Συνέντευξη Overkill (Bobby "Blitz" Elsworth)

«Δε θα κάτσω να κλάψω επειδή δεν ανήκω στο Big 4, δεν είμαι τύπος που θα ζηλέψει»

Από τον Κώστα Πολύζο, 30/03/2012 @ 13:48
Η τεχνολογία μάς έχει κάνει τη ζωή πολύ πιο εύκολη από όσο ήταν στο παρελθόν. Για παράδειγμα, μπορείς να μιλάς αραχτός στον καναπέ σου με ένα από τα εφηβικά μουσικά ινδάλματά σου και με τη βοήθεια ενός recorder να καταγράφεται η συζήτηση. Αλλά όταν η τεχνολογία αποτυγχάνει, αποτυγχάνει παταγωδώς! Αυτό ήταν το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα όταν, προσπαθώντας να ακούσω το αρχείο της ηχογράφησης, το μόνο με το οποίο ήρθα αντιμέτωπος ήταν το υπεργαλαξιακό τηλεφώνημα του Ε.Τ. στη μάνα του για να της πει να έρθει να τον μαζέψει πίσω που τον είχαν ξεχάσει στην, ανέτοιμη να δεχτεί την ομορφιά του, Γη. Που θέλω να καταλήξω; Ο Bobby Ellsworth είναι τόσο ψυχάρα που, όταν του γνωστοποιήσαμε τι συνέβη, δέχτηκε να ξανακάνουμε άμεσα τη συνέντευξη. Διαβάστε παρακάτω τι ανέφερε για το νέο άλμπουμ, το συγκρότημα και τα σχέδια που ΔΕΝ κάνει για το μέλλον, γελάστε μέχρι δακρύων με τα αστεία του και σεβαστείτε την ειλικρίνεια με την οποία απαντά σε κάποιες από τις ερωτήσεις.

Θέλω να μου πεις πώς αισθάνεσαι ακούγοντας το καινούριο άλμπουμ και αν νοιώθεις απόλυτα ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα.
Να σου πω, δεν νομίζω να φεύγαμε από το studio αν δεν ήμασταν ικανοποιημένοι. Λόγω του ότι ο D.D. (σ.σ.: Verni) είναι ο ιδιοκτήτης, έχουμε την πολυτέλεια να μην μας απασχολεί ο χρόνος. Σίγουρα η εταιρεία κανονίζει την ημερομηνία κυκλοφορίας του δίσκου και το πότε θέλουν να τους το παραδώσουμε, αλλά γενικά δεν φεύγουμε από το studio αν δεν νοιώθουμε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα. Αυτό που μου άρεσε από την αρχή με το "The Electric Age" ήταν πως υπήρχε πολύ ενέργεια κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων και όταν το παραδώσαμε στον Greg Reely το μόνο που χρειαζόταν ήταν να προσθέσουμε κάποιες λεπτομέρειες εδώ και εκεί, οπότε όλοι μας πιστεύω πως είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα.

Ποιά μέθοδο ακολουθήσατε για τη δημιουργία του άλμπουμ; Την ίδια με τους προηγούμενους δίσκους ή αυτή τη φορά το προσεγγίσατε κάπως διαφορετικά;
Κοίτα, νομίζω πως αυτό που συμβαίνει είναι πως έχουμε μια δεδομένη διαδικασία και από τη στιγμή που αυτή λειτουργεί δεν χρειάζεται να την αλλάξουμε. Δεν προσπαθούμε να πιέσουμε τα πράγματα διαφοροποιώντας τον τρόπο που λειτουργούμε. Είμαστε οι Overkill και κάνουμε αυτό που κάνουμε και νομίζω πως ο κόσμος ξέρει τι να περιμένει από εμάς. Η διαδικασία λέει πως τα τελευταία χρόνια το κάθε άλμπουμ ξεκινάει από τον D.D. και τελειώνει με εμένα και κάπου μεταξύ της αρχής και του τέλους εμπλέκονται και τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν είναι, δηλαδή, πως μόνο εμείς οι δύο φτιάχνουμε το άλμπουμ, αλλά και οι υπόλοιποι εμπλέκονται στη διαδικασία της σύνθεσης, ο καθένας με τον τρόπο του.

