Mike Scott: «Όταν γράφω μόνος μου, συνεργάζομαι με την ίδια τη μουσική»

Οι Waterboys είναι ένα ιδιαίτερο συγκρότημα που με τον λυρισμό του άφησε το δικό του σημάδι κυρίως στις δεκαετίες του ‘80 και του '90, αλλά συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να δισκογραφούν με μεγάλη συνέπεια. Η μουσική τους εξακολουθεί να έχει μαγικά και διονυσιακά στοιχεία και να βγάζει από τον ακροατή έναν πιο ανέμελο και ελεύθερο εαυτό. Κατά την πρώτη τους περίοδο μάλιστα, εξερεύνησαν και περιηγήθηκαν στο μυθολογικό παρελθόν της Ελλάδας, εμπλέκοντάς το και στα ίδια τους τα τραγούδια.

Παρ' όλο που ουσιαστικά πλέον είναι πολίτες του κόσμου και έχουν μια μεγάλη καριέρα πίσω τους, ήρθε επιτέλους η ώρα που ο Mike Scott και οι Waterboys θα βρεθούν να παίζουν τη μουσική τους κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης - μας έστειλε και ειδικό μήνυμα επί τούτου! Μέχρι ο θεός Πάνας να βγει μαζί τους στη σκηνή, δίπλα σε έναν από τους πιο ιερούς χώρους της Αρχαίας Ελλάδας, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Mike Scott, να μας λύσει την απορία πώς καταφέρνει να διατηρεί τη φωνή του σε τόσο αξιοζήλευτα επίπεδα και να του λύσουμε τη δική του γιατί το Ηρώδειο αποκαλείται ρωμαϊκό και όχι ελληνικό αμφιθέατρο!

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχεις βγάλει ήδη τρεις δίσκους με τους Waterboys και διαβάζω ότι έχετε έτοιμο και τέταρτο. Σε έκανε πιο παραγωγικό η πανδημία;

Ο νέος δίσκος δεν είναι ακόμα έτοιμος, αλλά είναι σχεδόν έτοιμος. Είναι γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν μπορούσα να ταξιδέψω και ουσιαστικά αυτό μου έδωσε πολύ χρόνο για να δουλέψω στη συγγραφή, στο studio του σπιτιού μου. Αλλά στην πραγματικότητα, από τους τρεις τελευταίους δίσκους των Waterboys, οι δύο φτιάχτηκαν πριν την περίοδο της πανδημίας. Τους τελευταίους εννιά μήνες πάντως μπορούμε να περιοδεύουμε, οπότε αυτό μας έχει κάνει να θεωρούμε ότι έχουμε πλέον επιστρέψει σε αυτά που ξέραμε από παλιά.

Πότε κυκλοφορεί ο νέος δίσκος; Θα τον βγάλετε πάλι μέσω της Cooking Vinyl;

Ο στόχος είναι ο νέος δίσκος να κυκλοφορήσει στο τέλος της επόμενης χρονιάς. Δε θα βγει από την Cooking Vinyl, αλλά από μια άλλη, πάλι ανεξάρτητη εταιρεία. Μια μεγάλη, ανεξάρτητη δισκογραφική που συνεργάζεται με μια μεγαλύτερη.

Το αν η συνεργασία με μια δισκογραφική θα είναι καλή ή όχι εξαρτάται κυρίως από τα άτομα με τα οποία έχεις να κάνεις

Έχετε συνεργαστεί και απ' ευθείας με πολυεθνικές εταιρείες στο παρελθόν. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της συνεργασίας με μια πολυεθνική και με μια ανεξάρτητη εταιρεία;

