Soen, Wheel, The Price @ Gagarin 205, 05/09/19

Δεν ξέρω αν ήταν σχεδιασμένο, αλλά το timing του πακέτου των Soen, Wheel και The Price ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Με τις τρεις μπάντες από Σουηδία, Φινλανδία και Ιταλία αντίστοιχα, επηρεασμένες, άλλη περισσότερο και άλλη λιγότερο, από τους Tool, και με το "Fear Inoculum" να έχει κυκλοφορήσει μια βδομάδα πριν, το ενδιαφέρον για το ύφος της βραδιάς μπορεί και να επηρεάστηκε θετικά.

Mια μπάντα σαν τους Soen, με τέσσερις δίσκους ήδη στο ιστορικό της, που κατάφερε να ξεφύγει από τις επιρροές της και να κάνει κάτι ιδιαίτερο και δικό της, άξιζε την ανταπόκρισή της χθεσινής βραδιάς. Το δικαιούνταν και με το παραπάνω με την εμφάνισή της. Ωστόσο, δεν ήταν και λίγα όσα κατάφεραν τα σχήματα που επιλέχθηκαν για να ανοίξουν τη συγκεκριμένη εμφάνιση, οπότε ας πάμε να δούμε τα πράγματα από την αρχή.

Έχοντας λάβει θέσης μερικά λεπτά πριν την ώρα έναρξης, οι The Price ήταν έτοιμοι να κάνουν το καλύτερο δυνατό που μπορούσαν μέσα σε σχεδόν μισή ώρα που είχαν στη διάθεσή τους. Με τον κόσμο που είχε ήδη μαζευτεί εκεί να είναι απογοητευτικά λίγος, οι Ιταλοί δεν το έβαλαν κάτω και δικαιώθηκαν. Ωστόσο, δεν τους δικαίωσε ο ήχος, η ένταση του οποίου ήταν εκκωφαντική και αρκετά ενοχλητική θα έλεγα.

Το στυλ των Ιταλών ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Πιάνουν από alternative rock μέχρι nu metal και post-grunge, ενώ δεν έλειψαν και ορισμένες πιο κλασικές heavy αναφορές. Τα ριφ τους - αν μη τι άλλο αξιόλογα, τα καθαρά φωνητικά επίσης αρκετά μελωδικά και δυναμικά, έπλεκαν συνθέσεις που φανερώνουν έμπνευση και ταλέντο. Κατάφεραν να κερδίσουν τον κόσμo και, προσωπικά, με ανάγκασαν να τσεκάρω την περσινή τους και μοναδική μέχρι στιγμής δουλειά. Προς το τέλος της εμφάνισής τους, επίσης, το Gagarin είχε αρχίσει να γεμίζει, διαψεύδοντας τους φόβους για πρωτοφανή χαμηλή προσέλευση.

Τηρώντας κατά γράμμα το πρόγραμμα, στις 21:15 οι έτεροι Σκανδιναβοί της βραδιάς, Wheel, έκαναν μια toolάχιστον (pun intended) αξιοπρεπή εμφάνιση. Ντυμένοι στα μαύρα και με κουκούλες στα κεφάλια, επέλεξαν 4 αντιπροσωπευτικά και ιδιαίτερα μακροσκελή, στην πλειοψηφία τους, κομμάτια για να προλογίσουν τους Soen. Όπως ανέφερε και ο συνάδελφος στην κριτική του δίσκου τους, οι ομοιότητες των Φινλανδών με τους Tool είναι εξόφθαλμες και δύσκολα τις παραβλέπεις, ενώ και στα φωνητικά, τα οποία ουδέποτε έφτασαν τα επίπεδα του δίσκου, υπάρχουν «φράσεις» που έχεις ακούσει από τον Maynard. Παρόλα αυτά, εύκολα διακρίνεις ότι υπάρχει ποιότητα και γνώση, αφού έχουν μελετήσει σε τόσο βάθος μια τόσο ιδιαίτερη μπάντα. Στην τελική, ακόμα και αν «διασκεύαζαν» απλά τους Αμερικανούς, θα περνάγαμε όλοι όμορφα.

