MFTJ: «Η progressive μουσική καθορίζεται από το πόσο απρόβλεπτη είναι»

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους Mike Keneally και Scott Schorr για το progressive funk project τους κι όχι μόνο

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 10/03/2021 @ 14:07

    Η πρώτη σύμπραξη των Mike Keneally και Scott Schorr είχε διαφύγει του ραντάρ μου, αλλά έχοντας σε μεγάλη εκτίμηση αμφότερους τους δυο μουσικούς, ήταν μάλλον δύσκολο να διαφύγει της προσοχής μου το δεύτερο άλμπουμ που έστησαν από κοινού με το project των MFTJ. Κινούμενοι σε ένα ύφος που λιτά προσπαθούν να περιγράψουν ως «progressive funk» και με αρκετή δόση χιούμορ, όπως άλλωστε μαρτυράει κι ο τίτλος "My Mom's Getting A Horse", το project αυτό σίγουρα χαρακτηρίζεται από πολλούς βαθμούς καλλιτεχνικής ελευθερίας, coolness και ταλέντου. 

Τα παραπάνω στοιχεία - το coolness, το χιούμορ, το ταλέντο και η καλλιτεχνική ελευθερία - εν τέλει χαρακτηρίζουν τους δυο δημιουργούς γενικότερα, όπως θα έχετε την ευκαιρία να διαπιστώσετε στη συνέντευξη που ακολουθεί. Ο Mike κι ο Scott είχαν πολλά και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να πουν, τόσο γύρω από το project της συνεργασίας τους, αλλά και γενικότερα. Και αξίζει να θαυμάσει κανείς την αστείρευτη πηγή δημιουργικότητας που ακούει στο όνομα Mike Keneally. Απλά διαβάστε και θα καταλάβετε...

MFTJ - My Mom's Getting A Horse

Mike, και Scott, κατ' αρχάς, ελπίζω να σας βρίσκει καλά αυτή η παρατεταμένα περίεργη και δύσκολη περίοδος. Αλήθεια, όντας και οι δυο σας ιδιαίτερα δημιουργικοί καλλιτέχνες, πώς σας επηρέασε αυτή η κατάσταση της πανδημίας; Σας προσέφερε περισσότερο χρόνο να γράψετε και να ηχογραφήσετε νέες μουσικές ή σας απορρόφησε όλη την έμπνευση;

Scott: Πάντα δούλευα από το σπίτι, το οποίο περιλαμβάνει το γραφείο μου και το στούντιο που έχω φτιάξει, οπότε δεν άλλαξαν και πολλά όσον αφορά στο κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Επίσης, τείνω να είμαι ένας αρκετά σκοτεινός ως συνθέτης (όχι και τόσο ως άνθρωπος, αλλά και πάλι είμαι αρκετά σκοτεινός!), οπότε κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτή η πανδημία με ενέπνευσε όσον αφορά στη σύνθεση τραγουδιών. Απλά, προσπάθησα να βγει κάτι καλό μέσα από μια κακή κατάσταση.

Mike: Εγώ δουλεύω πάνω στη μουσική του επόμενου σόλο δίσκου μου όποτε υπάρχει χρόνος, αλλά αυτό το χρόνος δύσκολα τον έβρισκα. Είμαι πολύ τυχερός που πολύς κόσμος μου ζητάει να ασχοληθώ με τα project των δικών τους άλμπουμ και στην πραγματικότητα το "My Mom's Getting A Horse" ήταν το πρώτο άλμπουμ πάνω στο οποίο δούλεψα αφότου τέθηκε σε λειτουργία το νέο μου «οικιακό στούντιο της πανδημίας». Οπότε, είμαι πολύ απασχολημένος και γενικά νιώθω πολύ δημιουργικός. Οι στιγμές που καταφέρνω να επικεντρωθώ αποκλειστικά στη σόλο μουσική μου είναι πολύτιμες και λίγες, αλλά η έμπνευση περισσεύει όταν έχω τη δυνατότητα να ασχοληθώ με αυτό και προσπαθώ να διατηρώ αυτήν τη ροή έμπνευσης όταν δουλεύω και στα project άλλων ανθρώπων.

Κατάφερα να κυκλοφορήσω 30 σόλο άλμπουμ όλα αυτά τα χρόνια περιοδεύοντας παράλληλα, και τώρα που ήμουν όλη την ώρα στο σπίτι μου, το βρίσκω αδύνατο να τελειώσω αυτό το άλμπουμ

Σκεφτόμουν πως από όλη αυτήν την κατάσταση ίσως προκύψει και κάτι καλό. Εννοώ πως η μουσική βιομηχανία και οι καλλιτέχνες είχαν επικεντρωθεί τόσο πολύ στο να περιοδεύουν τα τελευταία χρόνια που πολλούς από αυτούς δεν του ενδιέφερε να γράψουν νέα μουσική ή το έκαναν μόνο και μόνο για να έχουν έναν λόγο να περιοδεύσουν ξανά. Ίσως το ότι δεν είχαν τη δυνατότητα να περιοδεύσουν να τους ανάγκασε να επικεντρωθούν και πάλι στο να γράψουν μουσική και να γίνουν πιο δημιουργικοί. Συμφωνείτε με αυτό; Ποια η άποψή σας;

Scott: Μόνο μια φορά έχω περιοδεύσει κι αυτή ήταν τη δεκαετία του '90, οπότε εμένα δεν με επηρέασα ιδιαίτερα όλο αυτό. Αλλά, θεωρώ πως μουσικούς που διαρκώς περιοδεύουν, όπως ο Mike, σίγουρα τους επέτρεψε να δημιουργήσουν πολλή περισσότερη νέα μουσική. Χωρίς αυτήν την πανδημία, πιθανότατα δεν θα υπήρχε και άλμπουμ από τους MFTJ καθώς πριν από αυτή ο Mike περιόδευε ακατάπαυστα και δεν είχε χρόνο για πολλά project πέραν της δικής του δουλειάς.

