Black Country, New Road: «Πιεστήκαμε μόνοι μας για να ξαναλειτουργήσουμε»

Μετά από ένα απολαυστικό ντεμπούτο, οι Black Country, New Road έμειναν ελαφρώς στα κρύα του λουτρού με την αποχώρηση του βασικού τους τραγουδιστή, Isaac Wood, μόλις τέσσερεις μέρες πριν την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου τους. Ο Isaac έφυγε προκειμένου να αντιμετωπίσει προβλήματα που σχετίζονται με την ψυχική του υγεία. Οι υπόλοιποι έξι αποφάσισαν να μην τον αντικαταστήσουν και να αναλάβουν οι ίδιοι τα φωνητικά στα κομμάτια των δύο δίσκων που είχαν ήδη γράψει.

Θέλοντας να αντιμετωπίσουν κάποια γερή πρόκληση για να ξαναρολάρουν, αποφάσισαν για την περιοδεία του 2022 να γράψουν έναν νέο δίσκο και να παίζουν αυτά τα κομμάτια ζωντανά, χωρίς να έχουν κυκλοφορήσει (το έχουν κάνει συστηματικά και οι Swans!). Η περιοδεία κατέληξε στο Bush Hall, όπου οι τελευταίες της συναυλίες ηχογραφήθηκαν με τεράστιες τεχνικές δυσκολίες και αποτέλεσαν τον τρίτο δίσκο της μπάντας, studio έκδοση του οποίου δεν υπάρχει.

Οι Black Country, New Road μας επισκέπτονται σε λίγες μέρες για πρώτη φορά κι εμείς εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε σε δύο από τα μέλη τους. Η μπασίστρια Tyler Hyde και ο ντράμερ Charlie Wayne, σε μια πολύ φιλική κουβέντα μας μιλήσανε για το συγκρότημά τους, το πώς αντιμετώπισαν την αποχώρηση του Isaac και το πώς βλέπουν το μέλλον τους.

Γειά σου Tyler, γεια σου Charlie. Σας καλώ εκ μέρους του Rocking και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ για την ευκαιρία που μας δίνετε για αυτήν τη συνομιλία. Έρχεστε για μια συναυλία σε λίγο καιρό κι έχω μερικές ερωτήσεις για εσάς!

Charlie: Ευχαριστούμε κι εμείς.

Tyler: Ωραίοι οι μαγνήτες στο ψυγείο σου! Παντελή, σε ακούμε!

Ποια είναι η ιστορία πίσω από το όνομα που επιλέξατε για το συγκρότημα σας;

Tyler: Συνέχισε, Charlie...

Charlie: Μαλώναμε, μαλώναμε και ξαναμαλώναμε γι' αυτό, ώσπου φτάσαμε στο σημείο όπου είχαμε έτοιμη μουσική για μια μια πλήρη παράσταση και αναρωτηθήκαμε πότε θα παίξουμε. Και δεν ξέραμε πότε θα παίζαμε, γιατί το συγκρότημα δεν είχε ακόμα όνομα. Κάπως έτσι καταλήξαμε να διατρέχουμε τυχαία άρθρα στη Wikipedia και κάπου εκεί πέσαμε στο όνομα Black Country, New Road, το οποίο ήταν ακριβώς αυτό που όλοι μισούσαμε λιγότερο. Υπήρξαν και κάποια πραγματικά πολύ κακά, απαίσια ονόματα τα οποία φτάσαμε μια ανάσα απόσταση από το να αποκτήσουμε.

Μπορείτε να αναφέρετε μερικά από αυτά τα κακά ονόματα;

Charlie: Όχι, όχι, κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν (σ.σ. γέλια από όλους μας). Το όνομα ενός συγκροτήματος δε σημαίνει απολύτως τίποτα μέχρι να παίξει μουσική, μέχρι οι άνθρωποι να το γνωρίσουν. Σίγουρα υπάρχουν κακά ονόματα συγκροτημάτων, αυτό είναι πέρα από αμφιβολία. Ξέρεις όμως, νομίζω ότι είναι πολύ σπάνιο να έχεις ένα πραγματικά καλό όνομα και το θέμα είναι να μπορέσεις να αποφύγεις το να έχεις ένα τραγικό όνομα. Εμάς βέβαια μας κατηγορούνε ότι έχουμε τραγικό όνομα, αλλά δεν πειράζει!

