Dream Theater: «Ήταν σαν να επέστρεψε o Mike από έναν καφέ»

​Η φωνή των Dream Theater, James LaBrie, μιλά για την επιστροφή του Mike Portnoy, την επιτυχημένη επετειακή τους περιοδεία, το "Parasomnia" αλλά και την επικείμενη εμφάνισή τους στη χώρα μας

Από τον Νίκο Καταπίδη, 17/01/2025 @ 13:30

Με τους Dream Theater να έχουν επανέλθει για τα καλά στο προσκήνιο, έχοντας μόλις ολοκληρώσει τα δυο πρώτα σκέλη της πιο επιτυχημένης περιοδείας τους ως τώρα, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον James LaBrie σε μια κουβέντα εφ’ όλης της ύλης. Με το "Parasomnia" να παίζει στο repeat, πήραμε μια ματιά πίσω από τη σκηνή, για τη δημιουργία του δίσκου, για το πως η μπάντα προχωρά έχοντας τον Mike Portnoy και πάλι πίσω στις τάξεις της, αλλά και για την επερχόμενη εμφάνισή τους στη χώρα μας το καλοκαίρι στα πλαίσια του Release Festival.

Dream Theater James LaBrie

Γεια σου James! Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σου μετά την πρώτη φάση της 40ης επετειακής περιοδείας των Dream Theater, την οποία είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε δύο φορές στην Ιταλία, σε δυο εκπληκτικές συναυλίες! Πώς νιώθεις μετά την ολοκλήρωση των δύο πρώτων τμημάτων της περιοδείας με τον Mike πίσω στο συγκρότημα, και πως ήταν η υποδοχή του κόσμου από τη δική σας οπτική;

Λοιπόν, ολοκληρώσαμε δύο σκέλη, ένα στην Ευρώπη και ένα στη Λατινική Αμερική. Δεν ξέρω τι να πω πέρα ​​από το ότι νιώθω υπέροχα. Είμαστε όλοι σε μια εξαιρετική θέση. Στη ζωή μας και μουσικά, νομίζω ότι είναι τέλεια σε όλα τα επίπεδα. Ήσασταν στις συναυλίες στο Μιλάνο και στη Ρώμη σωστά; Ξέρεις πώς είναι ο κόσμος στην Ιταλία, γίνεται πάντα χαμός, γι' αυτό και ανυπομονώ και για την Ελλάδα. Ανυπομονώ να έρθουμε το καλοκαίρι. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή το νιώθουμε όλοι. Είναι μια σπουδαία φάση για μας και προφανώς ανυπομονούμε να ακούσουν όλοι το άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος, όπως κάνατε εσείς. Να ζήσουν τη συνολική εμπειρία, γιατί παρόλο που δεν είναι ένα concept άλμπουμ, θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως τέτοιο. Τα live ήταν εξαιρετικά. Περνάμε υπέροχα στη σκηνή. Ο κόσμος αντέδρασε πολύ θετικά. Είμαστε σε ένα πολύ καλό κεφάλαιο στη ζωή μας.

Η θεματολογία του δίσκου ήρθε σαν πρόταση από τον John Petrucci

Χαίρομαι που το ακούω, είναι κάτι που εισπράξαμε κι εμείς σαν θεατές κι ακροατές. Ας πάμε λοιπόν στο "Parasomnia". Πιστεύω ότι είναι μια επιστροφή σε ένα πιο βαρύ και σκοτεινό ήχο. Ήταν μια σκόπιμη κατεύθυνση αυτή, που προέκυψε πριν ξεκινήσετε να γράφετε τη μουσική;