Mike: Βασικά, κατάφερα να κυκλοφορήσω 30 σόλο άλμπουμ όλα αυτά τα χρόνια περιοδεύοντας παράλληλα, και τώρα που ήμουν όλη την ώρα στο σπίτι μου τον τελευταίο χρόνο, το βρίσκω αδύνατο να τελειώσω αυτό το σόλο άλμπουμ! Αλλά, είμαι χαρούμενος με όλα όσα ηχογράφησα στο μεσοδιάστημα, συμπεριλαμβανομένου του άλμπουμ με τους MFTJ φυσικά. Και είμαι πολύ χαρούμενος με όλα όσα σκέφτομαι για το σόλο άλμπουμ μου, απλά είμαι λίγο ανυπόμονος να το τελειώσω και να κυκλοφορήσει επιτέλους!

Για να κάνεις πραγματικά καλές συναυλίες μέσω streaming απαιτούνται μεγάλες επενδύσεις σε χρόνο, εξοπλισμό και πόρους. Ένα τέτοιο εγχείρημα με ξεπερνάει στην παρούσα φάση

Από την άλλη πλευρά, ο περισσότερος κόσμος στις μέρες μας θεωρεί τη μουσική ως ένα κοινό προϊόν για το οποίο δεν προτίθεται να πληρώσει κάτι, ειδικά από τη στιγμή που το βρίσκει δωρεάν στο internet. Οπότε, ειδικά για καλλιτέχνες σαν εσένα Mike - καθότι περιοδεύεις διαρκώς - φαντάζομαι θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να βγάλεις τα προς το ζην, χωρίς να είσαι στο δρόμο. Πόσο δύσκολη ήταν αυτή η μετάβαση; Και τι πιστεύεις για τις συναυλίες μέσω streaming ως προσωρινή εναλλακτική επιλογή;

Mike: Είχα να παλέψω με κάποιες σκληρέ αλήθειες από όταν έφτασα σπίτι, επιστρέφοντας από περιοδεία στις 13 του περασμένου Μαρτίου. Ήμασταν ακριβώς στη μέση της Βόρειο-Αμερικάνικης περιοδείας με τον Devin Townsend όταν έγινε ξεκάθαρο ότι έπρεπε να κλείσουμε τους διακόπτες και να πάμε σπίτια μας. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές είμαι ακριβώς ένα χρόνο παρά δέκα ημέρες που είμαι κλεισμένος στο σπίτι…

Όπως και να έχει, όταν έφτασα σπίτι ανακάλυψα πως όλα τα αναμενόμενα έσοδά μου, τα οποία πρακτικά ήταν όλα βασισμένα στις ζωντανές εμφανίσεις, είχαν εξαφανιστεί εντελώς από το τραπέζι. Οπότε, έπρεπε να σκεφτώ δημιουργικούς τρόπους ώστε να χρησιμοποιήσω το internet και να προσπαθήσω να συνθέσω έναν καινούργιο τρόπο ζωής.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να στραφώ στο GoFundMe για να μπορέσω να χτίσω ένα νέο στούντιο και είμαι τρομερά ευγνώμων και συγκινημένος που η ανταπόκριση ήταν άμεση και η καμπάνια επιτυχημένη. Έπειτα, δημιούργησα έναν λογαριασμό στο Patreon (patreon.com/MikeKeneally) ο οποίος αποδείχθηκε επιτυχημένος τόσο στο να με βοηθήσει να κρατήσω μια στέγη πάνω από τα κεφάλια μας κάθε μήνα, όσο και ως ένας δημιουργικός παιχνιδότοπος, στον οποίο μπορώ να διαθέτω όλο μου το υλικό και να κρατάω πολύ κοντινή επαφή με τους patrons (σ.σ.: προστάτες) μέσω ζωντανών συνομιλιών και όλων των συναφών. Πραγματικά το λατρεύω.

Και έπειτα, είμαι επίσης πολύ ευγνώμων που όταν κατέστησα ξεκάθαρο πως ήμουν διαθέσιμος για δουλειά, πολύς κόσμος ενδιαφέρθηκε να με προσλάβει για τα project τους. Οπότε η αρχική πρόκληση αντιμετωπίστηκε και τώρα η πρόκληση είναι να απλά να μπορέσω να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις των δουλειών που έχω. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που είμαι προφανώς χαρούμενος και τυχερός που το έχω!

Όσον αφορά στις συναυλίες μέσω streaming, θα χαιρόμουν να κάνω περισσότερες, αλλά ως τώρα δεν ήταν ιδιαίτερα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μου, όσο ήταν οι ηχογραφήσεις ή η περιστασιακή δημιουργία διάφορων βίντεο. Για να κάνεις πραγματικά καλές συναυλίες μέσω streaming απαιτούνται μεγάλες επενδύσεις σε χρόνο, εξοπλισμό και πόρους. Ο τρόπος με τον οποίο το κάνει ο Todd Rundgren αυτήν τη στιγμή είναι τρομερά εντυπωσιακός αλλά ένα τέτοιο εγχείρημα με ξεπερνάει στην παρούσα φάση.

