Warbringer: «Οι νεότερες thrash metal μπάντες πρέπει να δουλεύουμε σκληρότερα»

Έπειτα από μια πολύ δύσκολη περίοδο για τους ίδιους, με την μπάντα να φτάνει κοντά στη διάλυση επανειλημμένα μέσα στην τριετία 2013-2016, οι Warbringer επέστρεψαν φέτος καλύτεροι από ποτέ, με τον πέμπτο τους δίσκο, το καταιγιστικό "Woe To The Vanquished". Έτσι, αδράξαμε την ευκαιρία για να επικοινωνήσουμε με τον John Kevill, τον ουσιαστικό ηγέτη και τραγουδιστή της μπάντας, για μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης, στην οποία διασαφηνίστηκαν, μεταξύ άλλων, σημαντικές λεπτομέρειες για το νέο άλμπουμ και τη γενικότερη συνθετική τους αντίληψη. Τα υπόλοιπα, παρακάτω.

Καταρχάς, συγχαρητήρια για τον νέο σας δίσκο. Το "Woe To The Vanquished" είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος του και, σίγουρα, ακόμη ένα βήμα παραπέρα για τη μουσική σας εξέλιξη...

Σε ευχαριστούμε! Νιώθω ακριβώς το ίδιο, είμαι πολύ περήφανος για τη δουλειά μας σε αυτόν τον δίσκο.

Πολλά πράγματα συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια. Η μπάντα σχεδόν διαλύθηκε, πίσω στο 2014, αλλά, ξαφνικά αποφασίσατε να συνεχίσετε κι από τότε δεν κοιτάξατε ξανά πίσω. Θα ήθελες να μας πεις μερικά πράγματα σχετικά με εκείνη τη δύσκολη περίοδο για την μπάντα, μιας και υπάρχουν πραγματικά πολλές ερωτήσεις σχετικά με το τι συνέβη;

Λοιπόν, ουσιαστικά, όλοι αποχώρησαν πριν την κυκλοφορία του "Empires Collapse". Τότε, ο Adam Carroll επανήλθε και κάναμε μια πολύ μικρή περιοδεία με μια σύνθεση ανάγκης. Έπειτα, η μπάντα ήταν ανενεργή για κάποιο καιρό, ενώ δεν ανανεώσαμε το συμβόλαιο μας με τη Century Media, καθώς με μονάχα δυο μέλη ουσιαστικά δεν υπήρχε μπάντα. Το 2015 δημιουργήθηκε ένα νέο line-up, το οποίο υπήρξε ενεργό για περίπου έξι μήνες, προτού τα τρία νέα μέλη αποχωρήσουν κι εκείνα. Σε εκείνο το σημείο τα πράγματα έδειχναν απαίσια, αλλά ευτυχώς ο Carlos Cruz με πλησίασε ξανά κι εκδήλωσε ενδιαφέρον να ξαναπαίξει με τους Warbringer. Με πυρήνα, λοιπόν, εμένα, τον Adam και τον Carlos μπορέσαμε να προχωρήσουμε μπροστά και να αφήσουμε πίσω μας την σκοτεινή περίοδο 2013-2016 και να κάνουμε μια νέα αρχή με την μπάντα.

Η σκέψη μας ήταν να δημιουργήσουμε τον πληρέστερο και καλύτερο Warbringer δίσκο, αλλιώς δεν θα είχε νόημα να τον κάνουμε

Έχετε δύο νέα πρόσωπα στο συγκρότημα, τον Chase Becker και τον Jessie Sanchez σε κιθάρα και μπάσο, αντίστοιχα. Πώς αποφασίσατε να τους επιλέξετε για να ενταχθούν στην μπάντα και τι νέο φέρνουν στη μουσική σας;

Τα παιδιά τα ξέρουμε για αρκετό καιρό και είναι πιστοί, αφοσιωμένοι άνθρωποι τόσο πάνω στη σκηνή, όσο και γενικότερα, ενώ είναι και φανταστικοί παίκτες. Και οι δύο έχουν συνεισφέρει πολλά στον ήχο του νέου δίσκου και δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό στις συναυλίες μας. Πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος που έχουμε μαζί μας τον Chase και τον Jessie και θεωρώ πως ίσως επιτέλους να βρήκαμε ένα σταθερό line-up.