Όταν ξεκινάτε τη σύνθεση των τραγουδιών, έχετε μες στο μυαλό σας πώς θέλετε να ακούγονται ή κάθε φορά πειραματίζεστε και όπου σας βγάλει;
Ξέρεις, μου αρέσει να εκπλήσσομαι με αυτό κάθε φορά. Πάνω-κάτω ξέρουμε που θέλουμε να πάμε, αλλά πάντα το τελικό αποτέλεσμα διαφοροποιείται από αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ξεκινώντας. Ξεκινάς, χτίζοντας τα θεμέλια του δίσκου τα οποία είναι ο ήχος της κιθάρας ή των τυμπάνων ή οτιδήποτε άλλο σχετικό, αλλά όταν το δίνεις σε ένα ικανότατο άτομο όπως ο Greg Reely, τότε είναι που γίνονται οι προσθήκες και έρχονται οι εκπλήξεις. Οπότε, όταν του δώσαμε το άλμπουμ στις 15 Δεκεμβρίου γνωρίζοντας πως θα ακουγόταν, στις 15 Ιανουαρίου όταν τελειώσαμε ήταν κάτι διαφορετικό και αυτό συνήθως πρόκειται για θετική εξέλιξη παρά αρνητική.

OverkillΟπότε μπορείς να πεις πως το αποτέλεσμα είναι και πάλι ένα καθαρά thrash άλμπουμ όπως και το προηγούμενο;
Νομίζω πως αυτός ο δίσκος έχει καλύτερη παραγωγή, πιο heavy αλλά και πάλι έχει κάποιες διαφοροποιήσεις. Είναι ο ήχος ο οποίος ακούγεται κάπως σαν «το παλιομοδίτικο να συναντά την μοντέρνα προσέγγιση» και αυτό νομίζω είναι πως το κάνει τη διαφορά. Θεωρώ πως είναι νομίζω κάπως πιο επιθετικό να σου πω την αλήθεια.

Πάντα σκεφτόμουνα πως το τελευταίο τραγούδι του "Immortalis", το "Overkill V…The Brand" ήταν αυτό το οποίο κατά ένα τρόπο επανακαθόρισε τον ήχο σας. Ενώ και η συνεργασία με τον Jonny Zazula μετά από τόσα χρόνια δεν θα μπορούσε να μην σημαίνει κάτι. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Αυτή είναι μια ερώτηση που με βάζει σε σκέψεις...(σκέφτεται). Τελικά ίσως να ισχύει κάτι τέτοιο αν και δεν έγινε βάσει σχεδίου. Αλλά ισχύει και αυτό που σου είπα πιο πάνω, ότι δηλαδή δεν ξεκινάμε να γράφουμε ξέροντας ακριβώς που πηγαίνουμε. Οπότε αυτό που με ρωτάς -αν και δεν είναι παράλογο, αφού φαίνεται να υπάρχει μια σύνδεση- μάλλον συμβαίνει συμπωματικά θα έλεγα.

Το τωρινό lineup κρατάει εδώ και αρκετό καιρό, ακόμη και ο Ron Lipnicki είναι πλέον εφτά χρόνια μαζί σας. Πιστεύεις πως υπάρχει η κατάλληλη χημεία και πως πρόκειται να είστε μαζί για πολλά χρόνια ακόμη;
Δεν λες ποτέ «αυτό θα κρατήσει για πολλά χρόνια» γιατί με έχουν ξεγελάσει στο παρελθόν (γέλια), αλλά αυτό που ξέρω είναι πως όντως η χημεία είναι πολύ καλή. Μας αρέσει να περνάμε χρόνο μαζί. Δεν είναι ότι προσπαθούμε να το επιβάλλουμε - γιατί υποτίθεται πως πρέπει να περνάμε καλά - και αυτό είναι κάτι από το οποίο έχουμε σημαντικό όφελος. Θέλουμε να περνάμε χρόνο όλοι μαζί και αυτό βγαίνει θετικά στις ηχογραφήσεις, στην περιοδεία, στο παίξιμο πάνω στη σκηνή και αυτή τη στιγμή αυτό λειτουργεί πολύ καλά, αλλά ποτέ δεν λέω ποτέ, γιατί δεν ξέρεις ποιες μπορεί να είναι οι αλλαγές στο μέλλον, αφού όλα εξαρτώνται από τις αποφάσεις σε προσωπικό επίπεδο. Αυτή τη στιγμή πάντως είμαστε -όπως μας αποκαλεί η γυναίκα μου - το «κλαμπ τον μεσηλίκων αγοριών» (σ.σ.: ξεπατώνεται στα γέλια). Παίζουμε χαρτιά, ρίχνουμε ζάρια, καπνίζουμε κουβανέζικα πούρα κάποιες φορές και πίνουμε ουίσκι και αυτός είναι ο λόγος που πραγματικά λειτουργεί τόσο καλά για εμάς, αφού όταν περνάς τόσο καλά μπορείς να παρουσιάσεις μια μπάντα η οποία πραγματικά παίζει σε υψηλό επίπεδο.