Η απάντηση στο συγκεκριμένο δεν είναι τόσο απλή. Συνήθως η πορεία της συνεργασίας έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με το ποια είναι τα πρόσωπα με τα οποία έχεις να κάνεις μέσα από τις δισκογραφικές εταιρείες. Έχω περάσει από πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρείες στις οποίες επειδή είχα πολύ καλή σχέση με τα άτομα μέσα στην εταιρεία, ο χρόνος μου εκεί ήταν πολύ παραγωγικός. Βέβαια, μου έχει συμβεί και το αντίθετο. Με τις ανεξάρτητες εταιρείες τα πράγματα είναι πάνω-κάτω τα ίδια, μερικές φορές είναι καλά και μερικές όχι. Αλλά τελικά όλα εξαρτώνται από την ατομική σχέση μεταξύ των καλλιτεχνών και των ανθρώπων της εταιρείας. Όμως, έχοντας πει αυτό, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που έχουν να κάνουν με τη διανομή. Για παράδειγμα, μερικές φορές οι ανεξάρτητες εταιρείες μπορεί να μην έχουν τη δύναμη να κυκλοφορήσουν σωστά έναν δίσκο σε ολόκληρο τον κόσμο, πράγμα που μπορεί να κάνει καλύτερα μια μεγάλη εταιρεία. Από την άλλη, οι μεγάλες εταιρείες συχνά χάνουν την ουσία και ενδιαφέρονται περισσότερο να κάνουν κάτι που είναι της μόδας παρά να κάνουν κάτι που είναι αξιόλογο καλλιτεχνικά.

Άρα εξαρτάται περισσότερο από τα πρόσωπα με τα οποία έχεις να κάνεις;

Νομίζω ότι έτσι είναι, ναι. Επίσης, νομίζω ότι είναι πολύ πιο εύκολο για νεότερα συγκροτήματα να κυκλοφορήσουν νέους δίσκους. Ένα νεότερο συγκρότημα έχει κάτι φρέσκο και όλοι θέλουν να μάθουν γι' αυτούς, οπότε είναι πιο εύκολο να κάνουν μια καλή συμφωνία με μια δισκοραφική, είτε ανεξάρτητη, είτε μεγάλη. Για τα παλιότερα συγκροτήματα, είναι πολύ πιο δύσκολο. Όταν οι Waterboys έχουν νέο δίσκο, κανένας δημοσιογράφος δεν πρόκειται να σκεφτεί «ω Θεέ μου, αν μιλήσω για τους Waterboys θα φανώ και ο πρώτος», επομένως χάνουμε αυτή τη δύναμη της φρεσκάδας και της καινοτομίας. Μάλιστα ορισμένοι δημοσιογράφοι ή μέσα ενημέρωσης κολλάνε δίπλα στους παλιότερους καλλιτέχνες και τον όρο legacy artist, λες και έχουμε πεθάνει. Πραγματικά, το βρίσκω έναν εντελώς ηλίθιο όρο, άκου εκεί "legacy artist". Bloody hell!

Παίρνω πάσα από τα λεγόμενά σου και σου λέω ότι μου αρέσει όταν καλλιτέχνες με μεγάλη καριέρα πίσω τους, παίζουν αρκετό νέο υλικό στις συναυλίες τους. Θα το κάνετε κι εσείς; Και πώς σκοπεύετε να αποδώσετε τα τραγούδια τώρα που έφυγε ο Steve Wickham;

Ω, ναι, σκοπεύουμε να συμπεριλάβουμε τραγούδια από διάφορες περιόδους μας, θα κάνουμε μια μείξη. Δε θα υπάρχει βιολί και είμαι αρκετά χαρούμενος γι' αυτό, γιατί αρέσει η αλλαγή. Ο Steve ήταν με το συγκρότημα για 20 χρόνια χωρίς διάλειμμα και είχα συνηθίσει να ακούω βιολί ενώ ταυτόχρονα τραγουδούσα. Νομίζω πως 20 χρόνια είναι αρκετά, οπότε είναι μια εντελώς νέα εμπειρία για μένα το να ακούω τη φωνή μου χωρίς βιολί, είμαι πολύ ευχαριστημένος με την αλλαγή. Αντί για βιολί, έχουμε δύο πληκτράδες και αυτό μου δίνει μια απίστευτη γκάμα ήχων για να δουλέψω. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με τον νέο ήχο του συγκροτήματος.