Ακόμα κι όταν θα έχουμε εμβολιαστεί όλοι, θεωρώ πως υπάρχουν ιδέες που έχουν προκύψει ως αποτέλεσμα της πανδημίας που θα παραμείνουν χρήσιμες. Πολύ αμφιβάλλω ότι «όλα θα επιστρέψουν στο κανονικό», θεωρώ ότι θα στηθούν νέα πρότυπα για τις ζωντανές εμφανίσεις. Αλλά, οπωσδήποτε ανυπομονώ για εκείνο το πρώτο gig στο βραδινό club που θα γίνει όταν θα είναι όλα ασφαλή να το κάνουμε ξανά. Η ενέργεια στο χώρο θα είναι απίστευτη.

MFTJ - Mike Keneally

OK, αρκετά με την όλη κατάσταση του Covid και των συνεπειών του. Κυκλοφορείτε το δεύτερο άλμπουμ της συνεργασίας σας, μέσω των MFTJ. Καθότι είστε ένα νέο και φρέσκο όνομα για τον πολύ κόσμο, θα ήθελα να πείτε δυο λόγια για τη δημιουργία του project και την ιστορία των MFTJ ως τώρα.

Mike: Γνώρισα τον Scott μέσω του Marco Minnemann. Ο Marco έχει παίξει σε κάμποσα άλμπουμ μου και ήμουν εγώ που τον συνέστησα στον Joe Satriani κι εν τέλει κατέληξε στην μπάντα του Joe, ενώ την ίδια περίοδο ο Marco δούλευε πάνω στα σόλο άλμπουμ του με τον Scott Schorr ως συν-παραγωγό, ενώ ο Scott κυκλοφορούσε αυτά τα άλμπουμ μέσω της Lazy Bone Recordings. Είδα τη δουλειά που έκανε στο promo η Lazy Bones για τη σόλο δουλειά του Marco και εντυπωσιάστηκα, όπως το ίδιο έγινε και με τη μουσική αυτή καθαυτή. Πάντα μου άρεσαν πολύ οι σόλο δουλειές του Marco, αλλά αυτό το άλμπουμ, το "EEPS", στου οποίου τη δημιουργία ο Scott Schorr έβαλε ένα χεράκι, έμοιαζε να έχει μια διαφορετική ενέργεια μέσα του την οποία λάτρεψα, οπότε ενδιαφέρθηκα για τον Scott για πολλούς λόγους.

Όπως και να έχει, η περιοδεία του Satriani πέρναγε από τη γειτονιά του Scott, ο Scott ήρθε στο show και καταλήξαμε να κάνουμε παρέα. Ανακαλύψαμε ότι αμφότεροι είχαμε πολλά κοινά όσον αφορά στη μουσική την οποία λατρέψαμε μεγαλώνοντας και πως κι οι δυο μας είχαμε τρελή αίσθηση του χιούμορ και στην πραγματικότητα ήμασταν ένα ζευγάρι γαμημένα περίεργων τύπων, οπότε τα βρήκαμε.

Σε κάποια φάση ο Scott επικοινώνησε μαζί μου και με ρώτησε αν θα ενδιαφερόμουνα να προσπαθήσουμε ένα κάπως ασυνήθιστο άλμπουμ ως εγχείρημα, όπου θα μου στέλνει τα ρυθμικά μέρη που θα φτιάχνει στο στούντιο του και πάνω στα οποία εγώ απλώς θα αυτοσχεδιάζω χρησιμοποιώντας διάφορα όργανα. Έπειτα θα στέλνω αυτούς τους αυτοσχεδιασμούς στον Scott κι αυτός θα τους επεξεργάζεται, θα τους κόβει, θα βρίσκει τις χρυσές μπουκιές εκεί μέσα και θα τις μεταμορφώνει σε μελωδίες, σε αλληλουχία ακόρντων, σε δομές και οτιδήποτε άλλο. Όταν άκουσα τα ρυθμικά μέρη που γράφει σκέφτηκα «ω ναι, θέλω να παίξω πάνω σε αυτό το υλικό! Ακούγεται διασκεδαστικό». Όλο αυτό κατέληξε να είναι το ντεμπούτο άλμπουμ μας, το "MFTJ". Ήταν τόσο ωραίο και διασκεδαστικό, που το έκανε εύκολο να πω ναι όταν ο Scott πρότεινε αυτό το δεύτερο άλμπουμ.

Κάθομαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο τρώγοντας μουσακά, πίνοντας Μύθο και ονειρεύομαι πως μια μέρα θα κάνω σερφ στην Τήνο, στη Λήμνο, στη Μεσακτή και στην Κάρπαθο

Γενικότερα ποια είναι η διαδικασία μετατροπής των ιδεών σε τραγούδια; Έχετε μια στάνταρ διαδικασία με την οποία δουλεύετε και συνεργάζεστε μεταξύ σας;

Scott: Κάθομαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο τρώγοντας μουσακά, πίνοντας Μύθο και ονειρεύομαι πως μια μέρα θα κάνω σερφ στην Τήνο, στη Λήμνο, στη Μεσακτή και στην Κάρπαθο. Τότε ξαφνικά, τα τραγούδια για τους MFTJ απλά έρχονται στο κεφάλι μου. Μετά παίρνω τηλέφωνο το Mike και του λέω «φίλε, πρέπει να περιοδεύσουμε στην Ελλάδα!».

