Greyhaven

Είναι κάποιες φορές που ένα άλμπουμ σου κάνει "κλικ" με την πρώτη ακρόαση. Το "Keep It Quiet" είναι μια από αυτές τις δουλειές που κάνουν αυτό το "κλικ" αβίαστα και με το καλημέρα.

Και να ήθελα να δώσω ιδέα περί τίνος πρόκειται, είναι μάλλον ένα δύσκολο εγχείρημα. Να τους πεις metalcore, οριακά περνάει. Να τους πεις alternative metal; Σε κάποιες φάσεις ίσως. Για κάποιο λόγο μου έφεραν στο μυαλό τους Fair To Midland και το φανταστικό "Αrrows And Anchors", όχι τόσο λόγω ηχητικής ομοιότητας, αλλά για το γεγονός ότι δεν δίνουν δεκάρα για το τι ταμπέλα πάει κανείς να τους κοτσάρει.

Θες ατμοσφαιρικά περάσματα; Θα τα βρείς. Θες ψιλο-mathcore-ίλα; Απ’όλα έχει το μενού. Κιθάρες που κεντάνε και παράλληλα σκοτώνουν με τα ισοπεδωτικά τους riffs; Περάστε μέσα, κοπιάστε.

Το "Prelude: Evening Star" που ανοίγει το άλμπουμ, έχει μια Radiohead-ική χροιά. Όχι για πολύ βέβαια, όταν σκάει το μανιασμένο μπάσιμο. Στο "Shatter And Burst" η κατεύθυνση γίνεται λίγο πιο ξεκάθαρη. Το χάος συναντά το ραδιοφωνικό ρεφραιν, ενώ το outro σε κάνει να νιώθεις σαν να ακούς μουσική σε ασανσέρ, έχοντας μόλις ξεφύγει από μια κινηματογραφική καταδίωξη.

Πόσο καλές κιθάρες έχει ο δίσκος είπαμε; Το είπαμε. "Show Me Where You Are" και το σερί συνεχίζεται. Γίνεται να γραφτεί και σύγχρονο metalcore χωρίς να έχει μόνο χαμηλοκουρδισμένο chugging, σε περίπτωση που το είχαμε ξεχάσει. Ο πειραματισμός συνεχίζεται και το "Burn A Miracle", που σε κρατά γραπωμένο και δοκιμάζει τις αντοχές στο headbanging με το καταιγιστικό το κλείσιμο.

Όσο χαμός γίνεται σε όλο το δίσκο, άλλο τόσο υπάρχουν και οι στιγμές ανάπαυλας, με μια πιο δομημένη και radio-friendly προσέγγιση. Το "Technicolor Blues" κλείνει το μάτι στους Alice In Chains, με μια southern χροιά και εξαιρετική ερμηνεία από τον Brent Mills.

Μια πιο μελαγχολική πτυχή της μπάντας ξεδιπλώνεται στο "Diamond To Diamond". Με ένα μήνυμα για τις προσωπικές μάχες που καθένας αντιμετωπίζει καθημερινά. Το "Cemetery Sun" μοιάζει στρατηγικά τοποθετημένο στο τέλος του άλμπουμ, σαν μια σύνοψη όσων προηγήθηκαν. Από το χαοτικό, πιασάρικο και groovy ξεκίνημα ως το ανθεμικό κλείσιμο, επισφραγίζει μια δουλειά γεμάτη πάθος και ιδέες που ξεχειλίζουν από χαρακτήρα κι άποψη.

"Keep it quiet" μας λένε οι Greyhaven, ωστόσο θα κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Θα το ακούσουμε ξανά και ξανά, στη διαπασών.