Μιας και ανέφερες τα πλήκτρα, πρόσφατα έκανες μια ακουστική περιοδεία με τον Brother Paul. Ήταν τόσο επιτυχημένη ή τόσο ευχάριστη ώστε να την επαναλάβεις στο μέλλον;

Ήταν εντάξει, αλλά ότι ότι θα το έκανα ξανά στο μέλλον. Προτιμώ να δουλεύω με όλο το συγκρότημα μαζί.

Πώς βρίσκεις και επιλέγεις τους μουσικούς που πλαισιώνουν τους Waterboys; Έχουν περάσει και πολλοί από τις τάξεις σας!

Μερικές φορές είναι εντελώς τυχαίο. Δηλαδή, απλώς συναντιούνται οι δρόμοι μας κάπου και προκύπτει μια επαγγελματική συνεργασία. Άλλες φορές ακούω το παίξιμο ενός μουσικού σε κάποιον δίσκο και σκέφτομαι ότι θα ήθελα να παίξω με τον συγκεκριμένο, οπότε τον αναζητώ και τον βρίσκω. Και κάποιες φορές είναι απλώς είτε μια σύσταση, είτε ένας φίλος κάποιου μέσα από το συγκρότημα. Υπάρχουν λοιπόν πολλοί διαφορετικοί τρόποι.

Σε έχει επηρεάσει η αλληλεπίδραση με τόσο πολλούς μουσικούς;

Ναι, με έχει διδάξει πώς να είμαι ένας καλός band leader.

Έχεις στο μυαλό σου να βγάλεις άλλον solo δίσκο στο μέλλον;

Μου αρέσει να δουλεύω κάτω από το όνομα των Waterboys, δε μου αρέσει να είμαι solo καλλιτέχνης. Οπότε, όχι, δε σκοπεύω.

Μου αρέσει να γράφω μόνος μου, γιατί το να γράφω είναι για μένα μια συνεργασία μου με την ίδια τη μουσική

Σε παλαιότερη συνέντευξή σου έχεις αυτοαποκληθεί «μοναχικός λύκος». Γιατί προτιμάς να δουλεύεις έτσι;

Λοιπόν, μιλούσα συγκεκριμένα για τη σύνθεση τραγουδιών. Μου αρέσει να γράφω μόνος μου, γιατί το να γράφω είναι για μένα μια συνεργασία μου με την ίδια τη μουσική. Αν είμαι μαζί με κάποιο άλλο άτομο, δεν μπορώ να νιώσω εκείνη τη βαθιά σύνδεση που θέλω να νιώσω με τη μουσική όταν γράφω, αλλά θα προσέχω τι έχει να πει ή τι έχει να προτείνει ο άλλος. Όταν είμαι μόνος μου, η μουσική μου λέει τι να κάνω από μέσα μου και αυτό είναι πιο σημαντικό για μένα. Άρα, δεν είναι ότι δε γράφω με άλλους ανθρώπους, απλώς αποφεύγω να το κάνω ευρισκόμενος στον ίδιο χώρο μαζί τους. Έτσι για παράδειγμα, μπορεί να γράψω κάποιους στίχους και να μην έχω μουσική, να τους στείλω σε ένα από τα μέλη του συγκροτήματος ή σε κάποιον άλλον φίλο, να δουλέψουν πάνω τους και να μου στείλουν κάτι πίσω. Αυτό μπορεί να το χρησιμοποιήσω, μπορεί να το αλλάξω, μπορεί και τίποτα από αυτά. Συνεργάζομαι λοιπόν με άλλους, απλώς την ώρα που δουλεύω, δουλεύω μόνος μου.

Επομένως, δε θέλεις να εργάζεσαι ταυτόχρονα με κάποιον άλλο την ώρα που γράφεις τραγούδια.

Αυτό ακριβώς.

Νομίζω ότι έχετε συνεργαστεί και με ποιητές στίχων άλλων λαών για παράδειγμα. Πόσο δύσκολο είναι αυτό; Και γιατί το έκανες; Γιατί απλά σου άρεσαν τα ποιήματα.

