Spiritworld

Deathwestern

Century Media (2022)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 18/11/2022
Μπότες, σπιρούνια, καυτές σέλες και δαιμονικά riffs
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ομολογώ πως αυτό που άκουσα δεν το περίμενα. Δεν περίμενα να με αρπάξει από το πρώτο δευτερόλεπτο από το σβέρκο και να με σύρει δεμένο πίσω από ένα άλογο στα χωμάτινα στενά μιας πόλης της άγριας Δύσης όπου οι cowboys έχουν βρει φρικτό θάνατο από δαιμονικούς κακοποιούς και όλη η πόλη στάζει αίμα και στο σαλούν παίζουν live κάτι παλαβοί τύποι από το Las Vegas και τα riffs τους δονούν την μαύρη ατμόσφαιρα. Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν από το ντεμπούτο του 2020 με τίτλο "Pagan Rhythms" όπου ο Slayer/Pantera/Power Trip ήχος τους προκάλεσε εντύπωση και πολλούς σπασμένους σβέρκους, και ευτυχώς τα παλικάρια το έχουν πάρει σοβαρά και στο δεύτερο album τους πάνε δέκα βήματα παραπέρα και δείχνουν ότι ήρθαν να παίξουν στις μεγάλες λίγκες.

"South Of Heaven, West Of Hell" είναι το μότο τους στη σελίδα τους στο bandcamp και το όλο ύφος παραπέμπει σε cowboy, country metal αλλά δεν έχουν σχέση με το ροκαμπίλικο ύφος πχ των Volbeat αφού είναι πολύ πιό hardcore. Αλλά μοιάζουν στη παραγωγή riffs. Και τα δέκα κομμάτια (αν εξαιρέσουμε την εισαγωγή "Mojave Bloodlust") είναι μια συνεχής λίστα τσαμπουκαλεμένου γκρουβάτου ατόφιου metal που δεν σε αφήνει να πάρεις δευτερόλεπτο ανάσας. Από πίσω βρίσκεται κινώντας τα νήματα ο πολυπράγμων Stu Folsom ο οποίος έγραψε το βιβλίο "Godlessness" με μικρές ιστορίες western horror και ουσιαστικά αυτό αποτέλεσε την έμπνευση και για το album. Το ένα συμπληρώνει το άλλο και το "Deathwestern" μουσικά ακουμπά το 80ς thrash, το hardcore και το death δημιουργώντας έναν άκρως μαγνητικό αμάλγαμα ισοπεδωτικού ήχου που αντικατοπτρίζεται πλήρως από το πρώτο κιόλας ομότιτλο κομμάτι "DEATHWESTERN". ‘Sodomy and corpses left behind- Everywhere I fucking ride’ και μας αφήνει εξαντλημένους από την ένταση το βαρύ rhythm section των drums του Preston Harper και η κιθάρες των Matt Schrum και Randy Moore. Στο καπάκι το τρίλεπτο σφηνάκι "Relic Of Damnation" που έχει μια απίστευτα επική ριφάρα σαν ο Dimebag κατέβηκε με το cowboy hat του από το Παράδεισο και να έδωσε το ελεύθερο. Αλλά δεν σταματάνε εκεί. "Purified In Violence", "U L C E R" και προσπαθείς να καταλάβεις τί γίνεται, πώς είναι δυνατόν να τα σπάνε τόσο ακραία; Τόσο γαμάτο downpicking και rhythm που θα ζήλευε και ο Papa Het. Θες hardcore-ίλα μαυρή οπως η πίσσα; "Moonlit Torture" με βοήθεια στο μικρόφωνο από τον Dwid Hellion (Integrity). Κομμάτι που γιγαντώνεται σε ρυθμό και επικότητα όσο πηγαίνει προς το φινάλε.

To "Lujuria Satanica" θα κάνει πολλούς σβέρκους να πονέσουν από το ανελέητο κοπάνημα με το φοβερό groovy riff φινάλε του και το "1000 D E A T H S" στο τέλος κάπως έρχεται σαν κερασάκι στη τούρτα μετά από τόση ηχητική επίθεση να μας αποτελειώσει ολοκληρώνοντας απότομα και με τσαμπουκά ένα album που το περίμενα να είναι καλό αλλά πραγματικά εδώ μιλάμε για κάτι πραγματικά που κάνει μπαμ στα τέλη του 2022 και θα αποτελεί σταθμό για τον metal ήχο και για φέτος αλλά και για το μέλλον έχω την εντύπωση.

  • SHARE
  • TWEET