Νομίζω ότι ξέραμε τι θέλαμε εξ’αρχής. Οι Dream Theater είχαν πάντα τη βαρύτητα και τη σκοτεινή πτυχή στον ήχο τους, παρότι μας θεωρούν prog και πολύ τεχνική μπάντα. Στον πυρήνα του ποιοι και τι είμαστε, πάντα είχαμε προσανατολισμό στη heavy, και λίγο πιο επιθετική μουσική. Αυτό είναι που μας έδωσε και τον τίτλο του progressive metal. Επίσης η θεματολογία του δίσκου ήρθε σαν πρόταση από τον John Petrucci, ο οποίος έφερε το concept της παραϋπνίας σαν κάτι που θα ήθελε να εξερευνήσει. Οπότε νομίζω ότι γι' αυτό, λόγω της φύσης του τι σημαίνει παραϋπνία, που είναι ένα πολύ σκοτεινό θέμα, έφερε και την αντίστοιχη έμπνευση και προσέγγιση μουσικά. Άρα το ένα έφερε το άλλο πρακτικά, και είχε νόημα δεδομένης της θεματολογίας του άλμπουμ.

Ήταν σαν να βγήκε ο Mike για έναν καφέ και επέστρεψε και αρχίσαμε να γράφουμε μουσική ξανά

Η αλλαγή στη σύνθεση με τον Mike Portnoy να επανέρχεται στο συγκρότημα οδήγησε επίσης σε μια μετατόπιση από τη μουσική κατεύθυνση του "A View From The Top Of The World", που παρότι heavy ήταν κάπως πιο "φωτεινό" άλμπουμ. Πόσο διαφορετική ήταν η δημιουργική διαδικασία αυτή τη φορά και πόσο άλλαξε η δυναμική και οι ισορροπίες στη μπάντα σε σύγκριση με το παρελθόν, δεδομένου και του χρόνου που πέρασε από τη σύνθεση του "Black Clouds And Silver Linings";

Αυτό είναι το θέμα. Ήταν αντίθετο από αυτό που πολύς κόσμος πιστεύει η υποθέτει. Αν βρήκαμε αμέσως τον ρυθμό μας. Ή πως νιώθαμε μεταξύ μας κι αν μας δυσκόλεψε αυτό στην αρχή. Ένας από τους τρόπους που το έχω πει σε άλλες συνεντεύξεις, ήταν σαν να βγήκε ο Mike για έναν καφέ και επέστρεψε και αρχίσαμε να γράφουμε μουσική ξανά. Ήταν πολύ φυσικό και πολύ οικείο, ήταν όπως δουλεύαμε μαζί όταν ο Mike ήταν μαζί μας και στο παρελθόν.

Μπορούμε να πάμε οπουδήποτε θέλουμε γιατί είναι κάτι που το έχουμε ζήσει με αυτό το άτομο

Είναι σαν να μην χάσαμε ούτε ένα βήμα. Κι ας είναι 13 χρόνια που είναι πολύς καιρός. Ο Mike που επέστρεψε και που συμμετείχε ξανά στη συνθετική διαδικασία, ήταν όπως στο παρελθόν. Η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση ήταν όπως πάντα. Η μόνη διαφορά ήταν ότι ναι, δεν ήταν μαζί μας για λίγο, αλλά μόλις επέστρεψε στο δωμάτιο, όλα ήταν όπως πριν. Αυτό φέρνει πίσω όλα όσα φέρνει και η προσωπικότητά του. Επαναφέρει τα χαρακτηριστικά, τον τρόπο που παίζει τα ντραμς του, τον τρόπο που προσεγγίζει μέρη και τμήματα και τη μουσική συνολικά, ποιος και τι είναι. Σκέψου να βγάλεις την πόρτα από ένα αυτοκίνητο. Θα πεις "δεν μπορώ να το οδηγήσω έτσι". Αν ξαναβάλεις την πόρτα, θα νιώσεις ότι μπορείς να πας όπου θες. Και έτσι ήταν. Μπορούμε να πάμε οπουδήποτε θέλουμε γιατί είναι κάτι που το έχουμε ζήσει με αυτό το άτομο. Για δέκα άλμπουμ δεν χάθηκε ούτε ένα βήμα και ήταν πολύ, πολύ φυσικό για όλους μας.

