Rún

Οι Rún είναι ένα καινούριο project από το Δουβλίνο που όμως αποτελείται από πεπειραμένους μουσικούς: η Tara Baoth Mooney έχει μεγάλη εμπειρία σε folk, χορωδιακές και κινηματογραφικές μουσικές, ο ντράμερ και sound designer Ryan Trench έχει ασχοληθεί με ορχηστρική και ηλεκτρονική μουσική και ο Diarmuid MacDiarmada - αδελφός του Cormac των Lankum και των Poor Creature - έχει τριακονταετή εμπειρία στο avant-garde, όντας και ο συνδημιουργός των Nurse With Wound. Από τα βιογραφικά τους, μπορεί κανείς να συμπεράνει πως οι Rún σαλπάρουν για ένα εξόχως εκλεκτικό μουσικό ταξίδι.

Πράγματι, το ντεμπούτο τους είναι μια δουλειά που διαθέτει μια πληθώρα στιλιστικών αναφορών: από την folk στο trip-hop κι από το sludge στην ψυχεδέλεια, το άλμπουμ συγκροτεί ένα experimental rock περιβάλλον με συναρπαστικές εναλλαγές και αναπάντεχα ηχοχρώματα. Το πράγμα γίνεται φανερό ήδη από το εναρκτήριο "Paidir Poball", εκεί που η indie folk εισαγωγή δίνει την θέση της σε έναν καθαρό doom metal σκελετό, πριν η σύνθεση καταλήξει σε noise αυτοσχεδιασμούς. Εκλεκτικό, απρόβλεπτο κι ευφάνταστο, το σύμπαν των Rún ξετυλίγεται μπροστά σου γεμάτο υποσχέσεις.

Κάθε μία από τις έξι συνθέσεις του άλμπουμ (υπάρχει κι ένα σύντομο ιντερλούδιο) μοιάζουν να αντλούν στοιχεία από διαφορετικά genres, παρουσιάζοντας ένα αεικίνητο και πολυπρόσωπο σύνολο τραγουδιών. Για παράδειγμα, το εκπληκτικό "Your Death My Body" - με διαφορά το καλύτερο track στον δίσκο - βασίζεται στην εκπληκτική ερμηνεία της Mooney, δανείζεται την κληρονομιά των Portishead και την επαναδιατυπώνει στο 2025. Ή το 13λεπτο "Caoineadh" ξεφλουδίζεται σταδιακά, αποκαλύπτοντας την μεγάλη ψυχεδελική του καρδιά, περίπου σαν οι OM να είχαν ένα νέο, ηπιότερο αδερφάκι.

Από την jazz ως το space rock κι από τους Dead Can Dance ως τους Talk Talk, το άλμπουμ ρέει απρόβλεπτα, έχοντας πάντα μια εστίαση στους ρυθμούς και στις πυκνές ατμόσφαιρες. Το "Terror Moon" και το "Strike It" είναι τραγούδια σκοτεινά, αποπνικτικά, τελετουργικά κι εντόνως δυστοπικά, αντανακλώντας εξάλλου μέρος του πολιτικά προοδευτικού χαρακτήρα των Rún. Η μουσική υψώνει συνεχώς νέα αινίγματα και γιορτάζει τις ίδιες της τις μεταμορφώσεις. Αν κατάφερνε να δημιουργήσει έναν εξ ολοκλήρου νέο ηχητικό κόσμο, θα μιλούσαμε για αριστούργημα, τα στοιχεία όμως που αντλούν οι τρεις μουσικοί παραμένουν διακριτά. Από αυτήν την άποψη, υπάρχει κάτι στο άλμπουμ που παραμένει μερικώς ανολοκλήρωτο, χωρίς όμως να μετριάζονται οι εντυπώσεις.

Με σύμμαχο την εξαιρετική παραγωγή, τις έξοχες ενορχηστρώσεις και τις στιγμές που οικοδομούν τραγούδια με συνοχή, οι Rún καταφέρνουν να χαρίσουν έναν οριακά θαυμάσιο δίσκο. Τεχνοκρατικά άψογοι και δημιουργικά ευφυείς, παίρνουν δημιουργικά ρίσκα που τους βγαίνουν και διαλέγουν σταθερά την φαντασία έναντι της ασφάλειας. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει, με ένα άλμπουμ που αξίζει να προσμετρηθεί στις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές του πειραματικού rock αυτής της χρονιάς. Ένα βήμα ακόμα πιο βαθιά και οι Rún θα βρεθούν αγκαλιά με την σπουδαιότητα.

Bandcamp