The Waterboys

Ο Mike Scott είναι ένας από τους τυχερούς ανθρώπους, τους οποίους η έμπνευση δε φάνηκε ποτέ να εγκαταλείπει. Κάθε φορά λοιπόν που έρχεται η στιγμή να δημιουργήσει ένα νέο δίσκο των Waterboys, τα κομμάτια προκύπτουν τόσο εύκολα που θα μπορούσαν να γεμίσουν δύο ή τρεις δίσκους. Για παράδειγμα, φημολογείται πως στα sessions του "Fisherman's Blues" ηχογραφήθηκαν γύρω στα 70 κομμάτια!

Έχοντας φτάσει στο σημείο τα ακυκλοφόρητα τραγούδια των Waterboys να ξεπερνούν σε ποσότητα κατά πολύ τα διαθέσιμα, ο Scott αποφάσισε γύρω στα μέσα των '90s να βγάλει σιγά-σιγά προς τα έξω ό,τι τόσο καιρό σκονιζόταν στα ράφια του σπιτιού του. Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, μέσω επανεκδόσεων και συλλογών, έχει ο ίδιος φέρει στο φως μία πληθώρα demo, ακυκλοφόρητων και εναλλακτικών εκτελέσεων. Ακόμα και στον τελευταίο κανονικό δίσκο του συγκροτήματος, "Book Of Lighting", υπήρχαν αρκετές στιγμές με «ημερομηνία παραγωγής» στις δύο προηγούμενες δεκαετίες.

Αυτή τη φορά ο Scott αποφάσισε να ακολουθήσει την ολοένα και πιο δημοφιλή οδό του downloading για τη «δημοσίευση» αρχειακού υλικού που καλύπτει την περίοδο από το "Room To Roam" (1990) μέχρι και το "Universal Hall" (2003). 16 είναι τα κομμάτια που αποτελούν τη νέα αυτή συλλογή, με τίτλο "Kiss The Wind". Η σύντομη ιστορία του καθενός έχει ως εξής:

1. "Kiss The Wind": Οι Waterboys έμπαιναν με αυτό στις συναυλίες τους το 1990, ενώ είχε κυκλοφορήσει την ίδια χρονιά ως ακουστικό b-side. Η εκτέλεση αυτή ακούγεται πρώτη φορά και θυμίζει κάτι ανάμεσα στο "Be My Enemy" και το "Medicine Bow".

2. "On My Way To The Big Light": Σύνθεση του Scott και του Λετονού τραγουδιστή Ainars Meilavs. Αυτή είναι η demo εκτέλεση του Scott, ηχογραφημένη την περίοδο του "Universal Hall". Θυμίζει λίγο τον ήχο των "Glastonbury Song" και "The New Life" και αν είχε κυκλοφορήσει κανονικά θα μπορούσε εύκολα να θεωρείται classic!

3. "Follow The Fellow That Fiddles": Αφιερωμένο στον βιολιστή της μπάντας, Steve Wickham, και ηχογραφημένο το 1991, θα μπορούσε άνετα με το εύθυμο folk στιλ του να περιλαμβάνεται στο "Room To Roam" ή το "Fisherman's Blues".

4. "Your Baby Ain't A Baby Anymore": Υπέροχη country μπαλάντα, στο πνεύμα κι αυτή των "Room To Roam" και "Fisherman's Blues".

5. "Wintermind": Ηχογραφημένο το 2001, λίγο μετά την κυκλοφορία του εκπληκτικού come back "A Rock In The Weary Land". Ο Scott παρέα μονάχα με την ακουστική του, θυμίζοντάς μας έντονα τον πρώτο σόλο δίσκο του, "Bring 'Em All In".

6. "Let It Happen (1999)": Εναλλακτική εκτέλεση του εναρκτήριου κομματιού από το "Rock In The Weary Land". Απλούστερη και περισσότερο ακουστική από τη μορφή που τελικά κυκλοφόρησε, περιλαμβάνει τα εφέ και τα samplers που τελικά κατέληξαν στο "Night Falls In London" του ίδιου δίσκου.

