Συνέντευξη The Siren Tower

Οι The Siren Tower αποτελούν αναμφίβολα μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς, με το εντυπωσιακό ντεμπούτο άλμπουμ τους, “A History Of Houses” να αποτελεί μια από τις καλύτερες φετινές κυκλοφορίες. Θεωρώ πως είναι θέμα χρόνου το να βρουν το δρόμο προς την επιτυχία, με το ακουστικό, μελωδικό και έντονα συναισθηματικό rock τους και για αυτούς τους λόγους θεώρησα σκόπιμο να επικοινωνήσω με τον συνθέτη, κιθαρίστα και τραγουδιστή του συγκροτήματος, Grant McCulloch. Φιλικός και ειλικρινής απάντησε διεξοδικά και πειστικά σε όλες τις ερωτήσεις, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως η πραγματική μουσική έρχεται από πραγματικά ωραίους ανθρώπους...

Γεια σου Grant. Σύστησε τους Siren Tower στο κοινό που δεν σας έχει ανακαλύψει ακόμα. Πες μας πώς δημιουργήθηκε η μπάντα και την ιστορία της μέχρι σήμερα.
Λοιπόν, ο πυρήνας της μπάντας δημιουργήθηκε γύρω στο 2008 όταν ο Brody (σ.σ.: drummer του συγκροτήματος) κι εγώ αρχίσαμε να τζαμάρουμε μαζί. Είχαμε υπάρξει και οι δυο μας σε metal συγκροτήματα πριν τους The Siren Tower, εγώ ήμουν μπροστάρης σε μια μπάντα που λεγόταν Heavy Weight Champ και ο Brody έπαιζε drums στους Antistatic. Κανείς από τους δυο μας δεν ήθελε να ξανακινηθεί σε παλιά εδάφη, οπότε θέλοντας να προχωρήσουμε σε νέα μουσικά πεδία αρχίσαμε να επικεντρωνόμαστε σε ακουστικό υλικό το, πάνω στο οποίο δούλευα, τα ένα-δύο τελευταία χρόνια της πορείας των Heavy Weight Champ. Από εκεί ξεκίνησε στην πραγματικότητα. Από ένα πολύ αρχικό στάδιο ξέραμε πως θέλαμε να αποφύγουμε τις μοντέρνες παγίδες της αναλώσιμης, πλαστικής μουσικής. Θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε λέξη για να αναπτύξουμε ιστορίες και κάθε νότα για να αναπτύξουμε μουσικά τοπία. Τα πάντα θα ήταν οργανικά, αλλά οργανωμένα. Θέλαμε να έχουμε την ικανότητα να δημιουργούμε μουσική που θα μπορούσε πάντα να βγάζει συναισθηματική φόρτιση, είτε πρόκειται για την φωνή μου και μια κιθάρα, είτε για όλη την μπάντα να υποστηρίζει ουσιαστικά τη μουσική. Το "A History Of Houses" είναι το πρώτο πραγματικό σημείο αναφοράς για εμάς, ένα σημάδι πως οι αρχικές μας φιλοδοξίες καρποφορούν, ένα σημάδι πως κινούμαστε στην σωστή κατεύθυνση.

Και πώς θα περιέγραφες λοιπόν τη μουσική που περιέχει το ντεμπούτο άλμπουμ σας, σε κάποιον που δεν το έχει ακούσει;
Πραγματική. Η μουσική μας δεν είναι αυτό που θα αποκαλούσες cool, πιθανότατα δεν ταιριάζει με πολλές από τις τρέχουσες μόδες, αλλά έτσι ξέρουμε πως είμαστε στον σωστό δρόμο. Μου αρέσει να σκέφτομαι πως όταν οι άνθρωποι γράφουν κριτικές για τη μουσική μας θα αναγνωρίζουν πως είναι εξίσου σημαντικό τι δεν είναι η μουσική μας, με το τι είναι. Μιλώντας πιο κυριολεκτικά, παίζουμε κατά βάση ακουστικό rock. Έχουμε επιρροές που ευρύνονται από την country στη folk, στην indie και στα blues. Οι αρμονίες είναι πολύ σημαντικές για εμάς, οπότε τα φωνητικά μέρη αποτελούν μεγάλο μέρος της μουσικής και όπως επεσήμανα προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια διευρυμένη δυναμική, αναφορικά με το ηχητικό εύρος του ήχου της μπάντας και το στυλ του περιεχομένου επίσης.

