The Pretty Reckless

Ο κανόνας είναι γνωστός από την απαρχή του χρόνου. Η Taylor Momsen και η παρέα της τον γνωρίζουν καλά. Τον έμαθαν από πρώτο χέρι μέσω των σχημάτων και των καλλιτεχνών που τους μεγάλωσαν. Το έδειχναν και το δήλωναν περήφανα από το πολύ ξεκίνημα. Συνεχίζουν να το υπενθυμίζουν με συνέπεια μέχρι σήμερα και να το βιώνουν στο πετσί τους, περιοδεύοντας στα μεγαλύτερα στάδια εκεί έξω στο πλευρό των AC/DC και ζώντας στιγμές που άλλοι μόνο ονειρεύονται.

Πριν πεταχτείς εσύ εκεί πίσω, όχι, αυτή η θέση κάθε άλλο παρά τους χαρίστηκε. Όπως δεν κερδήθηκαν τυχαία η πλατίνα κι ο χρυσός που έχουν ντύσει τις πλέον επιφανείς κυκλοφορίες της μπάντας, ή τα σταθερά πλασαρίσματα στα charts ανά τον κόσμο. Το στάτους της μπροστάρισσας προφανώς παίζει το ρόλο του. Όποια απόπειρα για σχόλιο σχετικά με αγάπες από τη βιομηχανία κόβεται αυτόματα ως εκτός τόπου και χρόνου, ακόμα αν τοποθετηθεί σε αυστηρά σύγχρονο ροκ πλαίσιο.

Οι πιθανότητες στροφής 180° ήταν εξαρχής ελάχιστες. Το "For I Am Death" χρειάζεται μόνο δευτερόλεπτα για να τις μετατρέψει σε στρόγγυλο μηδέν. Η ένταση συνεχίζει ψηλά. Οι αρμονικές πετυχαίνουν κέντρο. Η παρέα με τους γερόλυκους δεν έφερε ριζικές αλλαγές. Ο αέρας κουβαλάει μυρωδιές από τους καιρούς που η pop κρατούσε παρτίδες με το σκληρό ήχο και το ευρύ κοινό δεν έβλεπε στην ηλεκτρική κάτι από το παρελθόν. Το βλέμμα να παραμένει μπροστά, όπως πάντα.