Mammock

Αντρέας, Βαγγέλης, Γιάννης και Κλέαρχος. Δυνατό rock που γεμίζει θορύβους, έντονο μπάσο, φωνές και ουρλιαχτά και εξαιρετικούς ρυθμούς. Αν η βόλτα από το punk και το heavy rock, μέχρι το hardcore και το math rock σου φαντάζει ευχάριστη, αυτή η τετράδα θα στην κάνει εκπληκτική. Τα φωνητικά δεν είναι εκπληκτικά, αλλά είναι τόσο ιδιαίτερα, παθιασμένα και με προσωπικότητα που δεν σε ενδιαφέρει η καλλιφωνία. Άλλωστε στο είδος κανείς δεν έψαξε για αυτή. Στόχος είναι η απελευθέρωση. Στόχος, τουλάχιστον λυρικά, είναι η αντιμετώπιση της καταπίεσης. Η αντιμετώπιση της βαθειάς λύπης.

Παρότι το noise-rock τους είναι δυνατό και αλήτικο, οι ρυθμοί τους είναι τόσο groovy που ο θόρυβος και η μαθηματική παράνοια δεν ακούγονται καθόλου δύσκολα. Σίγουρα το μπάσο έχει ρόλο ραχοκοκαλιάς σε όλα τα κομμάτια, αλλά τα riff τους είναι τουλάχιστον έξυπνα και σχετικά εύκολα, για να μην πω πιασάρικα, που τελικά δεν θα ξενίσουν. Αφηρημένοι στίχοι. Ατάκες που θα μπορούσαν να συνοδεύονται από υψωμένο μεσαίο δάχτυλο ή επεκταμένο δείκτη μπροστά στη μούρη σου. Η καλή δουλειά και η καλή παραγωγή φέρνουν αυτό το μίγμα επιρροών και ιδεών εξορθολογισμένο και προσιτό. Το "Caterpillar" που ανοίγει τον δίσκο είναι νομίζω και το καλύτερο κομμάτι τους. Τι καλύτερο για εισαγωγή λοιπόν. Κακοτράχαλη αλλά rock 'n' roll κιθάρα και παραμορφώσεις που ανατριχιάζουν. Γροθιά στο σαγόνι. Τρίξιμο στα δόντια. Στο επόμενο "Theme For Pets" η εισαγωγή μπαίνει με ένα σπάνιο ήχο από τα τύμπανα και μας οδηγεί σε ένα post-punk παλιομοδίτικο αλά Melvins riff που ακολουθείται από γοητευτικό τραγούδι που σκάβει στο μυαλό σου. Το τελείωμα έχει κάτι από country αμερικανιά η οποία σπάει από τα κοφτά περάσματα του επόμενου "Shark Attack". Συναρπαστικό και ιδιαίτερο καθώς το σαξόφωνο που έχει χρησιμοποιηθεί του δίνει χαρακτήρα. Πάνκικο και συναυλιακό! Πανέμορφα κολλάει το μικρό χρονικά "Dirty Shoes" που κάνει πραγματικό μπαμ! Κάνει θόρυβο και παρότι μοιάζει με τα προηγούμενα είναι πιο σπιρτόζικο, πιο metal και πραγματικά έντονο. Θα το πω χωρίς ντροπή, εδώ μου θύμισαν τους εκπληκτικούς Daughters. Τιμή τους! Συνεχίζουμε με το "Inconstant State, Hot Summer". Ακούω τα έγχορδα παρόμοια. Βαρύ και δυναμικό. Μανιακό και πιο παρανοϊκό από όλα τα άλλα. Εκρηκτικό και κάπως επαναστατικό. Σε σπρώχνει να κάνεις ζημιές. Να σπάσεις κάτι. Μυρίζει παλιομοδίτικο hardcore και στην πορεία αλλάζει και γίνεται απίθανα τεχνικό και προοδευτικό. Η καλύτερη ενορχήστρωση που θα βρεις σε κάτι βίαιο και ακατάλληλο όπως αυτό το κομμάτι. Φτάνουμε στο τέλος με το "This Letter". Υποτονική αρχή που θυμίζει μπαλάντα. Στίχοι εύστοχοι, έξυπνοι που σε κάνουν να σκεφτείς. Μελαγχολικό στην αρχή. Αλλάζει και προσθέτει ιδέες λεπτό το λεπτό. Είναι και κοντά δέκα λεπτά σε διάρκεια οπότε χωράει πολλά. Μπορεί να μην ταιριάζει τόσο πολύ με τα υπόλοιπα του δίσκου, αλλά είναι πραγματικά κομματάρα. Δεν είναι το στυλ και η μουσική που θα θυμάσαι από τους Mammock. Δεν έχει τη βρωμιά και την έκρηξη σαν τα άλλα, αλλά είναι εντελώς ολοκληρωμένο, είναι καλοφτιαγμένο, πολύ βαρύ και προοδευτικό.

Ο δίσκος θα κάνει αίσθηση. Προσωπικά τον βρίσκω εξαιρετικό. Δεν έχει πουθενά κοιλιά. Δεν έχει τίποτα περιττό. Αν τον χώριζα στα δύο θα έβρισκα το νεανικό και παλιομοδίτικο αλήτικο στυλ που θέλουν να περάσουν στα πέντε πρώτα κομμάτια και στη δεύτερη μεριά, το τελευταίο κομμάτι θα μου έδινε όλη την ωριμότητα και πιθανά το επόμενο βήμα του συγκροτήματος. Κάνουν αίσθηση με τη μανία τους στην αρχή και μας δείχνουν το μέλλον τους με το σκοτάδι και το παράξενο μουσικό τους παραμύθι στο τέλος. Θα κοσμίσει πολλές λίστες στο τέλος του χρόνου. Οφείλει να ακουστεί παραέξω. Θα το κάνει χωρίς πολύ σπρώξιμο.

Bandcamp