Γενικά, το "A History Of Houses" είναι αρκετά εντυπωσιακό. Πρώτα από όλα, τι βρίσκεται πίσω από τον τίτλο του άλμπουμ;
Λοιπόν, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα για εμάς αναφορικά με το άλμπουμ ήταν οι χαρακτήρες και οι ιστορίες που είχαμε δημιουργήσει. Πιο συγκεκριμένα, υποθέτω πως ήταν η πηγή για αυτά τα θέματα. Θέλουμε να πούμε τις ιστορίες του οποιουδήποτε ανθρώπου˙ θέλουμε δώσουμε χαρά στην πραγματικότητα, θέλουμε να κάνουμε το γήινο  θαυματουργό, κάτι που σε πολλές περιπτώσεις είναι. Αληθινές στιγμές, που αντικατοπτρίζονται σε πραγματική μουσική. Οπότε, θέλοντας να συνεχίσουμε αυτό το θέμα, χρειαζόμασταν κάτι που θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει ένα αρκετά σχετικό όραμα και φυσικά να ακούγεται σωστό. Το "A History Of Houses" ήταν κάτι το οποίο σκέφτηκα εγώ μια μέρα, καθώς ανταλλάσσαμε επιτόπου ιδέες και άρεσε στα παιδιά αμέσως. Αναφέρεται στην πηγή των ιστοριών μας, τα σπίτια στα οποία κατοικούμε, στα σπίτια στα οποία μένουμε δίπλα. Κάθε ιστορία έρχεται από ένα από αυτά τα σπίτια και παρουσιάζουμε μια συλλογή αυτών των ιστοριών, τις ιστορίες τους... την ιστορία των σπιτιών.

Αλήθεια, πόσο καιρό σας πήρε να συνθέσετε και να γράψετε τα τραγούδια; Πώς ήταν η συνθετική διαδικασία και ποιες ήταν οι κύριες δυσκολίες, μέχρι να ολοκληρώσετε το άλμπουμ;
Το άλμπουμ μας πήρε περίπου τρία χρόνια για να το συνθέσουμε και ένα επιπλέον για να ηχογραφήσουμε και να το τελειώσουμε. Η διαδικασία μας είναι κάπως άμεση, εγώ θα γράψω τα τραγούδια σε ακουστική κιθάρα και τότε θα βάλω μέσα σε αυτή τα παιδιά, στο οποίο σημείο τα πάντα θα διαλυθούν, θα συζητήσουμε για αυτά, εγώ θα προσπαθώ να μην βαρέσω κανέναν που κριτικάρει τη δουλειά μου και μετά θα ξεκινήσουμε πάλι να το ξαναχτίσουμε. Στην πραγματικότητα, οι μόνες δυσκολίες στο να δημιουργήσεις ένα δίσκο (και μουσική γενικότερα) είναι οι δικές σου προσδοκίες. Ο Brody, ο Mark κι εγώ είμαστε πολύ επιλεκτικοί και αναλυτικοί με τα πάντα. Όλοι ξέρουμε τι μας αρέσει και οι γνώμη μας είναι πως πρέπει πάντα να στοχεύεις, να στοχεύεις για ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο, αλλιώς απλά σπαταλάς την ώρα σου. Δεν εννοώ πως δεν μπορείς να ευχαριστηθείς τη μουσική σε ένα πιο απλό επίπεδο, απλά δεν είμαστε εμείς αυτοί, εμείς ευχαριστιόμαστε να πηγαίνουμε τα πάντα όσο μακριά μπορούν να πάνε. Θέλουμε να κάνουμε το κάθε τραγούδι σωστά, θεωρούμε πως το χρωστάμε αυτό στην τέχνη μας.

