Syndrome 81

Prisons Imaginaires

Sabotage Records / Destructure Records (2022)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 05/09/2022
Οι Γάλλοι στο ντεμπούτο τους καλούνται να εκσυγχρονίσουν τα '80s, γιατί μπορούν
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Έπειτα από μια σειρά Eps κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, οι Γάλλοι Syndrome 81 κυκλοφόρησαν στα τέλη Μαΐου το επίσημο ντεμπούτο LP τους. Το, έξοχα τιτλοφορούμενο, "Prisons Imaginaires", μαζί με το εξαιρετικό του εξώφυλλο, είναι μια μισάωρη μελωδική punk rock επίθεση με ξεκάθαρη στόχευση και αισθητική. Έχοντας ως στόχο, όπως δηλώνουν, να εκσυγχρονίσουν το ‘80s ηχόχρωμα του ήχου τους, πετυχαίνουν να κυκλοφορήσουν ένα παθιασμένο ντεμπούτο.

Οι δεκατρείς συνθέσεις του "Prisons Imaginaires" είναι βγαλμένες από την καρδιά του underground. Φλερτάρουν εξίσου με τα oi! ρεφραίν και τις post-punk συγχορδίες αλά Blitz και Wipers, που ενδεχομένως να θυμίσουν και το προ δεκαετίας υπόγειο revival του ήχου (σκέψου πως μοιράζονται μέλη με τους τρομερούς Litovsk), ανά στιγμές ρυθμικά επικαλούνται hardcore οργή, και όποτε παραδοθούν σε κιθαριστικές εξάρσεις σε ταξιδεύουν. Οι Syndrome 81, ταγμένοι στα ιδανικά της αντικουλτούρας τους, μελετούν και φιλτράρουν ένα φάσμα διαφορετικών ηχητικών ρευμάτων και το συμπυκνώνουν σε κομμάτια δυναμίτες.

Θα αναρωτηθείς εδώ, και δικαιολογημένα, πόσες φορές το έχεις διαβάσει / ακούσει αυτό για έναν punk δίσκο. Που έγκειται λοιπόν η όποια «διαφορά»; Όταν, περί τα μέσα του δίσκου, το ιντερλούδιο της απαγγελίας στα γαλλικά του "la ville" ανακόψει την ορμή προσδίδοντας μια αίσθηση σκότους, στο μυαλό θα κατακάθεται η σκόνη που ξεσήκωσε το σερί από τις έξι πρώτες συνθέσεις. Σε αυτό, με ναυαρχίδα το φανταστικό "avenir" και την επιβλητική post-punk αύρα του, οι, ορμόμωμενοι από τη Βρέστη, Syndrome 81 με τακτικά χτυπήματα, κοψίματα, riffs, και πάει λέγοντας, στρώνουν ένα χαλί ώστε τα φωνητικά να σε αρπάξουν και να σε κάνουν να χορέψεις υπό τους ρυθμούς τους.

Ακόμη και αν ανατρέξεις σε μια μια τις συνθέσεις μεμονωμένα, τυχόν ψεγάδια δύσκολα αποκαλύπτονται. Καθ’ όλη τη διάρκεια του "Prisons Imaginaires", είτε στην οργή του "violence sociale" είτε στη σκοτεινή φλόγα του "des nuits blanches" που αναδίδει μια αστική παρακμή, ή ακόμα και στο ατμοσφαιρικό "béton froid", του οποίου το βασικό κιθαριστικό θέμα είναι από τα κορυφαία του δίσκου, οι Γάλλοι ηχούν πρώτιστα πειστικοί.

Νιώθουν κάθε νότα στο έπακρο και την παίζουν σαν να είναι η τελευταία. Αποξενώνουν με φινάλε όπως το πιο «πειραματικό», οριακά darkwave, "lumière magnétique", ενώ προηγουμένως έχουν ταξιδέψει με το ανανεωτικό "fuir son passé" του οποίου το μπάσο κλέβει στα ύπουλα τις εντυπώσεις από τα gang φωνητικά.

Σε μια συζήτηση περί ταξιδιών με φίλους, είχε αναφερθεί εύστοχα, πως στα μεγάλα δυτικά κέντρα, όσο διαφορετικό και αν είναι το premise μιας τουριστικής ξενάγησης, υποβόσκουν κοινά προβλήματα. Η καθημερινότητα των σύγχρονων πόλεων, με τους ρυθμούς και το, εχθρικό αστικό, γκρίζο τοπίο, είναι σε αρμονία με τις «φαντασιακές φυλακές» στις οποίες παγιδεύει το αδιέξοδο, αποτελώντας φυσική προέκτασή τους.

Έτσι, όταν οι Syndrome 81 παθιάζονται στο "dans les rues de brest" με τη ρεφραινάρα του, αν κλείσεις τα μάτια μπορείς να νιώσεις την αγωνία της καταπιεσμένης νιότης και την θέληση για απόδραση Το ντεμπούτο τους είναι ένας δίσκος που αν αποδεχθείς τα όριά του, μπορείς να λατρέψεις επειδή μιλάει μια διεθνή γλώσσα, αυτή της ασυμβίβαστης ορμής.

Bandcamp
Youtube

  • SHARE
  • TWEET