MFTJ

My Mom's Getting A Horse

Lazy Bone Recordings (2021)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 10/03/2021
Περίεργες μουσικές για να τριπάρεις μόνος στο σπίτι σου ή για να παίζουν όσο πίνεις το χαλαρό ποτό σου σε ένα μπαράκι
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι λογικό κάποιος να μην γνωρίζει τον Scott Schorr, ο οποίος τρέχει μια μικρή εταιρεία εστιασμένη σε instrumental μουσικές και αναλαμβάνει τις παραγωγές των άλμπουμ που κυκλοφορεί, έστω κι αν μιλάμε για καλλιτέχνες όπως ο Jordan Rudess, ο Tony Levin ή ο Marco Minemmann. Αν, όμως, κάποιος δεν γνωρίζει τον Mike Keneally δεν ξέρει τι χάνει. Ένας μουσικός με ιστορία δίπλα στον Frank Zappa, στον Joe Satriani, στον Steve Vai και εσχάτως στον Devin Townsend, ένας τρομακτικά ταλαντούχος μουσικός, αλλά ακόμα πιο σπάνια περίπτωση ανθρώπου.

Οι δυο τους έστησαν ένα πολύ ιδιαίτερο project, τους MFTJ (Mankind's Final Traffic Jam), αφού γνωρίστηκαν μέσω του Marco Minnemann και για να μην κουράσω πολύ με τα της δημιουργίας του, σας προτρέπω να διαβάσετε την απολαυστική συνέντευξη που μου έδωσαν εδώ. Συνοπτικά, να πω ότι ο Scott ως drummer και παραγωγός φτιάχνει ρυθμικά tracks, τα οποία στέλνει στον Mike, ο οποίος με τη σειρά του αυτοσχεδιάζει σε κιθάρα και μπάσο και στέλνει το αποτέλεσμα πίσω στον Scott, ο οποίος εν τέλει μορφοποιεί τα τραγούδια. Α, και τους δίνει πολύ περίεργους τίτλους.

Περιέργως, η πρώτη σύμπραξή τους διέφυγε του ραντάρ μου, όχι όμως και η δεύτερη που τιτλοφορείται "My Mom's Getting A Horse" και το εξώφυλλο του οποίου φέρνει στον νου τον σπουδαίο BoJack Horseman.

Τα συστατικά της μουσικής των MFJT είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τους ίδιους τους μουσικούς: πολύ ταλέντο, coolness και χιούμορ. Το δε αποτέλεσμα είναι σίγουρα πρωτότυπο και απρόβλεπτο, κινούμενο από το funk και το trip hop, στο rock και την ψυχεδέλεια. Είναι πολυσχιδές και πολύπλοκο, αλλά είναι όλο σε 4/4, με τον Scott να στήνει ρυθμούς που περιέργως σε groovάρουν, ενώ ο Mike κάνει κάτι περίεργα μαγικά στην κιθάρα του. Δεν είναι εύκολο να βρεθεί σημείο αναφοράς για να γίνουν συγκρίσεις, αλλά άσχετα αν είναι μουσικά μακριά ως προσέγγιση, οι φίλοι πιο περίεργων συνθέσεων των Liquid Tension Experiment, του Satriani ή του Vai νομίζω ότι θα βρουν σημεία επαφής. Περιττό να πω πως αν κάποιος είναι ήδη γνώστης ή/και φίλος των μουσικών του Mike Keneally θα εκτιμήσει δεόντως τη μουσική των MFTJ. Ακόμα κι αν δεν την καταλάβει πλήρως.

Από τους trip hop ρυθμούς του "What Wally Thinks" και τις πιο prog κιθάρες του "I Remember When Candy Bars Where A Nickel" κι από το "Peeping Raccoon" (δεν λέει για το δικό μας μάλλον) ως την ψυχεδέλεια του "Shoe Trade Gone Bad" (λες και δεν έφτανε ο τίτλος) και το funky "Donner Party Highlights" (και πάλι καλύτερα θα είναι από της Superleague), το άλμπουμ έχει μια ωραία ροή, που άλλοτε ανεβάζει την ένταση κι άλλοτε χαλαρώνει όμορφα και εν τέλει ακούγεται πολύ ευχάριστα ως συνολικό άκουσμα.

Σίγουρα έχει μια απαιτητική και μη συνηθισμένη προσέγγιση, αλλά το "My Mom's Getting A Horse" δεν είναι εν τέλει τόσο δύσκολο άκουσμα όσο μοιάζει εξ αποστάσεως. Κι ενώ ενδείκνυται για τριπαριστές ακροάσεις στο σπίτι με ακουστικά, όσο περισσότερο το ακούω τόσο πιο ξεκάθαρα το φαντάζομαι ως ιδανική μουσική υπόκρουση σε ένα κουλ μπαράκι για χαλαρό ποτό. Αλήθεια, υπήρχαν τέτοια μπαράκια; Και το κυριότερο «θα υπάρξουν ξανά τέτοια μπαράκια;»

  • SHARE
  • TWEET