Ας μιλήσουμε για τον νέο δίσκο. Πίσω στο 2013, είχατε κυκλοφορήσει το "IV: Empires Collapse", το οποίο ήταν μουσικά η πιο ολοκληρωμένη σας προσπάθεια μέχρι τότε. Υπήρχε, λοιπόν, καθόλου πίεση για να μπορέσετε να συνθέσετε σε παρόμοια, αν όχι υψηλότερα, συνθετικά επίπεδα στον νέο δίσκο; Ή μπορούμε να μιλήσουμε για μια "good friendly violent fun" συνθετική διαδικασία;

Όχι, θέλαμε ξεκάθαρα να θέσουμε τους εαυτούς μας σε μεγάλη πίεση. Η σκέψη μας ήταν να δημιουργήσουμε τον πληρέστερο και καλύτερο Warbringer δίσκο, αλλιώς δεν θα είχε νόημα να τον κάνουμε. Αυτή η πίεση ήταν που προσέδωσε στην όλη συνθετική διαδικασία έναν πιο σοβαρό τόνο. Ευτυχώς, είχαμε ένα συγκεκριμένο όραμα για το άλμπουμ και τις ιδέες για το πώς να το επιτύχουμε, οπότε θεωρώ πως πετύχαμε το στόχο μας σε μεγάλο βαθμό.

Μερικές βδομάδες πριν, κυκλοφορήσατε ένα video για το "Remain Violent". Κατά τη γνώμη μου, πιθανόν αποτελεί την πιο προσβάσιμη στιγμή του δίσκου, έχοντας αυτό το πιασάρικο, κατά μια έννοια, groove των Kreator. Αλήθεια, πώς καταφέρατε κάτι τέτοιο, αλλά με τον δικό σας προσωπικό ήχο;

Οι στίχοι του κομματιού βρίσκονταν στο μυαλό μου για αρκετό καιρό και ο Carlos μου έστειλε ένα αρχείο γεμάτο από riff που είχε εμπνευστεί. Το πρώτο από αυτά πραγματικά το λάτρεψα και είπαμε να δουλέψουμε πάνω σε αυτό με μια πιο αφαιρετική προσέγγιση. Το τραγούδι ήταν απλώς το αποτέλεσμα των παραπάνω.

Όποιος πλέον συνεχίζει να λέει πως απλώς παίζουμε αναχρονιστική μουσική, πιστεύω πως απλώς δεν μας ακούει πια

Το αγαπημένο μου τραγούδι από τον καινούργιο δίσκο είναι πιθανότατα το "Spectral Asylum", μια σύνθεση ατμοσφαιρική αλλά συνάμα έντονη. Μπορείς να μας δώσεις μερικές παραπάνω πληροφορίες γι' αυτή;

Αυτή η σύνθεση είναι δημιούργημα του Carlos ως επί το πλείστον. Είχε τα περισσότερα μέρη της σύνθεσης έτοιμα κι εγώ απλώς πρόσθεσα τον τίτλο και μερικούς στίχους από μια παλιότερη ανολοκλήρωτη ιδέα μου. Ταίριαξαν μεταξύ τους πολύ καλά και το τραγούδι εν τέλει είχε περισσότερα κενά διαστήματα απ' ό,τι έχουν συνήθως οι συνθέσεις μας. Έτσι, υπήρχε χώρος γι' αυτά τα πολυφωνικά μέρη, τους ψιθύρους και τα υπόλοιπα ανατριχιαστικά πραγματάκια που δοκιμάσαμε, προσδίδοντας του μιαν αλλόκοτη αύρα.

