Συνέντευξη Serpentine Path

Αναδυόμενοι από τις στάχτες των τεράστιων sludge συμβόλων Unearthly Trance, οι Serpentine Path έρχονται να δείξουν τις σημαίνει να παίζεις αδυσώπητα βαριά και θανατερά αργά. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους είναι γεγονός και παρά την έλλειψη καινοτομίας,αποτελεί ίσως τον πιο heavy δίσκο της χρονιάς. Ένα φόρο τιμής στο ίδιο το doom, δημιούργημα τεσσάρων χαρισματικών μουσικών που με τον δικό τους τρόπο επανόρισαν τον όρο «heavy» τα τελευταία δέκα χρόνια. Πρωτεργάτης αυτού του heavy κινήματος είναι το δίχως άλλο, ο Tim Bagshaw (ex-Ramesses, ex-Electric Wizard), ο οποίος μας μιλάει για το νέο κύκλο που ανοίγει με τους Serpentine Path, την αποχώρησή του από τους Ramesses και το τι σημαίνει «heavy».

Οι Serpentine Path αποτελούνται από τέσσερις underground ήρωες αλλά στην ουσία πρόκεται για μια νέα μπάντα. Θες να συστήσεις το συγκρότημα στον κόσμο;
Οι Serpentine Path είναι ο Ryan Lipynsky (φωνητικά), ο Jay Newman (μπάσο) και ο Darren Verni (τύμπανα) των Unearthly Trance και η αφεντιά μου (κιθάρα). Μόλις πρόσφατα καλωσόρισε και δεύτερος κιθαρίστας στην ομάδα, ο Stephen Flam της θρυλικής doom μπάντας, Winter. Η αρχική ιδέα για τους Serpentine Path ήταν απλά να γράψουμε τον βαρύτερο και πιο πικρόχολο δίσκο που μπορούσαμε να φανταστούμε.

Πώς γνωρίστηκες με τα πρώην μέλη των Unearthly Trance και πώς αποφασίστηκε να συνεργαστείτε;
Γνωριστήκαμε πριν από πολύ καιρό, στην κοινή περιοδεία των Electric Wizard με τους Unearthly Trance το 2002 και είμαστε φίλοι από τότε. Επίσης, οι Unearthly Trance με τους Ramesses, περιόδευσαν αρκετές φορές μαζί, τα τελευταία χρόνια. Πριν λίγο καιρό μετακόμισα στο Νιου Τζέρσι στις ΗΠΑ (που είναι ακριβώς δίπλα από τη Νέα Υόρκη) και μόλις έγινε αυτό, αποφασίσαμε να τζαμάρουμε παρέα και να φτιάξουμε μια νέα μπάντα.

Άκουσα το επτάιντσο demo σας, πριν μερικούς μήνες, αλλά το full length ντεμπούτο σας τελικά αποδείχτηκε πιο doom, βαρύ και αργό απ' ό,τι περίμενα. Βγήκε φυσικά αυτή η στροφή ή το θέλατε να βγει με αυτόν τον τρόπο;
Όλο αυτό μας βγήκε πολύ φυσικά. Δεν είχαμε προδικάσει τίποτα, ούτε είχαμε κάποιο πλάνο, απλά ξέραμε ακριβώς τι θέλαμε να πετύχουμε, χωρίς να έχει χρειαστεί να το συζητήσουμε στο ελάχιστο. Όλοι είχαμε ένα κοινό και μοναδικό επίκεντρο και αυτό ήταν το Heaviness. Και αυτός ο πρώτος δίσκος βγήκε ακόμα καλύτερα απ' όσο περιμέναμε.

Υπάρχει κάποιο concept πίσω από το άλμπουμ;
Δεν υπάρχει στην ουσία κάποιο ενωτικό, λυρικό concept ή θέμα, αλλά η μουσική είναι σαφέστατα, εννοιολογικά ζοφερή και συντριπτικά heavy.

Το εξώφυλλο είναι καταπληκτικό και νομίζω ότι οποιοσδήποτε και να το δημιούργησε, σίγουρα εμπνεύστηκε από τις δουλειές του Zdzislaw Beksinski. Είστε οπαδοί της δουλειάς του Beksinski και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο σχέδιο;
To εξώφυλλο το έκανε ο Orion Landau από τη Relapse. Συμφωνώ ότι θυμίζει Beksniski, αλλά δεν είχαμε καμία πρόθεση να τον χρησιμοποιήσουμε ως έμπνευση.

