Κομπιούτερς, αριθμοί και μουσικές. Προτιμά το ροκ του σκοτεινό και έξυπνο. (Συνήθως.) Εκτιμά εξίσου ιδιότροπες και πιασάρικες μελωδίες. Πιστεύει ότι η ιδανική ακρόαση δίσκου γίνεται συνοδεία booklet....
Kavinsky
Reborn
Επιστροφή στις λεωφόρους με τα νέον φώτα
Ίσως σε κάποια γλώσσα να υπάρχει μία λέξη που να συνοψίζει το συναίσθημα του να οδηγείς τις μικρές ώρες της μέρας σε άδειους δρόμους. Χωρίς να είναι απαραίτητο να έχει προηγηθεί κάτι το αξιοσημείωτο. Κατά προτίμηση συνοδεία προσώπου που μπορεί να εκτιμήσει την ομορφιά των χαμηλών ντεσιμπέλ, ή μόνο με τέσσερις ρόδες και δροσερό αεράκι για συντροφιά. Και ο πιο στριφνός τόπος, με αυτές τις συνθήκες μπορεί να αποκτήσει μία διαφορετική ομορφιά. Με ένα επιπλέον ταιριαστό ηχητικό, δε, η εμπειρία μπορεί να γίνει ακόμα πιο ξεχωριστή.
Ο λόγος που το όνομα του Kavinsky, κατά κόσμον Vincent Belorgey, έρχεται περίπου αυτόματα στο μυαλό αρκετών σε σκηνικά σαν το παραπάνω είναι το "Nightcall" και κατ' επέκταση το "Drive". Όχι παράλογα. Από τη μία έχεις τους υπνωτιστικούς ρυθμούς και την παλέτα του σύγχρονου κλασικού έργου του Nicolas Winding Refn. Από την άλλη τις ηλεκτρονικές ατμόσφαιρες και το στυλ της μουσικής του Γάλλου συνθέτη. Ακόμα και με κλειστά μάτια μπορείς να τραβήξεις γραμμές ανάμεσα τους. Η επιτυχία του τραγουδιού ήταν τέτοια που ξεπέρασε τον δημιουργό του.
Χωρίς αυτό(ν), το synthwave θα ακουγόταν και θα έδειχνε πολύ διαφορετικό· και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχε ανοιχτεί ποτέ στα μεγάλα σαλόνια. Τα οχτώ γεμάτα χρόνια απουσίας εκ των υστέρων μοιάζουν με δήλωση. Για καλό ή για κακό, δεν είχε καμία ανάγκη το είδος που καθιέρωσε, και αντιστρόφως. Η κυκλοφορία του "Renegade" έσκασε σαν επιβεβαίωση του στάτους του. Το ίδιο ισχύει για το LP ως σύνολο. Οι χαμηλοί φωτισμοί, οι pop ευαισθησίες, οι λεπτοδουλεμένες παραγωγές, ο τρόπος που ξεδιπλώνονται οι μελωδίες. Τα πάντα είναι προσεκτικά τοποθετημένα, σε υπερθετικό βαθμό.
Το "Reborn" είναι ο ορισμός του δίσκου-επιστροφή. Θα έλεγες ότι ο τίτλος και τα πρώτα δείγματα ίσως να έκρυβαν κάτι. Δεν χρειάζονται πολλαπλές ακροάσεις για να χαθείς στα σκοτάδια και να αφήσεις τις προσδοκίες σου στην άκρη. Η διαφορά στο επίπεδο του Kavinsky από τον μέσο καλλιτέχνη της σκηνής είναι αντίστοιχη με εκείνη μίας Testarossa από ένα φιατάκι. Θα ήταν ωραίο ο μπροστάρης να άλλαζε τις ισορροπίες στο ύφος με το comeback του, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση θα δεχθούμε ότι αυτό το ρόλο τον ανέλαβαν άλλοι και θα συμβιβαστούμε με τα γούστα του "Outsider".