Μου αρέσει το στυλ του W.B. Yeats. Το χαρακτηριστικό που έχουν πολλά από τα ποιήματά του, είναι ότι έχουν ομοιοκαταληξία. Είναι σαν να έχουν γραφτεί για να γίνουν τραγούδια. Ανακάλυψα πως την ώρα που διάβαζα κάποια από τα ποιήματά του, άκουγα μελωδίες μέσα στο μυαλό μου. Και απλώς το ακολούθησα.

Σας έχω δει ζωντανά πριν από μερικά χρόνια, αλλά έχω παρακολουθήσει και πιο πρόσφατες ζωντανές εμφανίσεις σας στο internet. Πώς καταφέρνεις να διατηρείς τη φωνή σου σε τόσο καλή κατάσταση;

Δεν καπνίζω, δεν πίνω αλκοόλ και γυμνάζομαι κάνοντας τρέξιμο, για να διατηρούμαι σε φόρμα. Επίσης, προστατεύω τη φωνή μου ανά πάσα στιγμή. Δεν θα μείνω σε κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου όπου δεν έχω τη δυνατότητα να σβήσω τον κλιματισμό, γιατί ο κλιματισμός ξεραίνει τη φωνή. Αν κάνω check in σε ένα ξενοδοχείο και υπάρχουν χημικές μυρωδιές, θα μετακομίσω σε διαφορετικό ξενοδοχείο και ούτω καθ' εξής. Προστατεύω τη φωνή μου συνεχώς γιατί δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο για μένα από το να έχω την πλήρη φωνή μου την ώρα που είμαι στη σκηνή. Επίσης, αποφεύγω να βγαίνω μετά τις συναυλίες, κάτι τέτοιο είναι πραγματικά επικίνδυνο. Μπορεί να πας σε ένα μπαρ ή σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης ή ακόμα και σε ένα εστιατόριο και επειδή σε εκείνα τα μέρη συνήθως ο θόρυβος είναι δυνατός, πρέπει να μιλήσεις δυνατά για να κάνεις μια συζήτηση. Με αυτόν τον τρόπο όμως, είναι πολύ εύκολο να «κάψεις» τη φωνή σου, οπότε, δεν το κάνω ποτέ αυτό. Έχω επιλέξει να έχω την καλύτερη δυνατή φωνή που μπορώ και η υπόλοιπη ζωή μου έχει συμμορφωθεί με αυτή μου την επιλογή.

Η συναυλία σας εδώ στην Αθήνα γίνεται σε ένα αρχαίο ρωμαϊκό αμφιθέατρο.

Ρωμαϊκό; Δεν είναι ελληνικό; Μα καλά, πώς ακριβώς λειτουργεί αυτό;

Μετά τα αρχαία ελληνικά χρόνια, προ Χριστού ακόμα, οι Ρωμαίοι κυρίευσαν την Ελλάδα. Το αμφιθέατρο το λέμε ρωμαϊκό επειδή χτίστηκε την περίοδο που είχαν κυριαρχήσει εδώ οι Ρωμαίοι.

Α τους μπάσταρδους! (σ.σ. γελάμε)

Το διαλέξατε εσείς ή σας το πρότεινε ο διοργανωτής; Έχεις πάει ποτέ; Νομίζω θα είναι μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά.

Ήταν πρόταση των διοργανωτών το να παίξουμε εκεί. Δεν έχω πάει, αλλά έχω δει αρκετές φωτογραφίες και άλλο υλικό. Θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε πώς είναι ο χώρος από κοντά για να δούμε αν θα μας επηρεάσει πηγαίνοντάς μας προς τη μία ή την άλλη μουσική κατεύθυνση. Θα δούμε πώς θα είναι!