Dream Theater James LaBrie

Για το "A View From The Top Of The World", λόγω των ταξιδιωτικών περιορισμών του COVID, συμμετείχες στη συνθετική διαδικασία μέσω κλήσεων Zoom ενώ η υπόλοιπη μπάντα ήταν στο στούντιο. Άλλαξε αυτό για το "Parasomnia";

Πήγαινα κι ερχόμουν, πήγα στο στούντιο για μερικές εβδομάδες. Ήμουν στο δωμάτιο κάνοντας παρέα μαζί τους και περνούσα τη διαδικασία της σύνθεσης εκεί. Άλλες εβδομάδες θα ήμουν στο στούντιο στο σπίτι μου και θα συνδεόμουν μέσω zoom. Το θέμα είναι ότι ο λόγος που αυτό λειτουργεί με μένα είναι επειδή δεν κάθομαι εκεί με ένα όργανο να αλληλεπιδρώ με τους υπόλοιπους στον ίδιο χώρο. Μπορώ να είμαι εκεί και να επικοινωνώ όπως "το ακούω αυτό" ή "ρε παιδιά, ξέρετε, τι πιστεύετε για αυτό", δεν διαφέρει από το να κάθομαι σε μια καρέκλα. Δεν αλλάζω πραγματικά τη θέση μου.

Αν έπαιζα ντραμς, αυτό θα ήταν πολύ αποσυνδετικό για μένα να βρίσκομαι στο σπίτι μου στο στούντιο μου παίζοντας ντραμς και να μπαίνω σε ένα call μαζί τους, δεν θα ήταν σωστό. Είναι το ίδιο όποιο κι αν είναι το αντίστοιχο μουσικό όργανο. Όταν πρόκειται για κάτι που είναι λίγο πιο φυσικό, νομίζω ότι ο μόνος τρόπος που λειτουργεί είναι αν οι άνθρωποι κάθονται στο ίδιο δωμάτιο, ειδικά με τους Dream Theater. Δεν είναι ότι δεν κάνουμε πια τέτοια άλμπουμ. Κάνουμε πολλά από τα σόλο άλμπουμ μου γράφτηκαν με αυτόν τον τρόπο. Πετάω αρχεία ήχου πέρα ​​δώθε, στους διάφορους μουσικούς με τους οποίους συνεργάζομαι και το αποτέλεσμα εξακολουθεί να ακούγεται υπέροχο. Αλλά νομίζω ότι με τους Dream Theater θα ήταν σχεδόν ανειλικρινές. Οπότε με δεδομένο το είδος της μουσικής που κάνουμε, είναι λογικό να καθόμαστε όλοι στο ίδιο δωμάτιο και να δημιουργούμε παρέα.

Είναι ένα καταθλιπτικό και πολύ σκοτεινό θέμα, αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικό

Πρόσφατα λοιπόν κυκλοφόρησε το δεύτερο single από το άλμπουμ, το "The Broken Man", που είναι ίσως το αγαπημένο μου από το άλμπουμ. Τι σε έκανε να επιλέξεις αυτό το τραγούδι για να γράψεις στίχους και ποια ήταν η έμπνευση πίσω από αυτό;

Ξέρεις, ακούω πάντα ένα τραγούδι και αν πραγματικά με συγκινεί μουσικά, τότε είναι συνήθως κάτι στο οποίο θέλω πραγματικά να γίνω μέρος στιχουργικά. Όταν συζητήσαμε ότι το θέμα θα ήταν για την Παραϋπνία, που είναι νυχτερινοί τρόμοι, νυχτερινές διαταραχές γενικά στον ύπνο, σαν μια στοιχειωμένη εμπειρία κάθε βράδυ που αυτά τα άτομα.Είναι φρικτό για αυτούς. Διάβαζα λοιπόν για την παραϋπνία, έκανα την έρευνά μου και ανακάλυψα ότι υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που είναι βετεράνοι και πάσχουν από PTSD (διαταραχή μετατραυματικού στρες). Έτσι απλά σκέφτηκα πως αυτό είναι κάτι με το οποίο πραγματικά μπορώ να σχετιστώ και θέλω να ασχοληθώ γράφοντας στίχους. Με τα χρόνια έχω γνωρίσει στρατιωτικό προσωπικό, προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας, προσωπικό του Ναυτικού που τυχαίνει να είναι οπαδοί των Dream Theater, και πάντα τους έλεγα πρώτα και κύρια, θέλω να σας ευχαριστήσω για τις θυσίες σας. Και δεύτερον, αν μπω σε μια συζήτηση μαζί τους, απλώς βλέπω ότι πολλοί από αυτούς έχουν βιώσει πολύ τραυματικές εμπειρίες. Καταστάσεις στη ζωή που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.

