκέδαση μέσα από αυτά. Εσείς εκτός από το live της Δευτέρας θα μπείτε σε αυτό το ατέρμονο πρόγραμμα συναυλιών που θα έχουμε φέτος το καλοκαίρι;
Δεν θα κάνω πολλά πράγματα συναυλιακά. Θέλω να βρω μια ισορροπία, όχι να κάνω ό,τι να ‘ναι μόνο και μόνο γιατί είναι καλοκαίρι και γίνονται συναυλίες. Άλλωστε, όταν όλο το focus των ανθρώπων είναι στραμμένο κάπου, κάποιος πρέπει να φυλάει τσίλιες ;)
Ευχαριστώ.
Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Amazing Grey" από την Αθανασία Χρυσανθοπούλου.