Συνέντευξη: Masterplan

Μεγαλώνουμε και αλλάζουμε, αλλά κάποια πράγματα παραμένουν ζωντανά μέσα μας, όπως αντιλαμβάνομαι μιλώντας με τους εφηβικούς μου ήρωες του γερμανικού power metal. Αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, κάποιοι μουσικοί έχουν διατηρηθεί στο προσκήνιο, ίσως όχι με την αίγλη εκείνων των χρόνων, αλλά με την ίδια αξιοπρέπεια. Ο Roland Grapow, μέσω των Masterplan, συνεχίζει να παράγει καλή μουσική και με την επιστροφή του Jorn Lande στις τάξεις του συγκροτήματος ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία, έχοντας  παράλληλα ένα νέο δυνατό δίσκο, όπως το "Time To Be King". Ομιλητικότατος, ειλικρινής και προσγειωμένος στην πραγματικότητα, ο Grapow αποδείχτηκε πολύ καλός συνομιλητής, μιλώντας χωρίς να κρύβεται για το παρόν και το μέλλον με τους Masterplan, καθώς και το παρελθόν με τους Helloween.



Καλησπέρα Roland, πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για το νέο δίσκο των Masterplan, κάνε μας μια περίληψη του reunion του Jorn Lande με τη μπάντα και του πως τα πράγματα έχουν εξελιχθεί από την επιστροφή του και έπειτα.
Όταν ο Mike (σ.σ.: DiMeo - πρώην τραγουδιστής) αποχώρησε πριν από περίπου δύο χρόνια επικοινωνούσα με τον Jorn και του πρότεινα να επιστρέψει, γιατί ήμουν στενοχωρημένος που έφυγε και πιστεύω ότι η φωνή του είναι η καλύτερη για αυτό το είδος μουσικής. Οι Masterplan είναι κατά κύριο λόγο ο συνδυασμός των δικών μου συνθέσεων και της φωνής του Jorn, κάτι που δούλευε πολύ καλά. Τώρα έχουμε και τον Axel, τον πληκτρά της μπάντας, να ασχολείται περισσότερο, να γράφει μουσική και να είναι πλέον ο συνεργάτης μου στη σύνθεση των τραγουδιών. Θεωρώ πως έχουμε φτιάξει μια πολύ ωραία ομάδα και μετά την επιστροφή του Jorn όλα έχουν πάει καλά και είναι θετικά και νομίζω ότι ο κόσμος μπορεί να το διακρίνει αυτό από τις συνθέσεις, αφού τα τραγούδια είναι πολύ δυναμικά, όχι τόσο αρνητικά, και λίγο πιο «δυνατά», όπως αυτό ορίζεται στο rock και στο metal. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει ότι τα τραγούδια βγαίνουν λίγο πιο ευχάριστα και το συζήτησα με τον Jorn για το αν αυτό έγινε σκόπιμα, αλλά τελικά, όπως φάνηκε, ήταν μια φυσική εξέλιξη. Όλα πάνε πολύ καλά προς το παρόν.

Ωραία, τότε γιατί έφυγε ο Jorn Lande από τους Masterplan; Είναι μια απορία που έχουν οι οπαδοί σας.
Αυτή η ερώτηση δεν είναι πολύ εύκολο να απαντηθεί. Εκείνη την εποχή υπήρχαν συζητήσεις μεταξύ του Jorn, του Uli (σ.σ.:Kusch - πρώην drummer και συνιδρυτή των Masterplan) και εμένα και φάνηκε ότι υπήρχαν δυο διαφορετικές πλευρές αναφορικά με την κατεύθυνση που θα παίρναμε. Στη μια πλευρά ήμουν εγώ και ο Uli, που η επιτυχία του πρώτου δίσκου μας είχε δώσει ζωή κι έτσι προσπαθήσαμε να αναλύσουμε τα στοιχεία που θα έκαναν τους Masterplan μεγαλύτερους και πιο επιτυχημένους. Ο Jorn, από την άλλη, δεν ήθελε πολύ τις θετικές μελωδίες και προτιμούσε πιο πολύ τις δυνατές rock-metal ερμηνείες (σ.σ.:πρέπει να πω ότι, αν κατάλαβα καλά, δεν ήθελε το εύθυμο στοιχείο των Helloween ο Jorn). Πλέον, μπορώ να πω ότι συμφωνώ, αφού στο νέο δίσκο έχουμε αυτές τις θετικές μελωδίες, αλλά όχι στα φωνητικά, περισσότερο θα έλεγα στα πλήκτρα και τις κιθάρες. Μερικές φορές το συγκρίνω με μια σχέση που έχεις με μια κοπέλα για κανα-δυο χρόνια και στην αρχή είναι όλα τέλεια, αλλά στους έξι μήνες ή στον ένα χρόνο ξεκινάς να τσεκάρεις τα όρια του πόσο μακριά μπορείς να πας. Προκύπτουν διαφωνίες και η κάθε πλευρά θεωρεί πως έχει δίκιο. Έτσι κάπως έγινε, αφού δεν είναι ότι υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος ή είχαμε κάποια διαμάχη, απλά υπήρχαν διάφορες συζητήσεις, οπότε είπαμε κάποια στιγμή στον Jorn πως είτε το κάνουμε με το δικό μας τρόπο, είτε δεν το κάνουμε καθόλου.