Η απόφαση να συνεχίσουμε χωρίς να αναζητήσουμε νέο τραγουδιστή ήταν αρκετά άμεση

Όταν ο Isaac έφυγε από το συγκρότημα, αναζητήσατε κάποιον νέο τραγουδιστή ή αποφασίσατε από την αρχή ότι από εδώ και πέρα τα μέλη της μπάντας θα μοιραστούν τα φωνητικά;

Tyler: Ήταν αρκετά άμεση η απόφαση που πήραμε ότι δε θα ερχόταν κάποιος άλλος. Στο παρελθόν είχαμε φτάσει πολύ κοντά στο να διαλυθούμε και αυτές οι δύσκολες στιγμές έχουν χαλυβδώσει το ποιο είναι το συγκρότημα και το τι είναι το συγκρότημα, οπότε θα ήταν πολύ περίεργο να προστεθεί κάποιο νέο μέλος. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν σαν να αντικαθιστούσαμε έναν από εμάς και αυτό δεν είναι μια πολύ υγιής δυναμική. Εγώ είχα κάνει στο παρελθόν κάποιες solo συναυλίες όπου τραγουδούσα δικό μου υλικό και με παρόμοιο τρόπο στην πορεία αποδείχτηκε ότι τελικά όλοι στο συγκρότημα μπορούμε να τραγουδήσουμε. Θα μας δείτε λοιπόν όλους να τραγουδάμε.

Πόσο δύσκολο είναι για μια μπάντα επτά ατόμων να ισορροπήσει και να μπορέσει να λειτουργήσει; Αναρωτιέμαι ποια είναι η διαδικασία συγγραφής, η καθημερινή σας λειτουργία με επτά άτομα να έχουν να κάνουν το ένα με το άλλο. Είναι μια πρόκληση;

Charlie: Στη σελίδα του συγκροτήματος στο Instagram λαμβάνουμε περίπου μια φορά κάθε μήνα ένα από κάποιον έφηβο που μας λέει «παρεμπιπτόντως, πιστεύω ότι θα ήμουν ένας εξαιρετικός τραγουδιστής για το συγκρότημα, αν θέλετε μπορείτε να μου κάνετε μια ακρόαση».

Tyler: Ουάου, δεν το ήξερα αυτό!

Charlie: ...το οποίο, ειλικρινά πιστεύω ότι είναι πολύ ωραίο, ακόμα κι αν δε φτάνουμε σε σημείο να τους δώσουμε την ευκαιρία που ζητάνε. Παίζουμε μουσική μαζί εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Με τον καιρό, έρχονται πολλά. Έχουμε μεταξύ μας πολύ καλά ανεπτυγμένες μουσικές σχέσεις, οι οποίες έχουν διαμορφωθεί αφότου έχουμε ήδη δημιουργήσει δυνατές φιλίες. Το στοιχείο της επικοινωνίας ακολουθεί διάφορα κανάλια όταν βρισκόμαστε στο ίδιο δωμάτιο και σχετίζεται κατά κάποιον τρόπο και με τα όργανα που παίζουμε. Έτσι, η Tyler, ο Luke κι εγώ, παίζοντας μπάσο, κιθάρα και τύμπανα, μπορεί να είμαστε συχνά στη μια πλευρά του δωματίου και να μιλάμε για διάφορα πράγματα. Ειδικά η Tyler κι εγώ, θέλουμε τα μουσικά μας όργανα (σ.σ. μπάσο και τύμπανα, είναι το rhythm section) να επικοινωνούν με ξεχωριστό, διακριτό τρόπο από όλους τους άλλους και αρκετές φορές προσπαθούμε να το πετύχουμε δουλεύοντας οι δυο μας. Την ίδια ώρα η Georgia, ο Lewis και η May μπορεί να βρίσκονται κάπου αλλού και να γράφουν και να επικοινωνούν με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο, γιατί επικεντρώνονται πολύ περισσότερο στη μελωδία παρά στον ρυθμό. Νομίζω λοιπόν ότι είναι σαν το συγκρότημα να στηρίζεται πάνω σε πολλές μικρότερες σχέσεις, μικρότερες μουσικές σχέσεις, που όλες μαζί συμβάλλουν σε ένα μεγαλύτερο σύνολο. Υπάρχει επίσης βέβαια και η βασική, η κεντρική ευθύνη του καθενός μας να γράψει τα δικά του μέρη και να είναι σε θέση είτε να τα υπερασπιστεί, είτε να έχει την ανοιχτομυαλιά να τα αλλάξει, γιατί κατά βάθος η μουσική μας είναι μια μουσική με συναίνεση.

Όλοι λοιπόν συνεργάζονται και συνεισφέρουν στη δυναμική διαδικασία συγγραφής και ηχογράφησης. Είναι αξιοθαύμαστο, μοιάζετε σαν μια μικρή κοινωνία. Σκοπεύετε να ηχογραφήσετε τα τραγούδια του "Live At Bush Hall" στο studio ή αυτό ήταν όλο; Το άκουσα σήμερα για άλλη μια φορά και ακούγεται υπέροχο, ήταν μια εξαιρετική ιδέα.

Tyler: Χαιρόμαστε πολύ που πιστεύεις ότι ακούγεται υπέροχο. Για εμάς ήταν μια πολύ δύσκολη διαδικασία ηχογράφησης, μας δημιούργησε γαμημένους εφιάλτες. Ήταν ένα μπερδεμένο εγχείρημα, κάτι ανάμεσα σε μια συναυλία και μια ηχογράφηση. Ο χώρος που επιλέξαμε ήταν πάρα πολύ δύσκολος για να κάνεις ηχογράφηση από πλευράς ακουστικής. Είχαμε ένα πολύ μικρό πιάνο πάνω σε μια πολύ μικρή σκηνή το ηχογραφούσαμε ζωντανά και η μίξη ήταν μια πραγματική σπαζοκεφαλιά. Τα mic bleeds ήταν σχεδόν ανυπέρβλητα, δεν μπορούσαμε με τίποτα να τοποθετήσουμε τα μικρόφωνα με τέτοιον τρόπο ώστε το καθένα να πιάνει μόνο το όργανο που θέλαμε χωρίς παρεμβολές, λόγω της στενότητας του χώρου. Απλώς δεν θα κάνουμε ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Ποτέ ξανά! Αλλά, από όλο αυτό βγήκαν και πολλά καλά πράγματα. Επομένως, είναι φυσιολογικό να σκεφτεί κάποιος να το ηχογραφήσει σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον studio, όπου αναμφισβήτητα θα ακουγόταν πολύ καλύτερα. Όμως, αυτή η μουσική ήρθε σε μια πολύ πιεσμένη χρονική περίοδο για εμάς, όπου έπρεπε να στήσουμε γρήγορα ένα ζωντανό set και αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν αυτά τα τραγούδια όπως υπάρχουν. Η σκέψη να τα μεταφέρουμε σε περιβάλλον studio τελικά δεν έχει νόημα, γιατί αν το κάναμε θα ανοίγαμε πραγματικά μια κονσέρβα με σκουλήκια (σ.σ. χρησιμοποίησε τον ιδιωματισμό “can of worms”). Αφού θα είχαμε την άνεση του studio, θα μπαίναμε στον πειρασμό να επιστρέψουμε στη φάση της συγγραφής και να ξαναγράψουμε τα τραγούδια σαν να φτιάχονταν για έναν studio δίσκο. Αν το κάναμε, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έβγαιναν διαφορετικά. Μπορεί στα μάτια μας να ήταν καλύτερα, μπορεί και όχι. Δεν ξέρουμε πώς θα ήταν, ίσως κάποια από αυτά να ήταν καλύτερα. Δεν είναι κάτι που έχουμε συζητήσει, αλλά το ένστικτό μου, μού λέει ότι τα περισσότερα από αυτά δε θα ήταν καλύτερα, επειδή όλο αυτό δεν έχει νόημα. Και ελπίζω ότι οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο το βλέπουμε. Καταλαβαίνω ότι πολλοί θα ήθελαν να έχουν αυτά τα τραγούδια σε έναν studio δίσκο, αλλά εμείς δε βρήκαμε το νόημα στο να κάνουμε κάτι τέτοιο.

Είναι πολύ σπάνιο να έχεις ένα πραγματικά καλό όνομα, το θέμα είναι να μπορέσεις να αποφύγεις το να έχεις ένα τραγικό όνομα

Με την όλη περιγραφή, μου δημιουργήθηκε η απορία αν ήσασταν εσείς οι ίδιοι αυτοί που βάλατε όλη αυτή την πίεση στον εαυτό σας. Επιλέξατε μόνοι σας να κάνετε κάτι τόσο δύσκολο και προκλητικό; Πιέσατε εσείς τον εαυτό σας σε αυτή την κατάσταση; Δεν ξέρω αν το εκφράζω σωστά (σ.σ. τους είδα να σαστίζουν λίγο και οι δύο).

Charlie: Το εκφράζεις μια χαρά σωστά και η απάντηση είναι ότι ναι, εμείς ήμασταν οι αποκλειστικοί αρχιτέκτονες αυτής της τόσο προκλητικής κατάστασης. Από την αρχή που έφυγε ο Isaac νιώσαμε – δεν το θέλαμε, αλλά έτσι το νιώσαμε – ότι έπρεπε να υπάρξει πίεση για να αρχίσει πάλι να κυλάει η μπάλα. Είχαμε κλεισμένα αρκετά φεστιβάλ για το καλοκαίρι του 2022, για τα οποία οι συμφωνίες είχαν γίνει στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς και εξακολουθούσαν να ισχύουν και αφού έφυγε ο Isaac. Βάσει των συμβολαίων που είχαμε υπογράψει με τα φεστιβάλ, δεν υπήρχε για εμάς κάποια υποχρέωση να παίξουμε μουσική που να ξέρει ο κόσμος, οπότε σκεφτήκαμε να φτιάξουμε καινούργια μουσική, που δεν είχε ακουστεί ποτέ ως τότε και να βγούμε με αυτή στον δρόμο. Θελήσαμε να δοκιμάσουμε τους εαυτούς μας, να διαπιστώσουμε αν είμαστε σε θέση να κάνουμε κάτι τέτοιο. Υπήρχαν κάποιοι κοντινοί μας άνθρωποι μας που μας έλεγαν ότι σίγουρα δεν έπρεπε να κάνουμε κάτι τέτοιο, ότι ήταν μια υπερβολική ιδέα. Εμείς όμως νιώσαμε ότι τελικά όλο αυτό μας ώθησε, ότι μας ανάγκασε να είμαστε δημιουργικοί με έναν τρόπο που δε μας είχε ξανασυμβεί ποτέ μέχρι τότε. Ευτυχώς, είμαστε και απίστευτα τυχεροί να έχουμε μια βάση οπαδών που ενδιαφέρονται ειλικρινά για εμάς, που είναι ευέλικτοι, που μπορούν να εκτιμήσουν ότι τα πράγματα αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν και οι δημιουργικές αποφάσεις. Εμένα μου αρέσει πραγματικά να παρακολουθώ ζωντανά μια μπάντα σε μεταβατικό στάδιο και να βιώνω να κάνει αυτό το ολοκαίνουργιο, παράξενο πράγμα που δεν είναι σαν τη μουσική που έχουμε ακούσει πριν από αυτήν, που δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τη συναυλία και μετά απλά να πας στο σπίτι σου και να ξανακούσεις τη μουσική. Προσωπικά βρήκα πολύ ωραίο το να το κάνω και νομίζω ότι και πολλοί από τους οπαδούς μας ευτυχώς το εξέλαβαν ως μια θετική εμπειρία.

Νομίζω ότι το αποτέλεσμα σας αντάμειψε - όπως αντάμειψε κι εμάς! Τώρα έχω μια ερώτηση που πιθανότατα έχετε απαντήσει πολλές φορές... Μπορείτε να μας περιγράψετε τη σχέση σας με τους black midi και το πώς προέκυψε η συνεργασία Black Midi, New Road;

Tyler: Ω, νομίζω ότι πρωτοσυναντηθήκαμε μαζί τους στο Windmill του Brixton, στο Λονδίνο. Θυμάμαι πως όταν τους είδα για πρώτη φορά να παίζουν, ήμασταν ακόμα με το προηγούμενο συγκρότημά μας (σ.σ. όλα σχεδόν τα μέλη των Black Country, New Road ήταν στους Nervous Conditions πριν) και ακολούθησαν πολλές φορές που είδαμε ο ένας τον άλλον να παίζει ζωντανά. Αρκετά σύντομα ανακαλύψαμε ότι ήμασταν άνθρωποι με τα ίδια μυαλά, οπότε γίναμε φίλοι και πάνω-κάτω αυτή είναι η κατάσταση και σήμερα. Όσο για τους Black Midi, New Road, δεν είχαμε συνεργαστεί ποτέ μέχρι που θελήσαμε να κάνουμε μαζί με τους black midi μια χαζοχαρούμενη, χαλαρή χριστουγεννιάτικη συναυλία που αποτελούνταν κατά 50% από διασκευές χριστουγεννιάτικων και άλλων τραγουδιών και κατά 50% από αυτοσχεδιασμούς. Ήταν μια καλή πρόκληση, γιατί νιώθω ότι όλοι τους είναι πολύ καλύτεροι μουσικοί από εμένα (σ.σ. γελάω). Σοβαρολογώ, αυτοί έχουν πάει σε μουσικό σχολείο.

Charlie: Είμαι πολύ περήφανος για σένα, οι black midi είναι πραγματικά τρελοί!

Tyler: Ήταν λοιπόν και αυτό μια πρόκληση, αλλά σε ένα καλό, υγιές περιβάλλον πίεσης. Κάναμε την πλάκα μας μουσικά, κάναμε και μερικά απλοϊκά εξώφυλλα και τελικά όλα μας τα έσοδα πήγαιναν πάντα σε κάποια τοπική φιλανθρωπική οργάνωση.

Όταν πρωτοξεκινήσατε, σας σύγκριναν με τους Slint. Σας αρέσει ή σας ενοχλεί να σας συγκρίνουν μαζί τους;

Charlie: Νομίζω ότι όσο περισσότερο ακούω το παλιότερο υλικό μας, τόσο πιο προφανείς μου ακούγονται οι συγκρίσεις – παρ’ όλο που στην αρχή ήταν υπερβολικά έντονες. Νομίζω ότι η μουσική μας είναι αρκετά διαφορετική ώστε να υπάρχουν μεν αξιοσημείωτες συγκρίσεις, αλλά όχι και ατελείωτες. Η μουσική μας είναι θεμελιωδώς διαφορετική από τη δική τους και στην πραγματικότητα προέρχεται και από ένα πολύ διαφορετικό μέρος. Μάλιστα νομίζω ότι κάποια μέρη της μουσικής μας εκφράστηκαν με τρόπο παρόμοιο με των Slint, αλλά ορισμένα μέρη απέχουν ακριβώς έναν μουσικό κόσμο από αυτούς. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκινήσεις να δημιουργήσεις οτιδήποτε για πρώτη φορά και να μην κοιτάξεις προς τα πίσω, προς τις πιο έντονες εμπνεύσεις σου. Το "Spiderlant" των Slint έτυχε να είναι ένας δίσκος που νομίζω ότι όλοι εμείς είχαμε ακούσει και πραγματικά απολαύσει. Είναι ένας από τους σπουδαιότερους rock δίσκους που γράφτηκαν ποτέ και δε νομίζω ότι είναι μια κακή αφετηρία για να επηρεαστεί οποιοδήποτε νέο συγκρότημα. Συμπτωματικά, το άκουγα σήμερα και κυριολεκτικά εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι ήχοι των τυμπάνων σε αυτό είναι απλά απίστευτοι. Είναι μια ωραία σύγκριση αυτή με τους Slint γιατί δεν είναι αναληθής ή άδικη σύγκριση. Νομίζω, ωστόσο, ότι όλες οι συγκρίσεις για να ακουστούν πιο αληθινές, θα έπρεπε να έχουν και μια πρέζα αλάτι. Εντάξει, εκτός από αυτή των Greta Van Fleet με τους Led Zeppelin, γιατί αυτοί οι τύποι (σ.σ. γελάμε όλοι)...

