Συνέντευξη Nightstalker (Αργύρης)

«Τώρα πια το λέμε Nightstalker music!»

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 03/04/2014 @ 19:56
Οι Nightstakler αποτελούν μία από τις πλέον ιστορικές, σημαντικές και συνεπείς ελληνικές rock μπάντες και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Με την ευκαιρία του επετειακού live για τα 25 τους χρόνια την Παρασκευή 4 Απριλίου στο Gagarin, βρεθήκαμε στον Βύρωνα και μιλήσαμε για μία ώρα περίπου με τον Αργύρη, τραγουδιστή, ιδρυτικό μέλος, πρώην drummer και ψυχή της μπάντας, για συναυλίες, το παρελθόν, το παρόν και μέλλον των Nightstalker, τις συνθήκες που αντιμετωπίζει κανείς στην Ελλάδα, αλλά και την μουσική γενικότερα. Επειδή τα πολλά δικά μας λόγια στην προκειμένη περίπτωση είναι φτώχεια, περνάμε κατευθείαν στα λόγια του «τρελού προφήτη»...

Αργύρη, έχετε την Παρασκευή το βράδυ επετειακή συναυλία για τα 25 χρόνια Nightstalker και έχετε ζητήσει απ' τον κόσμο να ψηφίσει ποια κομμάτια θέλει ν' ακούσει. Έχει παγιωθεί το αποτέλεσμα;
Δεν ξέρω ακόμη, δεν έχω μάθει.

Τα ξέρετε πάντως όλα τα κομμάτια!
Ε, ναι! (γέλια) Προσπαθούμε να τα θυμόμαστε.

Έχουμε ετοιμάσει κι εμείς ένα άρθρο με τραγούδια σας που θέλουμε να ακούσουμε, πάντως! Θα έχετε καλεσμένους όπως είχαν κάνει πρόσφατα και οι Last Drive;
Απ’ ότι ξέρω θα έχουμε καλεσμένους. Πάνω κάτω ξέρουμε ποιοι θα είναι, θα 'ναι έκπληξη όμως. Ακόμη κάνουμε πρόβες με τα άτομα.

Η διάρκεια θα είναι μεγαλύτερη απ' ότι συνήθως;
Θα 'ναι μεγαλύτερη, ναι. Θα 'ναι κάνα δίωρο, εκεί πιστεύω.

Μετά το Gagarin, τι live έχετε;
Στην Αθήνα παίζουμε πάλι 23 Ιουνίου, στο Heavy By The Sea Festival, και στο ενδιάμεσο έχουμε ένα mini tour στην Ισπανία με τέσσερα live. Είχαμε επαφή από πιο πριν -αλλά για μία πόλη- μαζέψαμε και τις άλλες τρεις και μπορέσαμε να το κάνουμε όλο μαζί. Πέρυσι, είχαμε ασχοληθεί με το ευρωπαϊκό το tour, τέτοια εποχή, θέλαμε εκτός απ’ την Ισπανία να πάμε πάλι Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία κλπ. Αλλά δεν προλάβαμε και μάλλον θα συνεχίσουμε Σεπτέμβριο αυτό το σκέλος.

Για την Αμερική υπάρχει η άκρη με την Small Stone απ' το Detroit, είναι όμως δύσκολο.
Είναι πολλά τα έξοδα. Για tour στην Αμερική δεν πας για δυο τρία live, πρέπει να πας για τουλάχιστον ένα μήνα εκεί πέρα, για 25 live περίπου.

Μιας και μιλήσαμε για live, να αναφερθούμε στα support που έχετε κάνει παλιότερα. Έχετε παίξει το '91 νομίζω Annihilator, Ramones...
Το '93 ήταν με Ramones νομίζω, μετά παίξαμε με Uriah Heep και μετά πάει λέγοντας. Σε διάφορα festival παίζεις με πολλά ονόματα.

Πώς ήταν τότε για ένα νέο συγκρότημα να παίζει με τόσο μεγάλα ονόματα, ειδικά όσον αφορά τη περίπτωση με τους Ramones;
Δεν το πιστεύαμε, ήταν λίγο δύσκολο να πιστέψεις ότι παίζεις με τους Ramones!

Κάποια στιγμή σταματήσατε να παίζεται support σε ξένα group.
Όταν είχαμε πια μπορέσει να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα αρκετά μεγάλο και μπορούσαμε να κρατήσουμε μία ώρα τουλάχιστον πάνω στη σκηνή, μετά δε χρειαζόταν να παίζουμε support. Θέλαμε να δείξουμε τη δικιά μας τη δουλειά.

Γνώμη δική μου και πολλών που γνωρίζω είναι ότι εκείνη τη περίοδο, τέλη 90s και μετά δηλαδή, δεν είχατε τίποτα να ζηλέψετε από αντίστοιχες ξένες μπάντες.
Το πρόβλημα εδώ στην Ελλάδα είναι η τεχνική υποστήριξη. Υποστήριξη από μια εταιρία... Δεν υπάρχουν ούτε υποδομές εδώ για rock ακόμα, ούτε τίποτα, είναι στον αέρα. Έξω, είναι ήδη έτοιμα όλα αυτά. Δουλεύει σαν ρολόι, είτε live είναι, είτε ηχογράφηση είναι, δουλεύουν όλα...

Ακόμη δεν υπάρχει υποδομή;
Εδώ; Όχι! Είναι πολύ δύσκολο, η κάθε μπάντα κάνει ότι μπορεί για πάρτη της. Είναι ακριβά να αγοράσεις εξοπλισμό, είναι ακριβά να νοικιάσεις. Οι μπάντες έξω έχουν το δικό τους το βανάκι, έχουν το δικό τους το backline, έχουν τα πάντα, τα πιο απλά, τα πιο βασικά. Εδώ είναι δύσκολο κι αυτό.

Κοιτώντας τις πρώτες studio δουλειές, "Side FX" και "Use", ο ήχος, ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα, ήταν πολύ καλός.
Βοήθησε πάρα πολύ στη παραγωγή και στον ήχο ο Αλέξης Καλοφωλιάς απ’ τους Last Drive και ο Τζίμης ο Spiff, γιατί έτσι κι αλλιώς τα ακούσματά τους ήταν συμβατά, από έξω, rock, όλα αυτά. Προσπαθήσανε να κάνουμε πάνω μας έναν ήχο που δεν υπήρχε εκείνη την εποχή εδώ.

Ειδικά στο "Use" πάντως, έπιασε το «πείραμα»!
Αν υπήρχε ναι, έπιασε! Τώρα που το ακούω, μετά από τόσα χρόνια, καταλαβαίνω ότι ήταν κάποιος ιδιαίτερος ήχος. Τότε επειδή το έπαιζα αυτό το πράγμα, δεν το καταλάβαινα ακριβώς. Τώρα μπορώ να καταλάβω τη διαφορά, αν ήταν π.χ. βαρύς ο ήχος.

Σε ένα demo που είχατε βγάλει στις αρχές με τραγούδια από το Ρόδον το '91, υπάρχει η φράση «οι ηγέτες του ελληνικού motor grunge».
Ναι, κάποιος το 'χε γράψει. Τι είναι το motor grunge;

Μάλλον συνδυασμός Motorhead και grunge!
Μας λέγανε ό,τι μπορείς να φανταστείς: heavy metal, indie, thrash metal, hard rock / heavy metal... όλα!

Σε σημεία υπάρχουν επιμέρους διαφορές. Θα κατέληγες στο ότι παίζεται hard rock, θα το έλεγες απλώς rock...
Τώρα πια το λέμε Nightstalker music! (γέλια)

Είναι trademark! Παρότι το "Side FX" και το "Use" βγήκαν σχεδόν κολλητά, στο διάστημα μεταξύ τέλη 90s και αρχές 2000 βγήκε μόνο το "The Ritual" το 2000 που ήταν EP. Ήταν μια κάπως δύσκολη περίοδος.
Ναι, ήταν δύσκολη γιατί εκτός από προσωπικά προβλήματα που είχε ο καθένας, δεν υπήρχε και έμπνευση εκείνη τη περίοδο, δηλαδή το επόμενο ήτανε το 2004 ("Just A Burn"). Μέχρι το 2004 κάναμε λίγα πράγματα.

Υπήρχαν και αλλαγές μελών τότε.
Το 2000 ήρθε ο Τόλης, ο κιθαρίστας και το 2004 έφυγε ο Χάρης που είχαμε απ' την αρχή, ενώ το 2000 σταμάτησα να παίζω και drums.

Έχω την εντύπωση ότι μέχρι κάποιο σημείο είχατε δύο κιθάρες, και ότι από κάποιο σημείο και μετά συνεχίσατε μόνο με τον Τόλη.
Δοκιμάσαμε πάλι το 2005 για ενάμισι χρόνο περίπου με ένα session κιθαρίστα, να βοηθήσει, να γεμίσει τον ήχο, αλλά μετά συνεχίσαμε και παίζαμε με τον Τόλη μόνο στις πρόβες και κόλλησε πιο καλά. Στο studio γράφεις όσες κιθάρες θες. Αφού στο live βγαίνει ωραία, νομίζω ότι δεν υπάρχει ανάγκη για δεύτερο κιθαρίστα.

Και προφανώς δεν θα υπάρξει!
Όχι, μπορεί να να υπάρξει, είναι αναλόγως τι θες να βγάλεις. Έτσι κι αλλιώς, μέχρι και το "Just A Burn" (εκτός απ' το "The Ritual"), στο "Side FX", το "Use" και το "Just A Burn" δηλαδή παίζουνε δύο κιθαρίστες, ο καθένας τα θέματά του. Στα υπόλοιπα είναι ένας κιθαρίστας.

Είναι και ο Αντρέας με το παίξιμό του που γεμίζει τον ήχο.
Ναι γιατί δεν παίζουμε ένα tutti, δηλαδή όλοι μαζί ένα ίδιο πράγμα, ο καθένας παίζει το δικό του, drums με μπάσο μαζί και κιθάρα.

Σε διαφημιστική καταχώρηση για το "Side FX" υπήρχε η περιγραφή «Κιθάρα, μπάσο, drums, ό,τι γουστάρεις. Και ροκ μόνο, όχι μαλακίες.»
Ναι, ναι.

Είναι αυτή η ουσία των Nightstalker;
Ναι, ναι, κατά βάση είναι, με την έννοια ότι αυτή η μουσική που παίζουμε είναι «πρωτόγονη», σκληρή μουσική. Rock 'n' roll με αιχμές, χωρίς γυάλισμα.

Να βγάλετε live άλμπουμ ή DVD το έχετε σκεφτεί;
Κοίταξε, τώρα λέμε ότι θα γράψουμε αυτό (το επετειακό live), αλλά είναι δύσκολο να μην κάνεις overdubs σε live ηχογράφηση, δηλαδή να περάσεις από πάνω κιθάρα κλπ., συνήθως κάνουν κάποια επεξεργασία. Εμείς θα θέλαμε να ‘ναι live τελείως. Χρειάζεται μίξη αυτό το πράγμα που θα πάρεις. Το παίρνεις απ τη κονσόλα που γίνεται η μίξη, αλλά και πάλι μπορεί να χρειαστεί να γράψεις άλλα πράγματα από πάνω για να ακουστεί καλά ο ήχος, όχι για να φανείς καλύτερος. Είναι δύσκολο γιατί πρέπει να κάνεις άλλη μίξη, άλλο προγραμματισμό, να χεις άλλη κονσόλα για να γράψεις αυτό το πράγμα, και άλλη κονσόλα για αυτό που θα ακούσει ο κόσμος έξω, στο live. Είναι δύσκολο τεχνικά να γίνει. Από την άλλη τα live DVD και CD δεν τα προτιμάει ο κόσμος γιατί πηγαίνει στο YouTube και εκεί είναι όλα τα live, από κινητό κλπ., αλλά είναι live. Θυμάμαι παλιά όταν ήμασταν πιτσιρικάδες live για παράδειγμα των Motorhead άμα τα ‘βρισκες τα ‘παιρνες, γιατί δεν υπήρχε αυτό το πράγμα, να ακούσεις δηλαδή live τον ήχο της μπάντας που γούσταρες. Έχουμε προσπαθήσει δυο τρεις φορές, αλλά δεν έχει βγει όπως θέλουμε. Όταν θα μπορέσουμε να πούμε ναι, ok, αυτό είναι ό,τι πρέπει μπορεί να βγει κάτι, ίσως μόνο σε βινύλιο, γιατί DVD και CD πια δεν τ' αγοράζει ο κόσμος.

Είπες ότι παλιά, όταν ήσουν πιτσιρικάς, δεν γίνονταν live.
Ναι, ήταν εποχή που δεν υπήρχαν live. To ’86 νομίζω είχε κάνει η Μερκούρη το Rock In Athens στο Παναθηναϊκό στάδιο που είχαν έρθει οι Clash, οι Depeche Mode, οι Cure, της Παναγιάς τα μάτια! Από εκει και πέρα άνοιξε λίγο και ερχόντουσαν μπάντες μετά, και στο Ρόδον... Πιο πριν ήταν ο Rory Gallagher, Οι Stones πριν τη χούντα, πολύ σποραδικά.

Ποιά ήταν η πρώτη μεγάλη συναυλία που είχες πάει;
Εκτός από αυτό το φεστιβάλ που σου είπα, Motorhead το '87. Ήταν στο Σπορτινγκ νομίζω, στα Πατήσια, σ' ένα κλειστό μπάσκετ. Το βλέπαμε πολύ «οαααααα!», πολύ μεγάλο! Δύο μέρες ήτανε.

Βλέπεις διαφορά στο πως προσεγγίζει τη μουσική ο κόσμος τώρα, σε σχέση με τότε;
Τώρα υπάρχει μια τάση στο κόσμο, και ο τρόπος ζωής και τα ακούσματα να είναι πάνω κάτω τα ίδια, δηλαδή ακούνε τα πάντα σχεδόν. Τότε, ήτανε χωρισμένα. Οι χεβυμεταλλάδες, οι ροκάδες, οι πάνκηδες... Αλλά και πάλι όλες οι παρέες μας ήταν από διάφορους, εκεί ξεχωρίζαμε κάπως εμείς. Πάνκηδες, χεβυμεταλλάδες, ροκάδες, όλοι μαζί, ήμασταν και γειτονιά... Δεν κοιτάγαμε στη τελική τι ήσουνα, τι δεν ήσουνα, το θέμα ήταν αν κόλλαγες μαζί, αν ταιριάζανε τα χνώτα μας, άραζες μαζί μας.

Υπήρχε όμως γενικότερα αρκετά η προσέγγιση του στυλ οι πάνκηδες με τους πάνκηδες, οι μεταλλάδες με τους μεταλλάδες...
Ναι, ναι και όλοι οι άλλοι είστε κάτι άλλο, υπήρχε. Τώρα δεν υπάρχει τόσο έντονο. Τότε υπήρχε πολύ περισσότερο.

Την τελευταία δεκαετία, αλλά και πιο πριν, υπάρχει μια τάση αναβίωσης του ήχου των 70s. Από τα νεότερα συγκροτήματα, τι έχει κάνει εντύπωση στους Nightstalker αλλά και σε σένα προσωπικά;
Τώρα τελευταία μου έχουν κάνει εντύπωση και οι Graveyard, οι Blues Pills, Dead Weather... Ακούμε και πράγματα έξω από στενό όριο του rock, και funk, όλα, όλες τις μουσικές!

Μεγάλη αγάπη ο Zappa;
Ναι, μεγάλη αγάπη ο Zappa.

Σε ποιά περίοδό του περισσότερο;
Μέχρι το '80 - '82, εκεί. Μετά έπαιζε πολύ κλασική, ήταν αλλού τελείως.

Έπαιξε και τα πάντα κατά κάποιον τρόπο.
Είχε παίξει τα πάντα απ' το '65. Απ' το "Freak Out" (με τους The Mothers Οf Invention) είχε παίξει τα πάντα. Μετά απλώς κορόιδευε όλο το κόσμο! Στα ίσα! (γέλια)

Στο Heavy By The Sea πώς τη βλέπετε τη φάση;
Ωραία θα ‘ναι. Έχουμε καιρό να παίξουμε και με τους Planet (Of Zeus) και με τους Tardive Dyskinesia. Θα παίξουνε οι Deftones, δεν τους «ξέρω», δεν ακούω τέτοια φάση βέβαια, και οι Ghost, ούτε αυτούς τους «ξέρω».

Οι Deftones είναι από τα κορυφαία συγκροτήματα σε φάση nu metal και λένε ότι είναι φοβεροί στα live.
Ναι, θα 'ναι γαμώ σίγουρα, για να 'χουν όλα αυτά που λένε.

Για τους Ghost δεν έχω καλή άποψη.
Ναι, κι εγώ τώρα άκουσα μερικά κομμάτια. Άμα ήταν θα τους είχα ακούσει.

Εκτός από τους Motorhead και τους Black Sabbath, απ' τα νεότερα συγκροτήματα ή όσα είναι ακόμη ενεργά, με ποιά θα γουστάρατε να παίξετε και να κάνετε κι ένα tour έξω;
Και με Monster Magnet θα γούσταρα, και με Kyuss, και με τους Ape Machine που πήγαμε στην Ευρώπη θα ‘θελα να ξαναπάμε, γιατί είχανε πλάκα, είχαμε πλάκα μαζί. Ξέρεις τι γίνεται; Το μαζί είναι σχετικό. Όσο πιο μεγάλη μπάντα, τόσο πιο μαζί δεν είσαι. Βγαίνεις στη σκηνή και μετά δεν έχεις καμία σχέση.

Να μιλήσουμε για τη περίπτωση του "Children Of The Sun". Δεν είναι από τα κομμάτια που παίζετε συνήθως.
Δεν ήτανε! Μετά από το video clip που έχει πάει πολύ καλά και πηγαίνει ακόμα πολύ καλά, το παίζουμε!

Είχα πάει το Σάββατο στους Mr. Highway Band...
...που 'χαμε παίξει μαζί στο Κύτταρο;

Ναι, στο live για την επανέκδοση του "The Ritual", και το κάνανε διασκευή!
Ωραιότατα! (γέλια) Γαμώ, γαμώ, καλή φάση!

Σου φαίνεται λίγο περίεργο αυτό;
Ότι θα μας κάνανε διασκευές; Όχι, όχι, σοβαρά. Είδα και στο YouTube, το "Voodoo U Do" το 'χουνε κάνει κάποιοι Ολλανδοί, οι Drive By Wire, είχαμε παίξει και στη Θεσσαλονίκη μ' αυτούς. Κάπου στην Ολλανδία παίζανε και παίζουνε διασκευή ένα κομμάτι. Αυτό δεν το περίμενα! Τελείως δεν το περίμενα! Συνήθως πηγαίνει από Δύση προς Ανατολή. Δεν πάει από Ανατολή προς Δύση. (γέλια)

Νομίζω ότι και το "Keystone", όπως και το "Children Of The Sun" είναι παλιό κομμάτι. Κάποιος κακεντρεχής μπορεί να πει ότι «βγάλανε νέο δίσκο και βάλανε όλα τα παλιά κομμάτια μέσα»!
Όχι, το θέμα είναι ποτε τα βγάζεις, όχι από πότε τα χεις, και το "Children Of The Sun" το 'χουμε δέκα χρόνια τουλάχιστον. Ξέρεις τι; Υπάρχουν και σχήματα, υπάρχουν ιδέες που δεν είναι ολοκληρωμένες, που είναι πολύ ωραίες, που τις έχουμε δουλέψει και τις έχουμε παρατήσει γιατί μας έχουνε κάνει το κεφάλι «τόσο» και δεν μπορούμε να πάμε λίγο πιο πέρα, αλλά δεν τις πετάς, γιατί πιο μετά στη πορεία μπορεί να βρεις κάτι και να κολλήσει. Δεν πάει να πει ότι θα βγει κομμάτι, αλλά δεν θα το πετάξεις κιόλας «ά, πάλιωσε αυτό». Με την πορεία μαζεύεις πιο πολλά αναγκαστικά, έχεις ηχογραφήματα ή έτοιμα κομμάτια δεν γράφτηκαν ποτέ, πουθενά. Μπορεί να σου σκάσει μια ιδέα, να τη βάλεις και να βγει.

Καινούργιο δίσκο πότε να περιμένουμε περίπου;
Έλα ντε;!  Ήδη δουλεύουμε καινούρια κομμάτια, αλλά τρέχουμε με τα live. Πιστεύω ότι μες στο καλοκαίρι θα χουμε τελειώσει το σκελετό, έχουμε ήδη 6-7 κομμάτια, δεν είναι έτοιμα, αλλά γράφουμε. Όταν λέω σκελετός εννοώ να βρούμε τουλάχιστον πόσα και ποια κομμάτια θα 'ναι. Μετά δουλεύεις πάνω σε αυτές τις ιδέες, κάπως να τις καλουπώσεις σ’ ένα σημείο που να πεις ok, πάμε στο studio και τα γράφουμε.

Πώς σας βγαίνει μέχρι στιγμής;
Τα μισά είναι ωμό γκάζι και τα υπόλοιπα είναι πιο ψυχεδελικά. Δεν θα 'ναι mid-tempo, θα 'ναι πιο γρήγορα και πιο αργά σαν κομμάτια.

Ωραία! Θα περιμένουμε να τ' ακούσουμε! Θα ήθελα αν μπορούσες να χαρακτηρίσεις με λίγες λέξεις τις μέχρι στιγμής κυκλοφορίες σας, αρχίζοντας απ' το "Side FX".
Πρωτόγονος ήχος, πρωτόγονος και πολύ ακαλούπωτος. Ήταν η πρώτη φορά που μπορέσαμε και ακούσαμε ένα τέτοιο ηχογράφημα σχεδόν όπως θέλαμε (τον ήχο) με τα μέσα που είχαμε.

