Συνέντευξη Baby Guru

«Δεν το κυνηγήσαμε, μάλλον έτυχε να συγκεντρώνουμε ένα σύνολο στοιχείων που κάνουν στο μέσο ελληνικό έντυπο»

Από τον Κώστα Σακκαλή, 28/11/2012 @ 12:58
Λίγο μετά από τη συναυλία τους με τους Gallon Drunk, οι Baby Guru άνοιξαν την πόρτα τους στο Rocking.gr για μία συνέντευξη-συζήτηση που είχε την ικανότητα να πετάγεται από το ένα θέμα στο άλλο και της οποίας το απαύγασμα θα διαβάσετε παρακάτω. Η τύχη του να γίνει η συνέντευξη στο στούντιό τους, ακριβώς δίπλα στο garage του σπιτιού του King Elephant (από όπου και ονόμασα τη μουσική τους Beside Garage, όρος που αν καθιερωθεί διεκδικώ την πατρότητα) είχε το πρόσθετο πλεονέκτημα να ακούσω ηχογραφήσεις από jam του συγκροτήματος μέσα από τα οποία θα γεννηθούν τα μελλοντικά τους κομμάτια. Από εκεί και το "Αll The Time" που πλέον παίζουν και στις συναυλίες τους αλλά όχι στην πλήρη, τριπαριστή 12-λεπτη πρώτη και αυτοσχεδιαστική εκτέλεσή του που είχα την χαρά να ακούσω και με έκανε να πιστεύω ότι ίσως τελικά τα καλύτερα από τους Baby Guru να μην τα έχουμε ακούσει ακόμα, για να μην πω ότι δε θα τα ακούσουμε ποτέ αν δε βρεθούμε εκεί στη γέννησή τους. Περίπου με αυτό το θέμα ξεκίνησε και η συζήτηση με τους King Elephant (Γιάννης), Sir Kosmiche (Άξιος) και την πρόσφατη συνεργάτιδά τους τη Χριστίνα. Ο Obi Seratone (Γιώργος) προστέθηκε στην παρέα λίγο αργότερα.

To "All The Time" που παίζετε στις συναυλίες δικό σας είναι; Είναι πολύ ωραίο.
Ιωάννης: Δικό μας είναι. Είναι σε demo μορφή ακόμα, πολύ demo.
Άξιος: Βασικά έχουμε ήδη αρκετό υλικό για την επόμενη κυκλοφορία που μπορεί να είναι EP μπορεί να είναι ο τρίτος δίσκος... Όχι τραγούδια ακόμα, ιδέες, demos.

Το οποίο το συνθέσατε μαζί με τα τραγούδια του "Pieces";
Ι. Όχι βγήκε σε ένα τζαμάρισμα όπως παίζαμε εδώ. Βγήκε ουσιαστικά στην προσπάθεια να βγάλουμε το "Pieces" live.

Οπότε έχει ήδη «βγει» το ύφος του επόμενου δίσκου;
Α. Όχι ακόμα αν και ο Γιώργος θέλει μία pop τραγουδοποιία όπως λέει.
Ι. Eight-ίλες!
Α. Προσωπικά πάντως δεν ξέρω που θα κινηθούμε ακόμα και τι ενορχηστρώσεις θα κάνουμε. Αλλά αυτό είναι και το ωραίο, ανυπομονώ να τελειώσουμε τα κομμάτια του "Pieces" για live πρώτα.
Ι. Βγάλε το "Amaye" πρώτα! Αυτό παλεύαμε τώρα.
Α. Είναι πολύ δύσκολο κομμάτι, έχει τρία μπάσα μέσα. Βέβαια δεν τα παίζουμε όπως τα παίζουμε στο δίσκο, τα διασκευάζουμε όπως θα κατάλαβες.