Ο δίσκος είναι θηριώδης. Θέλω να πω, δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψει κανείς πόσο θηριώδης και heavy είναι. Εσύ συγκεκριμένα έχεις παίξει με μερικές από τις πιο heavy μπάντες που έχουν υπάρξει (Electric Wizard, Ramesses και τώρα Serpentine Path), οπότε, τι σημαίνει «heavy» για σένα; Αποτελεί μια αυθόρμητη παρόρμηση ή αποτελεί τρόπο ζωής;
Απλά τα πράγματα. Το να γράφω και να παίζω «heavy» μουσική ήταν πάντοτε για μένα μια αυθόρμητη παρόρμηση. Αντικατοπτρίζει και εκφράζει το πόσο αηδιασμένος είμαι με τον κόσμο.

Τι κούρδισμα είχες όταν γράφατε τον δίσκο;
Standard Λα (σ.σ.: κούρδισμα στα τάρταρα δηλαδή).

Αμέσως μετά την κυκλοφορία του επτάιντσου demo σας, υπογράψατε στη Relapse. Τι είδους ευκαιρίες παρουσιάζονται τώρα που θα ηχογραφείτε κάτω από μια τόσο σπουδαία δισκογραφική εταιρεία;
Η Relapse ήταν εξαιρετική απέναντι μας μέχρι τώρα. Μας έδωσαν πολλή ελευθερία και μας εμπιστεύτηκαν πλήρως στη διαδικασία των ηχογραφήσεων. Μας άφησαν να ηχογραφήσουμε τελείως μόνοι μας και να θέσουμε το δικό μας deadline όταν θα ήταν έτοιμος ο δίσκος. Ο μπασίστας μας Jay Newman, ηχογράφησε και επιμελλήθηκε ολόκληρο το άλμπουμ, κι έτσι ήταν πολύ εύκολο να προχωρήσουμε τη διαδικασία ηχογράφησης βασιζόμενοι σε αυτόν, αποφεύγοντας τελικά οποιαδήποτε εξωτερική επιρροή. Αυτή η εμπιστοσύνη της Relapse, πιθανότα οφείλεται στο γεγονός ότι είχε ξανασυνεργαστεί με τα παιδιά από τους Unearthly Trance. Με τον ίδιο τρόπο ηχογράφησαν και το τελευταίο δίσκο, "V" των Unearthly Trance. Τέλος, η Relapse έχει εκπληκτικό promotion και έδωσαν τρομερή ώθηση στο ντεμπούτο μας.

Ξέρω ότι αυτό ίσως να μην σε αφορά αλλά εγώ θα ρωτήσω, έτσι κι αλλιώς. Γιατί διαλύθηκαν οι Unearthly Trance; Θεώρησαν τα παιδιά πως ό,τι είχαν να πουν ως Unearthly Trance, το είπαν;
Απ’ ό,τι μου είπαν τα παιδιά, ένιωσαν ότι αυτά τα δώδεκα χρόνια που ήταν ενεργοί, ήταν ένα καλό σερί γι΄αυτούς και ένιωσαν ότι ήταν η σωστή στιγμή για να το λήξουν. Δεν είχε να κάνει με την έλλειψη έκφρασης αλλά περισσότερο με τις περιστάσεις που περιέβαλαν αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα για μια σκληρά εργαζόμενη underground μπάντα.

Απ' όσο ξέρω, συνεχίζεις κανονικά με τους Ramesses. Ένιωσες την ανάγκη να κάνεις κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά;
Βασικά, έφυγα από τους Ramesses πριν λίγο καιρό (σ.σ.: WHAT THE FUCK? Δεν είχα την παραμικρή ιδέα). Τα πράγματα άλλαξαν δραστικά για μένα προς το τέλος του 2010, όταν και έπρεπε να γίνουν κάποιες σημαντικές αναπροσαρμογές. Και φυσικά, το να μετακομίζω σε άλλη χώρα, το έκανε ακόμα πιο δύσκολο και πολύπλοκο το να συνεχίσω απλά με αυτή τη μπάντα. Τους εύχομαι, παρ’ όλα αυτά, τα καλύτερα για το μέλλον.