Mike: Επιβεβαιώνω πως έτσι είναι η φάση! Αλλά, στην πραγματικότητα, θεωρώ πως απάντησα στην προηγούμενη ερώτηση. Ο Scott μου στέλνει ρυθμούς, πετάω διάφορα πράγματα πάνω στους ρυθμούς και μετά ο Scott βγάζει το νυστέρι του (ή το ψηφιακό ανάλογο του) και τα κάνει όλα να ακούγονται ωραία φίλε!

Φαντάζομαι πως αυτή είναι μια από τις ερωτήσεις που σας κάνουν συχνότερα αλλά δεν μπορώ να μην ρωτήσω από που προήλθε το όνομα Mankind's Final Traffic Jam (σ.σ.: το τελευταίο μποτιλιάρισμα της ανθρωπότητας). Αλήθεια, Mike πώς αντέδρασες όταν σου αποκάλυψε ο Scott αυτό το όνομα; Ομολογώ πως - έχοντας φάει στη μάπα αρκετές ώρες κολλημένος στην κίνηση - βρήκα τον όνομα κάπως ανακουφιστικό όταν το άκουσα πρώτη φορά…

Scott: Ok, αυτή είναι όντως η ερώτηση που ακούμε πιο συχνά, οπότε θα το εξομολογηθώ εδώ για πρώτη φορά: το Mankind's Final Traffic Jam το πήρα από ένα μυθιστόρημα του Stephen King. Έχω ξεχάσει από ποιο είναι καθώς τα έχω διαβάσει όλα, αλλά όταν το είδα σκέφτηκα ότι είναι η πιο cool φράση που έχω διαβάσει ποτέ και τη σημείωσα. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα τη χρησιμοποιούσα ως όνομα συγκροτήματος μια ημέρα. Το μόνο που δεν θέλω είναι να έρθει ο κύριος King και να μας κυνηγήσει για τίποτα πνευματικά δικαιώματα!

Mike: Η αντίδρασή μου ήταν: «Ωπ, ωραίο όνομα για μπάντα

Κυκλοφορεί, λοιπόν, το νέο σας άλμπουμ. Αλήθεια, ποιου η μητέρα παίρνει ένα άλογο; Και γιατί;

Scott: Ώπα, περίμενε… δεν θα έπρεπε ΚΑΘΕ μητέρα να παίρνει ένα άλογο;

Υπάρχουν κάποιοι τίτλοι τραγουδιών που ο Mike απέρριψε κατηγορηματικά, όπως το "When You Ass Goes Lower Than Your Knees"

Αλήθεια, τι παίζει με τους τίτλους των τραγουδιών; Πρώτα έχεις τους τίτλους ή τη μουσική; Σκεφτόμουν ότι θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσω μερικούς στίχους πάνω σε αυτούς τους τίτλους. Ή και όχι. Δεν έχω ιδέα τι θα μπορούσαν να πραγματεύονταν...

Scott: Η μόνη απαίτηση που είχα εξαρχής από τον Mike ήταν ότι εγώ θα έδινα ονόματα σε όλα τα τραγούδια. Η αγάπη μου να τους δίνω ονόματα είναι ισάξια με αυτή του να τα συνθέτω. Αναγνωρίζω ότι έχω αρρώστια με το πειραγμένο χιούμορ. Ελπίζω αυτό να αντανακλάται στους τίτλους των τραγουδιών. Υπάρχουν, πάντως, κάποιοι τίτλοι που ο Mike απέρριψε κατηγορηματικά να αφήσει να χρησιμοποιηθούν, όπως το "Never Bring You Wife To Bangkok" ή το "When You Ass Goes Lower Than Your Knees". (σ.σ.: προφανώς αμετάφραστα).

Η μουσική των MFTJ πραγματικά ζωγραφίζει εικόνες στο κεφάλι μου όταν την ακούω

Το δελτίο τύπου περιγράφει τη μουσική σας ως "progressive funk" αλλά θα έλεγα πως περιλαμβάνει πολύ περισσότερα πράγματα. Πώς αλλιώς θα την περιγράφατε για να τραβήξετε το ενδιαφέρον κάποιου;

Scott: Art Rock, Hip-Hop, Rock με μια πινελιά από Progressive Funkadelic.

Mike: Θα προσέθετα το «ψυχεδελικό» στα παραπάνω. Για μένα μεγάλο του κομμάτι είναι αυτό. Αυτή η μουσική πραγματικά ζωγραφίζει εικόνες στο κεφάλι μου όταν την ακούω.

Οι MFTJ πιθανότατα έχουν περισσότερη πέραση στο κομμάτι των prog οπαδών που καταλαβαίνει και εκτιμά την πραγματική έννοια της λέξης "progressive", παρά σε αυτούς που θέλουν όλα τα prog άλμπουμ να ακούγονται σαν την 4.793η έκδοση του "Close To The Edge"

Προφανώς εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ που απευθύνεται σε ανοιχτόμυαλους ακροατές, που εκτιμούν την instrumental μουσική και τις τεχνικές ικανότητες. Οπότε το prog μοιάζει ως ένα προσφιλές πεδίο για να στοχεύσετε τη μουσική σας, έτσι δεν είναι;

Mike: Θεωρώ πως έχει νόημα να διασφαλίσουμε το ότι οι prog οπαδοί θα μάθουν για την ύπαρξη αυτής της μουσικής. Βασισμένοι στις δουλειές που έχω κάνει στο παρελθόν και στους καλλιτέχνες με τους οποίους έχει δουλέψει ο Scott, είναι απολύτως λογικό να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε αυτό το κοινό.