Baby GuruΕίχα την απορία, διαβάζοντας κάπου ότι ουσιαστικά στον πρώτο δίσκο σας δεν είχατε ακριβώς συνθέσεις αλλά τζαμάρατε πάνω σε ιδέες, αν στο "Pieces" ήταν έτσι. Γιατί εμένα μου έβγαλε άλλη αίσθηση.
Α. Στο πρώτο άλμπουμ μπαίναμε μέσα στο στούντιο, κάναμε ό,τι να 'ναι τα ηχογραφούσαμε παράλληλα, κάναμε editing και έμενε αυτό που μας άρεσε. Στο "Pieces" δουλέψαμε λίγο παραπάνω στις ιδέες αλλά κι αυτές από τζαμάρισμα βγήκαν.
Ι. Θα σου πω παραδείγματα για να καταλάβεις. Τo "For Trisch" ήρθε σαν ιδέα έτοιμη από έναν από εμάς στην κιθάρα. Το "Amaye" ήταν τζαμάρισμα και βγήκε. Άρα υπάρχουν και τα δύο στοιχεία που λες.

Άρα υπήρχε μία παραπάνω προετοιμασία. Θα λέγατε ότι υπήρχε κάτι αντίστοιχο και προς το ύφος;
Α. Όχι καθόλου. Όταν είχε ετοιμαστεί υλικό και ήταν έτοιμο για μείξεις σκεφτόμουνα «ρε φίλε, έχει συνοχή αυτό το υλικό τελικά;». Δεν ξέραμε τι γράφαμε, φέρναμε ιδέες και τις δουλεύαμε όλοι μαζί. Και το αποτέλεσμα γινόταν Baby Guru. Ήξερα λοιπόν ότι το αποτέλεσμα είχε τη σφραγίδα μας αλλά δεν ήξερα αν ο κόσμος θα το ευχαριστηθεί ενιαίο; Τελικά μου βγάζει κι εμένα συνοχή.
Ι. Για να καταλάβεις δε θέλαμε καν να γράψουμε νέο άλμπουμ. Δεν ξέραμε τι θα βγει. Απλά γράφαμε κομμάτια για μας, για να τα ευχαριστηθούμε. Εξ ου και το "Pieces". Και κάποια στιγμή λέμε, «Ωπ! Ωραία βγαίνει, ας τα κάνουμε νέο άλμπουμ».

Καταλαβαίνεται πάντως πλέον ότι υφολογικά έχει διαφορές με τον πρώτο.
Α. Ναι, δεν έχει καμία σχέση.

Baby GuruΤο θέμα της κιθάρας; Δηλαδή είπατε: «Ας βάλουμε κιθάρα σε αυτό βρε παιδιά»;.
Α. Κοίταξε, δεν είμαστε δογματικοί. Απλά δεν είναι κιθαρίστας κανένας από εμάς και στο πρώτο μάλλον προς το τέλος ή εκ των υστέρων συνειδητοποιήσαμε ότι δεν έχουμε βάλουμε κιθάρα. Τώρα, το αισθανόμασταν ότι τα κομμάτια το θέλανε.
Ι. Στο πρώτο δε θέλαμε. Δεν είχαμε ανάγκη την κιθάρα. Είναι και θέμα σύνθεσης, είμαστε πλήκτρα, μπάσο, ντραμς και αυτοί παίζουμε. Τώρα, αφού το σκεφτήκαμε είπαμε: «Ας βάλουμε»

Παρεμπιπτόντως πλήκτρα, μπάσο, drums. Aphrodite's Child;
Ι. Ναι, αγαπάμε. Full!
Α. Το "666" το ακούγαμε πολύ κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων.

Εσύ ειδικά Γιάννη, είσαι τελείως Λουκάς Σιδεράς μου φαίνεται.
Α. Χαίρεται τώρα! (γέλια)

Ωραία, γυρνώντας σε αυτό που λέγαμε, βγήκε ο δίσκος όπως βγήκε και έχει και κιθάρα μέσα. Θα την προσθέσετε στα live;
Ι. Πιστεύουμε στη δυναμική του τρίο full.
A. Αυτός είναι ο πυρήνας και θέλουμε να το κρατήσουμε έτσι
Ι. Η Χριστίνα ας πούμε (κρουστά και φωνή στα live) είναι μία πολύ κατάσταση που μας έχει συμβεί και γουστάρουμε να παίζει, γουστάρουμε να βάζει τα vibes, τις φωνές. Αλλά ο πυρήνας είναι οι τρεις και δεν αλλάζει αυτό. Δε θέλουμε να αλλάξει. Τώρα όπως κάνουμε κάποια live με τη Χριστίνα μπορεί να έρθει και κάποιος στην κιθάρα