Πρέπει να ομολογήσω πως το "When The Guns Fell Silent" είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές του δίσκου, καθώς και το πιο μακροσκελές κομμάτι που έχετε παρουσιάσει μέχρι στιγμής. Πώς καταλήξατε στη δημιουργία μιας τέτοιας πολύπλοκης και εκτεταμένης σύνθεσης; Μπορεί να ειπωθεί πως είναι ένα είδος δήλωσης της μουσικής σας εξέλιξης από μέρους σας;

Η αλήθεια είναι πως αυτή η σύνθεση αποτελεί το αγαπημένο μου τραγούδι απ' όσα έχουμε δημιουργήσει έως τώρα. Πάντοτε είχαμε τη φιλοδοξία να δημιουργήσουμε κάτι πιο επικό, κάτι που προσπαθήσαμε να πετύχουμε και με το "Towers Of The Serpent" στο προηγούμενο άλμπουμ, έστω κι αν εκείνο δεν ήταν ιδιαίτερα μακροσκελές. Οπότε, είχαμε τη βασική ιδέα να κλείσουμε τον δίσκο με ένα μακρύ επικό τραγούδι και για να βρούμε έμπνευση ανατρέξαμε στις αντίστοιχα επικές στιγμές των Bathory, των Iron Maiden και των Metallica της "And Justice For All" περιόδου. Εκείνη την περίοδο διάβαζα κιόλας αρκετά πράγματα για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αντλώντας κι από εκεί αρκετά στοιχεία για το κομμάτι, και όλα έδεσαν άψογα μεταξύ τους. πραγματικά, πιστεύω πως το συγκεκριμένο τραγούδι υποδηλώνει την εξέλιξη της μπάντας. Όποιος πλέον συνεχίζει να λέει πως απλώς παίζουμε αναχρονιστική μουσική, πιστεύω πως απλώς δεν μας ακούει πια. Και, σίγουρα, αυτήν τη σύνθεση δεν θα μπορούσαμε να την έχουμε γράψει για κάποιο από τα πρώτα μας άλμπουμ.

Φαίνεται πως έχετε μια διαφορετική ματιά σε ό,τι αφορά το στιχουργικό κομμάτι της μουσικής σας, μιας και οι στίχοι σας προβάλουν μια έντονα κριτική στάση στα τεκταινόμενα, σε αντίθεση με αρκετές μπάντες του ιδιώματος σας. Μπορείς να μας παρουσιάσεις τον τρόπο σκέψης σας πίσω από την πολεμική θεματολογία των στίχων σας και τη γενικότερη στιχουργική σας προσέγγιση;

Μου αρέσει η ειρωνεία και ο σαρκασμός στους στίχους και απορρίπτω τους ισχυρισμούς πως η στιχουργία στο heavy metal δεν έχει σημασία ή μπορεί απλώς να είναι τυχαίες ασυναρτησίες. Προσπαθώ να κάνω τους στίχους μου λίγο περισσότερο «σκεπτόμενους» απ' ό,τι συνήθως, για να είναι πολύ περισσότερο πικροί και ψυχοφθόροι από φύσης τους. Υπάρχουν αρκετά θέματα που θίγουμε, όπως το βαθύτερο πεπρωμένο της ανθρωπότητας (στο "Divinity Of Flesh"), η αστυνομική βία (στο "Remain Violent"), αλλά και θέματα που έχουν να κάνουν με το παραφυσικό και την τρέλα (στο "Spectral Asylum").

Σε ό,τι αφορά την πολεμική θεματολογία μας, σπουδάζω Ιστορία και γενικότερα καταπιάνομαι αρκετά με την πολεμική ιστορία, αλλά όσο κι αν με συναρπάζει ως μελετητή, θεωρώ τις πολεμικές συρράξεις ως το χειρότερο πιο καταστροφικό πρόσωπο της ανθρωπότητας. Αυτή η διττή φύση του ανθρώπου, όπως αυτή εκφράζεται στις διαφόρων ειδών εχθροπραξίες, με γοητεύει ιδιαίτερα και προσπαθώ να επιτύχω μια αντανάκλασή της στους στίχους μου.