Ένα στοιχείο που πραγματικά αγαπώ στη μουσική σας -και το ανέφερες προηγουμένως- είναι οι φωνητικές αρμονίες που χρησιμοποιείτε, ειδικά σε τραγούδια όπως το "All Things Change".
Ναι, οι αρμονίες αποτελούν σημαντικό στοιχείο του ήχου μας. Αυτό φαίνεται να ταιριάζει με το folk κίνημα στου οποίου τα περιθώρια φαίνεται πως κινούμαστε, οπότε βγάζει νόημα. Αλλά, η έμπνευση προέρχεται από ένα ευρύ πεδίο καλλιτεχνών, από τους Simon And Garfunkel ως τους Alice In Chains. Οι αρμονίες στο άλμπουμ πραγματικά βοηθούν στο να «φορτώσουμε» λίγο τα πράγματα, ίσως προσπαθήσουμε να τις ομαλοποιήσουμε λίγο στον επόμενο δίσκο, να χρησιμοποιήσουμε λιγότερες αρμονίες, αλλά να ξοδέψουμε περισσότερο χρόνο στο να βρούμε τις τέλειες.

Από μουσικής πλευράς, θα έλεγα πως ένα τραγούδι που ξεχωρίζει είναι το "I Could Tell You Things That Would Break Your Heart". Συνδυάζει folk, post rock και free jazz μεταξύ άλλων. Πες μας λίγο πώς καταφέρατε να συνδυάσετε όλα αυτά τα στοιχεία.
Αυτό ήταν ένα περίεργο τραγούδι. Ξεκίνησε με το μέρος της ακουστικής κιθάρας που συνοδεύει την τρομπέτα στην αρχή-αρχή του τραγουδιού. Προσωπικά, μου έβαζε μια Ennio Morricone αίσθηση ˙ μου έμοιαζε πολύ θαρραλέο σαν τα soundtracks από τα πρώιμα spaghetti westerns που έκανε. Οπότε, κόλλησα προς αυτή την κατεύθυνση κατά τη διαδικασία σύνθεσης, κάτι που ήταν δύσκολο εν μέρει γιατί τα άλλα παιδιά δεν ήταν οπαδοί των western και δεν ήξεραν το υλικό του Morricone, αλλά καθώς ολοκληρωνόταν άρχισαν να βλέπουν τι προσπαθούσα να κάνω. Ξέραμε πως το τραγούδι αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο σε διάρκεια˙ έπρεπε να αφεθεί ελεύθερο και να του επιτραπεί να πάει όπου χρειαζόταν να πάει. Η τρομπέτα ήταν ένα άλλο στοιχείο που ήξερα πως θα χρειαστούμε, για να κάνουμε πραγματικά αναφορά στα soundtracks του Morricone. Ένας φίλος μας, ο Jimmy Lips, ήρθε και έπαιξε την τρομπέτα ένα απόγευμα και εμείς μετά βάλαμε όλα τα κομμάτια μαζί και καταφέραμε ακριβώς αυτό που θέλαμε. Είναι εντυπωσιακό, αλλά ο Forrester (σ.σ.: Savell) έκανε εξαιρετική δουλειά στο να παραλάβει τις τεράστιες ποσότητες υλικού που ηχογραφήσαμε και να τα κάνει να ισορροπήσουν, χωρίς να χάσει κάτι από το χάος στο οποίο στοχεύαμε.

Ο Forrester Savell θεωρείται ένας από τους καλύτερους παραγωγούς στη σύγχρονη rock μουσική. Πώς καταφέρατε να τον έχετε στο άλμπουμ; Ποιός ήταν ο ρόλος του και πως επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα;
Ο Forrester έκανε συμπαραγωγή μαζί με εμένα και τους υπόλοιπους The Siren Tower, και η διαδικασία πρόσληψης ήταν κάπως περίεργη. Βασικά, πριν χρόνια ήμασταν μαζί με τον Forrester στο πανεπιστήμιο και περάσαμε πολλά μαζί μέσα και γύρω από τη μουσική σκηνή της Δυτικής Αυστραλίας. Στην πορεία, ξέφυγε και έγινε ένας πολύ επιτυχημένος παραγωγός στην άλλη άκρη της χώρας, στη Μελβούρνη. Έτσι λοιπόν, όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε μια λίστα με τους παραγωγούς που θα θέλαμε να δουλέψουμε πάνω στον δίσκο, το όνομά του βρέθηκε στη τελική λίστα μαζί με δύο ή τρία ακόμα ονόματα. Συμπτωματικά, πριν μας δοθεί η ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μαζί του γύρω από αυτό το θέμα, κάποιος του έβαλε να ακούσει το single με τα δυο τραγούδια που είχαμε κυκλοφορήσει κάνα δυο χρόνια πριν. Του άρεσε και μου έστειλε ένα mail στο οποίο έλεγε «παιδιά όταν είστε έτοιμοι να ηχογραφήσετε το άλμπουμ, θα με ενδιέφερε πολύ να το αναλάβω». Οπότε, αυτό ήταν, θέλαμε να δουλέψουμε μαζί του και ήθελε να δουλέψει μαζί μας, οπότε το κλείσαμε άμεσα. Ο ρόλος του ήταν αυτός του συμπαραγωγού, βασικού μηχανικού και για τη μίξη. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προ-παραγωγή καθώς είχαμε ετοιμάσει σε demo όλο το άλμπουμ, στο στούντιό μας και στον Forrester άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο είχε γίνει, οπότε απλά ξεκινήσαμε και προσπαθήσαμε να επιτύχουμε τον καλύτερο δυνατό ήχο για το άλμπουμ. Η σημαντικότερη συμβολή του ήταν φυσικά στο στάδιο της μίξης, οι ικανότητές του είναι πέραν κάθε ελέγχου. Ο τρόπος με τον οποίο παίρνει τόσα πολλά στοιχεία και τους δίνει αέρα και ισορροπία είναι πολύ εντυπωσιακός. Καθώς αυτό το στυλ είναι νέο για εμάς, νομίζω πως το παρακάναμε λίγο με το πόσα πράγματα προσπαθήσαμε να χωρέσουμε, αλλά ευτυχώς, είχαμε τον καλύτερο τύπο στη χώρα και πιθανότατα στον κόσμο για αυτή τη δουλειά.

Ποιά από τις προηγούμενες δουλειές του είναι οι αγαπημένες σας; Υπήρξε κάποιο άλμπουμ που ακούσατε και είπατε «αυτός ο τύπος πρέπει να κάνει το άλμπουμ μας;»
Όχι. Για να είμαι ειλικρινής τον επιλέξαμε ακριβώς επειδή δεν υπήρχε κάποιο άλμπουμ στον κατάλογό του που να μπορεί να σχετίζεται με αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Βεβαίως, είχαμε πλήρη γνώση των δίσκων που έχει κάνει και ήμασταν μεγάλοι οπαδοί, αλλά δεν σχετιζόντουσαν με εμάς, όχι με προφανή τρόπο. Τον θέλαμε γιατί ξέραμε πως τα βασικά προσόντα που έχει είναι μάλλον σπάνια στην Αυστραλία, ενώ κι αυτός ήθελε να προχωρήσει σε νέα είδη και να χτίσει πάνω στην τέλεια δουλειά που είχε κάνει στο rock και στο metal. Δεν ξέραμε τι θα μπορούσε να κάνει στη μουσική μας ένας τύπος που συνέβαλε στο να χτιστεί κάτι τόσο μεγαλειώδες, όσο το "Sound Awake" των Karnivool, αλλά ήμασταν ενθουσιασμένοι και μόνο στην ιδέα του να το ανακαλύψουμε.