Φαίνεται πως σε όσους αρέσει η μουσική των προσωπικών δουλειών μου του αρέσουν και οι MFTJ, παρόλο που είναι τελείως διαφορετικά το ένα από το άλλο. Οι MFTJ πιθανότατα έχουν περισσότερη πέραση στο κομμάτι των prog οπαδών που καταλαβαίνει και εκτιμά την πραγματική έννοια της λέξης «progressive», παρά σε αυτούς που θέλουν όλα τα prog άλμπουμ να ακούγονται σαν την 4.793η έκδοση του "Close To The Edge".

Υπάρχουν πολλά πράγματα στους MFTJ που δεν είναι «prog» - όλα τα τραγούδια είναι σε ρυθμό 4/4, υπάρχει μια ξεκάθαρη αίσθηση «χορευτικής μουσικής», κάθε τραγούδι μένει σε μια μόνο τονικότητα κοκ. Κάθε τραγούδι έχει το δικό του ύφος και αναπτύσσει και εξερευνά αυτό το ύφος κάπως υπόγεια, αντί να σου κοπανάει στο κεφάλι αλλαγές στα μετρήματα, στην τονικότητα και στο στυλ από το ένα μέρος στο άλλο. Αλλά, ως προς τον ήχο, είναι περιπετειώδης μουσική και πραγματικά επιβραβεύει την προσοχή του να την ακούς με ακουστικά και τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις. Έχει πολλά επίπεδα και υπάρχουν πολλά που μπορείς να ανακαλύψεις κάθε φορά που την επισκέπτεσαι εκ νέου.

Η progressive μουσική καθορίζεται από το πόσο απρόβλεπτη είναι

Πάντως, είναι γεγονός πως το prog ως είδος έχει αλλάξει πάρα πολύ. Αλήθεια, τι είναι prog για εσάς;

Scott: Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ακούω τον όρο prog είναι σπουδαία μουσικότητα (σ.σ.: stellar musicianship). Είναι ένα πραγματικά δύσκολο ιδίωμα αν θες παίξεις καλά, οπότε τα παιξίματά σου πρέπει να είναι τοπ επιπέδου. Επίσης, το κλισέ του Prog είναι τα περίεργα μέτρα αλλά τα περισσότερα prog που γράφω εγώ είναι επίτηδες σε 4/4, το οποίο είτε το πιστεύεις είτε όχι, μπορεί να ακουστεί αρκετά πολύπλοκο μερικές φορές. Για εμένα προσωπικά, οι απόλυτες prog μπάντες είναι οι Yes (περιόδου '71 με '78), ο King Crimson και οι πρώιμοι Genesis.

Mike: Για μένα, η progressive μουσική καθορίζεται από το πόσο απρόβλεπτη είναι. Σημαντικό κομμάτι της δημοφιλούς μουσικής είναι φτιαγμένο για να ηρεμεί αυτόν που την ακούει, όχι για τον προκαλεί. Από την άλλη, η progressive μουσική χαρακτηρίζεται από την περιπέτεια και μια θέληση να πάει σε μέρη που δεν έχει πάει κάποιος πριν. Να σου παρουσιάσει στα αυτιά κάτι που δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ ξανά. Όταν γράφω δική μου μουσική προσπαθώ να γράψω και να παίξω πράγματα που δεν έχω ακούσει - πόσο δε να έχω παίξει.

Κάποια σημεία του άλμπουμ ένιωσα να μου θυμίζουν τα πιο πειραματικά τραγούδια των Liquid Tension Experiment (τους οποίους λατρεύω και συμπτωματικά κυκλοφορούν το νέο υπέροχο άλμπουμ τους σύντομα). Και μετά σκέφτηκα πως εσύ Scott έχεις δουλέψει και με τον Jordan και με τον Tony στο project των Levin/Minemmann/Rudess. Θα μπορούσε να υπάρχει κάποιου είδους έμπνευση;

Scott: Όσο κι αν λατρεύω τους LTE καθώς και ότι έχουν κάνει ο Jordan κι ο Tony, η μουσική των MFTJ δεν μοιάζει σε τίποτα με αυτή των LTE ή ότι άλλο έχουν κάνει αυτοί οι τύποι. Όχι σκόπιμα βέβαια, απλά προέρχεται από έναν τελείως διαφορετικό κόσμο από αυτό στον οποίο κινούνται οι LTE.

MFTJ - Scott Schorr

Αλήθεια, από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;

Scott: Η έμπνευση μπορεί να έρθει από σπουδαίες μουσικές, από ένα έντονο βιβλίο, από μια ωραία ταινία, από το κελάηδημα των πουλιών, από κάποιο ταξίδι, από τον ωκεανό ή από ένα φλυτζάνι καφέ…

Mike: ...από τον καφέ σίγουρα! Βασικά, όλη την ώρα ξεζουμίζω τον εγκέφαλό μου, αναζητώντας ενδιαφέροντα πράγματα. Η ζωή συμβαίνει, πράγματα συμβαίνουν σε μένα και γύρω μου, κάποια από αυτά μένουν κλειδωμένα στο κεφάλι μου και προσπαθώ θα απελευθερώσω τα καλύτερα εξ αυτών και να τα μετατρέψω σε κάτι που θα βρίσκεις διασκεδαστικό να ακούσεις.

Με τον Mike έχουν αναπτύξει έναν υπέροχο δεσμό τόσο ως φίλοι όσο και ως συνεργάτες μέσα από αυτά τα δύο άλμπουμ και δεν θα ήθελα να χαλάσω αυτήν τη δυναμική

Θα σκεφτόσασταν να προσθέτατε κάποιον επιπλέον μουσικό σε αυτό το project έστω ως καλεσμένο; Κάποιον σαν τον Jordan ας πούμε...

