Candle

Έστυψα το μυαλό μου να βρω κάτι εμπνευσμένο για να ξεκινήσω αυτή την παρουσίαση αλλά απέτυχα επομένως ας ξεκινήσουμε συντηρητικά: οι Candle είναι μια σχετικά νέα μπάντα (έτος ίδρυσης το 2015) από το Sandviken της κεντρικής Σουηδίας και αρέσκονται στο να παίζουν κλασσικό heavy/power στο ύφος των King Diamond και Mercyful Fate των μεσαίων και τελευταίων περιόδων. Με άλλα λόγια, η μουσική ταυτότητα τους είναι τόσο προβλέψιμη, όσο και τα λόγια που ανοίγουν αυτή την παρουσίαση. Ωστόσο, όταν μιλάμε για μια Σουηδική μπάντα που το όνομά της ξεκινάει από Candle, είναι καταδικασμένη να βρεθεί στο διάβα μου και εν τέλει να τη λατρέψω, έστω κι αν το Candle δεν μετουσιώνεται σε Mass ούτε στο όνομα, αλλά ούτε και στο ύφος.

Πριν αναφερθώ σε οτιδήποτε παρεταίρω πάνω στο ντεμπούτο των Candle, θα σας εκμυστηρευτώ ότι τη λατρεία που έχω αναπτύξει για τους Σουηδούς από το demo τους του 2016 δεν συμμερίζεται κανείς από τους στενούς μου κλασσικομέταλλους φίλους, και αυτό με ανησυχεί ως ένα σημείο. Όταν δε μάλιστα είχα ακούσει για πρώτη φορά το εν λόγω demo, είχα βιαστεί να το μοιραστώ με τους κατάλληλους ανθρώπους χωρίς όμως να εισπράξω τις αντιδράσεις που περίμενα. Επομένως, χωρίς να αυτο-αμφισβητώ την αυθεντία μου στο King Diamond-ίσιο μέταλλο, έχετε εύκαιρο και ένα μικρό καλαθάκι για τα λόγια που θα διαβάσετε πιο κάτω. Ελλοχεύει κίνδυνος να μην σας αρέσει ένας πολύ καλός δίσκος!

Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή όμως. Βρισκόμαστε στο σωτήριον έτος 2017 και ο γνωστός ΧΥΤΑ μη ανακυκλώσιμων σκουπιδιών Fighter records καταφέρνει και εντάσσει στο ρόστερ της τους Σουηδούς Candle, επανακυκλοφορώντας το περιορισμένο σε αντίτυπα demo τους του 2016 υπό την ποταπής σημασίας αιγίδα της. Τα 4 κομμάτια του συγκεκριμένου ντέμο, παρότι δεν έδιναν εκείνη την περίοδο σημάδια πως αποτελούν μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, έδειξαν ευθύς εξαρχής τη δεινότητα των Candle στην ριφοπαραγωγή (μέγιστο προσόν κατά την ταπεινή μου άποψη) και στην σμίλευση ενεργητικών κομματιών που αιχμαλωτίζουν την προσοχή και που προσφέρουν στον ακροατή μια ολοκληρωμένη ακολουθία ιδεών που πωρώνει. Αυτό λοιπόν που μας παρουσίασαν οι Candle στο demo τους του 2016, επαναλαμβάνεται με χειρουργική ακρίβεια στο ντεμπούτο τους "The Keeper’s Curse" του 2018. Και εκτός αυτού, καταφέρνει να βάλει μια κυκλοφορία της Fighter records στο ράφι μου που αποτελεί επίτευγμα γαργαντουϊκής σημασίας!