Κοιτώντας τη δισκογραφία σας αυτό που παρατηρώ είναι πως ανά περιόδους υπήρχαν κάποιες αλλαγές, οι οποίες όμως μου κάνανε περισσότερο σε προσαρμογή στις καινούριες συνθήκες παρά κάποια ριζοσπαστική αλλαγή κατεύθυνσης. Συμφωνείς με αυτό;
Ναι, συμφωνώ. Ξέρεις από δίσκο σε δίσκο προφανώς βλέπω αλλαγές, υπάρχουν για παράδειγμα ομοιότητες του "The Electric Age" με το "Feel The Fire" μετά από τόσα πολλά χρόνια, αλλά υπάρχουν και τεράστιες διαφορές, όχι μόνο στην παραγωγή αλλά και σε επίπεδο συνθέσεων. Μπορεί να ακουγόμαστε οι ίδιοι, αλλά δεν είμαστε οι ίδιοι. Σίγουρά από δίσκο σε δίσκο αυτές οι διαφορές δεν είναι τόσο κραυγαλέες αλλά εγώ μπορώ και τις καταλαβαίνω και αυτό είναι που το κάνει ενδιαφέρον.

OverkillΜιας που λέγαμε για τις αλλαγές από δίσκο σε δίσκο νομίζω πως η πιο κραυγαλέα είναι αυτή στο "The Killing Kind".
Πραγματικά. Ίσως αυτή η αλλαγή να ξένισε πολύ κόσμο και δεν ξέρω πλέον αν πρέπει να την υπερασπιστώ ή όχι, αλλά να ξέρεις πως εκείνο το συμβόλαιο που κάναμε με αυτό το δίσκο, μας εξασφάλισε αρκετά χρήματα και κράτησε την μπάντα ζωντανή σε δύσκολους καιρούς.

Ποιό πιστεύεις πως ήταν το πιο σημαντικό άλμπουμ της καριέρας σας, πέραν φυσικά από το "Feel The Fire" το οποίο ήταν το πρώτο και λογικά αυτό που σας έδωσε μουσική υπόσταση ως συγκρότημα;
Πάντα νομίζω πως αυτό ήταν το "Horrorscope". Ήμασταν πλέον οι δυο μας, o D.D. και εγώ (σ.σ.: ο τρίτος που μόλις είχε φύγει ήταν ο Bobby Gustafson), οπότε ο τρόπος που γράφαμε ήταν διαφορετικός...υπήρξε μάλλον αρκετό άγχος για το πως θα εξελισσόταν αυτό το άλμπουμ και ειλικρινά δεν νομίζω να έχουμε πιεστεί περισσότερο. Ξέρεις ήμασταν μια καινούρια ομάδα με καινούρια μέλη και θέλαμε πάρα πολύ να ακουστούμε σαν Overkill, ακόμη και η εταιρεία το αισθανόταν το ίδιο, οπότε όταν βγήκε εκείνος ο δίσκος, με την επιτυχία που είχε και ο οποίος ακουγόταν όπως ακριβώς θέλαμε, νοιώσαμε μεγάλη ανακούφιση και το θεωρήσαμε μεγάλο κατόρθωμα. Ήταν τότε που είπαμε «Οκ, μπορούμε να τα καταφέρουμε και έτσι» και πραγματικά νοιώθω εκείνο το άλμπουμ σαν το λιοντάρι που βγήκε από το κλουβί...αν με καταλαβαίνεις.

Οκ, να το πιάσουμε και από την αντίθετη πλευρά τώρα. Έχεις μετανιώσει για κάποια σας δουλειά;
Κοίτα, όχι απαραίτητα. Δεν μετανιώνω για κάτι. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα γύρναγα στο παρελθόν να ξαναηχογραφήσω κάτι. Σίγουρα υπήρχαν δίσκοι για τους οποίους θα ήθελα να είχαμε περισσότερο χρόνο να δουλέψουμε, για παράδειγμα πιστεύω πως το "I Hear Black" είναι ένα καλό άλμπουμ, αλλά θα ήθελα να είχαμε λίγο παραπάνω χρόνο για να αναπτύξουμε κάποια τραγούδια. Επίσης δεν είμαι και μεγάλος οπαδός του "Under The Influence", εννοώ πως σίγουρα έχει κάποια πολύ καλά τραγούδια, αλλά δεν πλησιάζει σε ποιότητα τον δίσκο που διαδέχτηκε, το "Taking Over", καθώς δεν νομίζω πως υπήρξε κάποια εξέλιξη. Ήταν περισσότερο ένα βήμα πίσω ή πλάγια να θες, κατά τη γνώμη μου. Δεν υπάρχει λόγος να στέκεσαι στα λάθη όμως, σίγουρα μπορείς να εστιάσεις σε αυτά και να διδαχτείς, αλλά αν δεν υπήρχαν και λάθη δεν θα μπορούσες να βελτιωθείς. Δεν μπορείς να κυκλοφορείς συνεχώς αριστουργήματα, απλά δεν γίνεται, είναι ακατόρθωτο (γέλια).