Η αλήθεια είναι πως η Αυστραλέζικη σκηνή γίνεται διαρκώς μεγαλύτερη με πολλές νέες μπάντες να βγαίνουν τα τελευταία χρόνια. Ακολουθείς καθόλου όλες αυτές τις νέες μπάντες; Έχεις ξεχωρίσει κάποιες;
Πάντα υπάρχουν σπουδαίες μπάντες που εμφανίζονται στην Αυστραλέζικη σκηνή, έχουμε μια πολύ δυνατή παράδοση στη ζωντανή μουσική, που έχεις τις ρίζες της στις pubs και στα club. Πιο συγκεκριμένα, το Perth είναι ευλογημένο με κάποιες φοβερές ζωντανές μπάντες. Μεγαλώσαμε παίζοντας με τους φίλους μας τους Karnivool, τους Gyroscope, τους Birds Of Tokyo κλπ, προσπαθώντας να ξεπεράσουμε ο ένας τον άλλο σε κάθε στροφή και αυτός είναι κατ’ εμέ ο λόγος που η σκηνή της Δυτικής Αυστραλίας είναι τόσο δυνατή, καθώς είναι φιλική, αλλά πολύ ανταγωνιστική. Αναφορικά με νέες Αυστραλέζικες μπάντες, θα έλεγα πως μου αρέσει αρκετά ο νέος δίσκος των Hunting Grounds, είδα τους The Medics την προηγούμενη εβδομάδα και ήταν τρομεροί και οι The Smith Street Band έχουν ζωντανά την δύναμη ενός φορτωμένου φορτηγού, πολύ εντυπωσιακοί.

Και πάλι όμως θα έλεγα πως οι The Siren Tower είναι διαφορετική από την κύρια πλειονότητα αυτών των συγκροτημάτων. Λίγο πιο ρετρό, λίγο πιο αργοί και ίσως θα μπορούσα να πω λίγο πιο πεσιμιστικοί.
Νομίζω πως όπως οι περισσότεροι πεσιμιστές θα έλεγα πως είμαστε «ρεαλιστές», όχι πεσιμιστές... αλλά αυτό ίσως να είναι η πραγματικότητα, ίσως και όχι. Αλλά είναι αλήθεια πως υπάρχει μια δεδομένη μελαγχολία που είναι παρούσα στο μεγαλύτερο μέρος του υλικού μας και αυτό είναι δικό μου «σφάλμα». Για κάποιο λόγο, αυτό μου βγαίνει, αυτές είναι οι νότες και οι συγχορδίες που μιλάνε για μενα. Το να κινηθώ προς μια πιο θετική κατεύθυνση είναι κάτι που με ενδιαφέρει, το προσπαθήσαμε μάλιστα στο "All Things Will Change" με αρκετά καλά αποτελέσματα και είναι κάτι το οποίο θα κοιτάξουμε περισσότερο στο μέλλον. Αν μπορέσουμε να βρούμε έναν τρόπο να πάρουμε την ίδια δύναμη που παίρνουμε από τη μελαγχολική πλευρά σε ένα θετικό πλαίσιο, τότε θα έχουμε κάτι.

Οι στίχοι των τραγουδιών είναι εξίσου σημαντικοί με τη μουσική. Είσαι υπεύθυνος για το σύνολο των στίχων; Από πού αντλείς έμπνευση;
Γράφω όλους τους στίχους για τη μπάντα. Οι περισσότερες ιστορίες και οι χαρακτήρες είναι φανταστικοί, αλλά έχουν όλα χτιστεί πάνω βιώματα που έχω ζήσει από πρώτο χέρι, δηλαδή είναι πολύ επηρεασμένοι από την παιδική μου ηλικία και από ανθρώπους που ήταν σημαντικοί στη ζωή μου. Ο τρόπος με τον οποίο πιστεύω πως οι χαρακτήρες μου θα αντιδρούσαν, ή ο τρόπος που θα εξελιχθεί μια ιστορία αντικατοπτρίζει το πώς άνθρωποι από τη ζωή μου χειρίστηκαν συγκεκριμένες καταστάσεις κα πως κατέληξαν αυτές οι περιπτώσεις. Οι λέξεις είναι απολύτως όσο σημαντική είναι η μουσική. Δεν κατανοώ πως τόσοι πολλοί καλλιτέχνες περνάνε αμέτρητες ώρες δουλεύοντας πάνω στη μουσική και απλά ξεπετάνε τους στίχους, γράφοντας για τις ίδιες βλακείες που γράφουν όλοι. Δεν έχω πρόβλημα με αυτούς που γράφουν ερωτικά τραγούδια, αλλά πρέπει να έχει μια οπτική, κάποια συναισθηματική εξάρτηση, αλλιώς είναι άψυχο, είναι ανούσιο.

