The Black Angels

Wilderness Of Mirrors

Partisan (2022)
Από τον Σπύρο Τσούτσο, 14/10/2022
Κλασικοί Black Angels. Οι πιστοί θαυμαστές τους σίγουρα θα απολαύσουν τον νέο τους δίσκο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

H psychedelic μπάντα απ’ το Austin του Τέξας, επιστρέφει πέντε χρόνια μετά το "Death Song (2017)" με ένα δίσκο που ακολουθεί την πεπατημένη. Tα μακρόσυρτα κιθαριστικά riffs ταιριάζουν άψογα με τη χαρακτηριστική φωνή του Alex Maas, ενώ τα γεμάτα reverb δεύτερα φωνητικά, προκαλούν μια ομιχλώδη ατμόσφαιρα, εφάμιλλη της ερήμου.

Έχοντας ξεπεράσει πια τη μεγάλη αναγνωρισιμότητα που τους προσέφερε το "Young Men Dead", τραγούδι που έγινε γνωστό μέσα από τη σειρά "True Detective", συνεχίζουν να δημιουργούν μελωδίες που αμέσως καρφώνονται στο μυαλό του ακροατή. Κατ’ εμέ ο δίσκος "Death Song", περιείχε δύο ύμνους, ωδή στο σύγχρονο psychedelic rock. Από τη μία τo "Ηalf Believing" και από την άλλη το "Life Song", αποτέλεσαν ένα σπουδαίο δείγμα της ποιότητας και της συνθετικής ικανότητας του συγκροτήματος. Έτσι και πέντε χρόνια μετά, στο "Wilderness of Mirrors", συναντάμε κάποια εξίσου σημαντικά κομμάτια. Το εναρκτήριο "Without A Trace", το "Empires Falling", το "El Jardin" (ίσως το καλύτερο κομμάτι του δίσκου), ή το "100 Flowers of Paracusia", δεν γίνεται να αφήσουν ασυγκίνητο έναν ακροατή που έχει εκτιμήσει τις προηγούμενες δουλειές τους. Φαίνεται βέβαια σαν να χάνονται μέσα σε ένα σύνολο δεκαπέντε κομματιών, κατά τη διάρκεια του οποίου οι διαθέσεις επαναλαμβάνονται συνεχώς, καθιστώντας δυσδιάκριτες τις καλές στιγμές του δίσκου. Θα μπορούσαν να περιοριστούν σε λιγότερα κομμάτια, αφού ειδικά προς το τέλος το άλμπουμ δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο, αφήνοντας την ίδια αίσθηση με μία τρίωρη ταινία που έχεις βαρεθεί και περιμένεις κάτι να συμβεί στο τέλος, αλλά για κακή σου τύχη, δεν συμβαίνει τίποτα.

Στιχουργικά σε πολλά τραγούδια οι Τεξανοί ρόκερς μιλούν καθαρά πολιτικά, ασκώντας κριτική στην άρχουσα τάξη. Ενδεικτικά, στο "El Jardin", ακούμε την απόγνωση του Alex Maas καθώς τα δάση καίγονται, οι ωκεανοί θα μας πνίξουν και τα παιδιά μας δεν έχουν μία αυλή να παίξουν, ενώ στο "La Pared", με αφορμή το τείχος που έχτισε ο Τραμπ στα σύνορα με το Μεξικό, ο στιχουργός καταγγέλλει τα πανταχού τείχη που ανέκαθεν χτίζονταν για να διαχωρίζουν και να διχάζουν τους ανθρώπους.

  • SHARE
  • TWEET