Είχατε κατά το παρελθόν κάποιον εκτός μπάντας, ο οποίος σας συμβούλευε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε;
Ναι, αλλά εδώ και καιρό, κάπου από τα μέσα των 90s, μανατζάρουμε τους εαυτούς μας. Κατά το παρελθόν είχαμε μια εταιρεία, την Loud And Proud, στη Νέα Υόρκη, η οποία είχε και ένα πολύ γνωστό night club, το L'amour, και μετά ήταν ο Richard Sanders ο οποίος δούλευε για την Sony και εξελίχθηκε σε πολύ σημαντικό στέλεχος. Όπως σου είπα αυτή τη στιγμή εκπροσωπούμε τους εαυτούς μας, αλλά ανά πάσα στιγμή μπορούμε να ανατρέξουμε σε αυτούς τους τύπους, να φάμε μαζί και να τους ρωτήσουμε την άποψή τους για κάποιες από τις επιλογές που έχουμε στο μυαλό μας και τι μας προτείνουν. Ακόμη και αυτό το κομμάτι στους Overkill είναι αρκετά ενδιαφέρον και πλέον αυτό που έχει σημασία είναι πως όποια απόφαση και αν παίρνουμε, είναι δική μας απόφαση.

Πες μου πως αισθάνεσαι που δεν είσαι μέλος του «Big 4», γιατί εγώ θεωρώ πως άνετα θα μπορούσατε να συμπεριληφθείτε σε αυτό.
Τι είπες τώρα; (γέλια). Θα σου πω κάτι και θέλω να με πιστέψεις. Δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Μου αρέσει να ζω τη στιγμή, το τώρα και να παίρνω τη ζωή όπως μου έρχεται. Δε θα κάτσω να κλάψω επειδή δεν «ανήκω» στο «Big 4» και ξέρεις δεν είμαι τύπος που θα ζηλέψει. Τα πάντα έχουν να κάνουν με το σωστό timing. Να είσαι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Έτσι διαμορφώνονται οι καριέρες και είναι ένας από τους λόγους που κάποιοι τα πάνε καλύτερα από τους άλλους, χωρίς να το αξίζουν απαραίτητα βάσει ποιότητας και αυτό που λέω δεν είναι κάποιου είδους μομφή σε αυτές τις μπάντες. Απλά μια γενικότερη διαπίστωση. Πάντως να ξέρεις πως είμαι ευτυχισμένος για το πώς έχουν εξελιχτεί οι Overkill.

OverkillΘέλω τώρα να σε ρωτήσω για την ιστορία πίσω από το "Coverkill". Ήταν απλά η μόδα της εποχής που ακολουθήσατε ή υπήρχε κάτι πιο αγνό από πίσω;
Θες να μάθεις την αλήθεια; Η τότε γυναίκα μου είχε καταθέσει αίτηση διαζυγίου και δεν είχα καθόλου γαμημένα χρήματα (σ.σ.: σε αυτό το σημείο νομίζω πως κυλιέται στο πάτωμα από τα γέλια και εγώ μαζί!). Δεν το έχω πει ποτέ σε κανένα εκτός από εσένα. (σ.σ: τα γέλια συνεχίζονται και η κουβέντα ξεφεύγει λίγο)...σκέφτομαι «σκατά θα μου πάρει το σπίτι» και το αγαπούσα αυτό το σπίτι ρε φίλε, οπότε έπρεπε να βρω έναν τρόπο να εξοικονομήσω χρήματα να της δώσω και ο D.D. πρότεινε τη λύση ενός δίσκου διασκευών και εγώ συμφώνησα. (σ.σ.: περιμένω να συνέλθει λίγο για να ξανασοβαρευτούμε).