Η συζήτηση γύρω από τη σχέση μουσικής και internet είναι ακόμα επίκαιρη και πολλοί μουσικοί κατηγορούν την πειρατεία ως το κύριο πρόβλημα της βιομηχανίας. Εσείς, από την άλλη, επιλέξατε να εκμεταλλευτείτε τις δυνατότητες που σας δίνει το internet καθώς όποιος θέλει μπορεί να ακούσει το άλμπουμ σας στη στο site σας και να διαβάσει τους στίχους. Μετά μπορεί να θέσει μια τιμή αν θέλει και να το αγοράσει. Πόσο καλά έχει πάει αυτό;
Είναι μάλλον δύσκολο για εμάς να ξέρουμε πόσο καλά έχει δουλέψει, μιας και δεν έχουμε κάποιο παράδειγμα ελέγχου, κάποιο σημείο αναφοράς για το αντιπαραθέσουμε. Αλλά δείχνει να δουλεύει καθώς εκατοντάδες κόσμου κατεβάζουν το άλμπουμ που δεν θα το έβρισκαν αλλιώς ή δεν θα ήθελαν να πληρώσουν για αυτό και για εμάς αυτή είναι η πρώτη προτεραιότητα, το να φτάσει το άλμπουμ στην κατοχή του οποιουδήποτε. Ελπίζουμε πως η μουσική θα μιλήσει από μόνη της, μόλις έχουν την ευχέρεια να το ακούσουν. Και μιας και το ανέφερα, το ποσοστό των ανθρώπων που μας πληρώνουν -παρόλο που δεν είναι υποχρεωμένοι- είναι πολύ υψηλότερο από αυτό που αναμέναμε και αυτό είναι πολύ τιμητικό. Άλλος ένας λόγος που θέλαμε να το κάνουμε ήταν ο έλεγχος της ποιότητας, καθώς όπως ανέφερες, το internet είναι ο χώρος που παίζεται το παιχνίδι αυτές τις μέρες και συντομότερα ή αργότερα κάποιος θα ριπάρει το άλμπουμ σου και θα το ανεβάσει σε αυτό. Ένας καλλιτέχνης θα ξοδέψει χρόνια και δεκάδες χιλιάδες δολάρια για να δημιουργήσει τη μουσική και τότε κάποιος το «καίει» σε έναν τραγικό μετασχηματιστή και διανέμει χαμηλής ποιότητας αντίγραφα της περηφάνιας και της χαράς σου και αυτό δεν είναι καθόλου ωραίο. Περισσότερο με ενοχλούν αυτές οι πρακτικές, παρά ο κόσμος που μοιράζεται τη μουσική. Οπότε, έχοντας αυτό στο μυαλό, επιλέξαμε να διαθέσουμε υψηλής ποιότητας ψηφιακά αντίτυπα, δωρεάν για τον καθένα. Πέραν αυτών, ξοδέψαμε πολύ καιρό στο φυσικό άλμπουμ που για εμάς είναι όσο σημαντικό, όσο είναι η κυκλοφορία του δίσκου αυτή καθαυτή. Δημιουργήσαμε ένα παλιομοδίτικο, παλιάς κοπής σκληρό εξώφυλλο για να φτιάξουμε την συσκευασία του δίσκου. Περιέχει σημειώσεις, στίχους και φωτογραφίες της μπάντας. Στις μέρες και τις εποχές που ζούμε αν πρέπει να ζητήσεις 30 δολάρια από κάποιον πρέπει να του ανταποδώσεις αξία. Διασφαλίσαμε πως αυτό θα το παρέχουμε.