Baby GuruΉ μπορεί να αφήσει κάποιος από εσάς το όργανό του σε ένα live και να πιάσει την κιθάρα. Έλειψαν τα τραγούδια της κιθάρας στην πρόσφατη συναυλία σας.
Α. Τι να προλάβεις να παίξεις (σ.σ.: ως support εννοεί). Και χρονικά ακόμα δεν έχουμε προλάβει να τα δουλέψουμε.

Χριστίνα, εσύ πώς έμπλεξες στην κατάσταση;
Χριστίνα: Ο Γιάννης είναι ο καθηγητής μου στα drums. Ήρθα σε μία πρόβα και στο χαβαλέ πάνω είπα και ένα ρεφρέν και κολλήσαμε.

Μιλώντας για live έχω την εξής απορία. Ενώ σιγά σιγά ξεπερνάμε νομίζω την προκατάληψη: «ελληνικό συγκρότημα», τόσο αγοραστικά όσο κυρίως από άποψη αναγνώρισης, στα live εξακολουθεί ένα ντόπιο συγκρότημα να μην μπορεί να είναι πρώτο όνομα.
Ι. Εξαρτάται από πολλά πράγματα. Τι μέρα θα παίξεις, τι είσοδο θα βάλεις, τι άλλο live έχει την ίδια μέρα...

Ένα αντίστοιχης αποδοχής με εσάς ξένο συγκρότημα, όμως, δε θα χρειαζόταν πιθανότατα όλους αυτούς τους όρους. Είναι και ότι έχεις ως θεατής στο μυαλό ότι αν δεν τους δεις τώρα, δεν πειράζει θα τους δεις σε ένα μήνα ή αργότερα και τελικά δεν τους βλέπεις ποτέ;
Α. Γι αυτό κι εμείς έχουμε πει ότι Αθήνα θα παίζουμε μία φορά το εξάμηνο. Έχει, όμως, να κάνει και με το κοινό αλλά και με τους μαγαζάτορες. Οι μαγαζάτορες δε μας συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο όπως θα έκαναν σε ένα ξένο συγκρότημα. Είτε οικονομικά, είτε σε στάνταρ πράγματα που προσφέρουν σε ξένα συγκροτήματα και θα τους έστρωναν χαλιά, ας πούμε. Εμείς όχι χαλιά, ούτε φλοκάτη! Το ίδιο συμβαίνει συχνά και στο κοινό, έχουν άλλη διάθεση να δουν ένα ξένο όνομα. Υπάρχουν όμως και συγκροτήματα όπως οι Nightstalker που έχουν μία συγκεκριμένη σκηνή, πολύ δυνατή και είτε παίξει ένα ξένο συγκρότημα είτε ένα ελληνικό, θα είναι το ίδιο πράγμα.
Ι. Παίζουν ρόλο και οι χώροι, παίζει ρόλο και το οικονομικό βέβαια... Σου λέει ο άλλος γιατί να δώσω 10 ευρώ και να έρθω να δω εσένα; Όταν μπορώ να σε ξαναδώ σε ένα μήνα. Κι εγώ σα μουσικός ξενερώνω, μη νομίζεις. Γιατί να έχει 18 ευρώ το εισιτήριο;
A. 18 ευρώ έχει το μπουκάλι το Jack Daniels.
I. Θα ήθελα να είναι τζάμπα οι συναυλίες, να πάρεις την μπύρα σου με 5 ευρώ αλλά να πληρωθώ κι εγώ στο τέλος (σ.σ. από την κατανάλωση εννοείται). Ποιος το κάνει όμως αυτό στην Ελλάδα; Σου λένε έλα παίξε με δωρεάν είσοδο αλλά δε θα πάρεις τίποτα. Γιατί δηλαδή εσύ να βγάλεις τα ποτά από όλους, να σου φέρω 200 άτομα στο μαγαζί, να βγάλεις κάποια χρήματα κι εγώ τίποτα; Αν οι μαγαζάτορες είχαν μία πιο ισορροπημένη λογική, να δίνουν και κάτι, θα υπήρχε πιστεύω καλύτερη σκηνή. Ας έβαζαν και μία είσοδο 3 ευρώ. Για να μην πω ότι αν σου βγει η φήμη ότι παίζεις τζάμπα, για τον κόσμο και μόνο, μετά σε μαθαίνουν στην πιάτσα και δε σε ξαναπληρώνουν.
Α. Όποτε τα συζητάμε αυτά με ιδιοκτήτες μας λένε ότι έχουν υποχρεώσεις, έξοδα, δάνεια. Λες και εμείς δεν έχουμε θέματα, τζάμπα χαλάμε χρόνο από τις δουλειές μας, φαιά ουσία, έξοδα...
Ι. Και σκέψου ότι εμείς είμαστε τυχεροί, έχουμε το χώρο μας. Για σκέψου όλες τις μπάντες που πάνε σε ένα στούντιο με 12 ευρώ την ώρα 3 φορές την εβδομάδα. Είναι πολλά τα λεφτά.

Baby GuruΟπότε η μοίρα των ελληνικών συγκροτημάτων είναι το support;
Α. Ναι, αν δεν αλλάξει κάτι, έτσι όπως πάει. Πάντως για να μη λέμε μόνο το κακό, όταν μπαίνουν ομάδες στη μέση, που διοργανώνουν και είναι ανάμεσα σε εσένα και το μαγαζί, όπως η Arte Fiasco ας πούμε, λειτουργούν καταπληκτικά και πολύ ξηγημένα. Σε πληρώνουν αμέσως και ας έχουν μπει μέσα τα παιδιά. Η συμφωνία είναι συμφωνία.

(απαραίτητη διακοπή γιατί προστέθηκε ο Γιώργος στην παρέα)

Έχετε σκεφτεί τη μετάβαση στο εξωτερικό;
Γιώργος: Ναι, ξεκάθαρα. Μας βοηθάει και εταιρία σε αυτό.

Ας φύγουμε από τα μαγαζιά και ας περάσουμε λίγο στις δισκογραφικές και κυρίως στην Inner Ear. Όντας από έξω, διακρίνει κανείς καλλιτέχνες που έχουν κοινή φιλοσοφία πάνω στη μουσική, όχι φυσικά και κοινό αποτέλεσμα. Αναφέρομαι στη νοοτροπία. Το βλέπετε εσείς αυτό; Είναι μία εταιρία που ξέρει πώς να προωθεί τη μουσική;
Γ. Δε θα έλεγα ότι υπάρχει κάποιο interaction μεταξύ των συγκροτημάτων.
Ι. Ο Περικλής, που του ανήκει η εταιρία, έχει πολύ μεράκι και πολύ καλή αισθητική. Κάνει αυτό που κάνει επειδή το αγαπάει και δεν τον νοιάζει κι αν μπαίνει μέσα οικονομικά. Αγαπάει τη μουσική.

Γιώργο, ο θείος σου ήταν μέλος των No Man's Land (σ.σ.: prog/psychedelic συγκρότημα από τα τέλη της δεκαετίας του '80 μέχρι σήμερα), σωστά;
Γ. Ναι, μάλιστα σε έναν από αυτούς ("No Man's Land" - 2008) συμμετέχω κι εγώ στα πλήκτρα.

Baby GuruΠαίρνω αφορμή από το συγκρότημα αυτό που είναι ενεργό ακόμα και σκέφτομαι ότι οι Baby Guru παίζουν ένα είδος μουσικής που δεν είναι εύκολο. Είναι λίγο prog, είναι λίγο ψυχεδελικό... Δεν είναι πάντως οι μόνοι που το παίζουν, παράδειγμα οι No Man's Land που το κάνουν 30 χρόνια. Σας φαίνεται καθόλου περίεργο που πολλά από τα άλλα συγκροτήματα που παίζουν κάτι αντίστοιχο δεν μπορούν να δουν λίγη προβολή, να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους, θετικά ή αρνητικά δεν παίζει ρόλο, ενώ ασχολούνται πολλοί με τους Baby Guru ακόμα και αν δεν ταιριάζουν στο μουσικό ύφος τους; Παράδειγμα τα διάφορα free press. Δεν ασχολούνται ποτέ με το progressive, ασχολούνται ελάχιστα με την ψυχεδέλεια, ασχολούνται όμως με τους Βaby Guru.
Γ. Μήπως αυτό μπορείς να το απαντήσεις εσύ ως «πιο έξω». Γιατί εμείς εδώ είμαστε, αυτό το χώρο έχουμε και γράφουμε τους δίσκους μας, κάνουμε τις πρόβες μας. Δεν παρακαλέσαμε κανέναν. Δεν ξέρω τι θα πει να «πετύχεις». Κι εγώ πρωινή δουλειά έχω και ο Άξιος και ο Γιάννης κάνει πολλά πράγματα στη μουσική για να ζήσει. Οπότε το θέμα είναι να ακουστείς. Νομίζω ότι είναι συγκυριακό το θέμα. Είναι οι περίοδος που θα σκάσεις, ποιος θα πρωτογράψει για σένα, ακόμα και το προφίλ σου σαν «persona» να τύχει να κάτσει με το lifestyle που θέλουν να πλασάρουν κάποια έντυπα. Δεν το κυνηγήσαμε εμείς, μάλλον έτυχε να συγκεντρώσουμε ένα σύνολο στοιχείων που κάνουν στο μέσο ελληνικό έντυπο.

Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, αλλά θέτω το εξής. Για πολλούς από αυτούς δεν υπάρχει αυτή η μουσική που παίζεται, δεν υπάρχει αυτή η σκηνή. Και θέλω να καταλήξω, γιατί ήταν προβοκατόρικη η ερώτηση, υπάρχει ο φόβος ότι μπορεί τελικά όσοι ασχολούνται με τους Baby Guru ενώ δεν έχουν σχέση με τον ήχο ή ούτε καν με τη μουσική (μία κυριακάτικη εφημερίδα πχ) να σας ξεζουμίσουν, να πάρουν ό,τι είχαν να πάρουν και στον τρίτο δίσκο ξαφνικά να πείτε «ρε παιδιά, τι έγινε τώρα;».
Γ. Να σου πω την αλήθεια φοβόμουν μήπως γινόταν και τώρα, στο δεύτερο δίσκο αυτό. Από την άλλη αν σε απασχολεί το αν θα σε γράφει το χ έντυπο, που βέβαια είναι κολακευτικό να ασχολείται μαζί σου, τότε δείχνεις στοιχεία μικρής μπάντας και καλύτερα να μη συνεχίσεις. Αν αυτό σταματήσει τα κίνητρά σου, τότε δε σου αξίζει να είσαι μουσικός ή συνθέτης
Ι. Η δουλειά των δημοσιογράφων είναι αυτή. Δεν υπάρχει κάποια «άμυνα» από εμάς. Το βλέπω σαν να είναι δύο παράλληλοι κόσμοι. Εμείς από εδώ, αυτοί από εκεί. Γράφουν για εμάς, δεν παίζουμε για αυτούς…

Baby GuruΠρος τιμήν σας κιόλας δε θυμάμαι να έχετε αρνηθεί και συνέντευξη πουθενά, δε βλέπω κάποιο προσανατολισμό. Εννοώ ότι θα μπορούσατε να πείτε «έχουμε δώσει συνέντευξη στο Βήμα πχ σιγά μην ασχοληθώ με το Rocking.gr» ή αντίστροφα «τι ξέρουν αυτοί στο Βήμα από μουσική, θα δώσουμε συνέντευξη μόνο σε μουσικά έντυπα».
Α. Βασικά προσπαθούμε να το διαχειριστούμε όλo αυτό ώστε να μην το χάσουμε, να μη χάσουμε το ρομαντισμό για τη δημιουργία της μουσικής.
Γ. Προσπαθούμε σε αυτούς που θα μιλήσουμε να βλέπουμε κάτι, να ξέρουμε ότι έχει μία εμπεριστατωμένη άποψη.