Κοίτα σε αυτό το άλμπουμ υπήρχαν νομίζω οι προφανείς επιλογές τραγουδιών όπως οι Sabbath, οι Priest, οι Motorhead, οι Sex Pistols, συγκροτήματα που προφανώς σας είχαν επηρεάσει. Αλλά ρε Bobby πώς προέκυψαν οι γαμημένοι Manowar και το "Death Tone";
(γελάει) Κοίτα όταν εμείς ξεκινήσαμε οι Manowar υπήρχαν ήδη και εμείς ήμασταν οπαδοί της μπάντας, τόσο απλό είναι. Πιστεύω πως το "Battle Hymns" είναι ανάμεσα στα 100 καλύτερα heavy metal άλμπουμ όλων των εποχών, πιθανότατα και στα 50 καλύτερα μη σου πω. Πιστεύω πως κάναμε καλή δουλειά καθώς το παρουσιάσαμε σαν ένα Overkill τραγούδι. Το ίδιο μπορώ να πω και για το τραγούδι των Jethro Tull. (σ.σ.: "Hymn 47").

Είσαι στο συγκρότημα για περισσότερα από 30 χρόνια. Ένοιωσε ποτέ την ανάγκη να κάνεις κάτι διαφορετικό μουσικά από τους Overkill;
Τα άλλα παιδιά πάντα κάνανε κάποια πράγματα, ο Dave έχει τους Speed Kill Hate και ο D.D. τους The Bronx Casket Co., ενώ και εγώ κάποια στιγμή το 2007 έφτιαξα τους The Cursed οι οποίοι ήταν κάτι σαν το rock ‘n’ roll να συναντά το metal, οπότε ναι το έχω κάνει γιατί ένοιωθα αυτή την ανάγκη. Θυμάμαι εκείνο τον χειμώνα να είναι αρκετά σφοδρός και ενώ μου αρέσει να κάνω βόλτες με τη μηχανή μου, δεν είχα αυτή τη δυνατότητα, καθώς όλα ήταν παγωμένα έξω και θυμάμαι τη γυναίκα μου να μου λέει πως έπρεπε να βρω κάποιο χόμπι. Σκέφτηκα λοιπόν πως ο γαμημένος Dan Lorenzo μου έχει στείλει όλα αυτά τα cool riffs, οπότε κάτι θα μπορούσα να γράψω για αυτά και να βγάλω τον χειμώνα (γέλια). Τελικά το άλμπουμ βγήκε αρκετά καλό, ξέρεις αρκετά rock ‘n’ roll, με ένα stoner συναίσθημα, αλλά με σαφείς metal επιρροές.

Ξέρεις μου αρέσει να σας σκέφτομαι σαν τα πειραματόζωα της thrash σκηνής. Είστε οι μεγαλύτεροι της γενιάς σας και πραγματικά είναι ενδιαφέρον να δούμε πως θα εξελιχτεί αυτό το πράγμα. Κατά την άποψη σου, μέχρι πότε βλέπεις να κυκλοφορείτε δίσκους και να κάνετε συναυλίες;
Δεν μας αρέσει να μιλάμε για αυτό, είναι κάτι σαν ταμπού θέμα. Ο μόνος λόγος που έχει δουλέψει το πράγμα μέχρι σήμερα είναι γιατί δεν κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Αν για παράδειγμα άρχιζα να κάνω σχέδια και να λέω «ααα σκέφτομαι πως το 2017 θέλω να ζω σε μια παραθαλάσσια βίλα στο Μεξικό» (γέλια), τότε ήταν που κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν ποτέ. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να παίρνεις την κάθε ευκαιρία που σου δίνεται και να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς με αυτή και αυτός πιστεύω πως είναι ο λόγος που οι Overkill είναι αυτοί που είναι. Θυμάμαι μια μπάντα, με την οποία περιοδεύαμε και τελικά γίναμε και φίλοι, να με ρωτάνε τα μέλη της μετά από την εμφάνιση τους πώς μου φάνηκαν και εγώ τους έλεγα «ήταν καλό, αλλά έτσι πρέπει να γίνεται», ενώ βγαίναμε στη σκηνή (γέλια). Μου αρέσει ο ανταγωνισμός και αίσθηση του να ζεις τη στιγμή, το να σκέφτομαι το μέλλον είναι κάτι που εναντιώνεται στις αρχές μου.

OverkillΘέλω για τι συνέχεια να σου πω κάποιες λέξεις και εσύ να μου απαντάς μονολεκτικά. Οκ;
Shoot me…

"Feel The Fire"...
Χάος...

"Horrorscope"...
Επιτυχία...

"Bastard Nation"...
Sing along...

"Fuck You"... Ξέρεις... όχι εσύ, το τραγούδι.
(ξεραίνεται στα γέλια) No... Fuck YOU

D.D. Verni...
Wow... με μια λέξη; ...θα έλεγα τίμιος.

Έλα, πες τώρα τι νιώθεις γι' αυτόν με περισσότερες από μία λέξεις.

Είναι ο πιο τίμιος άνθρωπος που ξέρω και αυτός που εμπιστεύομαι περισσότερο και είναι κάτι πολύ σημαντικό να είναι ένας άνθρωπος τόσο αξιόπιστος μετά από τριάντα χρόνια και ελπίζω να νιώθει το ίδιο και για εμένα έως κάποιο βαθμό, αλλά ξαναλέω ότι τον εμπιστεύομαι και αυτό είναι κάτι μοναδικό, ειδικά σε αυτή τη δουλειά.

Πώς φτιάχνετε το setlist όταν βγαίνετε σε περιοδεία; Έχετε πάρα πολλά καταπληκτικά τραγούδια και πάντα θα υπάρχει κόσμος στο κοινό που θα ήθελε να ακούσει «εκείνο το τραγούδι που ΔΕΝ παίξατε».
(γέλια) Ναι, αυτό είναι απίστευτο. Είναι αυτό που αποκαλώ ο κανόνας της Γερμανίας που πάντα έρχονται τύποι και σου λένε «η μπύρα ήταν τέλεια, ο καιρός καταπληκτικός, το line up του φεστιβάλ σκότωνε, όλα τα τραγούδια που παίξατε ήταν φοβερά, εκτός...» (σ.σ.: ταβλιάζεται πάλι στα γέλια). Δεν μπορείς να ικανοποιήσεις όλους τους οπαδούς. Προσπαθούμε να κρατήσουμε κάποια standards όπως για παράδειγμα τα "Elimination", "Rotten To The Core", "Fuck You" και από εκεί και πέρα διαφοροποιούμαστε ανάλογα την περίσταση. Το καλό για εμάς είναι πως με τα δύο τελευταία άλμπουμ θα έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε καινούριο υλικό που ο κόσμος πραγματικά θα γουστάρει. Πάντα το να παίζουμε καινούρια τραγούδια είναι πιο συναρπαστικό από το να παίζουμε τα παλιά. Έχουμε παίξει το "Rotten To The Core" 40.000 φορές, το "Bring Me The Night" 150 φορές, αλλά δεν έχουμε παίξει ποτέ το "Electric Rattlesnake" και αυτή είναι σε γενικές γραμμές η συνταγή. Βάζουμε τα στάνταρ κομμάτια και προσθέτουμε κάποια άλλα στάνταρ τραγούδια, μαζί με κάποιο καινούριο υλικό.

OverkillΝα σε ρωτήσω κάτι πιο προσωπικό. Πώς είναι η υγεία σου; Έχεις ξεπεράσει καρκίνο και εγκεφαλικό. Πώς διαχειρίζεσαι αυτές τις καταστάσεις, γιατί μπορεί να έχεις την καλύτερη δουλειά στον κόσμο, αλλά είναι κάπως απαιτητική όσον αφορά τα ταξίδια και τα live;
Κάτσε σκέψου τα όλα αυτά και θα γίνουν όντως τα προβλήματα σου. Δεν με κράτησαν κάτω παρά μόνο όταν εκδηλώθηκαν. Συνηθίζω να λέω πως το καλύτερο μέρος από το εγκεφαλικό είναι ότι δεν θυμάσαι τίποτα μετά (γέλια). Με ρωτάνε τι ένοιωσα εκείνη τη στιγμή. Έπαθα ένα γαμημένο εγκεφαλικό, πώς θες να θυμάμαι τι συνέβη; (γέλια) Και το καλύτερο ήταν πως έλαβα μετά e-mails συμπαράστασης από ανθρώπους που δεν ήξερα ή που δεν ήθελα να έχω επαφή και τους ρώταγα «πού στο διάολο βρήκες το e-mail μου;». Οκ, να σοβαρευτούμε, σίγουρα με έχει επηρεάσει. Δεν είμαι και ο πιο υγιής άνθρωπος του πλανήτη, ακόμη μου αρέσει να πίνω και να καπνίζω, αλλά κάνω άλλα πράγματα για να εξισορροπήσω την κατάσταση. Προφανώς προσέχω τη διατροφή μου και ασκούμαι κάπως. Μου αρέσει να τρέχω με το σκύλο μου τον οποίο υπεραγαπώ και γενικά πιστεύω πως όλα αυτά βοηθάνε.