Πάντως, έχω την εντύπωση ότι αυτό το άλμπουμ φτιάχτηκε για να παιχτεί σε βινύλιο. Συμφωνείς;
Είμαι σίγουρος πως ο Mark, ο κιθαρίστας και δικός μας μηχανικός ήχου θα το λάτρευε, νομίζω πως όλοι μας θα το θέλαμε. Η μουσική έχει μια vintage γοητεία και ως εκ τούτου το βινύλιο θα ήταν η προφανής «ενσάρκωση» της τελικά. Αν τα πράγματα συνεχίσουν να προοδεύουν και φτάσουν στο επίπεδο του να έχουμε την δυνατότητα να το κάνουμε, νομίζω πως θα το κάνουμε με ευχαρίστηση.

Έχετε ήδη τρία video clips, με το ένα για το "The Banishing Of William McGuiness" να δείχνει ιδιαίτερα επαγγελματικό και τα άλλα δύο να αποτελούν κατά βάση στούντιο υλικό. Πόσο σημαντικό είναι το video για μια μπάντα σήμερα;
Είναι στην πραγματικότητα μόνο τόσο σημαντικό, όσο θεωρούν ότι είναι. Προέρχομαι από ένα background που περιλαμβάνει ταινίες και τηλεόραση, και αυτός είναι ο λόγος που μας αρέσει να επενδύουμε τόσο πολύ σε μουσικά videos. Φυσικά, παρέχουν σπουδαίο υλικό για μια αγορά που γρήγορα καταλαμβάνεται από υλικό πέραν της μουσικής της μπάντας, αλλά δεν θεωρώ πως αποτελούν κάποιου είδους αναγκαιότητα, για οποιοδήποτε λόγο. Και όπως για κάθε μορφή τέχνης δεν υπάρχει τέλος με το τι μπορείς να κάνεις με αυτά. Πήγαμε από μια απόλυτα αφηγηματική δουλειά που έγινε στο "The Banishing Of William McGuiness" σε μια απλή ζωντανή απόδοση του "All Things Will Change". Το πρώτο μας κόστισε ένα αξιοσέβαστο ποσό εκείνη την εποχή, το άλλο δεν κόστισε τίποτα. Θεωρώ πως τα μουσικά videos θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως συνέχιση της τέχνης σου, όχι απλά ως άσκηση marketing, κάτι που σημαίνει πως δεν υπάρχουν κανόνες.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας πλάνα; Υπάρχουν σχέδια για περιοδεία; Συμπεριλαμβάνεται η Ευρώπη σε αυτά τα σχέδια;
Το επόμενο για εμάς είναι μια Αυστραλιανή περιοδεία αργότερα μέσα στο έτος και πιθανότατα θα προσπαθήσουμε να κλείσουμε άλλη μια περιοδεία στις αρχές του 2013, κάτι που εξαρτάται από το πώς θα πάνε τα πράγματα με το νέο άλμπουμ. Και κάπου ανάμεσα στον ανεμοστρόβιλο της κυκλοφορίας ξεκινάμε να σκεφτόμαστε να γράψουμε ξανά, κάτι που φαντάζει πολύ τρομακτικό, μέχρι να μπεις ξανά και να αρχίσεις να το κάνεις. Όλοι μας λατρεύουμε την Ευρώπη, ο Brody κι εγώ έχουμε περάσει αρκετό χρόνο εκεί τους τελευταίους δώδεκα μήνες και θα θέλαμε πάρα πολύ να επιστρέψουμε, αλλά ως μια μπάντα που μόλις ξεκίνησε να μπαίνει στην τοπική αγορά, ίσως πάρει κάποιο διάστημα μέχρι να γίνει πραγματικότητα. Λέγοντας αυτό, αν κάποιος έλληνας promoter θέλει να μας φέρει για μερικά show... εδώ είμαστε φίλε!

Κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις για το τέλος;
Ευχαριστώ για την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σας και παρακαλώ θα ήταν πολύ ωραίο αν οι αναγνώστες σας πήγαιναν και κατέβαζαν μια κόπια του "A History Of Houses" στο www.thesirentower.bandcamp.com και αν τους αρέσει μπορούν να παραγγείλουν το άλμπουμ σε φυσική μορφή στο www.thesirentower.com.