The Gathering, Fragile Vastness @ Gagarin 205, 24/11/18

Κάποιες φορές, αποχωρώντας από μια συναυλία, σκέφτεσαι τι ήταν αυτό που σου έμεινε. Ήταν ο ήχος, κάποιο αγαπημένο κομμάτι που περίμενες να ακούσεις, τα φώτα, η αντίδραση του κόσμου, η ενέργεια επί σκηνής, τόσοι πολλοί παράγοντες. Αυτό το χειμωνιάτικο Σαββατόβραδο, αυτό που έμεινε ήταν η μαγευτική ατμόσφαιρα που κατάφεραν να δημιουργήσουν οι The Gathering, μαζί με χαμόγελα που έβλεπες δεξιά κι αριστερά. Τι κι αν τα χρόνια περνούν, τι κι αν οι μπάντες αλλάζουν μέλη και μουσική κατεύθυνση, αν ο πυρήνας είναι εκεί, το αποτέλεσμα είναι πάντα δυνατό.

Τη βραδιά άνοιξαν οι «δικοί μας» Fragile Vastness, με σχετικά λιγοστό κόσμο να έχει μαζευτεί, κάτι που δεν πτόησε την μπάντα. Η επιλογή τους σαν opening προσωπικά μου φάνηκε λίγο άτοπη κυρίως λόγω ύφους, που σίγουρα θα ταίριαζε πολύ περισσότερο σε μια progressive metal συναυλία.

Δυστυχώς ο ήχος ήταν απογοητευτικός, αφού κιθάρες βλέπαμε και κιθάρες δεν ακούγαμε στο μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισής τους. Χαρακτηριστικό το σχόλιο φίλου κατά τη διάρκεια ενός σόλο «φαίνεται να είναι πολύ ωραίο σόλο». Νομίζω για μένα ο ήχος ήταν σίγουρα αποτρεπτικός παράγοντας, και με έκανε να κουραστώ σύντομα. Παικτικά η μπάντα είναι στιβαρή, η Έλενα Στρατηγοπούλου πρωταγωνιστούσε τόσο με τη φωνή όσο και με τη σκηνική της παρουσία, προσπαθώντας να δώσει ένταση στο κοινό κάτι που δεν είναι εύκολο δεδομένης της ιδιαιτερότητας του ήχου τους, ενώ το rhythm section «κεντούσε». Σίγουρα υπό άλλο context και με καλύτερο ήχο θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα η εμφάνισή τους, που σε γενικές γραμμές ήταν μουδιασμένη.

Με το Gagarin ακόμη να έχει πολύ χώρο (που δεν γέμισε και ποτέ), λίγο μετά τις 22:30 είχε έρθει η ώρα των The Gathering. Από το ξεκίνημα κιόλας με τις πρώτες νότες του "Black Light District", είχε αρχίσει να δημιουργείται μια ζεστή, μελαγχολική ατμόσφαιρα. Η μπάντα φαινόταν πολύ ορεξάτη, και σίγουρα έδειξε να εντυπωσιάζεται από την υποδοχή του κόσμου και το έντονο χειροκρότημα.

Σίγουρα είναι πολλοί εκείνοι που ακόμη πιπιλάνε την καραμέλα περί Anneke, όμως όσοι ήμασταν στο Gagarin νομίζω μπορούμε με σιγουριά να πούμε πως η Silje έκανε εξαιρετική δουλειά σε όλο το live, με πραγματικά αψεγάδιαστη φωνή και ιδιαίτερες ερμηνείες. Αντίστοιχα όλη η μπάντα ήταν "on top of their game" που λέμε και στο χωριό μου, με το setlist ισορροπημένο μεν, εμφανώς βασισμένο στο παλιότερο υλικό, κάτι που δεν έδειξε να χαλάει τον κόσμο που όλο και περισσότερο συμμετείχε με τραγούδι, χειροκρότημα και κάποια επιφωνήματα αγάπης.

Αν ψάξουμε να βρούμε ξεχωριστές στιγμές, δεν μπορούν να παραλειφθούν τα "hits" "Saturnine" και "Marooned", το επιβλητικό "Leaves", το ταξιδιάρικo "Heroes For Ghosts", ενώ και το encore με το υπέροχο "Nighttime Birds" αλλά και "I Can See Four Miles" ήρθε να κλείσει μια πραγματικά άψογη εμφάνιση.

Χωρίς ροκσταριλίκια και άσκοπες πόζες, μόνο με όμορφη κι αυθεντική μουσική, οι Gathering μας χάρισαν ένα πολύ γεμάτο κι όμορφο βράδυ, με τις μελωδίες ακόμη να αντηχούν στ' αυτιά μας. Εις το επανιδείν και με νέο δίσκο.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography