UFO

Είναι η αλήθεια πως, από τότε που μπήκε στη σύνθεσή τους ο Vinnie Moore, οι UFO έχουν πάρει τα πάνω τους και πλέον αρκετό από το ενδιαφέρον του κόσμου φαίνεται να έχει επιστρέψει. Οι ένδοξες και λαμπερές μέρες του παρελθόντος μπορεί να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά κάτι φαίνεται να κινείται στο στρατόπεδο του Phil Mogg και της παρέας του.

Την παραγωγή του "A Conspiracy Of Stars" έχει αναλάβει ο Chris Tsangarides και το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενα καλό. Αρκετά «στεγνός» ήχος, έξοχα τονισμένα όργανα, τα πλήκτρα λίγο πιο πίσω στη μίξη και μπροστάρης ο γερό-Phil με την ακόμα απαλή αλλά κατά πολύ περιορισμένη σε εύρος φωνή του. Τα τραγούδια έχουν μια groove διάθεση και παίζουν με μέσης ταχύτητας ρυθμούς. Ο Vinnie Moore κάνει αυτό που πρέπει να κάνει κάθε κιθαρίστας που θα περάσει από αυτό το συγκρότημα και το rhythm section των Andy Parker και Rob De Luca είναι εξόχως στιβαρό. Πολύ ευχάριστο classic rock θα ακούσουμε στη ροή του δίσκου με τα "The Killing Hand", "Run Boy Run" και φυσικά στο "The Real Deal" το οποίο και ξεχώρισα. Το "Sugar Cane" θα αποτελέσει την πιο southern στιγμή του άλμπουμ και το "Precious Cargo" την πιο χαλαρή.

Όλα καλά, θα μου πεις, αλλά γιατί στο διάολο βαρέθηκα τη ζωή μου ακούγοντας τον δίσκο; Η απάντηση είναι απλή. Τα τραγούδια αν τα ακούσεις κάθε ένα ξεχωριστά θα νιώσεις πως κάτι έχουν να σου πουν. Όταν όμως τα βάζεις να παίξουν όλα μαζί σε έναν δίσκο, το αποτέλεσμα είναι πολύ μονότονο. Όλες οι συνθέσεις κινούνται στο ίδιο tempo, έχουν την ίδια δομή, τα φωνητικά του Mogg είναι επίπεδα και γενικότερα κάθε φορά που αλλάζεις τραγούδι έχεις την εντύπωση πως ακούς ακόμα το προηγούμενο. Νιώθεις δηλαδή σαν να ταξιδεύεις με το αυτοκίνητό σου με το κοντέρ μονίμως να δείχνει 80 χιλιόμετρα ανά ώρα. Σίγουρα το ταξίδι θα είναι ασφαλές, αλλά δεν θα προσφέρει καμία συγκίνηση. Για τον Moore, δε, έχω να πω πως αν και είναι ένας καταπληκτικός κιθαρίστας δεν το πολυέχει με την σύνθεση hard rock μουσικής, ενώ και τα solo του παραείναι metal κάποιες στιγμές.

Πάντα τα μεγαθήρια πρέπει να τα προσεγγίζεις με σεβασμό αλλά όχι με φόβο. Να έχεις τα μάτια (και κυρίως τα αυτιά) ανοιχτά και να μην θολώνει η κρίση στο θέαμα του ονόματος πάνω στο εξώφυλλο. Λαμβάνοντας υπόψη το παραπάνω, αυτό που μπορώ να πω είναι πως οι UFO κυκλοφόρησαν έναν μέτριο (προς τον καλό) δίσκο, κάτι που κυρίως οφείλεται στην μονοτονία των συνθέσεων και όχι τόσο στην απόδοση των μελών του.