Coffin Storm

Είναι μερικά projects που φαντάζουν καταδικασμένα (ωπ, τι έκανα εδώ) για να ιντριγκάρουν και να δεθείς μαζί τους. Όταν οι Apollyon (Aura Noir, πρώην Lamented Souls) και Bestial Tormentor (Infernö, πρώην Lamented Souls), αποφάσισαν να επισκεφθούν εκ νέου τον παλιακό ‘90s doom metal ήχο που χαρακτήρισε την cult βραχύβια συνύπαρξή τους στους Lamented Souls, εν τέλει ξεκίνησαν να ανταλλάζουν μανιακά ιδέες για ένα νέο σχήμα. Κάποιος όμως έπρεπε να αναλάβει τα φωνητικά. Κάποιος, που να ισορροπούσε ανάμεσα στο uberthrash και το doom, αντιλαμβανόμενος την αξία του ρέτρο. Προφανώς και αυτός ο κάποιος θα ήταν ο Fenriz (Darkthrone, Isengard, και πάει λέγοντας).

Η υπερομάδα βγαλμένη από τα τσικό της Kolbotn Thrashers Union ονομάστηκε Coffin Storm, και μας παρουσιάζει το ντεμπούτο της "Arcana Rising". Το 45λεπτο άλμπουμ, απόλυτα αφοσιωμένο στο αισθητικό παρακλάδι που καλείται να υπηρετήσει, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένας φόρος τιμής σε συγκεκριμένα ηχοχρώματα, επιρροές, εποχή. Από τους Pentagram και Witchfinder General τους Candlemass, μέχρι τους πρώιμους Slayer, Agent Steel, και Exodus, και από το ‘90s (επικό) doom (ας ξαναθυμηθούμε το "Vinterskugge" των Isengard, τους Cathedral, τους Solstice) μέχρι τη δεκαετία 2006 - 2016 των Darkthrone, όλα μπλέκονται εδώ μαεστρικά, με πρώτη, την κληρονομιά των ίδιων των μελών. Αν το εξώφυλλο δεν σου κάνει συνειρμό με τα "Keepers" των Helloween πάντως, μην σκας, μάλλον εγώ σκάλωσα.

Ναι, το mid-tempo κυριαρχεί, όπως και οι στρώσεις από riffs και σόλο. Η κιθαριστική δουλειά είναι αψεγάδιαστη, και τα καθαρά φωνητικά του Fenriz, επικά, υπερβολικά, αυθόρμητα και εθιστικά, σε όλο τους το μεγαλείο. Η χροιά του δένει τέλεια με το δύστροπο riffing και τον κιθαριστικό τόνο, και κάπως έτσι, τραγούδια όπως το "Ceaseless Abandon" κυριεύονται από μια γοητεία και ευθύτητα που δεν τα χαρακτηρίζει από πρώτη όψη. Από το εναρκτήριο "Over Frozen Moors", που ξυπνά μεγαλειώδεις Aura Noir, μέχρι, το ψυχρό, black metal φινάλε του "Clockwork Cult", ιδιώματα και μουσικά θέματα αλλάζουν όψη αλλά όχι ουσία. Παλιακό metal, με όλη την έννοια της λέξης.

Οι Coffin Storm επιμένουν σε μια απλότητα, ιδιαίτερα περιεκτική και πλούσια με έναν υποβόσκοντα τρόπο. Όταν τελειώνει η εκάστοτε ακρόαση, επικρατεί ένα αίσθημα πληρότητας, εξαιτίας της μουσικότητας αλλά και της αγνής πόρωσης που χαρακτηρίζει το εν λόγω άλμπουμ. Πολύ σπάνια, θα βρεις θαρρώ, ένα παλαιομοδίτικο metal άλμπουμ που να σου προσφέρει στιγμές άξιες ενασχόλησης με κάθε επανάληψη, διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο. Αυτή η ευθύτητα και η ειλικρίνεια, όπως κορυφώνεται στο δεκάλεπτο υπερ-έπος "Open The Gallows", ένα αριστουργηματικό κομμάτι, συνάδει ευθέως με την συνθετική αντίληψη της τριάδας, και τις δεκαετίες αφοσίωσης σε κάθε μικρό μυστικό ενός ήχου που έχουν ταχθεί να υπηρετούν χωρίς περιστροφές.

Το "Arcana Rising" είναι ένα εγκάρδιο δώρο προς συγκεκριμένη μερίδα του ακροατηρίου. Μην σου κάνει εντύπωση αν πιάσει ετερόκλητο κοινό εξαιτίας των διαφορετικών εκκινήσεων που παρέχουν συντελεστές και κληρονομιά. Κρίνοντας εξ’ ιδίων, δεν μπορώ να αντισταθώ στην διαχρονική, αγνή μαγεία του νορβηγικού riff, και δεν εννοώ του black metal-ικού tremolo. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη σκηνή στο metal που να αφομοίωσε εξωνυχιστικά μια ιστορική παράδοση με ρήξεις, εκτινάξεις, διακλαδώσεις, πειραματισμούς και νοσταλγίες, και να διατήρησε την «ουσία», τον πυρήνα αναλλοίωτο. Παραδόσου στην doom κατάρα του ομότιτλου, στις ‘70s Sabbath-ικές του απολήξεις, στην άρθρωση και τα μετρημένα τύμπανα, και, μπορεί να μην σου αποκαλυφθεί το «μυστικό του ατσαλιού», αλλά σίγουρα θα νιώσεις τη μαγεία. Όχι του αναχρονιστικού, αλλά του διαχρονικού. Είστε μεγάλοι αλήτες εσείς οι τρεις. Επίσης, Fenriz, τρία χρόνια ήταν πολλά για να απολαύσουμε αυτή την φωνάρα, ε.

Bandcamp
Spotify