Οκ, πάμε σε πιο μοντέρνα θέματα. Τι πιστεύεις για το internet και την πειρατεία που είναι και της μόδας με το κλείσιμο διαφόρων sites και τους περιβόητους νόμους;
Σίγουρα είναι καλό για διαφήμιση, για συναγωνισμό. Είναι καλό στο να διαδίδει τα μηνύματα και τη μουσική σου και κάνει τον κόσμο μικρότερο, το οποίο πιστεύω πως είναι κάτι θετικό. Προφανώς σε ότι έχει να κάνει με την πειρατεία θα μπορούσε να καταστρέψει τη σκηνή ή μάλλον έχει ήδη καταστρέψει άλλες σκηνές. Θα ήθελα απλά να δω κάποιους επιπλέον κανονισμούς για τα δικαιώματα, αλλά ο κόσμος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως το internet υπάρχει.

Κατά τη γνώμη μου φταίνε και οι εταιρείες καθώς βλέπανε που πήγαινε το πράγμα, αλλά δεν κάνανε τίποτα και τώρα απλά διαμαρτύρονται για την πειρατεία.
Ναι, έχεις δίκιο. Κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών και πιστεύω πως το πρόβλημα δεν πρέπει να επικεντρώνεται μόνο στην πειρατεία, αλλά σκέψου πως κάποιος μπορεί να κλέψει την κόπια από ένα άλμπουμ το οποίο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη και να το πουλήσει για 1.500 δολάρια και μετά από μια βδομάδα να έχει διαρρεύσει παντού. Δεν είναι δίκαιο ρε φίλε (γελάει). Τα πράγματα που διακινούνται στο internet δεν είναι μόνο πληροφορίες, αλλά μπορεί να είναι και η δουλειά κάποιου. Μιλούσα τις προάλλες με κάποιον τύπο στην Ισπανία ο οποίος μένει στην Βαρκελώνη και η κοπέλα του στην Μαδρίτη και μου συνέκρινε το παράνομο downloading με το γεγονός πως η κοπέλα του δεν είχε πρόβλημα να βλέπει ο κόσμος τις γυμνές φωτογραφίες που του έστελνε. Δηλαδή του λέω, «είναι οκ να κλέβεις από την τσέπη μου επειδή η γκόμενα σου γουστάρει να την βλέπουν γυμνή;» και μάντεψε κιόλας ...την είδα γυμνή και δεν λέει μία (σ.σ.: εντάξει, εδώ μου πέφτει το τηλέφωνο από τα γέλια). Ξέρεις είναι αρκετά πολύπλοκο το όλο πράγμα γιατί από την στιγμή που ο κόσμος θα πιστέψει πως όλα γίνονται τσάμπα, η σκηνή θα σβήσει. Για την ώρα όμως η metal κοινότητα ακόμη στηρίζει και αγοράζει τα CD, για αυτό και ακόμα υπάρχει σκηνή.

Πώς βλέπεις τη σκηνή; Υπάρχουν νέες μπάντες εκεί έξω οι οποίες κατά τη γνώμη σου έχουν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω;
Αυτές που εγώ έχω ξεχωρίσει είναι οι Suicidal Angels, οι Municipal Waste και οι Evile, οι οποίες είναι μπάντες που έχουν πλέον αρχίσει να διαμορφώνουν τη δική τους ταυτότητα και αυτό το πράγμα είναι που τους δίνει μια πρωτοτυπία η οποία είναι απαραίτητη και γι' αυτό πιστεύω πως η thrash σκηνή έχει ακόμη μέλλον.

Οπότε αυτό που καταλαβαίνω είναι πως θες οι νέες μπάντες να μην κολλάνε απλά στο παρελθόν, αλλά να παίρνουν τη μουσική που αγαπάνε και να την πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα;
Ναι, αυτό πρέπει να συμβαίνει κατά την άποψή μου και παράδειγμα τέτοιου συγκροτήματος είναι οι Evile οι οποίοι έχουν αναπτύξει την δική τους ταυτότητα και αυτό είναι το σημαντικό. Κάτι ανάλογο κάνανε και μπάντες όπως εμείς, οι Exodus και οι Testament πίσω στα 80s.