Αν παίξεις δίπλα-δίπλα το "Woe To The Vanquished" και σχεδόν οποιοδήποτε από τα πιο πρόσφατα άλμπουμ κάποιας κλασσικής thrash metal μπάντας, η σύγκριση το ευνοεί ξεκάθαρα"

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη μας, ο Bobby Ellsworth των Overkill δήλωσε πως, ενώ το thrash metal revival που συντελέστηκε στα '00s, με όλες εκείνες τις μπάντες της γενιάς σας (κι εσάς, φυσικά), ήταν ο λόγος που επανέφερε στη δράση πολλές από τις παλιότερες thrash metal μπάντες, τελικά οι «παλιοσειρές» είναι εκείνες που αποδίδουν καλύτερα, λόγω της εμπειρίας τους. Ποια είναι η δική σου γνώμη σχετικά; Θεωρείς την εμπειρία σημαντικότερη από τη νεανική ορμή για ένα ιδίωμα όπως το thrash metal;

Διαφωνώ απόλυτα. Γιατί, τότε, οι καλύτερες δουλειές της πλειονότητας σχεδόν των παλιότερων αυτών συγκροτημάτων κυκλοφόρησαν όταν εκείνες ήταν νέες;

Νιώθω πως εμείς οι νεότερες thrash metal μπάντες πρέπει να δουλέψουμε δέκα φορές σκληρότερα σε πολλούς τομείς. Γράφουμε τραγούδια όπως το "Hunter Seeker", το "Demonic Ecstasy" ή το "When The Guns Fell Silent" και ο κόσμος πολλές φορές μας κρίνει μονάχα ως τους συνεχιστές κάποιου από τα μεγάλα '80s ονόματα του είδους, ξεγράφοντάς μας. Είναι πραγματικά ενοχλητικό. Όμως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, αν παίξεις δίπλα-δίπλα το "Woe To The Vanquished" και σχεδόν οποιοδήποτε από τα πιο πρόσφατα άλμπουμ κάποιας κλασσικής thrash metal μπάντας, η σύγκριση το ευνοεί ξεκάθαρα, ενώ είναι και σαφώς πιο ορμητικό.

Μιας και το έφερε η κουβέντα, ποιες θεωρείς εσύ ως τις κυριότερες επιρροές σας, έπειτα από δέκα χρόνια που δραστηριοποιήστε στη σκηνή; Να θεωρήσω πως σχήματα όπως οι Kreator και οι Slayer ανήκουν στα πιο βασικά σας ακούσματα;

Φυσικά, και οι δύο αυτές μπάντες μας έχουν επηρεάσει τα μέγιστα. Γενικά, έλκομαι από τα πιο ακραία δείγματα του thrash metal ήχου. Ξέρεις, προτιμώ την πιο γρήγορη και ωμή περίοδο των Sepultura, αλλά και μπάντες όπως οι Demolition Hammer, οι Sacrifice και οι Exodus. Αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα που γουστάρω, απλά αυτές είναι οι «βασικές» μου απαντήσεις σε ανάλογες ερωτήσεις, μιας και αυτές είναι οι μπάντες στις οποίες βρίσκονται οι ρίζες του ήχου μας.

Τελευταία ερώτηση από μένα. Ποια είναι τα πλάνα σας για την περαιτέρω προώθηση του νέου δίσκου; Έχουμε ελπίδες να σας δούμε στην Ελλάδα σχετικά σύντομα;

Δυστυχώς, γι' αυτήν τη χρονιά δεν υπάρχει ακόμη κάποιο πλάνο για κάτι τέτοιο. Ελπίζω, πάντως, να βρούμε την ευκαιρία να έρθουμε, είτε προς το τέλος της χρονιάς, είτε το επόμενο καλοκαίρι. Αυτήν τη στιγμή, βρισκόμαστε εν μέσω περιοδειών, μιας κι ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε τη δεύτερη περιοδεία μας για την υποστήριξη του νέου δίσκου στις Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τους Destruction.

Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις σου.

Εγώ ευχαριστώ!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Woe To The Vanquished" από τον Σπύρο Κούκα.