Scott: Είμαι απόλυτα ανοικτός σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τους MFTJ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, με τον Mike έχουν αναπτύξει έναν υπέροχο δεσμό τόσο ως φίλοι όσο και ως συνεργάτες μέσα από αυτά τα δύο άλμπουμ και δεν θα ήθελα να χαλάσω αυτήν τη δυναμική.

Mike: Είμαι ανοικτός στο να έχουμε καλεσμένος και είμαι ανοικτός στο να μην έχουμε καλεσμένους. Είμαι ανοικτός σε όλα και σε τίποτα!

Το 8πλο CD box set, " The Complete Live At The Plugged Nickel 1965" του Miles Davis είναι το πιο αγαπημένο κομμάτι της μουσικής συλλογής μου

Θα μπορούσατε να επιλέξετε τα αγαπημένα σας instrumental άλμπουμ και να πείτε τους λόγους που τα επιλέξατε καθώς και τι αντίκτυπο είχαν επάνω σας;

Scott: Θα πρέπει να πω το άλμπουμ των Levin Torn White, διότι ήταν τεράστια δουλειά το να συντεθεί αυτός ο δίσκο και είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για το πώς βγήκε. Άκουσα ξανά το άλμπουμ πριν από μερικές ημέρες και ακόμα με συνεπαίρνει. Και φυσικά τα δυο άλμπουμ των MFTJ!

Mike: Το "Blow By Blow" του Jeff Beck ήταν κάτι τεράστιο για μένα όταν ήμουν παιδί. Τόσο μελωδικό και γαμάτο, και όλων τα παιξίματα είναι τόσο σπουδαία. Το "Romantic Warrior" των Return To Forever σήμαινε επίσης τα πάντα για μένα σαν παιδί. Φίλε, υπάρχουν τόσες υπέροχες instrumental δουλειές, το διαφοροποιημένο υλικό των Mahavishnu, τα περιστασιακά αποκλειστικά instrumental άλμπουμ του Zappa. Όλες τις instrumental δουλειές των Henry Cow τις θεωρώ τρομερές! Όλες τις δουλειές του Wendy Carlos. Αλλά πάνω από όλα βάζω το 8πλο CD box set, " The Complete Live At The Plugged Nickel 1965" του Miles Davis Quintet με τους Wayne Shroter, Herbie Hancock, Tony Williams και Ron Carter. Το καλύτερο μικρό jazz group που υπήρξε ποτέ, και αυτό το box set είναι απλά μαγεία μέσα σε ένα κουτί. Είναι το ένα, μοναδικό πιο αγαπημένο κομμάτι της μουσικής συλλογής μου.

Για να μπορέσει να αποδοθεί ζωντανά η μουσική των MFTJ θα απαιτούσε πολλούς μουσικούς, ενορχηστρώσεις να προετοιμαστούν, πολλές ώρες προβών και γενικά είναι πολύ πάνω από το budget που μπορούμε να φτάσουμε

Γνωρίζω πως οι MFTJ είναι ένα στούντιο project, αλλά ακούγοντας το νέο άλμπουμ νιώθω ότι κάποια τραγούδια θα γκρούβαραν ωραία αν παιζόντουσαν ζωντανά μπροστά από ένα κοινό. Θα το σκεφτόσασταν ή ούτε καν;

Mike: Αυτό είναι κάτι που έχει προκύψει σε μερικές ερωτήσεις και το έχουμε συζητήσει μερικές φορές με τον Scott, αλλά υπάρχει στη μουσική των MFTJ που είναι τόσο συγκεκριμένο, το οποίο για να μπορέσει να αποδοθεί στη σκηνή θα απαιτούσε πολλούς μουσικούς, ενορχηστρώσεις να προετοιμαστούν, πολλές ώρες προβών και γενικά είναι πολύ πάνω από το budget που μπορούμε να φτάσουμε. Η άλλη επιλογή θα ήταν απλά ο Scott κι εγώ να παίζουμε μαζί με προ-ηχογραφημένα μέρη και για κάποιο λόγο αυτή η επιλογή δεν κάνει σε κανέναν από τους δυο μας. Ο μόνος τρόπος που θα μου έλεγε κάτι θα ήταν με ένα πλήρες μουσικό σύνολο και μουσικούς που θα έπαιζαν όντως ζωντανά το υλικό. Κι αυτό είναι ΜΕΓΑΛΟ εγχείρημα.

Ο Devin Townsend είναι ένα φαινόμενο, εύκολα μια από τις λίγες πραγματικές ιδιοφυίες με τις οποίες είχα το προνόμιο να συνεργαστώ

Mike είχα την ευκαιρία να σε δω επί σκηνής με τον Joe Satriani (και τον Marco και τον Brian βεβαίως) και εντυπωσιάστηκα από το παίξιμό και τον ήχο σου. Έπειτα, πραγματικά με συνεπήρε ο τρόπος με τον οποίο δούλεψες ως «μουσικός διευθυντής» στο "Empath" του Devin Townsend, το οποίο θεωρώ ως ΤΟ αριστούργημα της τόσο σπουδαίας καριέρας του. Και είδα και το DVD του "Order Of Magnitude" και λάτρεψα όχι μόνο τις τεχνικές σου ικανότητες όσο κυρίως το πόσο έδειχνες να διασκεδάζεις και να ζει με την ψυχή σου κάθε στιγμή του show. Ήταν πραγματικά υπέροχο. Θα ήθελα να σε ρωτήσω τι σημαίνει για σένα το "Empath" και πώς ήταν να περιοδεύεις με αυτήν την υπέροχη μπάντα. Επίσης, τι θεωρείς ότι είναι αυτό που κάνει πραγματικά τον Devin να ξεχωρίζει;

