Pharmakon, Emi Path, Dimitra Kousteridou @ Temple, 03/06/23

Η ηχητική κόλαση της Pharmakon απέδειξε πως είναι το πλέον απαραίτητο μουσικό βίωμα για κάθε λάτρη του σκληρού ηλεκτρονικού ήχου

Από την Ειρήνη Τάτση, 06/06/2023 @ 21:54

Ήταν σίγουρα μεγάλο το νέο πως η Pharmakon θα επισκεπτόταν ξανά την Αθήνα μετά από σχεδόν μία δεκαετία. Αφού η επίσκεψή της ήταν μια από τις πολλές που ακυρώθηκαν ενόψει του τρομακτικού κορονοϊού, εκείνη κατάφερε να κανονίσει εκ νέου την εμφάνισή της και η ώρα γι’ αυτήν πλέον είχε φτάσει. Οι σοκαριστικές εμφανίσεις της είναι άλλωστε σήμα κατατεθέν και μεγάλο κίνητρο για οποιοδήποτε άτομο έχει ποτέ την απορία να την απολαύσει ζωντανά. Παρέα της, δύο γνώριμα πρόσωπα της εγχώριας σκηνής που αποφασίστηκε να την πλαισιώσουν με τη δική τους προσέγγιση σε ένα ηλεκτρονικό one woman show. Η προσέλευση να πούμε την αλήθεια ξεκίνησε και παρέμεινε σε χαμηλά επίπεδα. Πράγμα που μου φάνηκε περίεργο δεδομένης της απήχησης που έχει η Pharmakon στο ελληνικό εναλλακτικό κοινό. Δεν ήταν βέβαια και απογοητευτική, ωστόσο καταλαβαίνουμε, ο φετινός Ιούνιος είναι ασφυκτικά γεμάτος από κάθε είδους ζωντανή εμφάνιση.

Μπροστά στους πρώτους παρευρισκόμενους της βραδιάς, εμφανίζεται η Δήμητρα Κουστερίδου. Σε ένα εικοσάλεπτο περίπου performance, η Δήμητρα παίζει με τα στοιχεία του μινιμαλισμού, εξερευνώντας φόρμες του ήχου με το δικό της τρόπο, που μοιάζει λίγο περισσότερο ακαδημαϊκός/ εξερευνητικός. Η Δήμητρα είναι μια διεπιστημονική καλλιτέχνης αφού ο ήχος δεν είναι η μοναδική της ενασχόληση. Στα έργα της, παίζει με τις σκιές και το μαύρο, πράγμα που μεταφράστηκε και στην ηχητική απόδοση του set της το Σάββατο το βράδυ. Αν και προσωπικά είμαι υπέρμαχος του ηχητικού πλουραλισμού όταν το επίκεντρο της αναφοράς είναι τα ηλεκτρονικά ηχοχρώματα, μπορώ να πω πως το set της Δήμητρας μου κέρδισε το ενδιαφέρον, κυρίως γιατί έδειχνε να ξέρει πολύ καλά τι κάνει και να έχει οριοθετήσει το κάθε μουσικό της βήμα επί σκηνής με σαφήνεια. Μόνο μου παράπονο για την εκτίμηση της τέχνης της ίσως να είναι, ότι ενδεχομένως να μην ταίριαζε το ίδιο η ατμόσφαιρα της μουσικής της με τα σκοτεινά μονοπάτια που οι άλλες δύο κυρίες της βραδιάς δρασκελίζουν μουσικά, ώστε να λάβει την αναγνώριση που ίσως θα της άρμοζε σε κάποια εμφάνιση πιο κοντά σε installation και πιο μακριά από συναυλία.

Δήμητρα Κουστερίδου

Δεύτερη κυρία με τα κουμπιά της για απόψε, η Emi Path. H Emi Path η αλήθεια είναι πως έχει ήδη καταφέρει να κερδίσει τις καρδιές των συναυλιόφιλων της Αττικής με εμφανίσεις με πολλά εγχώρια metal και ατμοσφαιρικά σχήματα, ίσως με αποκορύφωμα την εμφάνισή της στην Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου. Το ambient drone θα λέγαμε και post rock της Emi Path αφήνει μια αίσθηση παραμυθένια. Η Emi χτίζει τις λούπες της με μαεστρία, για να επικαλύψει με άλλοτε φωνητικά νανουρίσματα κι άλλοτε εφιαλτικές κραυγές τους ήχους που σταδιακά δημιουργεί. Αφηγήτρια του δικού της σκοτεινού παραμυθιού, χρησιμοποιεί το λαιμό της άλλοτε για να παράξει απλά κι άλλους ήχους κι άλλοτε για να απαγγείλει ποιήματα, παρουσιάζοντας μια τρομερή ποικιλία στο τι μπορεί πραγματικά να προσφέρουν οι φωνητικές χορδές ως μουσικό όργανο σε μια ηχητική δημιουργία. Η προσπάθειά της ανταμείβεται με πληθώρα χειροκροτημάτων από το κοινό που έχει αρχίσει να αυξάνεται για τα δεδομένα της αποψινής βραδιάς.