"Use".
Ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη και οργανωμένη δουλειά και σαν ιδέες και σαν προπαραγωγή και σας παραγωγή και ήταν η δουλειά με τον ήχο της οποίας ταυτιστήκαμε. Από εκεί και πέρα ήταν αυτό, υπήρχε μια βάση δηλαδή.

"The Ritual".
Το 2000. Ήτανε stepping stone, δηλαδή μας κράτησε ζωντανούς.

"Just A Burn".
Εκεί αρχίζει και αλλάζει ο ήχος, γιατί ήτανε μόνο ο Τόλης πια, ο κιθαρίστας και ήταν μια περίοδος που θέλαμε κάπως πιο απλή τη μουσική μας, πιο απλή πιο ρυθμική. Γενικά είναι πιο ρυθμικό.

"Superfreak".
"Superfreak", 2009. Ψεχεδελικό. Έχουμε βάλει πολλές «πλάτες», όχι κιθάρες μπάσα, drums, έχουμε βάλει διάφορους ήχους, έχουμε χτίσει πιο πολύ, και η φωνή και οι κιθάρες είχανε βάθη, εφφέ και υπήρχε αυτή η αίσθηση, η πιο ψυχεδελική. Τα κομμάτια, το “Baby, God Is Dead”, δεν είναι καθόλου ψυχεδελικό.

"Dead Rock Commandos".
Για μένα είναι η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά με την έννοια ότι έχει και καλό promotion από εμάς, το σπρώξαμε δηλαδή όσο μπορούσαμε. Βγήκε το '12 και ακόμα κάνουμε live γι’ αυτό το άλμπουμ. Είναι και σαν ήχος και σαν παραγωγή, το προσέξαμε πάρα πολύ, πάρα πολύ. Σαν παραγωγή ήταν η καλύτερη που είχαμε και προσπαθούμε τώρα το επόμενο να είναι ένα σκαλοπάτι πάνω από αυτό, κάτι που είναι λίγο δύσκολο.

Είναι γεγονός ότι εξακολουθείτε να κερδίζετε αρκετό νέο κόσμο. Σας κάνει εντύπωση αυτό;
Ξέρεις τι; Όταν είδα και τρίτης γενιάς Nightstalker, σταμάτησε να μου κάνει εντύπωση! (γέλια) Η μουσική έτσι είναι, Rolling Stones ακούνε από άτομα 90 χρονών μέχρι και τώρα που θα γεννηθεί κάποιος, θα ακούσει Rolling Stones. Η μουσική είναι μουσική.

Έχετε καταφέρει όμως κι εσείς να διατηρείτε μια ποιότητα, ώστε να υπάρχει το ενδιαφέρον.
Το βασικότερο απ' όλα είναι να σέβεσαι τη μουσική. Τώρα μπορείς να κάνεις ότι θες με τη μουσική τώρα, ό,τι γουστάρεις, πατάς ένα πλήκτρο και παίζει ολοκληρη ορχήστρα. Αυτό δεν σε κάνει και μουσικό. Ο σεβασμός και το να 'σαι εκεί είναι που σε κάνει μουσικό. Όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουνε άτομα που έχουνε κάνει μπάντες, έχουνε πει μεγάλες κουβέντες κι έχουνε σβήσει σε ένα χρόνο, σε δύο σε πέντε. Γιατί είναι δύσκολο, δεν είναι εύκολο να μπορείς να συνδυάσεις τη ζωή σου με τη μουσική.

Τελευταία ερώτηση. Όσες φορές σας έχω δει live, δεν θυμάμαι μια εμφάνιση που να μην ήταν πολύ καλή, δεν θυμάμαι κάτι αρνητικό. Θυμάσαι κάποιο live που λες ότι τότε δεν ήμασταν καλοί;
Είναι μερικές φορές που δεν παίζουμε καλά, αλλά δεν ακούγεται έξω, το καταλαβαίνουμε εμείς. Συνήθως ο ήχος επάνω στη σκηνή, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα, και έξω, δεν είναι καλός. Έχουμε παίξει και έξω σε μαγαζιά που ο ήχος είναι για πέταμα, έχουμε παίξει και σε μαγαζιά που ο ήχος είναι πολύ καλός. Αλλά απο εκεί και πέρα περνάς καλά, είσαι με τα άτομα που γουστάρεις και παίζεις τη μουσική που γουστάρεις. Μπαίνεις στο κλίμα, δεν ξενερώνεις.
  • SHARE
  • TWEET