Deadguy

Θυμάστε οι απανταχού οπαδοί του πειραματικού hardcore, πολύ πριν κάποιοι αποφασίσουν να το ονομάσουν mathcore και παράλληλα με τα πρώτα βήματα των Converge και The Dillinger Escape Plan που ίσως να έχετε ακούσει ως ονόματα, κάτι παλαβούς που είπαν τη μπάντα τους Deadguy, κυκλοφόρησαν το εμβληματικό “Fixation On A Coworker”, φορούσαν σορτσάκια στις συναυλίες και ο κόσμος τους φοβόταν, πάθανε πολλά στραβά στις περιοδείες τους και μετά εξαφανίστηκαν από προσώπου γης; Αν δεν θυμάστε, ή δεν γνωρίζετε, είναι μια καλή ώρα να ανακαλύψετε για ποιο πράγμα μιλάω.

Εν μέσω ενός ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε το 2021 για το συγκρότημα από τον William Saunders με τίτλο “Deadguy: Killing Music”, ο σκηνοθέτης έφερε τη μπάντα πάλι μαζί και κάτι σκίρτησε μέσα τους, αφότου έπαιξαν όλοι μαζί έπειτα από την πρεμιέρα του. Σύντομα, το Decibel magazine τους κάλεσε σε φεστιβάλ του, και η ζωντανή εμφάνιση των Deadguy εκεί ηχογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε για τον πρώτο τους live δίσκο. Η φλόγα είχε ανάψει ανεπιστρεπτί, κι έτσι οι Deadguy άρχισαν να γράφουν ξανά μουσική. Τι και αν ήταν λίγο πιο μπαρμπάδες απ’ ότι το 95, φαίνεται πως μέσα τους κάτι έκαιγε για να αναβιώσουν το άστρο τους που έλαμψε για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αλλά με πολύ σημαντικό τρόπο για τη σκηνή.

Και φτάνουμε στην κυκλοφορία του “Near-Death Travel Services”. Είναι σκληρό να δοκιμάζεις δισκογραφική επιστροφή μετά από τριάντα χρόνια. Με κάποιο σατανικό τρόπο, οι Deadguy στο νέο τους δίσκο επιτυγχάνουν να ακούγονται ακριβώς όπως τότε, αλλά με τη φρεσκάδα και την ωριμότητα του σήμερα. Με τον τίτλο να είναι ένα λογοπαίγνιο για το φανταστικό «ταξιδιωτικό γραφείο» που έχουν τα μέλη του συγκροτήματος, αστειευόμενοι πως κάθε φορά που βγαίνουν σε περιοδεία κάτι τρελό θα συμβεί, και το εξώφυλλο σε καλλιτεχνική επιμέλεια του τραγουδιστή Tim Singer (που η ειρωνεία της ζωής του έδωσε αυτό το αληθινό επίθετο), ο δίσκος αποπνέει μία και μόνο λέξη: επικίνδυνος.

Εντός του, η συνταγή είναι σχετικά γνωστή αλλά λες και την έκοψες μόλις από το λαχανόκηπο. Σύντομα επί το πλείστο κομμάτια, βίαια, με προσεκτικά διαλεγμένους στίχους που σου μελανιάζουν το προσωπάκι με ιδεατές μπουνιές. Οι Deadguy ως μπάντα συμμορφώνονται με τη σύγχρονη εποχή και έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τα video clips και τα singles. Τα κομμάτια “New Best Friend”, “Kill Fee”, “War With Strangers” και “Knife Sharpener” κυκλοφορούν προϊδεάζοντας ότι η κιμαδομηχανή του extreme mathcore επέστρεψε για τα καλά με συνθέσεις που δεν χαμπαριάζουν από τα χρόνια που περνούν. Στακάτα riff, παράξενοι χρόνοι βασισμένοι στην jazz παιδεία των Chris "Crispy" Corvino και Dave Rosenberg που αποτελούν τη βασική συνθετική δύναμη της μπάντας σε κιθάρα και κρουστά αντίστοιχα, και η φωνή, η στριγγλιά του Tim που δεν έχει γεράσει δευτερόλεπτο. Ιδιαίτερα το “War With Strangers” αποτελεί την πιο «αργή» μέχρι σήμερα στιγμή των Deadguy, σχεδόν sludge, δείχνοντας πως ο πειραματισμός πάντα βρίσκει το χώρο του. Στον δύσκολο αγώνα του να αποδείξουν πως δεν ήταν ένα one hit wonder, οι Deadguy χοροπηδώντας και ουρλιάζοντας βγαίνουν νικητές, και αποδεικνύουν το γιατί θεωρούνται ένα από τα μεγάλα ονόματα της σκηνής τους και γιατί δικαίως, μνημονεύεονται ως πηγή έμπνευσης και επιρροής τόσο από τους μεταγενέστερους, μα κυρίως από τους σύγχρονούς τους.

Μιλώντας για πειραματισμό, η κομματάρα “Wax Princess” που κλείνει το δίσκο, εκτός από καμιά εικοσάδα εκπληκτικών riffs, αξιοποιεί και spoken word σε μορφή φωνητικών από διαφήμιση, που όμως είναι ένα παρανοϊκό λογύδριο για την πνευματική μας κατάσταση και μια απαλή αναφορά στην τεχνολογία AI. Από την άλλη, την πρώτη μεριά του δίσκου συμπληρώνουν τα “Barn Burner”, “Cheap Trick” και “The Forever People”, καθιστώντας εμφανή την άμεση σύνδεση της νέας δημιουργίας και το ωμό παρελθόν και το “Fixation On A Coworker”. Το “Near-Death Travel Services” μοιάζει ταυτόχρονα να βγήκε πέντε μήνες μετά το “Fixation…” αλλά παράλληλα και δίσκος που πράγματι κυκλοφόρησε μόλις χθες. Τρανή απόδειξη πως οι Deadguy στ’ αλήθεια όρισαν το ιδίωμα. ‘Άλλη μια τριπλέτα στο δεύτερο μισό, αυτή των “The Alarmist” με τις αγαπημένες μου κιθάρες στο δίσκο, “The Long Search For Perfect Timing” με τον αγαπημένο μου τίτλο τραγουδιού για φέτος και το αντικαπιταλιστικό “All Stick And No Carrot” με το υπέρτατο σύνθημα “Let's hide in bars instead of factories, let's pick our scars for our amusement”, το “Near-Death Travel Services” έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να πιάσει απευθείας την κορυφή του ήχου του για φέτος και να εγκαθιδρύσει τους Deadguy ως μια σημαντική μπάντα και της δικής μας εποχής.

Κερδισμένοι στη μάχη με το χρόνο, οι Deadguy ωριμότεροι αλλά ακόμη σκηνικά και ηχητικά θεότρελοι, ήρθαν για να μείνουν. Το “Near-Death Travel Services” είναι ένας δίσκος που οι οπαδοί του ήχου θα αγαπήσουν και θα δώσει αφορμή να επανεξερευνήσουν την ενδεχομένως πρότερη σχέση τους με το συγκρότημα, ενώ παράλληλα η παραγωγή του και η συνολική του γραφή το καθιστά αρκετά προσβάσιμο και από τους νεότερους οπαδούς του ευρύτερου hardcore αλλά και extreme metal (όπως λένε και οι ίδιοι, νιώθουν το ίδιο άνετα και στην punk και στη metal σκηνή). Αυτή η συνθήκη μόνο νίκη μπορεί να ονομαστεί.

Bandcamp | Spotify