Στιχουργικά, το ντεμπούτο των Candle δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά μια concept ιστορία τρόμου η οποία περιγράφει εν ολίγοις την επιστροφή από τους νεκρούς ενός κερατά και ζημιωμένου λαϊκού συζύγου με σκοπό να εκδικηθεί την κάργχια που τον πρόδωσε και τον έστειλε στον τάφο σε συνεργασία με το πρώην κολλητάρι του πρωταγωνιστή μας. Το θέμα είναι κλισέ, «βλάχικο» και ολίγον τι Παντελίδης με περικάρπιο με καρφιά, αλλά θα σας προκάμω και θα πω και μεις βλάχοι είμαστε και μας αρέσει το τυρί. Επί της φέτας λοιπόν, όλα τα κομμάτια του demo του 2016 περιέχονται στην παρούσα δουλειά και μάλιστα αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά του δίσκου χωρίς αλλαγές στο στιχουργικό κομμάτι παρά μόνο στη σειρά του tracklisting. Διαβάζοντας προσεκτικά τους στίχους βέβαια, φαίνεται πως η ιστορία δεν ρολάρει ομαλά προς την κορύφωση της - εν αντιθέσει με τις ιστορίες του Βασιλιά για παράδειγμα - αλλά τείνει να εστιάζει περισσότερο από ότι θα έπρεπε στα συναισθήματα του πρωταγωνιστή ενώ αυτός βρίσκεται σε μια μεταβατική κατάσταση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Αυτό θα έλεγα πως δεν βοηθά ιδιαίτερα το αφηγητικό κομμάτι και αφήνει μια αίσθηση πως μάλλον οι στίχοι του demo πλαισιώθηκαν εκ των υστέρων ώστε να αποτελέσουν κομμάτι του παρουσιαζόμενου concept και πως αυτό δεν ήταν το αρχικό σχέδιο. Έτσι, η αίσθηση που αποκόμισα από την ιστορία μας είναι πως η μέση της “τραβάει” αρκετά, ενώ η αρχή και το τέλος της έχουν πολύ περισσότερο ζουμί.

Έλα όμως που έρχεται η ερμηνεία του τραγουδιστή της μπάντας Erik Nordkvist (πρώην Blazon Stone) να μου “πουλήσει” την ιστορία πολύ πιο αποτελεσματικά από λόγια στο χαρτί. Και είναι περίεργο για μένα το ότι μπορεί και το καταφέρνει αυτό γιατί η φωνή του χαρακτηρίζεται στην καλύτερη των περιπτώσεων μέτρια. Ο άνθρωπος δεν έχει ούτε ιδιαίτερο εύρος, ούτε κάνα σπουδαίο έλεγχο ενώ τραγουδάει αλλά έχει χαρακτήρα και πάνω από όλα έχει πάθος. Κάθε στίχος έχει τη σωστή άρθρωση και προφέρεται με περίσσεια πειθώ, καταφέρνοντας έτσι να σε βάλει στα καλογυαλισμένα για την περίσταση παπούτσια του μακαρίτη και να μοιραστείς λίγη από την απόγνωση του. Χρησιμοποιεί δε μάλιστα και αρκετά Βασιλικά τερτίπια τα οποία εντάσσει πανέξυπνα μέσα στις φωνητικές του γραμμές, δείχνοντας πως πέραν των άλλων πρόκειται για ένα ευφυή τραγουδιστή που σέβεται απόλυτα τις δυνατότητες του αλλά και τις επιρροές του. Δηλώνω λοιπόν απερίφραστα πως πρόκειται για έναν από τους καλύτερους μέτριους τραγουδιστές που έχω ακούσει, όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται αυτό!