Αλλά επειδή δεν είναι μια rip-off μπάντα, και διακρίνονται από αρκετά διαφορετικά και ενδιαφέροντα στοιχεία, μας διασκέδασαν και με το παραπάνω, βοηθούμενοι αρκετά και από τον καλό ήχο. Αν περιορίσουν λίγο τις επιρροές τους, έχουν προοπτικές για μεγάλα πράγματα - κάτι παρόμοιο εξάλλου δεν «αναγκάστηκαν» να κάνουν και οι Soen μετά το "Cognitive"; Το κοινό έδειξε διατεθειμένο να τους «αγκαλιάσει» με αρκετές ενθουσιώδεις αντιδράσεις κατά τη διάρκεια του σετ τους.

Ωστόσο, αυτό που επιθυμούσε διακαώς αρκετός κόσμος εδώ και μερικά χρόνια, επιτελούς θα γινόταν πραγματικότητα. Η πρώτη εμφάνιση των Soen στην Αθήνα - δεύτερη στην Ελλάδα, αφού την προηγούμενη μέρα είχαν εμφανιστεί στη Θεσσαλονίκη - απείχε μερικά λεπτά από την προγραμματισμένη ώρα έναρξής της. Έτσι, λοιπόν, από τις 22:20 και για τα υπόλοιπα 80 περίπου λεπτά, οι Σουηδοί έπεισαν μέχρι και τον τελευταίο θεατή ότι είναι μια από τις σταθερά ανερχόμενες δυνάμεις στον progressive metal ήχο.

Στρεφόμενοι γύρω από το εξαιρετικό "Lotus" και με έναν ήχο που αναδείκνυε τα πολύπλοκα μέρη τους, αλλά και ένα από τα δυνατά χαρτιά του ύφους τους, τη φωνή του Joel Ekelöf, πραγματικά εντυπωσίασαν με την αρτιότητα τους. Ξεκινώντας με το "Covenant" και το πιασάρικο ρεφρέν του, δεν μας άφησαν ούτε λεπτό ασυγκίνητους. Οι παρευρισκόμενοι, που γέμισαν τελικά - ευτυχώς, όχι ασφυκτικά - το Gagarin, φάνηκαν να έχουν εξοικειωθεί με όλη τη δισκογραφία της μπάντας, αφού τραγουδούσαν όπου τους δινόταν η ευκαιρία, ενώ τα χειροκροτήματα έδιναν και έπαιρναν. Την καλύτερη υποδοχή φύλαξαν για τον Martin Lopez, drummer της μπάντας και παλιό γνωστό μας από τις εμφανίσεις του με τους Opeth. Ωστόσο, για μένα, την εντύπωση έκλεψε - εξαιρώντας τον ταλαντούχο Ekelöf - ο Lars Åhlund σε πλήκτρα, κιθάρες, δεύτερα φωνητικά και κρουστά, όπου απαιτούνταν.

Ένα από τα πράγματα που με εξέπληξε στο συγκεκριμένο live, και από αυτά που σπανίζουν σε ελληνικά event, ήταν η εκκωφαντική ησυχία στα ήρεμα μέρη των κομματιών, όπως στο προσωπικά αγαπημένο "Lucidity". Το δεύτερο, αλλά μάλλον αναμενόμενο, ήταν το γηπεδικό sing along στο ανατολίτικο riff του "Jinn".

Είμαι σίγουρος ότι ο καθένας θα έχει διαφορετική κορυφαία στιγμή στη συναυλία, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήταν γεμάτο από τέτοιες το συγκεκριμένο βράδυ. Σε μια εμφάνιση που θα θυμόμαστε για αρκετό καιρό και που ελπίζω να ήταν αρκετή για να τους ξαναφέρει από τα μέρη μας, οι Σουηδοί μας εντυπωσίασαν και έδειξαν ότι βρίσκονται στην καλύτερη φάση της καριέρας τους.

Σε μια συνολικά αξιομνημόνευτη βραδιά, με δύο πολύ ενδιαφέρουσες μπάντες να πλαισιώνουν το δυνατό χαρτί των Soen, με αθρόα προσέλευση, αξιόλογο ήχο και - ανεκτές για τη ζέστη που επικρατούσε εκτός - συνθήκες, μπορώ με ασφάλεια να πω ότι άνοιξε με μεγάλη επιτυχία το συναυλιακό φθινόπωρο. Εξαιρετική ιδέα το συγκεκριμένο πακέτο, αλλά θα ήταν πραγματικά ένα μικρό θαύμα, να περάσει και από τα μέρη μας, το πακετάκι των Leprous - The Ocean - Port Noir που θα παίζει το Νοέμβρη στην Ευρώπη. Αν και ελαφρώς διαφορετικού μεγέθους αντικειμενικά.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography