Συνέντευξη: Firewind

23/01/2009 @ 04:45
Οι Firewind αποτελούν σήμερα μια από τις σπουδαιότερες ελληνικές μπάντες, που γράφουν μάλιστα με έντονα γράμματα το όνομά τους στον παγκόσμιο χάρτη του power metal. Ο άνθρωπος πίσω από τα πλήκτρα των Firewind, Bob (Μπάμπης) Κατσιόνης, κάνει μια φιλική κουβέντα με το Rocking.gr, θέλοντας να δώσει το στίγμα του group σήμερα και να σκιαγραφήσει την πορεία και τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος που θέλει να φτάσει ψηλά.

Προσοχή! Αν ανήκετε σε μια μπάντα που κάνει τα πρώτα της βήματα στη χώρα μας, τότε η παρούσα συνέντευξη θα είναι ιδιαίτερη τροφή προς σκέψη και προβληματισμό...



Καλησπέρα Bob. Θες να μας μιλήσεις λίγο για το τελευταίο album των Firewind, "The Premonition";
Τώρα που έχει περάσει κάποιος καιρός από την κυκλοφορία του, κοιτάζω τις κριτικές που στην πλειοψηφία τους ήταν πολύ καλές και βλέπω μια ποικιλία. Και αυτό είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό του "The Premonition"... ότι είναι μπλε (γέλια)... Έχουμε πλέον τον προσωπικό μας ήχο. Αυτό που παρατηρώ στον κόσμο μερικές φορές είναι ότι έχει συνηθίσει να ακούει συγκεκριμένες φόρμες. Κι εγώ όταν ήμουν μικρός, ως power metal οπαδός έπαιρνα ένα δίσκο και έψαχνα το πιο power metal τραγούδι. Κάτι τέτοιο υπήρχε στον προηγούμενο δίσκο μας και ήταν το "Till The End Of Time". Κάποιος που ακούει πιο heavy πράγματα θα έβρισκε το "Ready To Strike". Στο τελευταίο album όλα τα κομμάτια έχουν το trademark των Firewind πιστεύω. Μου έκανε τεράστια εντύπωση μάλιστα ότι σε κάποια κιθαριστικά sites στο net σου παρουσιάζουν το πώς να γράψεις ένα riff που να θυμίζει το style των Firewind. Όταν το αντιλήφθηκα αυτό κατάλαβα ότι πλέον έχουμε τον προσωπικό μας ήχο και αυτό είναι το δυνατό μας χαρτί. Σε όποιον αρέσει ο ήχος μας, μας ακολουθεί. Είμαστε μια power metal μπάντα, αλλά δεν είμαστε ούτε οι Gamma Ray, ούτε οι Nevermore, αλλά ούτε και οι Dragonforce που θεωρητικά παίζουν την ίδια μουσική. Έχουμε βρει το δρόμο μας και ακολουθούμε κάποιες συγκεκριμένες συνταγές, όπως είναι τα video-clips, και σήμερα είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι από τη δουλειά μας.

Θέλω να μου πεις ποιος είναι ο τρόπος που βρήκατε για να ξεφύγετε από τα στενά όρια της χώρας μας και πως ξορκίσατε το δαίμονα της αφάνειας που κατατρέχει τους έλληνες μουσικούς.
Η αλήθεια είναι ότι η αφάνεια σα λέξη δεν ταιριάζει στους Έλληνες. Αντίθετα χρησιμοποιούμε τη λέξη υπερηφάνεια. Πολλοί είναι εκείνοι που επέλεξαν να είναι πρώτοι στο χωριό και να μην υπάρχουν πουθενά στην πόλη. Εγώ προσωπικά ως μουσικός συνέκρινα τον εαυτό μου με αντίστοιχους μουσικούς του εξωτερικού κι όχι με την άλλη μπάντα της γειτονιάς. Για να καταφέρει η μπάντα σήμερα να βγει έξω από την Ελλάδα έκανε πολύ αγώνα. Κάναμε περιοδείες με πολύ δύσκολες συνθήκες, χωρίς να είναι τίποτα στρωμένο. Από την ημέρα μάλιστα που εγώ είμαι στους Firewind είμαστε διαρκώς σε ένα λεωφορείο και σε ένα studio. Αυτό που μας έβγαλε από την ελληνική πραγματικότητα ήταν το γεγονός ότι παίζαμε στο εξωτερικό. To heavy metal δεν είναι ελληνική υπόθεση. Το να παίζεις heavy metal στην Ελλάδα είναι σα να παίζεις ρεμπέτικα στη Γερμανία. Πιστέψαμε ότι η μουσική μας μπορεί να σταθεί στο εξωτερικό και αυτό έδειξαν οι περιοδείες μας μαζί με μεγάλες μπάντες του χώρου, στεκόμενοι επάξια απέναντι τους, κερδίζοντας πολύ καλά σχόλια από το κοινό. Κρατάμε όμως το κεφάλι χαμηλά και γνωρίζουμε πότε πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα.

Πως ταυτίζεται η ελληνική ιδιοσυγκρασία και ο ελληνικός τρόπος ζωής με την αφοσίωση, τη σκληρή δουλειά και τις θυσίες που απαιτεί μια τεράστια περιοδεία;
Δε θα ήθελα να πω τώρα ότι είμαι ένας επαγγελματίας που δουλεύει με ευρωπαϊκά standards. Μου αρέσει και μένα να πηγαίνω για καφέ στα Εξάρχεια, γράφω κι εγώ κάποια πράγματα, αλλά όταν έρθει η ώρα για δουλειά εκεί βάζεις πίσω και την οικογένειά σου και την κοπέλα σου και τα χρήματά σου και συνειδητοποιείς ότι πρέπει να δουλέψεις με τη μπάντα. Αυτό είναι πολύ δύσκολο για έναν Έλληνα. Έχω παίξει σε πολλές μπάντες. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου μια μπάντα αφού είχε παίξει κάποιες φορές στο εξωτερικό θεώρησε ότι κάλυψε το θέμα της περιοδείας και ότι είναι πια μια φτασμένη μπάντα. Ο κόσμος όμως πρέπει να σε δει και δύο και τρεις και είκοσι φορές για να φτάσει να πληρώνει εισιτήριο για σένα και μόνο. Αυτή είναι η διαφορά νοοτροπίας που έχουν οι Firewind από πολλές ελληνικές μπάντες. Δεν είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, ούτε εξωγήινοι, αλλά ούτε και άτομα που μεγαλώσαμε σε πλούσιες οικογένειες. Είμαστε παιδιά που με πολλές δυσκολίες καταφέραμε να στήσουμε αυτή τη μπάντα, έχοντας ανάμεσά μας ένα ελαφρώς πιο εργατικό άτομο που είναι ο Gus G, ο οποίος μας δίνει την ώθηση για το κάτι παραπάνω.

Τι θα συμβούλευες τα παιδιά που ξεκινούν τώρα την πορεία τους στο χώρο;
Αυτό που πρέπει να κάνουν αρχικά είναι να διαβάζουν πολύ προσεκτικά τέτοιες συνεντεύξεις και να αντιληφθούν ότι κάνοντας ένα δίσκο δεν έχεις κάνει απολύτως τίποτα, κάνοντας ένα δεύτερο δεν έκανες και τίποτα,ενώ ένας τρίτος δίσκος δηλώνει την υποστήριξη της εταιρίας και ότι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε σένα. Αυτό που χρειάζεται είναι υπομονή. Αυτό που λέμε για τη σκληρή δουλειά δεν είναι μόνο λόγια. Το Σάββατο οφείλεις να πας στη Θεσσαλονίκη και να κάνεις πρόβα με τους Firewind κι όχι να πας βόλτα με τους φίλους σου. Μπαίνεις στο tour bus και γυρνάς σπίτι σου μετά από μήνες. Αυτό μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά είναι ιδιαίτερα δύσκολο για έναν άνθρωπο. Η κατάσταση όμως είναι πολύ καλύτερη σήμερα, καθώς τα νέα παιδιά έχουν σωστά πρότυπα και τα βήματά τους είναι πιο οργανωμένα, ενώ είναι πιο εύκολο να κάνεις το πρώτο βήμα μέσω της τεχνολογίας. Πρέπει να ξέρεις όμως ότι αυτό το πρώτο βήμα το κάνουν ταυτόχρονα με σένα κι άλλοι 20.000 κιθαρίστες. Πρέπει να βρεις ένα σημείο αναφοράς. Να βρεις που είσαι καλός και σε αυτό πάνω να πατήσεις. Το να την ψωνίζεις από το πρώτο σου demo είναι τεράστιο λάθος. Γνωρίζω κόσμο που με πλησιάζει για να μου κάνει «επίδειξη» του πρώτου του demo. Όλοι μας περάσαμε από αυτό το στάδιο, αλλά, όπως σου είπα, το να βγάλεις ένα demo ή ένα δίσκο ή να κάνεις μια ευρωπαϊκή περιοδεία δεν είναι τίποτα. To heavy metal είναι σήμερα πολύ ζωντανό στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα είναι μια επαρχεία του metal, ένας λάθος χώρος για να παίζεις αυτή τη μουσική, καθώς δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος.



Για να κλείσουμε θα ήθελα να πεις κάτι τελευταίο στους αναγνώστες του rocking...
Καλώς ή κακώς πάλι ο γαύρος θα το πάρει (γέλια)... Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που έρχονται στα live μας εδώ στην Ελλάδα και μου χαρίζουν τόσο όμορφες αναμνήσεις. Σ' ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες την ευκαιρία να μιλήσω στο rocking που εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζει τους Firewind αλλά και μένα προσωπικά...

Δημήτρης Μπάρμπας
  • SHARE
  • TWEET