OverkillΈρχεστε για δύο συναυλίες τον Ιούνιο στην Ελλάδα. Tι θα πρέπει να περιμένει ο κόσμος από εσάς; Θα παίξετε το "In Union We Stand" που είναι ιδιαίτερα αγαπητό στους Έλληνες οπαδούς σας; Τι άλλα σχέδια έχετε για περιοδείες;
Κοίτα, το καλοκαίρι θα δώσουμε μερικά live στο πλαίσιο κάποιων φεστιβάλ, στο setlist των οποίων πάντα το συμπεριλαμβάνουμε, αφού είναι τραγούδι το οποίο είναι πάντα ωραίο να παίζεις μπροστά σε πολύ κόσμο, οπότε λογικά θα το ακούσετε κι εσείς. Τι να περιμένετε; Πολλή ενέργεια από εμάς και ένταση (γελάει). Σε ό,τι αφορά τις περιοδείες, ξεκινάμε μία μικρής διάρκειας τον Απρίλιο στις Η.Π.Α. και το καλοκαίρι όπως σου είπα θα παίξουμε σε κάποια φεστιβάλ στην Ευρώπη, αλλά και την Αμερική και τον Καναδά. Η ευρωπαϊκή μας περιοδεία ξεκινάει κάποια στιγμή τον Οκτώβριο, ενώ ένα δεύτερο σκέλος της αμερικανικής έχει κανονιστεί για τον Ιανουάριο, οπότε όπως καταλαβαίνεις θα είμαστε αρκετά απασχολημένοι όλο αυτό το διάστημα.

Ποιές είναι οι πολιτικές σου απόψεις γύρω από την παγκόσμια οικονομική κρίση; Δεν ξέρω αν είσαι ενήμερος για το τι συμβαίνει εδώ στην Ελλάδα, αλλά φαντάζομαι πως επηρεάζει και εσένα όλο αυτό.
Κοίτα σε προσωπικό επίπεδο έχω ένα μικρό portfolio μετοχών που έχω επενδύσει στις ευρωπαϊκές αγορές, οπότε προφανώς και με επηρεάζει. Αυτό που πιστεύω είναι πως αυτή τη στιγμή η Ευρώπη δοκιμάζεται. Φτιάξατε μια ένωση η οποία ή θα βγει πιο δυνατή από αυτό ή θα καταρρεύσει. Και η Αμερική είναι ένωση με 50 Πολιτείες, οι οποίες είναι όμως ενωμένες και αυτό είναι το νόημα και αυτή είναι η δύναμή της, η σταθερότητα που πηγάζει από αυτή την ένωση. Έχω την εντύπωση πως αυτό που γίνεται με την εξαγορά του χρέους της Ελλάδας είναι αναγκαίο και ίσως πρέπει να ακολουθήσει και αυτό της Ιταλίας και κάποιων άλλων χωρών της περιφέρειας.

Να ρωτήσω τώρα κάτι άσχετο. Όταν ήσουνα έφηβος και μέχρι να ενηλικιωθείς τι μουσική άκουγες;
Δεν έχω ενηλικιωθεί ακόμη (γέλια). Όταν ήμουνα σε αυτή την ηλικία άκουγα διάφορα πράγματα. Τότε ήταν που έμαθα τους Priest, που έμαθα την punk σκηνή της Νέας Υόρκης και των πρώτων άλμπουμ των Motorhead... ξέρεις, πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου εν μέρει headbanger και εν μέρει pinhead. Pinhead, γιατί άκουγα Ramones, New York Dolls, The Heartbreakers και άλλα τέτοια πράγματα. Από την άλλη, όμως, μου άρεσε το New Wave Of British Heavy Metal και νομίζω πως αυτό αντικατοπτρίζεται και στους Overkill, αφού μπορούμε να πούμε πως έχουν αυτό το punk attitude, αλλά ταυτόχρονα όλα αυτά τα στοιχεία που την κάνουν μια heavy metal μπάντα.

Ενδιαφέρεσαι ακόμη στο να ακούς μουσική και να ανακαλύπτεις καινούρια συγκροτήματα;
Φυσικά. Όπως σου είπα πριν, εκπροσωπούμε πλέον τους εαυτούς μας, οπότε απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είσαι ενημερωμένος για το τι συμβαίνει γύρω σου και να νιώθεις την εποχή, αλλιώς θα έχεις πρόβλημα.

Σε ρωτάω γιατί πολλοί είναι αυτοί που λένε «δεν έχω χρόνο να ακούω μουσική».
Όχι, φίλε, με τίποτα δεν λειτουργεί έτσι για εμένα. Ανάλογα με τη διάθεση, μπορώ να ακούσω από Rolling Stones μέχρι Suicidal Angels.

Blitz, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου.
Και εγώ σε ευχαριστώ, Κώστα.
  • SHARE
  • TWEET