Psychedelic Porn Crumpets

Είναι από την Αυστραλία. Ναι. Κάτι σας είπα. Κι όμως. Αρχίζουμε πλέον να διακρίνουμε μεγάλη σκηνή εκεί. Μα καλά, τι κάνουν τα άτομα σ΄αυτή την χώρα τελευταία; Έχουμε ακούσει πραγματικά ότι πιο παλαβό και προοδευτικό έχει υπάρξει στον ευρύτερο εναλλακτικό ήχο από το νησί/ήπειρο. Προφανώς, λόγο ονόματος μου θύμισαν τους Tropical Fuck Storm και τους φίλους The Drones. Αυτοί εδώ είναι από το Perth. Άσε με να δώσω μερικά ακόμα ονόματα. Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται. Συνεχίζω με Αυστραλούς. Πάμε με King Gizzard φυσικά, κυρίως στις κιθάρες. Perth δεν είπαμε; Δεν θα παραλείψω τους συμπολίτες τους Tame Impala καθώς τα βρίσκουν στην ψυχεδέλεια. Φεύγοντας από εκεί, για να πάμε και λίγο στην Αμερική, αναγκάζομαι να δώσω τους Oh Sees με τους οποίους μοιράζονται ταχύτητες και γκαραζίλα και τέλος τον θεούλη Ty Segall από τον οποίο κλέβουν χαρά, όρεξη και ενθουσιασμό.

Αν με τα παραπάνω είσαι εντάξει, τότε εδώ θα βρεις έναν αγαπημένο heavy, αλλά περίεργα ψυχεδελικό rock δίσκο ο οποίος κρατάει τα βρώμικα στοιχεία του παλιού garage και ακούγεται τόσο pop όσο κανένα από τα παραπάνω. Θα το έλεγες και εύκολο σε σχέση με όλη την καλή τρέλα των συνοδοιπόρων τους, αλλά δεν είναι εύπεπτο. Δεν έχει τύχει να ακούσω τις προηγούμενες δουλειές τους (έχουν άλλα τρία ολοκληρωμένα album) , ώστε να συγκρίνω ή να διακρίνω αλλαγές. Αυτή η κυκλοφορία είναι όμως τουλάχιστον απολαυστική. Είναι ειλικρινά μια ηλιαχτίδα στο σκοτάδι μας. Δυνατά τύμπανα. Απίθανος. Απίθανος. Απίθανος ρυθμός. Είπα απίθανος; Εξαιρετικές και σε πολλά σημεία μαγκιόρικες κιθάρες. Χορευτική διάθεση και χαρά. Πολύ χαρά ρε! Πειραματική και σε σημεία θορυβώδης παραγωγή. Ενοχλητικά, επειδή πρέπει φωνητικά και όμορφα όταν πάλι χρειαστεί για να σε ταξιδέψουν όμορφα. Αν και θα το κατατάξω στον heavy psych ήχο, μπορώ να πω ότι είναι αεράτο, ελαφρύ και ευάερο. Αν ψάξω πολύ να βρω κάτι κακό, ή να κάνω έστω και ένα παράπονο, το μόνο θα ήταν ότι μερικά κομμάτια είναι πολύ πολύ μικρά και δεν με χορταίνουν.

Αν άλλες νέες ψυχεδελικές μπάντες παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά και νομίζουν ότι η προέλευση της μουσικής τους χωράει δηθενιές και σοβαροφάνεια είναι γελασμένοι. Αυτοί εδώ όμως δεν το κάνουν ούτε λίγο. Τους χαίρομαι. Δεν μπορείς να τους πεις ανόητους αν και οι στίχοι τους είναι επίτηδες ειρωνικοί, χαζοί και μεταφορικοί με ξεκάθαρα ανόητο νόημα. Αν και σχεδόν όλα τα κομμάτια τους είναι κομματάρες, τα "Tally Ho" "Mr. Prism" "Mundungus" "The Terrors" και "Pukebox" ειναι ΥΠΕΡκομματάρες. Ο δίσκος είναι απίθανος. Το ύφος τους είναι εξαιρετικό. Η έμπνευση τους γεμάτη.

Spotify