Stormkeep

Η καλή μέρα λένε, από το πρωί φαίνεται. Ενίοτε και από το ΕΡ. Στο περσινό "Galdrum" τέθηκαν οι βάσεις και ο ακροατής εξέλαβε υποσχέσεις. Το θέμα ήταν αν θα εκπληρωθούν και πότε. Άμεση υπήρξε η απάντηση και με εκνευριστική ακρίβεια, σχεδόν έναν χρόνο αργότερα. Παρά μία μέρα. Προφανώς νιώθουν άνετα να μοιραστούν τις ιστορίες τους βαθιά στο φθινόπωρο και λίγο πριν την επίσημη έλευση του χειμώνα. Ρίξτε μια ματιά στο εξώφυλλο, μαρτυρά την ουσία της μουσικής τους.

Τα ¾ των αγαπημένων Wayfarer κρεμάνε πόντσο, καπέλα, ζώνες και εξάσφαιρα, αφήνουν ακόμα και τα ονόματά τους πίσω. Αρματώνονται με σπαθιά, αλυσιδωτούς θώρακες και μακρόσυρτα ψευδώνυμα (Tyrannos Apokteino Skiophonos Stormward ένα από αυτά), όπως επιτάσσει το medieval majestic black metal τους. Αυτό που μιλάει για μάγους, τέρατα, κάστρα, μαχητές και τα συναφή. Αυτό που μας ταξιδεύει σε εποχές που δε ζήσαμε, αλλά θα θέλαμε να ήμασταν παρόντες. Το πώς, επαφίεται στη φαντασία του καθένα μας. Χαρτί, μολύβι, πολυεδρικό ζάρι, αφηγητής και ξεκινάμε.

Το στοίχημα, η παγίδα και το μυστικό: Σε ένα είδος όπου πολλοί διέπρεψαν, αρκετοί αντέγραψαν και μερικοί πήγαν άκλαυτοι, το μέτρο και ο συγχρονισμός αποτελούν μέγιστες αρετές. Το black metal έρχεται κατά κύματα (της β’ φουρνιάς) με το γνωστό riffing πλαισιωμένο από καταιγιστικό και ποικίλο drumming. Συμφωνικό και μελωδικό, με heavy metal κιθαριστικά περάσματα και ρυθμούς που δεν τους λες και λίγους. Η παγίδα να ακουστούν τετριμμένοι, ανέμπνευστοι και ισοηλεκτρικά επίπεδοι, τα ετερόκλητα στοιχεία να γίνουν βαρίδι στο όραμα της μπάντας, πάνε περίπατο από την πρώτη κιόλας σύνθεση.

Παρουσιάζοντας τέτοιες ιστορίες και ντυμένες μουσικά έτσι, το στοίχημα είναι να γίνει ο ακροατής συμμέτοχος αυτής. Να μεταφερθεί νοερά εκεί όπου διαδραματίζεται. Και εδώ αυτό αποτελεί τον κανόνα και όχι κάποια εξαίρεση. Φαντασία να υπάρχει μονάχα, για τα υπόλοιπα φροντίζει η πεντάδα από το Colorado. Δύο πράγματα ξεχώρισα σε αυτόν τον δίσκο, το μυστικό για την ιδιαιτερότητά τους.

Χωρίς ηχητικές υπερβολές αλλά με μουσικό πλούτο, βαδίζοντας σε γνώριμα μονοπάτια ετών, δίνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα πλήκτρα και τα παρουσιάζουν σε διάφορες εκδοχές τους: Από majestic synths, σε ήχους organ και από κει σε μετρημένη dungeon ατμόσφαιρα. Στα καθαρά φωνητικά δε, με κέρδισαν ολοκληρωτικά, καθώς φέρουν την αύρα του μοναδικού Simen Hestnæs. Και αυτό μόνο θετικό θα μπορούσε να είναι.

Οι μουσικοί που δημιούργησαν το υβρίδιο του western black metal, εισέρχονται παρέα με έναν Κόμη και έναν Λόρδο στον κόσμο του Φανταστικού με εντυπωσιακό τρόπο. Άγρια Δύση – Κάστρο κάπου κάποτε, ένα portal δρόμος. Με την πραγματικότητα να στέκεται σαν τη Μόρα από πάνω μας, με χέρια μακριά να μας τραβάει και με στόμα ανοιχτό, έτοιμο να μας καταπιεί αμάσητους, σαλπίζω το βούκινο και περιμένω. Ανακατεύω τους ρούνους στο πουγκί την ώρα που η γη σείεται από τον ερχομό των Πέντε. Eparatos Druid Runespeller and the Six will ride at dawn. Παράφραση και δάνειο από μια αντίστοιχης αισθητικής μπάντα.

Bandcamp