Συνέντευξη Μέντα

Ανήκουν στην κατηγορία εκείνων των συγκροτημάτων, που μόλις κανείς ακούσει το όνομά τους, αμέσως το γεύεται, το αισθάνεται στην υφή και στην μορφή του. Κι όμως, ακόμα και αυτή η απαράλλαχτη γεύση υποκύπτει μπροστά στην «ανατροπή!», που όταν μας παρουσιάζεται με έμπνευση και δημιουργικότητα, εκπλήσσει τις αισθήσεις μας, ωσάν φρουτώδης και αφρώδης οίνος. Οι Μέντα, δύο και κάτι χρόνια μετά τον πέμπτο ομώνυμο δίσκο τους (2012), επιβιβάζονται -με το έκτο άλμπουμ τους- στο "Téléphérique" της μουσικής, πειραματίζονται, αφαιρούν και εξιστορούν την ενδο-αστική τους πορεία. Αφουγκράζονται το εξωτερικό τους τοπίο και μας καθοδηγούν προς την εσωτερική ειμαρμένη. Ας τους ακολουθήσουμε σ' αυτή τη διαδρομή με το "Téléphérique", για το οποίο μας μιλούν παρακάτω.

Το "Téléphérique", μόνο από τον τίτλο, αλλά και τον υπότιτλο "Une Album Instrumental par MENTA", με ταξιδεύει κατευθείαν στη Γαλλία. Και άλλως πώς, αφού χρησιμοποιείτε αυτή τη γλώσσα, σ' ένα άλμπουμ που καταργεί τον στίχο. Γιατί επιλέξατε τα γαλλικά;
Επιλέξαμε τα γαλλικά για το εξώφυλλο και για τον υπόλοιπο δίσκο τα αγγλικά. Είναι λοιπόν δίγλωσσος και αυτό γιατί βρήκαμε ενδιαφέρον στη νέα ηχητική ταυτότητα χωρίς στίχο να ταιριάξουμε έναν πιο διεθνή τρόπο παρουσίασης.

Όπως έγραψα και στην παρουσίασή του, η πρώτη γεύση έχει το άρωμα ενός «soundtrack μιας σύγχρονης ταινίας φαντασίας». Είχατε κάτι τέτοιο κατά νου, όταν γράφατε το άλμπουμ ή συνέβη σχεδόν τυχαία;
Όχι, δεν είχαμε κάτι τέτοιο στο μυαλό μας ξεκινώντας το "Téléphérique". Αυτό, σαν σκέψη, ήρθε στην πορεία, λαμβάνοντας υπόψη την αντίδραση φίλων, που άκουσαν για πρώτη φορά τα νέα μας κομμάτια. Σχεδόν όλοι μας έλεγαν πως ο δίσκος αυτός ακούγεται σαν soundtrack. Δεν ξέρω αν η ταινία που φανταζόμαστε θα ήταν ταινία φαντασίας, αλλά, αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός πως κάθε ακροατής μπορεί να δημιουργήσει στο μυαλό του τη δική του ταινία με βάση τη μουσική στον δίσκο. Αυτό μας ενθουσιάζει σαν ιδέα.

Πιστεύω πως -πολλές φορές- η απλοποίηση στην τέχνη είναι πολύ πιο δύσκολη από την σύνθετη παράθεσή της. Το ότι δεν χρησιμοποιείτε τη δύναμη του στίχου, αλλά μόνον της μουσικής, έχει να κάνει με κάποιου είδους προσωπικό στοίχημα;
Δεν ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για εμάς να γράψουμε instrumental κομμάτια. Το έχουμε κάνει στο παρελθόν μερικές φορές. Αν ανατρέξει κανείς στη δισκογραφία μας, θα μπορέσει να βρει μερικά διάσπαρτα ορχηστρικά tracks. Στο πέρασμα του χρόνου αυτά τα κομμάτια είχαν μόνιμη θέση στα playlists των συναυλιών μας. Ίσως επειδή μας απελευθέρωναν κατά κάποιο τρόπο πάνω στη σκηνή. Αν θες να το πούμε πιο ρομαντικά, ήταν εκεί για να μας οδηγήσουν με ένα τρόπο, στη δημιουργία του "Téléphérique".



Το "Téléphérique" είναι ένας συρμός που σε μεταφέρει από μιαν αφετηρία σ' έναν τερματικό σταθμό. Το χρησιμοποιείτε ως τίτλο, με την κυριολεκτική του σημασία, γιατί θέλατε να αποδώσετε αυτή τη διαδρομή; Και αν ναι, ποιά είναι η διαδρομή;
Το "Téléphérique", ως τίτλος, είναι ιδέα του Δημήτρη Μπόρση. Είναι ο άνθρωπος πίσω από τα εξώφυλλα των τελευταίων τεσσάρων δίσκων μας, όπως επίσης και ο «νονός» αυτών. Παίρνοντας αυτό ως το πρώτο κομμάτι ενός παζλ, μας γεννήθηκε η ιδέα της διαδρομής που ακολουθεί το τελεφερίκ. Η καθημερινή του διαδρομή, με τους σταθμούς, τους πυλώνες και τους επιβάτες του. Η διαδρομή αυτή μπορεί να είναι η προσωπική, καθημερινή ιστορία του κάθε ακροατή.

Έχω την εντύπωση πως -εν συγκρίσει με τις προηγούμενες πέντε δουλειές σας- το "Téléphérique" αποτελεί μια άκρως εσωτερική διερεύνηση, με άξονα τον άνθρωπο μέσα στο αστικό τοπίο. Τι είναι λοιπόν το "Téléphérique";
Eίναι -πράγματι- ένας δίσκος αστικής μουσικής. Η δυσαρέσκεια, η ανησυχία, ο θυμός η απελπισία και η θλίψη της ζωής των τελευταίων τεσσάρων ετών είναι αποτυπωμένα πάνω του.

Ενώ κανένα track του άλμπουμ δεν τιτλοφορείται, εν τούτοις το no 5 έχει τον τίτλο "Téléphérique". Γιατί μας υποδεικνύετε το ομώνυμο, τι το διαφορετικό ενυπάρχει σ' αυτό και όχι σε κάποιο άλλο track;
Το νούμερο 5, όντας το μεσαίο κομμάτι του "Téléphérique", συμβολίζει τη στιγμή εκείνη της ζωής σου, κατά την οποία κάνεις τον απολογισμό της, μέχρι τότε, πορείας  απλά αιωρούμενος κάπου εκεί στη μέση.

Τι ακούγατε την περίοδο που γράφατε το άλμπουμ, και τι τώρα;
Εκείνη την περίοδο ακούγαμε τα παρακάτω:
Vampire Weekend - Modern Vampires Of The City
Volcano Choir - Repave
Chvrches - The Bones Of What You Believe
Haim - Days Are Gone
Arcade Fire - Reflektor
Daft Punk - Random Access Memories
Damon Albarn - Everyday Robots
FKA Twigs - LP1
Real Estate - Atlas
St. Vincent - St. Vincent

Tώρα ακούμε:
Natalie Prass - Natalie Prass
Panda Bear - Panda Bear Meets The Grim Reaper
Sleater-Kinney - No Cities To Love
ArielPink - PomPom


Τους Μέντα θα έχουμε την ευκαιρία να συναντήσουμε την Παρασκευή 20 Μαρτίου στο 6 D.O.G.S στο Μοναστηράκι, και να τους ακούσουμε στην live παρουσίαση του νέου τους άλμπουμ, "Téléphérique".