Ήθελα, λοιπόν, να γράψω στίχους σε ένα τραγούδι για αυτές τις άτυχες ψυχές που χρειάστηκε να βάλουν τη ζωή τους στη γραμμή για να μπορέσουν να εγγυηθούν στον καθένα μας την ελευθερία μας και τα δικαιώματά μας στην ελευθερία. Και έτσι απλά ήθελα να το περιγράψω με την έννοια ότι αυτό το άτομο υπέφερε και έπρεπε να ξαναζεί αυτές τις τραυματικές εμπειρίες κάθε βράδυ. Με μια πιο προσωπική έννοια, ήταν κάτι που ένιωθε, ότι είχε εγκαταλείψει τους συντρόφους του. Ποτέ δεν είχε κάνει τη δουλειά σωστά ή εξαιτίας του κάποιοι άλλοι είχαν χάσει τη ζωή τους και δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναβρεί τον εαυτό του. Είναι ένα καταθλιπτικό και πολύ σκοτεινό θέμα, αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικό. Μια αληθινή ιστορία για τόσους πολλούς ανθρώπους που δυστυχώς έπρεπε να το περάσουν.

Θεωρώ ότι το "The Shadow Man Incident" είναι η επιτομή του άλμπουμ

Ένα άλλο κομμάτι που ξεχωρίζει για μένα είναι το "Bend The Clock", το οποίο επίσης πιστεύω ότι αναδεικνύει πραγματικά τη διαφορετικότητά σου ως τραγουδιστή. Αναρωτιόμουν, υπάρχει κάποιο κομμάτι που είναι ξεχωριστό για σένα από το "Parasomnia" κι ανυπομονείς να παίξετε ζωντανά;

Λοιπόν, ανυπομονώ να παίξουμε το epic, "The Shadow Man Incident". Νομίζω ότι μου δίνει πραγματικά απόλυτη ελευθερία να εξερευνήσω το στυλ μου ως τραγουδιστής, τους ήχους που δημιουργώ και το εύρος της φωνής μου. Μου επιτρέπει να είμαι ολοκληρωμένος ως τραγουδιστής από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτή η ελευθερία έκφρασης είναι πιστεύω αυτό που αναζητά και επιδιώκει κάθε τραγουδιστής. Θες να είσαι σε θέση να αξιοποιήσεις το 100% των δυνατοτήτων σου και να βγάλεις κάτι αυθεντικό. Βέβαια αυτό ισχύει και για τα υπόλοιπα κομμάτια, όπως για παράδειγμα το "Midnight Messiah" που μπορεί να μην έχει τόσο μεγάλο εύρος, αλλά εξακολουθεί να μου επιτρέπει να δείξω μια άλλη πλευρά του εαυτού μου φωνητικά.

Νομίζω ότι σε αυτό το άλμπουμ, όταν μαζί με τον John Petrucci, τον Mike και τον Jordan γράφαμε τις μελωδίες, ήταν μια πολύ συνειδητή προσπάθεια να ειναι οι μελωδίες δυνατές και να υποστηρίζουν τη μουσική, επιτρέποντάς μου να είμαι ο εαυτός μου. Και υπάρχει μόνο ένας τρόπος να το κάνεις αυτό και να το κάνεις σωστά. Θεωρώ ότι το "The Shadow Man Incident" είναι η επιτομή του άλμπουμ. Αλλά συμφωνώ μαζί σου και για το "Bend the Clock", μου επιτρέπει να έχω μια προσέγγιση που μου αρέσει ιδιαίτερα.

Ίσως λοιπόν να κάναμε μια ολόκληρη περιοδεία όπου το άλμπουμ θα παίζεται στην ολότητά του κάθε βράδυ

Κατά τη διάρκεια των συναυλιών που παρακολουθήσαμε στην Ιταλία, ανέφερες ότι ίσως παίξετε ολόκληρο το "Parasomnia" ζωντανά. Είναι κάτι που σκέφτεστε να κάνετε μετά την ολοκλήρωση της επετειακής σας περιοδείας;

Σίγουρα το συζητάμε τώρα, αν θα το καταφέρουμε πραγματικά, νομίζω ότι ο χρόνος θα δείξει. Μπορεί να έχει νόημα όσο περνάει ο καιρός. Ίσως παίξουμε το epic ή μερικά τραγούδια για αρχή. Νομίζω ότι η αληθινή απόδειξη θα είναι όταν το κοινό από όλο τον κόσμο ακούσει αυτό το άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος. Νομίζω ότι θα θέλει να ακούσει ολόκληρο το δίσκο ζωντανά. Ίσως λοιπόν να κάναμε μια ολόκληρη περιοδεία όπου το άλμπουμ θα παίζεται στην ολότητά του κάθε βράδυ. Ή μπορούμε να διαλέξουμε ορισμένες νύχτες που θα γίνει αυτό, κάτι που θα το έκανε ακόμα πιο ξεχωριστό, σωστά; Υπάρχουν λοιπόν πολλοί τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να γίνει. Είτε το κάνουμε με συνέπεια κάθε βράδυ, μαζί με πολλά άλλα τραγούδια από προηγούμενα άλμπουμ είτε γίνει περιστασιακά, είναι κάτι που θα το δούμε.

Τώρα που ο Mike είναι και πάλι υπεύθυνος για το setlist, είδαμε μερικά κομμάτια που είχαν πολύ καιρό να παιχτούν από τη μπάντα. Ανάμεσα σε αυτά ήταν το προσωπικό μου αγαπημένο από ολόκληρο τον κατάλογο Dream theater, το "Octavarium", που οφείλω να σου πω πως ήταν μια μαγική εμπειρία. Αν μπορούσες να διαλέξεις ενα-δυο κομμάτια που έχουν καιρό να παιχτούν ζωντανά και θα ήθελες να τα επαναφέρετε στο setlist, ποια θα ήταν αυτα;

Ω Θεέ μου. Λοιπόν, θα μπορούσαμε να παίξουμε το "12 step suite", έτσι δεν είναι; Ξέρεις ότι θα ήταν εκπληκτικό. Το "In The Presence Of Enemies" όπου θα παίζαμε συνεχόμενα τα Part.1 και Part.2 θα ήταν επίσης πολύ ωραίο και ιδιαίτερο. Προφανώς το "The Count of Tuscany" αλλά ξέρεις πως το παίζαμε στην προηγούμενη περιοδεία. Θυμάμαι ότι μιλούσα με τον Mike και έλεγα «ωραία θα ήταν να το παίξουμε ξανά». Αλλά και η αντίδραση του Mike ήταν «ναι, φίλε, ήθελα πολύ να το συμπεριλάβω και αλλά το παίξατε πολύ πρόσφατα». Είναι πραγματικά δύσκολο γιατί έχουμε πολλά τραγούδια, ειδικά τα epics που είμαι σίγουρος οτι και το κοινό, ειδικά οι πιο φανατικοί θα ήταν ενθουσιασμένοι να ακούσουν. Αυτά που ανέφερα νομίζω είναι καλά παραδείγματα.

Dream Theater James LaBrie

Πώς νιώθεις που ο κόσμος ακόμη θέλει να ακούει τα νέα κομμάτια σας στα live; Για ένα συγκρότημα σε αυτό το σημείο της καριέρας σας, δεν είναι κάτι που βλέπεις να συμβαίνει ιδιαίτερα, και συνήθως καταλήγει να βασίζεται το σετ σε πιο «κλασσικά» κομμάτια. Πώς νιώθεις για σένα που έχεις αυτή την προσμονή από τους θαυμαστές;

Δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερη θέση για έναν καλλιτέχνη. Ο κόσμος δεν περιμένει να ακούσει κάποιο top 10 ή κάτι τέτοιο. Για μας ήταν πάντα πολύ σημαντικό ότι το κοινό μας θέλει να ακούσει όσα περισσότερα έχουμε να προσφέρουμε μουσικά, ασχέτως εάν είχε επιτυχία ή όχι. Πάντα έχει να κάνει με τα τραγούδια και τον συνολικό κατάλογό μας. Ποια μπάντα δεν θα το ήθελε αυτό; Όπως είπα, νομίζω ότι είναι η καλύτερη κατάσταση ή θέση για οποιαδήποτε μπάντα. Έχουμε τόση πολλή μουσική για να διαλέξουμε, αλλά ξέρουμε επίσης ότι οι θαυμαστές μας θα ενθουσιαστούν με αυτό και λίγο πολύ θα υποστηρίξουν αυτό που βγάζουμε. Και αυτή είναι μια καταπληκτική κατάσταση που θεωρώ πως μας κρατά φρέσκους. Μας κρατά συγκεντρωμένους στο να προσφέρουμε την απόλυτη εμπειρία.

Σας εγγυώμαι ότι θα είναι μια απίστευτη συναυλία, τόσο οπτικά όσο και μουσικά

Επιστρέφετε στην Ελλάδα το καλοκαίρι, αυτή τη φορά ως headliners για το Release Festival. Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία σας επίσκεψη, οπότε να περιμένουμε αλλαγές στο setlist σε σύγκριση με αυτό που ήταν στα δύο πρώτα σκέλη της επετειακής περιοδείας; Ίσως κάποιες εκπλήξεις για το ελληνικό κοινό σας;

Νομίζω ότι θα είναι μια εκπληκτική εμπειρία τόσο για τον κόσμο όσο και για το συγκρότημα. Ναι, έχεις δίκιο, πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ήρθαμε. Πώς λέγεται αυτός ο χώρος που θα γίνει το φεστιβάλ;

Λέγεται Πλατεία Νερού, πολύ κοντά στη θάλασσα.

Ναι, είναι ένα από τα μέρη που πραγματικά ανυπομονώ να παίξω, καθώς και το μέρος στην Ιταλία όπου είχαν παίξει οι Pink Floyd…

Dream Theater James LaBrie

Στην Πομπηία, σωστά!

Ναι, είναι ένας άλλος χώρος που ανυπομονώ να παίξω, αλλά η Ελλάδα ήταν πάντα καταπληκτική. Ήσουν εκεί όταν παίξαμε στην κορυφή της Αθήνας σε αυτόν τον υπαίθριο χώρο;

Νομίζω αναφέρεσαι στο θέατρο του Λυκαβηττού, που παίξατε το 1998. Δυστυχώς δεν ήμουν εκεί.

Ναι, ω Θεέ μου. Τι φανταστικός χώρος. Αυτό ήταν απλά απίστευτο. Πραγματικά ανυπομονώ να επιστρέψω στην Ελλάδα. Σας εγγυώμαι ότι θα είναι μια απίστευτη συναυλία, τόσο οπτικά όσο και μουσικά. Και ναι, πιθανότατα θα έχουμε νέα τραγούδια που θα βάλουμε στο setlist. Έχει περάσει καιρός από τότε που ήμασταν εκεί, οπότε το περιμένουμε με ανυπομονησία σίγουρα!

Ανυπομονούμε κι εμείς, όπως επίσης και για τη δημόσια κυκλοφορία του "Parasomnia" που είμαι σίγουρος ότι θα κάνει πολύ κόσμο χαρούμενο!

Θα είναι υπέροχο, χαίρομαι που σου άρεσε ο δίσκος. Θα είσαι στη συναυλία στην Αθήνα;

Σίγουρα θα είμαι, εδώ ταξιδέψαμε ακόμη και στην Ιταλία για να σας δούμε! (γέλια)

Θα περάσουμε υπέροχα, θα σε ψάξω σίγουρα, ευχαριστώ και ανυπομονώ να σας δω όλους το καλοκαίρι.

  • SHARE
  • TWEET