Βάλαμε μόνοι μας τους εαυτούς μας σε μια πιεστική κατάσταση γιατί θέλαμε να διαπιστώσουμε αν μπορούμε να τα καταφέρουμε

Δεν μπορώ να πω ότι δε συμφωνώ! Η πρόοδός σας ακούγεται από δίσκο σε δίσκο, στους τελευταίους σας έχετε γίνει πιο μελωδικοί και ίσως λίγο λιγότερο αυτοσχεδιαστικοί. Έχετε κάποια σχέδια στο μυαλό σας για το πώς θα ακούγεται ο επόμενός σας;

Tyler: Η σύντομη απάντηση είναι ότι δεν ξέρουμε πώς θα ακούγεται. Μια λίγο πιο μακροσκελής απάντηση όμως είναι ότι δυνητικά θα είναι αρκετά πιο «μουσικός», επομένως μάλλον θα επιβεβαιώνει και την εντύπωσή σου. Θα είναι πιο παιχνιδιάρικος και λιγότερο συνειδητοποιημένος. Θα ήθελα να φτιάξω μουσική με λιγότερη αυτογνωσία.

Charlie: Σκεφτείτε ότι τώρα βρισκόμαστε σε εκείνο το στάδιο όπου μαζεύουμε ακόμα ιδέες και γράφουμε διάφορα μέρη των κομματιών. Επομένως, είναι λίγο δύσκολο να πούμε πού ακριβώς θα κινείται ηχητικά ο νέος δίσκος μέχρι να κάτσουμε και να αρχίσουμε να γράφουμε σωστά. Με όσα έχουμε στα χέρια μας πάντως, σίγουρα θα είναι πιο «μουσικός».

Τι να περιμένουμε από τη συναυλία στην Αθήνα σας σε λίγες μέρες;

Charlie: Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που επιτέλους θα γίνει!

Κι εγώ έχω μεγάλες προσδοκίες! Πιστεύω και όλοι όσοι έρθουν!

Tyler: Ελπίζουμε να τις εκπληρώσουμε!

Charlie: Θα πρέπει να κάνουμε κάποιες πρόβες πριν τη συναυλία.

Είναι one-off;

Charlie: Θα είναι η τελευταία συναυλία της χρονιάς. Την περασμένη εβδομάδα ολοκληρώσαμε την Ευρωπαϊκή μας περιοδεία και πιστεύαμε ότι είχαμε τελειώσει για φέτος. Αλλά μετά ήρθε η προσφορά για να παίξουμε μια συναυλία στην Αθήνα και όλοι μας θελήσαμε να την αποδεχτούμε και να έρθουμε. Είναι η τελευταία μας συναυλία μιας μακράς, γεμάτης περιοδείες χρονιάς για εμάς και νομίζω ότι είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος για να ολοκληρώσουμε το 2023. Ελπίζω ότι θα είναι μια υπέροχη συναυλία.

Κι εμείς! Παίζετε σε έναν χώρο που έχει ανακαινιστεί και άνοιξε πριν από περίπου ένα μήνα, οπότε δεν έχουν γίνει και πολλές συναυλίες εκεί. Είστε ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που θα παίξουν εκεί και πιστεύω ότι θα σας αρέσει. Ευχαριστώ και για τον χρόνο σας, αλλά και που είστε τόσο φιλικοί μαζί μου.

Charlie: Ευχαριστούμε για τις ευχαριστίες!

Tyler: Τα λέμε σε λίγο καιρό στην Αθήνα!