Systemik Viølence

Ακόμη θυμάμαι το ηχηρό kang/mangel punk χαστούκι που έφαγα το 2018 με το "Anarquia-Violencia" των Systemik Viølence. Η είδηση λοιπόν της δισκογραφικής τους επιστροφής είναι ένα από τα γεγονότα της χρονιάς, προσωπικά μιλώντας, στο ευρύτερο crust. Και με το νέο LP τους, οι Πορτογάλοι ανεβάζουν τα πάντα κατακόρυφα. Το σχήμα από την Πορτογαλία κατάφερε να βελτιώσει κατακόρυφα όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ωμό και βίαιο ήχο του, και κυκλοφόρησε ένα από τα πιο απολαυστικά άλμπουμ της χρονιάς.

Με φοβερή παραγωγή, οι Systemik Violence κατάφεραν σε 23 λεπτά να κυκλοφορήσουν ένα βάναυσο αριστούργημα. Με εντονότερη necro αίσθηση αλά Darkthrone, Dishammer και Arnaut Pavle, υπέρτατη ιαπωνική παράνοια παρμένη από G.I.S.M., Death Side, Zouo και Asbestos, και βάσεις από σουηδικό crust της σχολής των Disfear, Driller Killer, Anti-Cimex, Wolfbrigade και Warcollapse, οι Systemik Viølence, με τα στοχευμένα samples - μαχαιριές σε αφήνουν "Into dis-belief". Πράγματι, το δυνατό χαρτί των Systemik Viølence είναι ο τρόπος που οι σύντομες συνθέσεις τους μεταβαίνουν από την μια επιρροή του ιδιώματος στην άλλη.

Παράλληλα, η μπάντα χρησιμοποιεί ως «συγκολλητική ουσία» μια black ‘n’ roll αίσθηση η οποία μετατρέπει τα επιμέρους συνθετικά στοιχεία σε μοχθηρές και μακάβριες επιθέσεις. Το πολιτικό της μήνυμα, συνδυάζεται με αγνή έκλυση ενέργειας και μια αίσθηση αιματοβαμμένης απόλαυσης. Ρυθμοί για σεμινάριο στο είδος, leads βγαλμένα από τα υγρότερα metal/punk όνειρα απανταχού κάφρων, φωνητικά που τιμούν τη σκιά του Nocturno Culto, μαχητική, στα όρια του παροξυσμού, πολιτικοποιημένη θέση που δεν αφήνει περιθώρια και 10 συνθέσεις που προσφέρουν κάτι εξοντωτικά σπουδαίο. Αναλογίσου τους Midnight ή τους Devil Master, αν συνδυάζονταν με Rat Cage.

Από τις ακροάσεις, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι Systemik Viølence δεν πρωτοτυπούν. Δεν απευθύνονται σε ευρύ ακροατήριο, δεν επιχειρούν κάποιο εμπορικό ή καλλιτεχνικό «άνοιγμα», αλλά αντιθέτως προσκολλώνται στην τέχνη τους. Τι είναι όμως αυτό που δίνει «αξία» σε μια τέτοια κυκλοφορία ώστε να μπορεί να αγγίξει μεγαλύτερο ακροατήριο πέραν αυτού που εξαρχής απευθύνεται; Το "Negative Mangel Attitude", ωσάν αλήτης βρυκόλακας, χτυπάει πολλές πόρτες. Ακούς το "Uncivil Disobedience" με τα πρωτοκυματικά black metal στοιχεία του και ο ήχος, αν είσαι λάτρης του ακραίου ήχου, δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο. Η d-beat εναλλαγή δε, πυρπολεί τα πάντα. Η διαδοχή του από το "Exinta Raiva" εξάγει μια κτηνωδία.

Η ορμή πάνω στην οποία οικοδομείται το άλμπουμ με την διαδοχή των κομματιών, μπορεί να αποτελέσει ιδανικό εφαλτήριο για την ενασχόληση με το ιδίωμα. Παράλληλα, αποτελεί μια από τις κορυφές του χώρου για φέτος. Ακόμη και στις πιο Darkthrone-ικές και «ελαφρόμυαλες» του αναφορές, όπως το "We Are The Grave Of The Posers" (ελπίζω να έπιασες το throwback εδώ), το άλπουμ παραμένει ένα ηχηρό χαστούκι που υπενθυμίζει πως όσο ενδιαφέρον και αν έχουν τα εμπλεκόμενα ιδιώματα όσο εξελίσσονται (που έχουν πάρα πολύ), άλλο τόσο έχει και η τελειοποίηση μιας αισθητικής ξεχασμένης, περιθωριακής, παραγκωνισμένης, που όταν επανέρχεται έτσι στο προσκήνιο, συνθλίβει κάθε ανταγωνισμό.

Ναι, οι Systemik Viølence συχνά στο άλμπουμ αυτό με την ρητορεία τους περιχαρακώνονται, σε επεκτάσεις της σκηνής που ίσως φαντάζουν ξεπερασμένες ή απαρχαιωμένες. Στα ερείπια και στη σκόνη όμως, κρύβεται αυτό το βδέλυγμα. Δεν είναι ένας ακόμη dis-κλώνος, που ηχεί αδιάφορος. Συγκινήσει ή μη, το "Negative Mangel Attitude" εκφράζει έναν αφοριστικό black/crust αρνητισμό που αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο πέραν του να χτυπήσει σωστά με την ηχητική του επίθεση. Αυτή η προσήλωση και η αμεσότητα, το καθιστούν μια από τις κυκλοφορίες - έκπληξη στον ακραίο ήχο, ξεπερνώντας τις όποιες προσδοκίες. Άντε να ξανάρθουν προς τα εδώ. Για να χαθούμε στη νύχτα με το μπάσο του φινάλε του δίσκου με το "Scene Stompers".

Youtube
Bandcamp