Μπορούμε να ακούσουμε τον ρόλο που έχει η πνευματικότητα στη μουσική σου. Παίζει σημαντικό ρόλο και στη ζωή σου;

Ναι, αλλά μόνο με έναν ήσυχο και διακριτικό τρόπο. Δεν ανήκω σε καμία θρησκεία ή σε κάτι αντίστοιχο. Νιώθω όμως ανήσυχο πνεύμα και είμαι πολύ αφοσιωμένος στο να μαθαίνω συνέχεια νέα πράγματα και και πάντα να μεγαλώνω και να διευρύνω τη συνείδησή μου. Δεν πρόκειται όμως να βγω στους δρόμους διατρανώνοντάς το όμως, καταλαβαίνεις; Είναι προσωπικό.

Έχεις δηλώσει μεγάλος θαυμαστής της μουσικής της Patti Smith και του David Bowie. Ποιοι άλλοι καλλιτέχνες σε έχουν διαμορφώσει ως καλλιτέχνη;

Στη δεκαετία του '60, άκουσα, πραγματικά όλη την pop μουσική. Οι Beatles, οι Rolling Stones, οι Who και οι Kinks, δηλαδή όλα τα υπέροχα, μεγάλα βρετανικά συγκροτήματα εκείνης της εποχής, όπως επίσης και η αμερικάνικη pop και soul μουσική ήταν οι επιρροές που με διαμόρφωσαν. Αργότερα, όταν ήμουν έφηβος, ήταν η μουσική του Bob Dylan και του David Bowie - κυρίως από το "The Man Who Sold The World" μέχρι και το "Heroes", τα υπόλοιπά του δε με ενδιέφεραν και τόσο. Λίγο μετά, ήταν η μουσική της Patti Smith και το punk rock. Αυτές τις μέρες πάντως μου αρέσει πολύ η americana.

Το αν η συνεργασία με μια δισκογραφική θα είναι καλή ή όχι εξαρτάται κυρίως από τα άτομα με τα οποία έχεις να κάνεις

Μιας και ακούς λοιπόν και νέα μουσική, έχεις κάποιο νέο συγκρότημα που πιστεύεις ότι αξίζει να προτείνεις στους αναγνώστες μας;

Πλέον δεν κάνω όπως ήμουν έφηβος, που μπορεί μια μέρα στο σπίτι να καθόμουν και να άκουγα μέχρι και δέκα συνεχόμενες ώρες μουσική. Ξοδεύω πολύ περισσότερο χρόνο να παίζω κιθάρα παρά να ακούω μουσική. Δε θα έλεγα ότι το κάνω με τη μορφή της εξάσκησης, μου αρέσει απλώς να παίζω κιθάρα. Όμως, από τα νέα πράγματα που ακούω, υπάρχει μια Αμερικανίδα τραγουδίστρια που εκτιμώ ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή, ονομάζεται Courtney Marie Andrews και είναι πολύ, πολύ καλή. Έχω επίσης και ένα ακόμα αγαπημένο Αμερικανικό συγκρότημα, τους Hiss Golden Messenger, τους ακολουθώ για καμιά δεκαριά χρόνια τώρα, είναι εξαιρετικοί.

Θα τους τσεκάρω! Ποιοι είναι οι επόμενοι καλλιτεχνικοί σου στόχοι και προκλήσεις;

Υπάρχει ένα κουτί που βγαίνει αργότερα μέσα στη χρονιά με όλη τη μουσική που κάναμε κατά τη διάρκεια "This Is The Sea", του δίσκου μας που κυκλοφόρησε το 1985. Σε αυτό θα συμπεριλαμβάνεται και ένα τεράστιο βιβλίο με σκληρό εξώφυλλο. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία με κρατάει πολύ απασχολημένο για περίπου ενάμιση χρόνο τώρα. Σκέφτομαι επίσης μαζί με τον επόμενο δίσκο που θα βγάλουμε με τους Waterboys να υπάρχει και μια συνοδευτική ταινία που να ταιριάζει με αυτό. Έχω λοιπόν πολλά πράγματα πάνω στα οποία δουλεύω.

Mike, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Θα τα πούμε στο Ηρώδειο.

Σε ευχαριστώ κι εγώ, τα λέμε!