Emi Path

Για μένα η παρουσία της Pharmakon στον ακραίο ηλεκτρονικό ήχο εδώ και πλέον, δεκαπέντε χρόνια, έχει θέσει τις βάσεις για οτιδήποτε σήμερα ονομάζουμε καθηλωτικά, βιωματικά one woman show. H Pharmakon στήριξε για χρόνια τη DIY σκηνή της χώρας της με έντονη μουσική παρουσία, μέχρι που ο ηλεκτρονικός ήχος την κέρδισε και την έστειλε στη Νέα Υόρκη. Εκεί, έπειτα από συνεργασίες με προσωπικότητες όπως ο Prurient, βρήκε το δικό της δρόμο και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μουσικά project όπως η Lingua Ignota, οι Elizabeth Colour Wheel και πολλοί ακόμη. Η ζωντανή εμφάνιση της Pharmakon, ξεκινά ήδη από τον τρόπο που στήνει τον εξοπλισμό της. Η μικροσκοπική, για την ώρα ανθρώπινη υπόστασή της υπό τη μορφή της Margaret Chardiet, με ένα ραφτό πλάτης Coil που μαρτυρά από που προέρχεται μουσικά, στήνει πάνω σε ένα τεράστιο τραπέζι εξοπλισμό που μάλλον κοστίζει όσο περίπου το σπίτι μου. Προσηλωμένη στο στόχο της συζητά με την ηχοληψία μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, δαγκώνει κολλητικές ταινίες με μανία, μπαίνει σιγά σιγά στο ρόλο.

Pharmakon

Και όταν σβήνουν τα φώτα, μεταμορφώνεται στο Pharmakon. Μια οντότητα που ενώ θα περίμενες να εκτελεί noise power electronic μουσικούς αυτοσχεδιασμούς, αναπαράγει στην τρομακτική εντέλεια και λεπτομέρεια τις συνθέσεις που έχει γράψει για τις πέντε πλέον, δισκογραφικές της προσπάθειες. Ένα αγρίμι ξεχύνεται στη σκηνή, και ο δαίμονας που το σώμα του φιλοξενεί, το προστάζει να βρεθεί στο κοινό. Η Pharmakon δεν κάνει απλά μια βόλτα ανάμεσά μας για να τραγουδήσει. Η κάθοδός της στο κοινό είναι όλη μέρος του performance. Μας κολλάει στη μούρη και μας φωνάζει σαν να μας μισεί. Μας δένει με το καλώδιο του μικροφώνου της και παριστάνει την ενοχλημένη που βρεθήκαμε στο δρόμο της. Μας κάνει να νιώθουμε ότι φταίμε για τα ύστερα του κόσμου. Κι όταν την κοιτάς πίσω στα μάτια αναγνωρίζοντας το τι κάνει, βλέπεις ότι παλεύει να μη χαμογελάσει. Η σπίθα της είναι πρωτόγνωρη, ήταν άλλωστε από τα πρώτα άτομα του συγκεκριμένου ήχου που επιδόθηκαν στο βιωματικό performance. Η Pharmakon σε φέρνει στη σπηλιά της με μοναδικό σκοπό να ανατριχιάσεις και να αφήσεις τη μουσική να σε κάνει μέρος της, χωρίς να φοβάσαι. Μάλιστα, πολλοί καλλιτέχνες μιλούν για συμπερίληψη, η Pharmakon το πράττει απευθείας αφού αντιμετωπίζει και ενσωματώνει στην παράνοιά της ΑμεΑ άτομο στο κοινό, ακριβώς όπως όλα τα υπόλοιπα. Το κοινό είναι η σκηνή της Pharmakon κι εκεί δίνει τη μάχη της, με όλους. Είναι συγκλονιστικό πραγματικά το πως μετατρέπει τις εμφανίσεις της σε βιωματική θεατρική παράσταση. Σχεδόν άβολη αν δεν γνωρίζεις τι πρόκειται να παρακολουθήσεις. Θα φανεί περίεργο αλλά είχαμε και τη χαρά να δούμε ένα από τα πιο μακροσκελή set της Pharmakon, αφού ενώ συνήθως περιορίζεται στα 25 λεπτά εμφάνισης - μιας που πραγματικά είναι ιδιαίτερα απαιτητικό για ένα άτομο όλο αυτό που φέρει εις πέρας, εμείς καταφέραμε να την απολαύσουμε σε κάτι λιγότερο από 40, αλλά και να της αποσπάσουμε ένα εγκάρδιο χαμόγελο και ευχαριστώ όταν ολοκλήρωσε το act της.

Ένα βράδυ με τρεις καλλιτέχνιδες με πολύ διαφορετική προσέγγιση στον ηλεκτρονικό ήχο είχε φτάσει στο τέλος του, αποδεικνύοντας τα πολλά (κατά βάση σκούρα) χρώματα που μπορεί να μας χαρίσει η συγκεκριμένη πλευρά της μουσικής. Μακάρι να είχαμε πιο συχνά τέτοιες βραδιές θα πω εγώ και μακάρι να δούμε σύντομα τη Pharmakon να μας καταστρέφει τις ψυχούλες, δεν μας φτάνει με τίποτα.

  • SHARE
  • TWEET