Πάμε σε κάτι πιο μουσικό, γιατί παραμιλήσαμε για τα πέριξ της μουσικής. Διασκευάσατε το "Purple Rain" του Prince και θυμάμαι και διασκευή σε Velvet Undergound. Δεν είναι αυτό που περιμένει κανείς ακούγοντάς σας. Τελικά ποιες είναι οι επιρροές σας, είναι αυτές που λαμβάνουμε εμείς;
Γ. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον να φέρνεις στο ύφος σου τραγούδια που δεν είναι ακριβώς σε αυτό. Είναι μεγαλύτερη πρόκληση. Εξάλλου και εμάς τα γούστα μας αλλάζουν. Σκάνε και αναδρομικά πράγματα που άκουγες μικρός. Μπορεί αύριο να μας τη βαρέσει και να ακούμε New Order ή ξέρω ‘γω να ηχογραφήσουμε κάτι κύματα και να λέμε «έτσι θέλουμε να ακουγόμαστε». Δεν ξέρεις πώς θα ξυπνήσεις, εγώ τρώω κάτι τέτοιες φρίκες. Τελευταία άκουγα ξανά το "No Pussyfooting" των Fripp/Eno και μου ερχόταν να γράψω ambient πράγματα.
Ι. Και μετά κρουστά από πάνω εγώ, μπασάκι ο Άξιος και βγήκε ένα κομμάτι. Αν σου πω ότι το "Last Summer" που έπαιζα προηγουμένως στην κιθάρα, η επιρροή του είναι το "I Am A Man Of Constant Sorrow".
Γ. Εγώ πάλι νόμιζα ότι, επειδή ακούγαμε Byrds εκείνη την περίοδο, προέκυψε από εκεί.

Και εγώ άκουσα Gandalf σε αυτό και ολοκληρώθηκε (γέλια)!
Ι. Γενικά ακούμε πολύ και διαφορετική μουσική. Ακούω jazz πολύ.
Γ. Στο αυτοκίνητο έχω μουσική που, από αυτά που παίζουμε, δε θα πήγαινε στο μυαλό σου ότι θα άκουγα. Pattie Smith, New Order…
Α. Εγώ τελευταία άκουγα πολύ Spacemen 3. Επίσης βρήκα στην Πλάκα τις προάλλες δύο Κογκολέζους που έχουν έρθει 13 χρόνια εδώ και είναι jazz παίκτες. Πήρα το cd τους και το ακούω και είναι τέλειο.

Γιώργο, μία ερώτηση για σένα. Παρατηρώ μία μεγάλη βελτίωση στα φωνητικά σου σε σχέση με το τραγούδι σου στους Duke Abduction.
Γ. Γενικά τυχαία έγινα τραγουδιστής, εγώ βασικά πάντα πλήκτρα έπαιζα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι στον πρώτο δίσκο των Baby Guru βρήκα πραγματικά το στυλ μου. Είναι η παρέα με τα παιδιά που κολλήσαμε, είναι και που μεγαλώνοντας ωριμάζει η φωνή σου. Είχα κάνει και μαθήματα φωνητικής εκείνη την περίοδο αλλά ξέρει και την πιάνει (σ.σ.: στην ηχοληψία) και ο Γιάννης πολύ καλά τη φωνή μου.

Για να συνοψίσουμε τη συζήτηση, καταλαβαίνω ότι είσαστε αυτή τη στιγμή στην κατάσταση ότι θα παίζετε το "Pieces" και στη συνέχεια ηχογραφείτε τον τρίτο σας δίσκο. Άρα πάμε σε μία συχνότητα περίπου ενός άλμπουμ ανά ένα-ενάμιση χρόνο.
Γ. Και νωρίτερα θα γινόταν. Σκέψου ότι το "Pieces" θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει από τον Μάιο.
  • SHARE
  • TWEET