Έμεινα έκπληκτος όταν έμαθα μόλις πριν μερικές μέρες ότι καλωσορίσατε στους Serpentine Path, άλλον ένα βετεράνο του underground, τον Stephen Flam των Winter, για δεύτερη κιθάρα. Πώς προέκυψε αυτό;
Πριν καιρό, οι Unearthly Trance με τους Volition έκαναν ένα επτάιντσο split, φόρο τιμής στους Winter. Οι Unearthly Trance είχαν ένα κοινό φίλο με τους Winter, ο οποίος έστειλε αυτόν τον tribute δίσκο στον John (σ.σ.: Alman, φωνή και μπάσο στους Winter) και τον Stephen των Winter. Με τον καιρό, όταν επανενώθηκαν οι Winter, ο Jay έγινε φιλος με τα παιδιά και μάλιστα τους βοήθησε και τον εξοπλισμό τους για μερικά συναυλίες στη Νέα Υόρκη. Ο Stephen τελικά έμαθε τι ετοιμάζουμε με τους Serpentine Path και του ενθουσιάστηκε. Στην ουσία, από μόνος του μας πλησίασε και μας ρώτησε αν μας ενδιαφέρει να μπει κι αυτός στη μπάντα. Εννοείται ότι όλοι είπαμε αμέσως το ναι. Είναι μεγάλη μας τιμή και ήδη περνάμε τέλεια με τον αυτόν στην ομάδα.

Στους Electric Wizard ήσουν μέχρι το 2002 και το "Let Us Prey". Για ποιόν λόγο έφυγες;
Όταν έφυγε ο Mark Greening (Ramesses, ex-Electric Wizard) από τη μπάντα βρήκα την όλη φάση -και κυρίως όσον αφορά το κομμάτι του τζαμαρίσματος- πολύ διαφορετικό από αυτό που είχα συνηθήσει και αυτό το κομμάτι ήταν που απολάμβανα περισσότερο για να πω την αλήθεια. Οπότε έπρεπε να πάρω μια πολύ δύσκολη απόφαση για το τι πραγματικά ήθελα να κάνω.

Νομίζω ότι το doom metal έχει εξελιχθεί εκπληκτικά τα τελευταία χρόνια. Με την τεχνολογία να εξελίσσεται, οι περισσότερες μπάντες προσπαθούν με τη βοήθεια αυτής, να βγάλουν ακόμα πιο heavy και gloomy ήχο, ενώ άλλες μπάντες πειραματίζονται με τη heavy ψυχεδέλεια, το drone, το noise ακόμα και το black metal και το hardcore. Ποιά είναι η γνώμη σου επ' αυτού; Υπάρχει όρια στον πειραματισμό ή όχι, ακόμα και για το doom metal;
Νομίζω ότι το doom είναι ένα πολύ αφηρημένο είδος. Θέλω να πω, υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές μορφές, τύποι και εκδόσεις του doom που ο κόσμος αιώνια θα συζητάει και θα τσακώνεται. Για μένα είναι μόνο τα αργόσυρτα, heavy riffs και οι θηριώδεις, νοσηροί ήχοι. Προφανώς, θα υπάρχουν μπάντες που πειραματίζονται αλλά εμείς ασχολούμαστε μονάχα με ό,τι κάνουμε και τους ήχους που δημιουργούμε. Το μόνο που πιστεύω είναι ότι θα πρέπει να είναι μια ειλικρινής μορφή έκφρασης για μια μπάντακαι όχι απλά μια μόδα.

Μέχρι να έρθει το βινύλιο στα χέρια μου, δεν ξέρω με τι έχουν να κάνουν οι στίχοι. Θες να μας διαφωτίσεις;
Οι στίχοι ασχολούνται με την υποκείμενη πολεμοχαρή και ζωώδη φύση της ανθρωπότητας, άγνωστες και μυστηριώδεις δυνάμεις, τον έντονο πόνο και την ενδεχόμενη εξαφάνιση που δεσπόζει μπροστά μας. Ξέρεις τώρα, doom...

Έχετε προγραμματίσει καμιά περιοδείας; Υπάρχει καμία πιθανότητα να έρθετε Ευρώπη, σύντομα;
Yπάρχει μια πιθανότητα αλλά δεν θα κάνουμε καμία εκτεταμένη περιοδεία. Βασικά προτιμούμε να παίξουμε σε συναυλίες που όλοι θα γουστάρουμε και θα τύχει να βρεθούν στο δρόμο μας.

Αυτό ήταν. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου και ελπίζω να σας δω στο «δρόμο». Doom on.
CHEEERS!