Οπότε ήταν απλά η εξέλιξη των πραγμάτων.
Ναι, η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν υπήρξε κάποιος τσακωμός και πάντα είχαμε καλές σχέσεις και συμπαθούσαμε ο ένας τον άλλον, πάντα τον προσκαλούσα στα shows των Masterplan και ανταλλάσσαμε ευχές στα γενέθλια και λοιπά.



Ναι, αλλά δε μπορώ να μη σου πω ότι τότε η είδηση προκάλεσε έκπληξη, αφού φαινόταν το συγκρότημα να είναι σε καλή πορεία και το όνομα των Masterplan να δυναμώνει. Τέλος πάντων, ας πάμε στο νέο δίσκο που ονομάζεται "Time To Be King". Ο τίτλος αποτελεί κάποια δήλωση; Μίλησε μας λίγο για τις ηχογραφήσεις, τα τραγούδια και γενικότερα το album.
Νομίζω πως η βασική ιδέα έρχεται από το ομώνυμο τραγούδι, για το οποίο έγραψε ο Jorn τους στίχους και το οποίο είναι και το αγαπημένο μου από το δίσκο. Όλα τα στοιχεία των Masterplan είναι μαζεμένα σε αυτό το τραγούδι και όταν ο Jorn ολοκλήρωσε τους στίχους θεώρησα πως ο τίτλος θα ήταν ένα ωραίο μήνυμα για εμάς, αφού το "Time To Be King" δείχνει στον κόσμο ότι έχουμε επιστρέψει δυνατοί, ενώ έχει επιστρέψει και ο Jorn. Δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα, πέραν του ότι είμαστε πολύ θετικοί για το μέλλον με αυτό το album και πιο συγκεκριμένα είμαστε πολύ χαρούμενοι με τα τραγούδια που περιέχει.

Υπάρχουν και κάποια άλλα τραγούδια, πέραν του ομώνυμου, που είναι ξεχωριστά για εσένα;
To "Time To Be King" είναι το πραγματικά ξεχωριστό κομμάτι, αλλά και το εναρκτήριο τραγούδι, "Fiddle Of Time", που είναι όμορφο κομμάτι, καθώς επίσης και μερικά τραγούδια που έγραψα εγώ, όπως το "The Black One", που είναι πολύ δυναμικό και οι στίχοι που έγραψε ο Jorn σχετίζονται με τη σχέση που είχα μέχρι πριν 6 μήνες. Είχαμε βγει και μιλάγαμε για αυτή και έγραψε δύο τραγούδια για την κατάσταση που περνούσα, το "The Black One" και το "The Dark Road". Το "The Dark Road" έχει πραγματικά δυνατή ενορχήστρωση και μου θυμίζει το Whitesnake τραγούδι από τον πρώτο δίσκο, "When Loves Comes Close". Όταν ο Jorn τραγουδάει είναι πολύ συναισθηματικό, ειδικά στο chorus «Here I Stand On The Dark Road...» είναι πολύ ιδιαίτερο για εμένα και μερικές φορές μπορεί να κλάψω ακούγοντάς το. Όχι επειδή είναι για τη σχέση μου -ξέρω ότι είναι η ιστορία μου- αλλά λόγω των μελωδιών του, ενώ αρέσει και σε πολύ κόσμο αυτό το τραγούδι. Είναι στα highlights του album, στα 5-6 καλύτερα θα έλεγα (σ.σ.:!).

