Nothing But Thieves

Όταν οι Nothing But Thieves ξεκινούσαν τις ετοιμασίες για το τρίτο άλμπουμ τους, αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους τις αυστηρά προσωπικές θεματολογίες. Κοιτώντας προς τα έξω, έβλεπαν έναν κόσμο να καίγεται και μία γραμμή που δεν ήθελαν να ακολουθήσουν. Πού να ήξεραν. Με το που κυκλοφόρησε το "Is Everybody Going Crazy?" την περασμένη άνοιξη, έμοιαζε καταδικασμένο να ντύσει μία περίοδο που τα πάντα έδειχναν να γίνονται ολοένα και πιο τρελά. Σαν το γνωστό προαιώνιο ζήτημα, για το αν είναι η τέχνη που ακολουθεί τη ζωή ή το αντίστροφο.

Η επιλογή της πεντάδας από το Essex ήταν απολύτως συνειδητή και θα έβγαζε τέλεια νόημα ακόμα και χωρίς την παράνοια της πανδημίας. Με δεδομένη την όλη κατάσταση, είναι ακόμα πιο λογικό το γεγονός ότι πάτησαν πάνω σε αυτή την ιδέα και τη χρησιμοποίησαν ως κεντρικό πλαίσιο για μία ολοκληρωμένη δουλειά. Μέσα στην ιδιαιτερότητα και την αναπόφευκτη συνοδευτική γκριζάδα, το "Moral Panic" πήγε τον ήχο του σχήματος στο επόμενο σκαλί. Αν υπήρχε κάτι το οποίο έλειπε από το σύνολο, καθόλου παράλογα, αυτό ήταν το μεγάλο, εκκωφαντικό ραδιοφωνικό hit.

Όσοι έχουν έτοιμη απάντηση με κάποιο από τα τέσσερα πρώτα singles του δίσκου, παρακαλούνται να πάρουν βαθιά ανάσα και να βάλουν να παίζει το "Futureproof". Οι προβληματισμοί, τα σκοτάδια και η κλεισούρα είναι ακόμα εδώ. Κάπου στο (αρκετά) βάθος όμως διακρίνεται ένα φως· αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να δώσει μια διαφορετική οπτική. Τα πέντε τραγούδια του EP συνεχίζουν ακριβώς στη νοοτροπία και την αισθητική του προκατόχου του, προσθέτοντας νέες αποχρώσεις. Μηχανικοί ήχοι στο "If I Were You", υπέρ-γεμάτα synth στο "Miracle, Baby", σχεδόν ουρλιαχτά στο "Ce N'est Rien".

Η επιστροφή του σχήματος στο moral panic theme τη δεδομένη στιγμή μοιάζει κάτι παραπάνω από λογική. Παρότι μικρού μήκους, η κυκλοφορία στέκεται τέλεια δίπλα στο πρωτότυπο. Το ενδεχόμενο συνέχειας είναι κάθε άλλο παρά αμελητέο, αν και η ίδια η απόφασή τους να μην παίξουν το παιχνίδι των μεμονωμένων τραγουδιών, ίσως να σημαίνει το αντίστροφο. Προς το παρόν τουλάχιστον. Σε κάθε περίπτωση, από μόνο του το χτίσιμο και η κορύφωση του "Your Blood" δείχνουν μία μπάντα που αρνείται πεισματικά να αφήσει το πόδι από το γκάζι, ακόμα κι όταν τα πάντα πάνε στραβά.