7. "I've Been In The Storm For You": Γραμμένο την περίοδο του "Dream Harder", υπέροχο mid-tempo κομμάτι, κάτι ανάμεσα στην εμπορική πλευρά των Cure και τους σόλο δίσκους του Scott.

8. "Anatomy Of A Love Affair": Λιγότερο από ενάμιση λεπτό σε διάρκεια, γράφτηκε κι αυτό για το "Rock In The Weary Land" αλλά έμεινε έξω γιατί... μάλλον ξέχασαν να το ολοκληρώσουν!

9. "Independence Day": Αργόσυρτη διασκευή στο ομώνυμο κομμάτι του Bruce Springsteen. Το διακριτικό Hammond, το βιολί, μία επαναλαμβανόμενη «λούπα» από drum machine και η θεσπέσια φωνή του Scott αποτελούν τα συστατικά της αρκετά ενδιαφέρουσας αυτής εκτέλεσης. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά σε ένα tribute cd για το «Αφεντικό» με το περιοδικό Uncut το 2003.

10. "John Coogan Is Going": Ηχογραφημένο το 1991 και γραμμένο από τον Scott και τον κατά καιρούς "Waterboy" Vinnie Kilduff. Κλασσική ιρλανδική folk μπαλάντα και τίποτα παραπάνω.

11. "Wild Horses (Live)": O Scott στην κιθάρα και ο Richard Naiff στο πιάνο, παίζοντας για μία και μοναδική φορά στην περιοδεία του "Universal Hall" τον αξεπέραστο αυτό ύμνο των Rolling Stones.

12. "Big Day Boogie / Always / Broken Ring": Medley τριών ιντερλουδίων που επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν στο "Dream Harder", αλλά έμειναν τελικά εκτός. Κοντά στο ένα λεπτό το κάθε μέρος.

13. "Martin Descent": Ηχογραφημένο το 1999, δε μπήκε σε κανένα δίσκο, γιατί απλά το χαλαρό folk στιλ του είναι αδιάφορο. Η πιο αδύναμη στιγμή του "Kiss The Wind".

14. "Send Him Down To Waco": Άλλο ένα χαμένο διαμάντι. Γραμμένο το 1993 και επηρεασμένο από τους πρώτους μήνες της Προεδρίας του τότε πλανητάρχη Bill Clinton, θα μπορούσε άνετα να κοσμεί έναν από τους τελευταίους δίσκους των Waterboys.

15. "The Stolen Child (Live)": Το δεύτερο live κομμάτι του δίσκου δεν είναι άλλο από το αριστουργηματικό "The Stolen Child" του "Fisherman Blues". Μία από τις πιο επιβλητικές και συναισθηματικές μπαλάντες που έγραψε ποτέ ο Scott, σε μία εξίσου «έντονη» εκτέλεση στην Ολλανδία, το 2006. Το ρόλο του αφηγητή των στίχων του W.B. Yeats αναλαμβάνει στη συγκεκριμένη εκτέλεση ο ίδιος ο Scott.

16. "This Old Boat": Άλλο ένα κομμάτι από την περίοδο 1990-91. Ιδανικό για κλείσιμο, χάρη στη μελαγχολική ατμόσφαιρα που δημιουργεί το πιάνο ως μοναδικό όργανο που ακούγεται. Αν και demo, ο Scott χαρίζει άλλη μία εξαιρετική ερμηνεία.

Σαφώς και το "Kiss The Wind" δε μπορεί να θεωρηθεί πλήρης δίσκος. Τα κομμάτια είναι αρκετά άνισα μεταξύ τους καθώς αντιπροσωπεύουν αρκετά διαφορετικές περιόδους του συγκροτήματος. Παρ' όλα αυτά, για τους φίλους των Waterboys είναι ό,τι πρέπει μέχρι την επόμενη κανονική κυκλοφορία του Mike Scott και της παρέας του. Είναι να απορεί κανείς πως αρκετά κομμάτια του "Kiss The Wind" δεν κατέληξαν ποτέ σε κάποιο δίσκο.

Έστω και ετεροχρονισμένα, λοιπόν, αυτά είναι πλέον διαθέσιμα και μπορείτε να τα αγοράσετε από εδώ: www.townsend-records.co.uk/sites/waterboys/index.php?productId=1000045&pTypeId=6.