Πριν περάσουμε στο μουσικό κομμάτι καθεαυτό, ας ρίξουμε μια μικρή ματιά στο background της μπάντας για να κατανοήσουμε καλύτερα κάποια επιμέρους στοιχεία του ήχου τους. Οι Candle δημιουργήθηκαν από το κιθαριστικό δίδυμο των old school death metallers Corrosive Carcass, Markus Janis και Kristian Kanto όταν αυτοί πλαισιώθηκαν από τους αδερφούς Pihlajainen (Jorma ντραμς και Juhani μπάσο) με θητεία επίσης σε death metal ηχοτρόπια. Επομένως, παρότι μιλάμε για ένα κουαρτέτο που έχει τις ρίζες του βαθιά δικτυωμένες σε πιο επιθετικές μορφές έκφρασης, δεν φείδεται καθόλου μελωδίας αλλά και κολλητικών leads. Είναι γεγονός όμως ότι συνθετικά η μπάντα δεν ρίχνει την ένταση σε κανένα σημείο του "The Keeper's Curse" και αυτό πιθανώς αποδίδεται στο death metal μικρόβιο των μελών της. Ο δίσκος είναι ένας ορυμαγδός ριφ και φορτισμένων τυμπανισμών από την αρχή ως το τέλος χωρίς να παύει να κλασσικίζει ακόμη κι όταν η ένταση βρίσκεται σε κραδασμιαία υψηλά επίπεδα. Η παραγωγή του Pontus Ekwall στο Studio Cave είναι γεμάτη και όμορφα οργανική, δίνοντας ιδιαίτερη βάση στον ενεργητικό χαρακτήρα του δίσκου τον οποίο και αναδεικνύει. Όλα τα κομμάτια μπαίνουν άμεσα στο ψητό χωρίς εισαγωγές, απαγγελίες και πληκτρολογίες κι έτσι η όλη εμπειρία της ακρόασης του δίσκου αρχίζει και τελειώνει με τη βελόνα των στροφών κολλημένη στο τέρμα του καντράν, λες και τρέχεις με 100 χλμ/ω έχοντας κουμπωμένη μάξιμουμ τρίτη. Και τελικά, αντί να κάνεις κάρβουνο τη μηχανή, ανοίγεις το καπώ και τη βλέπεις να έχει γίνει σαν πίνακας του Γκίγκερ.

Όχι φίλοι μου, το εξώφυλλο του δίσκου δεν έχει επιμεληθεί ο διάσημος Ελβετός μιας και απεβίωσε το 2014 και δεν κατάφερε να επιστρέψει από τους νεκρούς σαν τον πρωταγωνιστή της concept ιστορίας του "The Keeper’s Curse". Το εξώφυλλο έχει φιλοτεχνήσει ο κύριος Juanjo Castellano Rosado και η τεχνοτροπία του καθώς και τα μπλε χρώματα του θα σας θυμίσουν τις δουλειές του Thomas Holm για τον King Diamond στα "Abigail" και "Them". Ένα πραγματικά πρέπον εξώφυλλο για μια τέτοια δουλειά, χωρίς όμως να διεκδικεί την είσοδο της στο Λούβρο, ούτε καν από το παράθυρο της τουαλέτας νύχτα για ένα κατούρημα στα γρήγορα και πούλο.

Τέλος, ο δίσκος δεν έχει διακυμάνσεις στην ποιότητα αλλά λαμβάνοντας υπόψη και το στιχουργικό κομμάτι, θα έλεγα πως το "The Secret" που ανοίγει το δίσκο αλλά και εκκινεί την ιστορία είναι το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου, ακολουθούμενο μάλλον από το σφηνάκι κηροζήνης που λέγεται "Dancing Lights" και το "Vengeance" που κλείνει το δίσκο δυναμικά και εμπεριέχει ένα τρομακτικό επιμύθιο για τον ήρωα μας. Ιδιαίτερης μνείας αξίζει η αξιολάτρευτη προφορά του τραγουδιστή στο ρεφρέν του τελευταίου κομματιού, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει Σουηδός εκεί έξω που να ΜΗΝ προφέρει την συγκεκριμένη λέξη «βένγιανς»! Κλείνοντας, θα πω ότι παρά την μεγάλη πυκνότητα μπαντών που προσπαθεί να ξεχωρίσει πατώντας στο στυλ του Βασιλιά και των μπαντών του ειδικά στη Σουηδία, οι Candle είναι μια μπάντα με τη δική της προσωπικότητα και προσφέρει κάτι σχετικά διαφορετικό παρά τις εμφανείς πηγές έμπνευσης της. Τα σέβη μου στους κυρίους και αναμένουμε και συνέχεια ώστε η ζωή εδώ να μην τελειώσει, να μη σβήσει το Καντήλι τους.

Link μόνο για μεμονωμένα κομμάτια:

The Secret
Embraced By Darkness