You Me At Six

Με μία αποστασιοποιημένη ματιά, ο παραπάνω υπότιτλος θα μπορούσε να ταιριάξει περίπου σε όλες τις κυκλοφορίες των You Me At Six. Με κάποιες απαραίτητες υποσημειώσεις για τον καθένα, και με αρκετή καλή θέληση για τις δουλειές που έδωσαν στο δεύτερο μισό της περασμένης δεκαετίας, αλλά και πάλι. Οι μουσικές των Εγγλέζων πάντα έβγαζαν ενέργεια και κέφι, ακόμα και στις λιγότερο δυνατές στιγμές τους. Αυτό δεν αλλάζει στο όγδοο βήμα τους.

Έχοντας επαναφέρει τις ισορροπίες σε λογικά επίπεδα, μετά την υπέρ του δέοντος εμπορική παρένθεση που κορυφώθηκε στο "VI", η μπάντα συνεχίζει να κρατάει τις βόλτες έξω από τη ζώνη ασφαλείας στο ελάχιστο δυνατό. Στο τέλος της μέρας, αυτό δεν είναι ό,τι χειρότερο. Το κιθαριστικό θέμα και οι γραμμές του "Deep Cuts" συμπυκνώνουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλα όσα τους έβαλαν μια φορά κι ένα καιρό ανάμεσα στα πιο ελπιδοφόρα ονόματα της σκηνής.

Η ολοκληρωτική επιστροφή στα παλιά, απολύτως αναμενόμενα, δεν έρχεται ούτε τώρα. Κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα, από όποια σκοπιά κι αν το κοιτάξει κανείς. Για κάθε ριφφάκι υπάρχει ένα σούπερ-ραδιοφωνικό πέρασμα, και για κάθε λοξή ματιά στην πρώιμη περίοδο της παρέας ένα κραυγαλέα pop παιχνίδι στην παραγωγή. Η συνταγή είναι λίγο-πολύ γνωστή, όπως και στην περίπτωση του "Suckapunch" όμως, με την απαραίτητη ανανέωση μπορεί ακόμα να φέρει νίκες.

Μέσα στην απλότητά τους, τραγούδια σαν το "Mixed Emotions" ή το "After Love In The After Hours" βγάζουν αβίαστα αυτό το κάτι που σε άλλες εποχές θα άνοιγε (έστω μερικές από) τις πόρτες του mainstream ακροατηρίου. Μεγάλες μελωδίες, μικρά ξεσπάσματα, ακίνδυνα στιχάκια, αστραφτερός ήχος, όλα είναι παρόντα. Τα κοψίματα και τα περάσματα του Rou Reynolds στο "No Future? Yeah Right" έχουν κάθε λόγο να το τοποθετήσουν ανάμεσα στα δυνατότερα singles της πεντάδας.

Οι You Me At Six του "Truth Decay" γνωρίζουν καλά τις δυνατότητες και τους στόχους τους. Παρά τα πάνω και τα κάτω που αναμενόμενα υπάρχουν στη ροή του άλμπουμ, το σύνολο κυλά απροβλημάτιστα. Οι αστοχίες, ανάμεσα στις οποίες το βγαλμένο-από-τα-zeroes-με-όχι-ακριβώς-νοσταλγικά-καλή-έννοια εξώφυλλο, δεν αρκούν για να χαλάσουν το πρόσημο. Δεκαπέντε χρόνια μετά το ντεμπούτο, οποιαδήποτε παραπάνω απαίτηση θα ήταν μάλλον υπεραισιόδοξη.