Θα τοποθετούσες το νέο δίσκο μουσικά πιο κοντά στο ντεμπούτο, στο "Aeronautics" ή στο "MK II";
Οπωσδήποτε όχι κοντά στο "MK II". Ξέρεις, μάλλον η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, γιατί σήμερα σε δύο άλλες συνεντεύξεις μου είπαν ότι είναι το καλύτερο album που έχουμε βγάλει, ενώ χτες κάποιοι ανέφεραν ότι τους φάνηκε σα να προσπαθούμε να ξαναβρούμε τις ρίζες μας. Η αλήθεια είναι πως δεν προσπαθήσαμε να πάμε πίσω στο πρώτο album και δε νομίζω ότι μοιάζει με το πρώτο album.

Θα έλεγες τότε ότι συνδυάζει στοιχεία από τα δύο πρώτα album δηλαδή;
Ναι, υπάρχουν στοιχεία και από τα δύο πρώτα album, αλλά νομίζω πως αυτό που αντανακλάται στο νέο album είναι η ενέργεια που είχαμε και στο πρώτο. Δηλαδή, δεν έχει τόσα κοινά μουσικά στοιχεία, αφού δεν υπάρχει τραγούδι σαν το "Heroes", τα πάντα είναι διαφορετικά, εκτός από την ενέργεια και την ποιότητα, που είναι κοινές και στα δύο.



Εστιάζεις στην ενέργεια που είχατε στα πρώτα album ως μπάντα και δε θα διαφωνήσω. Αυτό που εγώ έβλεπα στα "Masterplan" και "Aeronautics" ήταν μια μπάντα που προσπαθούσε να κρατήσει την κληρονομιά ενός τεράστιου δίσκου που λέγεται "The Dark Ride" και το οποίο πιστεύω είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει οι Helloween μετά τα "Keeper Of The Seven Keys". Το power metal γενικά παρήκμασε την τελευταία δεκαετία και η κατεύθυνση του "The Dark Ride" ήταν ένα σωστό βήμα που μόνο εσείς προσπαθήσατε να ακολουθήσετε. Τι άποψη έχεις επ' αυτού;
Νομίζω πως όλη μου η ζωή άλλαξε όταν γνώρισα τον Roy Z κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του "The Dark Ride", τόσο στο θέμα του παιξίματος της κιθάρας, όσο και ως συνθέτης. Είχαμε τότε μια συνάντηση με το management των Helloween -που ήταν και management των Iron Maiden- και είχαν την άποψη ότι ως μπάντα πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να βάλουμε νέα στοιχεία, κάνοντας την μουσική των Helloween λίγο πιο σκοτεινή. Από εκεί και πέρα όλα ήταν σαν ένα rollercoaster, όπως αυτό που περιγράφω στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου (σ.σ.: "The Dark Ride"), που ήταν δική μου σύνθεση. Οπότε, είναι χάρη στη συμβουλή του management που ακολουθήσαμε αυτό το δρόμο και έμαθα πολλά καινούργια πράγματα, όπως το χαμηλό κούρδισμα στις κιθάρες και νέες τεχνικές για τις οποίες είμαι ευγνώμων. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ήμουν ευχαριστημένος με τον ήχο στην κιθάρα. Ξέρεις, πάντα παραπονιόμουν για τέτοια θέματα στους Helloween και είμαι ένας από τους βασικούς λόγους που προχώρησαν σε κάποιες αλλαγές και στη συνεργασία με ένα νέο παραγωγό. Έτσι, όταν ήρθε ο Roy Z, αφού τον πρότεινε η Sanctuary, συμφωνήσαμε και ολοκληρώσαμε το δίσκο, όλα μου φαίνονταν πολύ όμορφα και ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος. Για μένα τα πάντα άλλαξαν στον τρόπο που παίζω κιθάρα, αλλά είναι και η θετική συμπεριφορά που είχε στο studio ο Roy Z που μου έμαθε πολλά. Ήταν πολύ ήρεμος και άνετος και αυτή του η στάση με έχει επηρεάσει πολύ τα τελευταία χρόνια που δουλεύω κι εγώ ως παραγωγός. Προσπαθώ να συμπεριφέρομαι στα συγκροτήματα που έρχονται σε μένα όπως μας συμπεριφέρθηκε αυτός. Μάλλον δεν καταφέρνω να έχω τόσο χιούμορ, αλλά προσπαθώ με θετική συμπεριφορά να τους μεταφέρω τις εμπειρίες που έχω αποκομίσει από τους Masterplan και τους Helloween, ακόμα και σε μουσικό επίπεδο. Φυσικά, δουλεύω με πολλές thrash μπάντες και εκεί δε μπορώ να προσφέρω πάρα πολλά, αλλά σε άλλα πιο μελωδικά συγκροτήματα έχω μεγάλη επιρροή στη μουσική τους και μου αρέσει να τα βοηθάω. Ξέρεις, πολλοί περιμένουν ότι θα πάνε να συνεργαστούν με τον Grapow και θα βρουν ένα μικρό rock star με την αλαζονική συμπεριφορά, αλλά συναντάνε κάτι τελείως διαφορετικό και είναι κάτι που το έμαθα από τον Roy Z, οπότε οφείλω ένα ευχαριστώ σε αυτόν. Στο επόμενο επίπεδο, για την παραγωγή των δίσκων των Masterplan, ο Andy Sneap ήταν αυτός που οριοθέτησε τον ήχο των album και της κιθάρας πιο συγκεκριμένα. Τον έκανε ακόμα καλύτερο, πιο ωμό, πιο ακραίο και από τότε έχω τον ήχο των Masterplan και όλα έχουν κυλήσει καλά σε αυτό το επίπεδο. Αναφορικά με το "The Dark Ride" πιστεύω πως ήταν μια πολύ σωστή κίνηση για τους Helloween, αλλά δεν άρεσε στον Weiki (σ.σ. Michael Weikath) και στην πραγματικότητα ήταν ο μόνος από το συγκρότημα που διαφωνούσε. Όπως σου είπα, είχα μεγάλη συμβολή σε αυτό το album και ήταν και η δική μου πίεση που συντέλεσε στην αλλαγή του παραγωγού, αλλά μάλλον ήταν πολύ σκοτεινό για τον Weikath.

Σου είπα την άποψή μου. Είναι το καλύτερο Helloween album, μετά από τα δύο "Keeper" φυσικά, και επιμένω σε αυτό!
Είναι πραγματικά ωραίο αυτό που λες. Τώρα πολύς κόσμος λέει πόσο του αρέσει το "The Dark Ride", αλλά όταν είχε βγει σε κάποιους άρεσε πάρα πολύ και κάποιοι το μίσησαν. Αλλά έστω και τώρα είναι ωραίο να λένε καλά λόγια.

Ανέφερες τη σημασία και την επιρροή που είχε ο Roy Z σε εσένα και αυτό μου δημιουργεί κάποια ερωτήματα αναφορικά με τη συνεισφορά των παραγωγών στο τελικό αποτέλεσμα ενός δίσκου. Πολλές μπάντες, όπως και εσείς πλέον, αναλαμβάνουν την παραγωγή μόνες τους. Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιος παραγωγός που θα μπορούσατε να συνεργαστείτε και να πάει τη μουσική των Masterplan σε ένα παραπάνω επίπεδο και να σας ανοίξει ορίζοντες, όπως ανέφερες ότι προσπαθείς να κάνεις κι εσύ σε άλλες μπάντες;
Πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχει κάποιος στην αγορά. Έχω δουλέψει με τον Andy Sneap, ο οποίος είναι πολύ καλός στο θέμα των τραγουδιών, στη μίξη, στην ηχογράφηση και είναι γενικά ένας καταπληκτικός παραγωγός, αλλά δεν είναι σαν τον Roy Z. Μίλαγα και με τους δύο και θα ήθελα κάποια στιγμή να έχω και τους δύο μαζί, γιατί πιστεύω ότι θα ήταν τέλειο να συνδυάσω την ποιότητα του Andy Sneap με το κίνητρο που δίνει ο Roy Z και τη θετική του ενέργεια. Τελικά δε μπόρεσα να τα καταφέρω για διάφορους λόγους. Όπως και να έχει, μερικές φορές μου αρέσει να δουλεύω εγώ ως παραγωγός και να προσπαθώ να δώσω κίνητρο στον Jorn και στα άλλα παιδιά. Η αλήθεια όμως είναι ότι πολλές φορές μου λείπει κάποιος που να κάθεται δίπλα μου, διότι από τη μία πρέπει να έχω την κιθάρα και να παίζω και από την άλλη πρέπει να το ηχογραφώ και δεν υπάρχει κάποιος να μου πει «προσπάθησε περισσότερο, μπορείς να το κάνεις καλύτερα». Είναι δύσκολο κάποιες φορές να πρέπει να δώσω κίνητρο στον ίδιο μου τον εαυτό.