Mike: Πρώτα από όλα, να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά που είπες. Το "Empath" αποτυπώνει μια τρομερή περίοδο δημιουργικότητας και την άνθηση μιας βαθιάς σύνδεσης μεταξύ του Devin κι εμένα, για την οποία είμαι βαθιά ευγνώμων. Οι ζωντανές εμφανίσεις ήταν το κάτι άλλο και όσον αφορά την μπάντα που περιόδευσε την οποία βλέπεις στο "Order Of Magnitude", αυτή η περιοδεία ήταν πιο διασκεδαστική εμπειρία που είχα ποτέ περιοδεύοντας και σε αυτό πρέπει να συνυπολογιστούν 30 χρόνια τρομερά διασκεδαστικών περιοδειών με τον Frank Zappa, τον Joe Satriani, τον Steve Vai, τους Dethklok, τις δικές μου μπάντες, όλα μαζί! Πραγματικά πολλές απίστευτες εμπειρίες στο δρόμο, αλλά υπήρχε κάτι σε αυτήν την περιοδεία του Devin που ήταν απολύτως μαγικό για εμένα. Ένα αίσθημα απόλυτης άνεσης που μου έβγαινε κι ένα αληθινό πνεύμα ομαδικότητας ανάμεσα στα μέλη της μπάντας, και μια τόσο έντονη κι όμορφη ενέργεια που αντανακλούσε πάνω μας από το κοινό κάθε βράδυ. Ο Devin ο ίδιος είναι ένα φαινόμενο, εύκολα μια από τις λίγες πραγματικές ιδιοφυίες με τις οποίες είχα το προνόμιο να συνεργαστώ, με μια εργασιακή ηθική που είναι απαράμιλλη, μια ατελείωτη πηγή από δημιουργικά concept και μια απλά απίστευτη ικανότητα να δημιουργεί ολοκληρωμένα τραγούδια και ήχους σχεδόν στη στιγμή, από το πουθενά. Είναι κάτι που μου κόβει την ανάσα.

Έχω διαβάσει ότι ο Devin ετοιμάζει δυο δίσκους ταυτόχρονα και ανυπομονώ να ακούσω τι σκέφτηκε πάλι. Δουλεύεις μαζί του πάνω σε αυτά; Αν ναι, πες μου κάποια πράγματα, με σεβασμό πάντα στο τι δύνασαι να αποκαλύψεις...

Mike: Ναι, παίζω και στο "Puzzle" και στο "Snuggles". Δούλεψα και στα δυο άλμπουμ εδώ στο σπίτι μου, μαζί με πολλού ακόμα μουσικούς. Δεν μπορώ να σου πω σε ποιο στάδιο βρίσκεται γιατί εγώ τελείωσα όλη τη δουλειά μου και ο Devin δουλεύει σκληρά στο να ενώσει όλα τα ηχητικά μέρη που μάζεψε από όλους αυτούς τους διαφορετικούς μουσικούς στο τελικό project. Θα πω συγκεκριμένα πως το πιάνο και τα βιολιά που έγραψα και ηχογράφησα για το "Snuggles" πάνε ό,τι είναι αυτό που κάνω σε τελείως διαφορετικά τοπία, τα οποία δεν είχα επισκεφτεί ποτέ μου. Είχαν κάτι οι μουσικές του Devin και οι πλατφόρμες που φτιάχνει για να δημιουργούν πάνω τους οι άλλοι μουσικοί που απλά έβγαλε κάτι τελείως ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ από μέσα μου. Δεν έχω ιδέα πόσα εξ αυτών θα καταφέρουν να μπουν στην τελική μίξη! Αλλά δεν με νοιάζει κιόλας. Και μόνο η εμπειρία του να δουλεύω πάνω σε αυτό ήταν αρκετή για μένα.

Στον indie κόσμο οι μεγάλες εταιρείες είναι απλώς «μη δημιουργικά εργοστάσια που τα τρέχουν δικηγόροι, λογιστές και ο καλύτερος φίλος του αδερφού, του συγκατοίκου της κόρης του Προέδρου της εταιρείας

Scott, εσύ τρέχεις τη Lazy Bone Recordings, μια εταιρεία που εστιάζει στη μουσική και όχι στο hype, όπως μπορεί να διαβάσει κάποιος ξεκάθαρα και στην κεντρική σελίδα του site σας ή απλά αν δει τους καλλιτέχνες και τα άλμπουμ που έχει στον κατάλογό της η εταιρεία. Πολλά λέγονται επί του θέματος, οπότε θα ήθελα την άποψή σου για τον ρόλο μιας δισκογραφικής εταιρείας σήμερα…

Scott: Δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος άλλων δισκογραφικών, αλλά νομίζω πως όλοι ξέρουμε πως στον indie κόσμο οι μεγάλες εταιρείες είναι απλώς μη δημιουργικά εργοστάσια που τα τρέχουν δικηγόροι, λογιστές και ο καλύτερος φίλος του αδερφού, του συγκατοίκου της κόρης του Προέδρου της εταιρείας. Αυτός που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι ο όλος μιας δισκογραφικής εταιρείας είναι ελπίζω να βγάζουμε δίσκους που έχουν νόημα από λαμπρά ταλέντα και οι οποίοι θα αντέξουν στο τεστ του χρόνου.

Υπάρχουν πλάνα για το μέλλον ή είναι πολύ νωρίς; Ενδεχομένως κάποια μουσική που έμεινε εκτός από τα session του δεύτερου δίσκου;

Mike: Όπως είπα, προσπαθώ να τελειώσω τον προσωπικό μου δίσκο! Το άλλο σημαντικό πάνω στο οποίο δουλεύω αυτήν την εποχή είναι κάποια τραγούδια για ένα κάπως κρυφό project του Bear McCreary, ο οποίο είναι ένας υπέροχα ταλαντούχος συνθέτης για ταινίες και τηλεόραση. Όταν τελειώσω κι αυτό και το σόλο άλμπουμ μου, θα στραφώ σε ένα project που έχω με τον Todd Rundgren: ένα μιούζικαλ για το οποίο κάνω μεγάλο κομμάτι της αρχικής σύνθεσης. Πρέπει να γράψω 17 κομμάτια και ως τώρα έχω ολοκληρώσει ένα μέρος για εννιά εξ αυτών.

Υπάρχει και μια μπάντα που έφτιαξα το 2015 με τον Kris Myers των Umphrey's McGee και κάποια άλλα παιδιά που έπαιζαν στους Zappa Plays Zappa. Έχουμε εφτά νέα τραγούδια πάνω στα οποία δουλεύουμε και τα οποία προσπαθούμε να τελειώσουμε και ελπίζουμε να τα παρουσιάσουμε σύντομα ζωντανά, όταν θα είναι ασφαλές να ξεκινήσουμε να παίζουμε πάλι.

Και έχω κι άλλο σόλο άλμπουμ στα σκαριά, το οποίο ηχογράφησα με κάτι υπέροχους τοπικούς μουσικούς στο San Diego. Είναι έντεκα τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ και τα οποία πρέπει να ολοκληρώσω.

Δεν έχει μείνει κάτι από τα sessions με τους MFTJ, συγκεκριμένα, αλλά λόγω της φύσης του τρόπου με τον οποίο γράφουμε τη μουσική μας, υπάρχουν πολλές ώρες ηχητικού από τις ηχογραφήσεις των αυτοσχεδιασμών μου που δεν χρησιμοποιήθηκαν στις τελικές ηχητικές κατασκευές. Πιθανότατα υπάρχει κάτι εκεί μέσα που θα μπορούσε να δουλευτεί σε κάτι νέο, αλλά ποιος έχει το χρόνο να κάνει κάτι τέτοιο; Μάλλον είναι καλύτερο να προχωρήσουμε μπροστά, πιθανότατα…

Πέραν όλων αυτών, κάτι άλλο με το οποίο ασχολείστε αυτήν την περίοδο;

Scott: Θα ήθελα να κάνω παραγωγή σε μπάντες, τραγουδιστές/συνθέτες έξω από την ομπρέλα της Lazy Bones, ώστε να επικεντρωθώ αποκλειστικά στο ρόλο του παραγωγού, χωρίς να σκέφτομαι τα θέματα της εταιρείας. Μόλις ξεκίνησα κι ένα website σχετικά με αυτό, αυτό, οπότε αν ξέρεις κάποιον πολύ ταλαντούχο καλλιτέχνη στην Ελλάδα μπορεί να στείλει εδώ: scott-schorr.com

Όποιος θέλει να τσεκάρει τις υπόλοιπες παραγωγέ μου μπορεί να τις βρει εδώ: lazybones.com

Mike: Τον τελευταίο καιρό δεν τα έχω καταφέρει ιδιαίτερα καλά στο να ανανεώνω το Keneally.com. Δουλεύω πάνω σε ένα μεγάλο post αναφορικά με αυτό, αλλά ποτέ δεν καταφέρνω να το τελειώσω γιατί συμβαίνουν τόσα άλλα πράγματα. Αλλά πραγματικά περνάω καλά με το patreon.com/MikeKeneally, ενώ έχω συμμετάσχει σε κάποια αστεία βίντεο κατά τη διάρκεια του lockdown.

Μερικά εξ' αυτών:

Ένα Ravel κομμάτι που έπαιξα με τον Marc Bonilla: YouTube

Ένα κομμάτι που έγραψα και ηχογράφησα για τις Strandberg Guitars: YouTube

Ένα Zappa που έκανα με τους Henry Kaiser, Scott Colby, Morgan Agren και Jimmy Agren: YouTube

Μια ενδιαφέρουσα σύνθεση από έναν Ρώσο συνθέτη που έπαιξα για τους τους τίτλους τέλους μιας φινλανδικής κωμωδίας: YouTube

Όπως βλέπεις προσπαθώ όσο μπορώ να μείνω απασχολημένος!

Σας ευχαριστώ και τους δυο πάρα πολύ. Αλήθεια, ξέχασα να πω ότι μου αρέσει πολύ το "My Mom's Getting A Horse" κάτι που θα έπρεπε μάλλον να πω νωρίτερα! Οπότε συγχαρητήρια τόσο για αυτό όσο και για όλα όσα έχετε κάνει ως τώρα. Ελπίζω με κάποιο τρόπο να σας δούμε στην Ελλάδα κάποια στιγμή...

Scott: Σε ευχαριστούμε πολύ Χρήστο! Ελπίζω να έρθω μια μέρα στην πανέμορφη χώρα σας και να σε κεράσω μια μπύρα!

Mike: Κι εγώ! Σε ευχαριστώ Χρήστο!     

  • SHARE
  • TWEET