Danko Jones

Η μουσικές που γράφει και παίζει ο Danko Jones εδώ και είκοσι χρόνια δεν σηκώνουν και πολλούς προβληματισμούς. Τα κύρια ερωτήματα που προκύπτουν από τα τραγούδια του είναι τo "Do You Wanna Rock?" ή το "Do you kiss on your first date?" και στο 11^ο στούντιο άλμπουμ του το μόνο ερώτημα που προκύπτει είναι το "Do you want to get high?". Σπεύδει μάλιστα να απαντήσει μόνος του πως «ναι, θέλει», μην τυχόν και υπάρξουν παρεξηγήσεις…

Για όσους θέλουν περισσότερες πληροφορίες γύρω από τον Danko Jones και το συγκρότημά του, θα σας παραπέμψω σε ένα παλιότερο άρθρο της (πάλαι ποτέ) προσωπικής στήλης που διατηρούσα με τίτλο «Μάνγκο με μόκα» και θα σας προτρέψω να ασχοληθείτε περισσότερο μαζί του αν ψάχνετε μια κατάλληλη μουσική επένδυση για τα βράδια εκείνων των Παρασκευών που η διάθεση είναι λίγο καλύτερη από ότι συνήθως και ενδεχομένως έχετε μαζευτεί με φίλους να πιείτε μπύρες και να ακούσετε ωραίες μουσικές. Όπως μας έχει δηλώσει κι ο ίδιος σε παλιότερη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει «δεν βρίσκει κανένα νόημα στο να προοδεύει ή να ωριμάζει μια rock μπάντα», και στο 11^ο στούντιο άλμπουμ αποδεικνύει ότι παραμένει σταθερός στα όσα λέει και πρεσβεύει.

Στα 11 τραγούδια και σύνολο 37 λεπτά του "Electric Sounds" δεν υπάρχουν εκπλήξεις, παρά μόνο ένα πυρακτωμένο τρίο που στηρίζεται στα βασικά συστατικά (φωνή/κιθάρα, μπάσο, drums), που γράφει 3λεπτα τραγούδια με βάση τους AC/DC, τους Thin Lizzy και τους Motorhead, που έχει μια punk rock ορμή και που μας μιλάει για feelgood καταστάσεις, για μανούρες και κορίτσια.

Στο παραπάνω πλαίσιο, όπως και ο προκάτοχός του, το "Power Trio" του 2021, έτσι και το "Electric Sounds" αποτελεί μια ακόμα ευχάριστη και τυπικά καλή προσθήκη στην δισκογραφία των Danko Jones, πιθανότατα έχοντας λίγο καλύτερη συνοχή, αλλά και πάλι χωρίς να πιάνει τα επίπεδα των καλύτερων δουλειών του. Δεν μπορώ να πω ότι εντόπισα κάποιο single να ξεχωρίζει, όπως έστω το "I Want Out", αλλά περιλαμβάνει και πάλι 2-3 τραγούδια σαν το "Good Time", το "Get High?" και κυρίως το "Stiff Competition" που ενδεχομένως να έχουν θέση σε μια διευρυμένη best-of playlist και κάμποσα ακόμα τα οποία τα ακούω παραπάνω από ευχάριστα.

Χωρίς εκπλήξεις, λοιπόν, ακούμε το νέο άλμπουμ του Danko Jones, κάποιοι εξ ημών θυμόμαστε εκείνα τα βράδια των Παρασκευών και μπαίνουμε σε πειρασμό να τα αναβιώσουμε κάποια στιγμή. Κυρίως, όμως, συνεχίζουμε να ελπίζουμε στο να έρθει από τα μέρη μας και να περάσουμε ένα βράδυ βλέποντάς τον ζωντανά. Πιστέψτε με, όλα αυτά τα κηρύγματα περί ωραίων στιγμών τα υποστηρίζει έμπρακτα και τα προσφέρει απλόχερα όταν ανεβαίνει στο σανίδι, κρεμάει την κιθάρα στους ώμους του, ανάβει τον ενισχυτή και πλησιάζει στο μικρόφωνο…