Αλλάζοντας θέμα, θέλω να σου πω κάτι που μου είπε ένας καλός φίλος, οπαδός των Masterplan, ακούγοντας τις νέες δουλειές των Avantasia. Μου είπε ότι τις βρήκε εξαιρετικές, αλλά τσαντίστηκε γιατί θεώρησε ότι η υπερβολική συμμετοχή του Jorn Lande σε αυτές ενδέχεται να λειτουργήσει ανασταλτικά ως προς το νέο Masterplan album. Εσύ πώς το βλέπεις; Πιστεύεις ότι μπορεί αυτό να έχει θετική ή αρνητική επιρροή στο album; Τι αισθάνεσαι;
Οπωσδήποτε δεν είμαι χαρούμενος με αυτή την κατάσταση, γιατί ο κόσμος που περιμένει να ακούσει το νέο δίσκο των Masterplan με ενθουσιασμό και τον Jorn Lande σε αυτό, ακούει τον δίσκο των Avantasia πρώτα -στον οποίο τραγουδάει ο Jorn Lande- και όταν ο δικός μας δίσκος βγαίνει μετά από 5-6 εβδομάδες δεν τον υποδέχεται με τον ίδιο ενθουσιασμό. Δε θα μας βοηθήσει, όχι. Οι Avantasia γίνονται πιο επιτυχημένοι με κάθε album, αλλά δε νομίζω πως μπορεί να μας βοηθήσει. Δεν είναι μόνο η ποιότητα της μουσικής, αλλά και το γεγονός ότι έχουν και την εταιρεία δίπλα τους να τους στηρίζει με περιοδείες κλπ. Πάντως, γενικά όλες αυτές οι συμμετοχές του Jorn στα διάφορα projects δε νομίζω ότι βοηθούν εμάς σε κάτι, παρά μόνο τον ίδιο να βγάλει μερικά παραπάνω λεφτά.

Κατανοητό. Πιστεύεις ότι το παρακάνει με όλες αυτές τις κυκλοφορίες και τις συμμετοχές; Πραγματικά έχω χάσει το μέτρημα. Από την άλλη, είναι κοινή παραδοχή των περισσοτέρων οπαδών του ότι δύο projects από όσα έχει συμμετάσχει ξεχωρίζουν, οι Masterplan και οι Ark. Το πιστεύω και εγώ και για αυτό με χαροποίησε η επιστροφή του στους Masteplan.
Δε θα ήθελα να επεκταθώ πάνω σε αυτό, αλλά οπωσδήποτε δε μου αρέσει σαν ιδέα αυτό που γίνεται. Αλλά από την άλλη πλευρά, έχουμε και τις ζωές μας να βγάλουμε πέρα και ο Jorn μένει σε μία από τις πιο ακριβές χώρες. Εγώ μένω σε μια από τις πιο φθηνές χώρες και τα καταφέρνω με λιγότερα από τα μισά που χρειάζεται αυτός. (σ.σ.: Ξεκινάμε μια μικρή αναφορά στα «αξιοθέατα» της Σλοβακίας, όπου μένει μόνιμα). Κάνω κάποιες συμμετοχές εδώ και εκεί με κάποια solo, αλλά δε χρειάζομαι αυτά για να ζήσω, έχω το studio μου εδώ και τα καταφέρνω.

Ωραία, για να κλείσουμε το κεφάλαιο Jorn Lande υπάρχει μια ακόμη ερώτηση που πρέπει να κάνω. Το θεωρείς πιθανό να κάνει άλλο δίσκο με τους Ark;
Από όσο ξέρω και από όσο μου έχει πει δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να κάνει κάτι ξανά με τους Ark. Από την άλλη, μπορεί να αλλάξει άποψη, σου λέω μόνο τι έχει πει σε μένα.

Ok. Τώρα στο θέμα της μόδας των "Metal Operas", που τα τελευταία χρόνια έχει ανθίσει. Τι άποψη έχεις για αυτές; Θα σκεφτόσουν να καλέσεις μερικούς από τους δικούς σου γνωστούς και φίλους και να κάνεις κάτι αντίστοιχο; Πρέπει να είναι αρκετά προσοδοφόρο.
Βασικά, θα ήταν ωραίο να ξέρουμε ότι στο επόμενο Masterplan album θα συμμετέχει ο Rudolf Schenker και θα τραγουδάει ο Klaus Meine μαζί με τον Jorn και πιστεύω πως ο κόσμος θα γούσταρε και θα φώναζα και τον Michael Schenker, αλλά ας συνέλθουμε: «κάποιος πρέπει να τους πληρώσει όλους αυτούς» (γέλια). Εν τέλει, πληρώνοντας όλους αυτούς τους ανθρώπους, όσο επιτυχημένο και να είναι το project, δε νομίζω πως αφήνει και μεγάλο κέρδος στο τέλος. Εξαρτάται από το τι θες. Επίσης, θα είναι δύσκολο να μεταφερθεί στη σκηνή, σε κάποια περιοδεία, παρά μόνο σε κάποια special events. Ο κόσμος λογικά θα το λάτρευε, αλλά θα ήταν πολύ δύσκολο.



Ας επιστρέψουμε στο παρελθόν. Εσύ και ο Uli Kusch φαινόταν να έχετε δέσει πολύ καλά σε συνθετικό επίπεδο. Ποιος ο λόγος που τραβήξατε διαφορετικούς δρόμους; Υπάρχει κάποια πιθανότητα επιστροφής του στους Masterplan;
Ο Uli και εγώ είχαμε πάντα μεγάλο σεβασμό ο ένας για τον άλλο και τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση, πιστεύω ακόμα πως είναι ο καλύτερος drummer, για το μελωδικό metal τουλάχιστον, και ήταν ο καλύτερος drummer για τη θέση του Ingo στους Helloween. Είναι πολύ καλός χαρακτήρας και κάναμε πολύ καλή παρέα, οπότε όταν άρχισαν οι τριβές στους Helloween είχαμε πολλά τραγούδια που μας είχαν μείνει και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα solo album μαζί. Τότε ήθελα να κάνω άλλο ένα solo album και θεώρησα ότι θα είναι πιο εύκολο αν το κάνω μαζί με τον Uli, ως project που απλά θα επιλέγαμε έναν πολύ καλό τραγουδιστή, έτσι για πλάκα. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Κάποια στιγμή είχαμε γράψει αρκετά καλά τραγούδια και από εκεί και πέρα ξέρεις την ιστορία των Masterplan. Τώρα, το γιατί έφυγε αργότερα, δεν το ξέρω. Ήταν πολύ προβληματισμένος για το μέλλον και για τα λεφτά, αφού ως μουσικοί δεν έχουμε σταθερό εισόδημα και ήθελε να το εξασφαλίσει με κάποιο τρόπο για την οικογένειά του και τα παιδιά του. Εγώ από την άλλη δεν έχω δική μου οικογένεια, παιδιά και τέτοιες υποχρεώσεις, παρά μόνο τον εαυτό μου να συντηρήσω. Ίσως όταν έφυγε να ήταν κάπως πικραμένος και να είχαμε κάποιους τσακωμούς, αλλά όχι τίποτα τρομερό και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί δεν ήρθε να μιλήσουμε. Πάντα πίστευα ότι θα συνεχίσει ως ενεργός μουσικός με κάποιες μπάντες εδώ και εκεί, αλλά είναι στενάχωρο που δεν εκμεταλλεύεται πλέον το ταλέντο του στη metal αγορά. Μου έστειλε ένα email πέρσι και του απάντησα. Μου έλεγε πως ένιωθε άσχημα και πως είχαμε περάσει μερικές πολύ όμορφες στιγμές στους Masterplan και τους Helloween και φυσικά του ανταπέδωσα τα καλά λόγια και του είπα πως τον θεωρώ φίλο και να πηγαίναμε να πιούμε μια μπύρα κάποια στιγμή και να τα βρούμε, αλλά δεν απάντησε. Παρ' όλα αυτά δε θα είχα πρόβλημα να ξανασυνεργαστώ μαζί του στο μέλλον.

Ωραία. Τώρα πάμε σε μια καθαρά υποθετική ερώτηση. Αν οι Helloween σου ζητούσαν να επιστρέψεις στις τάξεις τους, πώς θα το αντιμετώπιζες;
Εξαρτάται. Δε θα έλεγα όχι, αλλά να σου πω δε θα ήμουν και τόσο ενθουσιασμένος, γιατί δε νομίζω πως είναι πλέον τόσο δυνατοί όσο ήταν. Αν ήταν να γίνει κάτι τόσο special και με τον Kai και με τον Uli, όπως οι Iron Maiden, ίσως, αλλά...

Αλλά αυτό δε γίνεται...
Ναι, όντως δε γίνεται (γέλια). Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται να γίνει, γιατί κατά καιρούς έχω προσπαθήσει να επικοινωνήσω με τον Andi (σ.σ.: Deris - τραγουδιστής των Helloween), όπως και με mail πριν μερικούς μήνες, λέγοντας του «Τι κάνεις, όλα καλά πρώην συνάδελφε;», περιμένοντας έστω μια τυπική απάντηση, αλλά δεν έλαβα καμία πίσω, όπως και με τον Weikath μερικά χρόνια πριν. Γενικά προσπαθούν να με αγνοούν.

Στενάχωρο αυτό...
Ναι, βλέπεις εγώ προσπαθώ να είμαι ανοιχτός άνθρωπος. Ο μόνος πραγματικά καλός τύπος είναι ο Markus (σ.σ.: Grosskopf - μπασίστας των Helloween), που είναι πάντα ευγενικός και μιλάμε και μάλιστα βρεθήκαμε πριν τρεις εβδομάδες στο Αμβούργο και ήταν πολύ ωραία. Επίσης, μίλησα με τον Sascha Gerstner (σ.σ.: νυν κιθαρίστας των Helloween) που ήταν πολύ ευγενικός και άνετος πραγματικά.



Μάλιστα. Θεωρώ πάντως την περίοδο που ήσουν εσύ στους Helloween μάλλον υποτιμημένη από τον πολύ κόσμο, αφού albums όπως το "Master Of The Rings", το "Time Of The Oath" και φυσικά το "The Dark Ride", που μνημονεύσαμε νωρίτερα, είναι album που δε συναντά εύκολα κανείς στο power metal και μπορώ να πω ότι την προηγούμενη δεκαετία λίγα ήταν αυτά που ήταν αντιστοίχου επιπέδου. Ποιο είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ εκείνης της εποχής;
Ας αφήσουμε έξω το "The Dark Ride", μιλήσαμε για αυτό. Για κάποιο λόγο δε μου άρεσε το "Better Than Raw" και πιστεύω πως το "Time Of The Oath" είναι το καλύτερο από όλα τους. Είναι από τα αγαπημένα μου album γενικότερα.

Κοίτα να δεις που συμφωνώ ακριβώς και στα δύο που ανέφερες.
Ναι, πραγματικά τα τραγούδια είναι εντυπωσιακά. Πάρε για παράδειγμα το ομώνυμο τραγούδι ή κάποια που έγραψε ο Andi. Και το "Master Of The Rings" είχε πραγματικά καλές στιγμές, αλλά όχι στα επίπεδα του "Time Of The Oath", που είναι ίσως ό,τι καλύτερο κάναμε μαζί. Τώρα αναφορικά με την περίοδο που ήταν ο Michael Kiske, ίσως με μισήσεις, αλλά θεωρώ το "Chameleon" ένα καλό album. Είναι διαφορετικό, αλλά έχει καλά τραγούδια. Βέβαια, θα ήθελα πολύ να είχα την ευκαιρία να κάναμε έναν κλασσικό metal δίσκο, στα πρότυπα των "Keeper Of The Seven Keys", με τον Kiske. Αλλά για κάποιο λόγο στο διάστημα μεταξύ του "Keeper Of The Seven Keys pt.2" και του "Pink Bubbles Go Ape" όλη η μπάντα άλλαξε, από το να παίζει metal  μουσική στο να παίζει pop μουσική. Ο παραγωγός, το management, όλοι τριγύρω ανησυχούσαν. Ο παραγωγός, ο Chris Tsangarides, με ρωτούσε «γιατί είσαι ο μόνος που γράφει metal τραγούδια;». Πολλά από τα τραγούδια που κατέληξαν στο "Chameleon" ήταν έτοιμα από την εποχή του "Pink Bubbles Go Ape", που αρχικά προοριζόταν να είναι πιο μαλακό και πιο pop.

Πραγματικά τις αποφάσεις του Weikath και του Kiske ποτέ δεν τις κατάλαβα. Βγάζεις το "Keeper Of The Seven Keys pt.2" και πας να παίξεις pop, βγάζεις το "The Dark Ride" και το αποκηρύσσεις, έχεις την τέλεια φωνή για power metal και δε θες να τραγουδάς metal!
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες, είναι πολύ σωστά. Οι αποφάσεις που πήραν και οι δύο, ότι δηλαδή θέλουμε να γράφουμε πιο pop τραγούδια και θέλουμε να γίνουμε οι νέοι Queen, μου φαίνονταν λάθος. Γιατί να μη θέλετε να συνεχίσετε να παίζετε τη μουσική που σας έκανε γνωστούς, έχοντας παρακαταθήκη τα δύο album που έχουν προηγηθεί; Δε μπορούσα να πιστέψω τότε ότι αγνοούσαν την επιτυχία και είχαν μια άποψη «δε μας ενδιαφέρει», όλη αυτή η στάση τους δε με έβρισκε σύμφωνο. Είναι κάπως στενάχωρο.

Ok. Τώρα ας πάμε στους δύο αξιοπρεπείς ως πολύ καλούς προσωπικούς δίσκους που κυκλοφόρησες τη δεκαετία του '90 και ειδικά το δεύτερο album, το "Kaleidoscope". Υπάρχει πιθανότητα να δούμε και τρίτο album ή οι Masterplan δεν αφήνουν τέτοιο περιθώριο;
Βασικά, είμαι πολύ χαρούμενος με τους Masterplan και δε νιώθω την ανάγκη να κάνω κάτι τέτοιο. Οι προσωπικοί δίσκοι στα '90s ήταν κάτι σαν «επανάσταση» που ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω, μια αντίδραση, γιατί ήμουν λίγο δυσαρεστημένος. Αυτό οφείλεται στο ότι όταν ήρθε ο Andi στη μπάντα -και δεν είναι δικό του φταίξιμο, αλλά του management- δε συμμετείχα στις συνεντεύξεις και ήθελα να μιλάω για τα τραγούδια μου με τον κόσμο, να δείχνω αυτά που κάνω στον κόσμο. Το management αποφάσισε να αλλάξει τον τρόπο που δίναμε συνεντεύξεις, μιας και στο παρελθόν ήταν ο Kiske, ο Weikath και εγώ που μιλούσαμε για θέματα προώθησης, αλλά αποφάσισαν ότι πρέπει να μιλάνε δύο άτομα και με έβγαλαν εκτός. Ήθελαν να υιοθετήσουν το στυλ των Aerosmith, με τον Steven Tyler και τον κιθαρίστα ως προς το image, αλλά σκεφτόμουν «είμαι και εγώ κιθαρίστας, οπότε ποιο το πρόβλημα;». Η όλη κατάσταση με είχε στεναχωρήσει λίγο, αλλά, όπως είπα, τώρα δεν έχω τέτοια θέματα με τους Masterplan, οπότε είμαι πολύ χαρούμενος. Αν έκανα κάτι πάντως θα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που κάνω τώρα.

Ωραία. Για να κάνουμε έναν ολόκληρο κύκλο και να γυρίσουμε στους Masterplan. Έχετε πλάνα για περιοδεία;
Ναι, τις επόμενες μέρες είναι προγραμματισμένο ένα meeting -αν και εγώ με τον Jorn θα συμμετάσχουμε τηλεφωνικά- με το management και τη δισκογραφική εταιρεία για να θέσουμε τα δεδομένα για μια ευρωπαϊκή περιοδεία, τις ιδέες, το πακέτο, αν θα είμαστε headline, τα support group κλπ.

Οπότε είναι μάλλον πολύ νωρίς να ρωτήσουμε για περισσότερες λεπτομέρειες. Να σε περιμένουμε στην Ελλάδα; Κάτι γνωστοί μου είπαν ότι έχεις προτίμηση στη χώρα μας, έστω για διακοπές.
Ναι, φυσικά! Έχω πάει σε κάποια νησιά, όπως η Σάμος, φυσικά μου αρέσει το ελληνικό φαγητό -είναι το αγαπημένο μου- και έχω και καλούς φίλους εκεί.

Υπάρχει κάτι που θέλεις να προσθέσεις;
Ελπίζω να βγούμε σε περιοδεία με τους Masterplan και να περάσουμε και από τα μέρη σας. Θα είναι ωραία.

Οπότε ίσως τα πούμε από κοντά.
Φυσικά, θα βρεθούμε, να τα πούμε και να πιούμε μια μπύρα.

Χρήστος Καραδημήτρης